ไม่รู้จักกัน

ไม่เข้าใจ...ในเมื่อตัดสินใจแล้ว แล้วทำไมจึงไม่ส่งของคืน จะเก็บเอาไว้ทำไม ไม่มีความจำเป็นที่ต้องระลึกถึงกันเลย โตๆ กันแล้ว ตัดให้ขาดซิ ไม่ต้องเหลือเยื่อใยไว้จำ...หวังว่าคงจะขาดได้จริงๆ สักที ส่งของคืนมาซะ

555 ขำดี ตลก

 

"ฉันก็แค่เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง"
ใจเป็นของพ่อแม่
กายเป็นของสามี
เวลาเป็นของลูก
มีเพียงริ้วรอยที่เป็นของตัวเอง
สวยหน่อย ก็ถูกนินทา
ขี้เหร่ ก็ไม่มีใครสนใจ
พอทำตัวสนุก เขาก็ว่าบ้า
พูดน้อย ก็หาว่าสื่อสารด้วยลำบาก
อยากอยู่เป็นโสด ก็ถูกค่อนขอดว่าไม่มีใครเอา
หากแต่งงาน ก็กลัวหมดอิสรภาพ
ได้สามีหล่อ ก็มีกิ๊กง่าย
ไม่หล่อ เขาก็ว่าตาไม่ถึง
ไม่อยากมีลูก เขาก็ว่าเป็นผู้หญิงจริงหรือเปล่า?
อยากมีลูก ก็กลัวจะเหนื่อยคนเดียวเปล่าๆ
อยากออกไปทำงาน เขาก็ว่าไม่สนใจลูกเต้า
พอไม่ไปทำงาน เขาก็ว่าสบายสามีเลี้ยง
พอแต่งหน้า ก็ว่าไปให้ท่าใคร
พอไม่แต่งหน้า ก็ว่าหน้าซีดเหมือนไก่ต้ม
ไม่คบเพื่อน แล้วเวลากลุ้มใจจะไปปรึกษาใคร?
พอคบเพื่อน ก็หาว่าเอาแต่สนุกทำตัวเหลวไหล
ชีวิตของลูกผู้หญิง ทั้งชีวิตแทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง
โบราณกล่าวว่า "เกิดเป็นผู้หญิงแท้จริงแสนลำบาก"
บทความนี้ มอบแด่คุณผู้หญิงทั้งหลายที่กำลังพยายามดูแลครอบครัว เป็นภรรยาที่ดี เป็นแม่ที่ดีของลูก
ผู้หญิงที่กำลังเผชิญกับแรงเสียดทานและแรงกดดันทั้งหลาย
คุณผู้ชายทั้งหลาย ถนอมคนที่อยู่เคียงข้างกายคุณให้มาก เพราะเธอก็ต้องการกำลังใจ

นุสนธิ์บุคส์

 

ต้นพระศรีมหาโพธิ์ อายุ 130 ปี ผลิใบเป็นสีชมพูสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์ใจ

...คนไทย หรือ แม้กระทั่งชาวพุทธทั่วโลก จะให้ความเคารพต้นพระศรีมหาโพธิ์ ...ที่เคารพนี้ มิใช่เคารพ แบบเคารพกราบไหว้ต้นไม้ แบบคนที่เต็มไปด้วยกิเลส แบบกราบไหว้เพื่อขอให้ตนเองถูกหวยกัน แต่เคารพกราบไหว้ เพราะในดวงจิตของผู้ที่เคารพกราบไหว้ มีใจคิดไปถึง ครั้งที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงละทิ้งทางโลกเพื่อไปผนวช (บวช) หลังจากออกบวช บำเพ็ญทุกรกิริยา นานถีง 6 ปี ก็พิจารณาได้ว่าหนทางนี้ มิใช่หนทางแห่งการบรรลุธรรม (เพราะเห็นนางเทพอัปสร มาดีดพิณ 3 สายให้พิจารณ...สายพิณตึงไปก็ขาด หย่อนไปก็ไม่ไพเราะ มีแต่ทางสายกลางที่ตึงพอดีเท่านั้นจึงดีดได้ไพเราะ..)
.
เช้าวันนั้น ก่อนคืนบรรลุธรรม ก็มีนางสุชาดา ลูกสาวของผู้ปกครองในตำบลนั้น ได้นำอาหาร มีข้าวมธุปายาส (ข้าวที่หุงด้วยน้ำนมโค) เป็นต้น มาบวงสรวง ครั้นเห็นเจ้าชายสิทธัตถะ ในรูปของพระสมณะ นั่งสมาธิอยู่ใต้ร่มโพธิ์ มีรัศมีกายผุดผ่องน่าเลื่อม เธอจึงนำข้าวมธุปายาสที่เตรียมมานั้นไปถวาย ก่อนจะกลับไปสู่เรือนพัก

ท่านสมณะ เจ้าชายสิทธัตถะ เมื่อเสวยอาหาร เสร็จก็นำถาดทองที่ใสข้าวมธุปายาสนั้น ไปที่แม่น้ำเนรัญชราที่ทอดยาวอยู่ตรงหน้า พร้อมตั้งจิตอธิษฐาน ว่า หากมีโอกาสได้บรรลุธรรม ได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขอให้ถาดทองนี้ ลอยทวนกระแสน้ำ ซึ่งเมือวางถาดทองลอยไปบนผิวน้ำ ถาดทองนั้น ก็ลอยทวนกระแสน้ำ ก่อนจะจมลงไปใต้น้ำ ทอดทับกับถาดใบอื่นๆ ที่พระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ ได้เคยกระทำสัตย์อธิษฐานมาก่อนเช่นกัน
..เพื่อพระองค์ เดินกลับมาที่ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ท่านก็ตั้งจิตอย่างแน่วแน่ว่า "แม้ว่า เลือดในกาย จะเหือดแห้ง จนเหลือแค่หนังหุ้มกระดูก หากไม่บรรลุธรรม ก็จะไม่ลุกออกจากสมาธิ ณ ที่นั่งตรงนี้ ตั้งแต่บัดนี้" (กล่วง่ายๆขอยอมตาย เพื่อแลกกับธรรม) .และในคืนเดือนเพ็ญนั้น พระองค์ก็บรรลุธรรม ได้เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า สั่งสอน อบรมคนให้เป็นคนดี ถึงขั้นพ้นทุกข์ ตามสติปัญญาของแต่ละคน

...ดังนั้น เวลาคนไทย หรือชาวพุทธ พบต้นพระศรีมหาโพธิ์ ก็จะระลึกนึกถึงเหตุการณ์ในพุทธประวัติตอนนั้น แล้วก็จะให้้ความเคารพ เหมือนเป็นต้นไม้ที่เป็นสัญญลักษณ์ที่มาพร้อมๆ กับการกำเนิดของพระพุทธศาสนา

ในยุคแรกๆ มีพระ มีชาวพุทธ นำเอาพันธ์จากต้นแม่ ที่ประเทศอินเดีย มาปลูกตามวัดไทยกันเลยทีเดียว สำหรับที่ตั้้งของ ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ที่พระพุทธองค์ นั่งใต้ร่มเงาแล้วบรรลุธรรมนั้น ปัจจุบันได้ตายลง และมีต้นใหม่เกิดขึ้นมาใหม่ทดแทนต้นเดิม ตรงที่เดิม นับได้ 4 รุ่นแล้ว

ขอบคุณข้อมูลจาก...เฟสบุคณัฐวุธ ประสิทธิ์

 

อยากหยุดเวลา

 

คนไม่รู้จักพอ ต่อให้เจอคนดีแค่ไหน ก็คิดไม่ได้

หากอยู่ในสภาพแวดล้อมไม่ดี อยู่ท่ามกลางคนไม่ดีนานๆ จากคนดีที่คิดได้ ก็เริ่มจะถูกสภาพแวดล้อมกลืนกิน

ความน่ากลัวของคนจิตใจอ่อนแอแบบนี้คือ แยกแยะไม่ได้ ระหว่างดีชั่ว ผิดถูกรู้หมด แต่อดไม่ได้

ศีลธรรมหดหาย จรรยาบรรณหดหาย สะกดคำว่า ผิดบาปเป็น แต่สะกดคำว่า ละเว้นความชั่วไม่ได้

เราจึงได้เห็นหลายๆ คน จิตใจเสื่อมถอย แม้เรียนสูงมีปัญญามากก็ไม่ช่วยอะไร เพราะคิดไม่ได้

คนๆ หนึ่งยอมเป็นชู้ กิ๊ก เมียลับๆ ของคนอื่น แม้ตัวเองจะอยู่ในสถานะเลือกได้ สถานะการงานดี หน้าตาดี

แต่ยอมทำผิดศีล เพราะเชื่อว่าตัวเองอยากได้ก็ต้องได้ ไม่ผิดเพราะไม่เคยไประรานอีกฝ่าย ขอแค่อยู่กับเขาก็มีความสุขพอแล้ว

แต่ไม่รู้ว่าคนที่โดนทรยศหักหลัง ต้องทนทุกข์ทรมาน แทบขาดใจต าย ส่วนอีกคนนั้นผิดเต็มๆ ยับยั้งช่างใจไม่ได้ ไม่รู้จักพอ

ต่อให้เจอคนดีแค่ไหนก็คิดไม่ได้..

มีผู้ชายคนหนึ่ง ถามว่า เขารักคนๆ หนึ่งมาก เธอได้ทรยศความรักและซื่อสัตย์กับเขามาร่วม 4 ปี ด้วยการไปนอนกับชายที่มีลูกเมียแล้ว เขาจับได้ขอให้เธอเลิก เธอบอกเลิกไม่ได้ แล้วชายคนนั้นจึงถามต่อว่าเขาควรทำยังไงต่อดี เขารักเธอมากเหลือเกิน

ตอบ : ทุกคนมีคำตอบอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว เพียงแต่จะเลือกยืนอยู่จุดนั้น หรือก้าวไปข้างหน้า หากยังคาดหวังว่าเธอจะคิดได้กลับตัวกลับใจก็ให้โอกาสเสีย แต่จะยอมรับได้ไหมกับการทรยศครั้งนั้น จะลืมได้ไหม?

ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้ เพราะภูมิความเข้มแข็งของคนเรามีไม่เท่ากัน บางคนลืมเร็วเหมือนเหตุการณ์นี้ไม่เคยเกิดขึ้น บางคนลืมช้าและจดจำไปถึงวันต าย แต่สิ่งที่อยากให้คิดต่อคือ เราจะทนยืนอยู่ตรงจุดๆ นั้นให้โดนทำร้ายซ้ำๆ เพื่อคนไม่รัก ไม่เห็นคุณค่าในตัวเราทำไม

รักเขามาก แต่เข้าใจและเคยมองคนในกระจกไหม รักตัวเองหรือเปล่า กี่ครั้งแล้วที่ทุ่มเทชีวิตให้กับคนไม่เห็นคุณค่า โดนเหยียบย่ำน้ำใจสารพัด มันคุ้มค่าที่จะต้องแลกชีวิตของเรา เพื่อใครคนหนึ่งที่เค้ารักแต่ตัวเอง มันคุ้มแล้วหรือ?

ถามใจตัวเองดีๆ คำตอบอยู่ในนั้นหมดแล้ว

ที่มา thatlikegood.com

 

รู้ว่าเวลาไหนควรโง่
เวลาไหนควรฉลาด

รู้ว่าเวลาไหนควรตาม
เวลาไหนควรนำ

รู้ว่าเวลาไหนควรเป็นนางเอก
เวลาไหนเป็นนางแมวยั่วสวาท

รู้ว่าเรื่องใดควรพูด
เรื่องใดไม่ควรพูด

รู้ว่าเรื่องไหนต้องรู้
เรื่องไหนควรรู้
เรื่องไหนน่ารู้

รู้ว่าเวลาไหนควรสวย
เวลาไหนควรน่ารัก
เวลาไหนควรน่าหลงไหล

รู้ว่าเรื่องใดควรจำ
เรื่องใดควรลืม
เรื่องใดควรปล่อยวาง
เรื่องใดควรอภัย

รู้ว่าเรื่องใดควรยอมรับว่ารู้
เรื่องใดควรยอมรับว่าไม่รู้
เพื่อจะได้เป็นผู้รู้อย่างแท้จริง

รู้ว่าเวลาใดควรอ่อน
เวลาใดควรแข็ง

รู้ว่าขณะนั้นตนเอง
กำลังเล่นอยู่ในบทบาทอะไร?
และพยายามเล่นบทนั้นให้ดีที่สุด

... ดร.พนม ปีย์เจริญ

 

กลัวอด กลัวตาย กลัวขายหน้า
กลัวนินทาว่าร้าย กลัวขายฝัน
กลัวทุกสิ่งที่วิ่งมาพัวพัน
กลัวคนนั้น กลัวคนนี้ ไม่ดีจริง

สารพัดความกลัวตัวเศร้าหมอง
จิตจับจ้องมองชีวิตผิดความหมาย
ป้องกันตัวกลัวภัยอันตราย
กว่าจะรู้ความหมายตายพอดี

 

ลอดช่องสิงคโปต่างจากรวมมิตรยังไง?
ขนมครกต่างจากขนมถ้วยยังไง?
น้ำเปล่าต่างจากน้ำแร่ยังไง?
โพสต์ แชท พิมพ์ ต่างกันยังไง?
น้ำฝน น้ำคลอง น้ำทะเล น้ำมหาสมุทร น้ำห้วย น้ำตก น้ำตา น้ำดื่ม ต่างกันยังไง?

ความแตกต่างเกิดจากอะไร?

คนตาย สัตว์ตาย พืชผักตาย ต่างกันอย่างไร?
อาทิตย์ขึ้น อาทิตย์ตก ต่างกันอย่างไร?
ต่างกันที่ความมี ความเป็น ความอยาก
ความมี ความเป็น ความอยาก เกิดจากอะไร?
ไม่มี ไม่เป็น ไม่อยาก ได้หรือไม่

ผู้ที่มีศีลห้าบริสุทธิ์เป็นปกติ คือพระโสดาบัน
ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมย ไม่ประพฤติผิดในกาม
ไม่โกหกมดเท็จ ไม่ดื่มสุราเมรัย

พระโสดาบันรักศีลยิ่งชีวิต
ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นอะไร ถึงอะไร
ศีลที่แสดงออกมาทางกาย วาจา บ่งบอกได้ถึงภูมิจิต

จะคบใครให้ดูที่ศีล ดูยังไง
ก็ดูที่การกระทำที่แสดงออกมา ทางกาย วาจา ใจ
เมื่อได้คลุกคลีกัน

เหตุร้ายที่เกิดให้ได้พบ ได้เห็นอยู่ทุกวัน
เพราะการพร่องจากศีล การไม่มีศีล การทุศีล

ศีล 5 ข้อ ยังรักษาไม่ได้ แล้วจะไปรักษาอะไรได้

 

สวัสดีวันเด็กแห่งชาติค่ะ

ขอนำบุญสักการะพระบรมสารีริกธาตุ ที่ตำหนักเพ็ชร วัดบวรนิเวศมหาวิหาร มาฝากทุกท่านค่ะ

 

ภายในถ้ำพระโพธิสัตว์ วัดสระเกศราชวรวิหาร (วัดภูเขาทอง)

 

ถ้ามีชีวิตอยู่ด้วยความคิด อยู่ที่ไหนก็ทุกข์ เพราะยึดติดกับความคิดตนเป็นหลัก ดังนั้น คนเราจะคิดให้ดีก็ได้ คิดให้ชั่วก็ได้ จึงต้องระวังความคิด

มีความเป็นพุทธหรือไม่ เห็นได้จากความคิดที่แสดงออกมาทางกาย วาจา

 

ไม่มีความคำนึงไปในอดีต ไม่มีความคำนึงไปในอนาคต ไม่มีกระแสอกุศล ไม่มีกระแสทุกข์ แผ่ไปให้กับคนรอบข้าง

เวลานาทีของความตายแสดงตัวตนอยู่ทุกลมหายใจ ความตายปรากฏได้ในทุกขณะจิต

สุคติ ทุคติ เกิดอยู่ทุกขณะที่จิตแล่นไป จะประคองรักษาจิตแบบไหน จงใช้สติให้มั่นคง เมื่อใดหลงลืมความตาย เมื่อนั้นก็ลืมตัว เพลิดเพลินไปในทุคติ

 

ถ้าจะพูดอะไร
ก็หัดพูดให้มันชัดเจน
อย่ามาครึ่งๆ กลางๆ
...."มันปลอม"...

 

เมื่อคืนฝันว่าได้พบโยมแม่ของหลวงปู่มั่น และท่านได้มอบต้นไม้ต้นเล็กๆ ให้ต้นหนึ่ง ก็เลยไปหาเรื่องราวของท่านมาให้อ่านกันจ้า

หลวงปู่จาม!!! เล่าเรื่อง”โยมมารดาของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต บรรลุธรรม"

“...แม่ออก (โยมมารดาของเพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต) บวชเป็นแม่ขาวแม่ชีที่วัดหนองน่อง (วัดป่าบ้านห้วยทราย) เพิ่นลงมาแต่วัดป่าบ้านค้อ เมืองอุดรธานี มาหาเพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล อยู่วัดถ้ำจำปา เพื่อให้เพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล เป็นผู้บวชและสอนธรรมะให้ แก้ไขให้แก่คุณแม่ชีจันทร์ (แก่นแก้ว) จนที่สุดคนเฒ่าได้ธรรมะอริยภูมิชั้นพระอนาคามี หนีไปได้ไม่ลงมาอีกแล้ว (ไม่กลับมาเกิด)

แต่เพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ผู้เป็นพระลูกชายบอกสอนไม่ได้หรอก คนเฒ่าไม่ยอมฟังคำ หากวันไหนที่เพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต สอนธรรมะบอกอุบายธรรมให้กับคนเฒ่า เป็นอันว่าต้องอ้างเหตุอ้างผลกันอยู่เสมอ

แต่พอเพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล บอกสอนอุบายธรรมไม่กี่คำหรอกคนเฒ่าก็เอาไปแก้ไขตัวเองภายในของตัวเอง นั่งภาวนาจนสว่างไสวไปทั่วถ้ำ แจ้งสว่างไปทั้งหมดในถ้ำที่คนเฒ่านั่งภาวนาอยู่ เหตุเพราะว่าคุณแม่ชีคนเฒ่าเคยเป็นลูกศิษย์ของเพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล มาหลายภพชาติชีวิต บอกว่าอันใด สอนอันใดก็เชื่อฟังหมด แต่กับลูกชายของตัวเอง กลับไม่ยอมลงให้กัน อันนี้แหละ เป็นเหตุที่เพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต หาอุบายเอาคนเฒ่าลงมาแต่วัดป่าบ้านค้อ เมืองอุดรธานี แล้วมาฝากให้เพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล แก้ไขช่วย จนคนเฒ่าได้ธรรมะ จนคนเฒ่าว่า...“...อยู่นี่ก็ดีอยู่ดอก แต่จิตใจอยากไปอยู่กับอัญญาท่านเสาร์(กันตสีโล) อัญญาครูจะว่าอย่างได๋..””ผู้เฒ่าปรารภเรียนถามเพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ก็ว่า “...แล้วแต่เพิ่นครูบาอาจารย์เพิ่นว่าอย่างใด๋ก็จะเอาอย่างนั้น..”

แล้วเพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ก็ข้ามภูเขาไปกับบ่าวตาซ้นกับพ่อออก(โยมบิดาของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ) ไปเรียนปรึกษากับเพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล อยู่ถ้ำจำปา เพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล ก็ตกลงรับให้อยู่ด้วย ชาวบ้านนาคันแท ก็จัดทำที่พักให้คุณแม่ชีผู้เฒ่าให้อยู่กุฏิไม้ทางหางถ้ำ...”

ที่มา : ธรรมะประวัติองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

 

555 ขำคนขี้โกรธ ตายเร็วดี

 

ธรรมน่ะ เถียงก็ธรรม ไม่เถียงก็ธรรม มันมีประโยชน์และไม่มีประโยชน์เหมือนๆกัน

เถียง..ผลก็อย่างหนึ่ง ไม่เถียง..ผลก็อย่างหนึ่ง มันต่างเป็นธรรมทั้งคู่ จริตคนมันไม่เหมือนกัน บางคนไม่กินเนื้อ ไม่เบียดเบียน แต่ชอบล่อเด็ก

ปลาทูไหม้ แดกไม่ลงแม่งด่าเช็ด ไม่ได้นึกว่า ปลาทูไหม้ มันไม่ได้ทำร้ายใคร แต่ปากสันดานที่ด่าปลาทูไหม้ มันไปทำลายใจคนทำให้แดก

ธรรมนี้ คือใจดวงนี้ เข้าไปเห็นความเป็นธรรมดา เมื่อเห็นแล้ว จะเถียงก็ได้ ไม่เถียงก็ได้

ปลาทูไหม้ ขอบใจ ที่ทำให้กินก็ได้ ไม่ต้องด่าก็ได้ ความหมายแห่งธรรมสำหรับผู้ที่เข้าใจแล้ว มันได้ทั้งนั้น มันว่ากันไปตามเหตุปัจจัย

" เพียงแต่ให้เข้าใจเหอะ ว่าเราย้อมใจด้วยอะไร มันก็ย่อมกลายเป็นอย่างที่ใจมันโดนย้อม "

นี่..ถึงจะเป็นผู้เข้าใจคำว่า...ธรรม

พระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง

 

เธอเห็นมั้ยความเป็นใหญ่ในตัวตนเธอ เมื่อใดที่เธอยึดว่าเธอเป็นใคร เธอก็ตกอยู่ในอำนาจของอัตตานุทิฏฐิ มานะทิฏฐิ ต้องการเอาชนะคะคานกับเงา แสดงอำนาจให้ใครๆ ได้ประจักษ์ในทุกรูปแบบ นั่นแหละคืออกุศลกรรม ต่อภพต่อชาติให้ยืดยาวออกไป เวียนว่ายตายเกิดเพื่อเอาคืนต่อกัน

 

นำมาฝากสำหรับผู้สนใจค่ะ

วิธีวิปัสสนาที่ทำให้บรรลุมรรคผลใน ๑๐ วัน

️ได้พบพระมหาเถระอาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช เป็นพระอรหันต์ไม่ได้บอกชื่อไว้เสียด้วย น่าจะกลัวพระงูเหลือม ท่านก็บอกว่าเป็นอรหันต์นิพพานเมื่ออายุ ๙๗ ปีกับ ๓ วัน นี่ท่านพบกันแล้วท่านก็บอกว่า ฉันเป็นอาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาธุระในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ฉันเป็นพระอรหันต์ แล้วฉันนิพพานเมื่ออายุ ๙๗ ปี ๓ วัน พระคุณเจ้ารูปนี้ นั้นได้โปรดแนะนำให้ทำวิปัสสนา ว่า จะเห็นผลภายในสิบวัน นี่อาจารย์นี่ย่องมาสอนเป็นพิเศษ ปกติพระมหากัจจายนะและสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า อาจารย์องค์นี้ย่องมาสอนต้องลัดคิว ว่าจะเห็นผลภายในสิบวัน ว่า...

️(๑) ให้ทำฌานแล้วให้ปลงในนิวรณ์ก่อน (จำได้ไหมนิวรณ์ห้าประการ ปลงตัดมันเสียให้หมด แล้วก็ทำสมาธิ)

️(๒) แล้วพิจารณาขันธ์ห้าตามไตรลักษณญาณ (ไตรลักษณ์ก็รู้แล้ว อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) แต่ให้มันสูง ปลงให้เห็นว่าอนิจจังนี่มันเป็นของไม่เที่ยงจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นอะไรทั้งหมดในโลกนี้ ถ้าไม่เที่ยงเราไปยึดมันเข้าแล้วมันเป็นทุกข์ ต้องปล่อยตามมัน มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างมัน แล้วในที่สุดมันก็เป็นอนัตตา พังสลายตัวหมด อย่าไปยึดไปถือมัน อย่าไปยึดว่าจะมีอะไรเป็นเราเป็นของเราต่อไป แม้แต่ร่างกายเรายังพัง ในเมื่อร่างกายเรายังพังแล้วจะมีอะไรทรงอยู่ อะไรมันทรงอยู่แล้วก็ตาม ถ้าหากว่าร่างกายเราพังแล้ว เราก็ไม่มีสิทธิ์จะมายึดว่ามันเป็นเราเป็นของเรา ท่านบอกว่าต้องทำอย่างนี้จริงๆ จังๆ ปล่อยไม่ได้

️(๓) แล้วก็ต่อมาจงปล่อยความยึดมั่นจากรูปที่เห็นทางตา จงอย่ายึดว่ารูปนั้นเป็นเราเป็นของเรา
ปล่อยเสียงที่ได้ยินทางหู
ปล่อยกลิ่นที่รับทราบทางจมูก
ปล่อยรสที่รับทราบทางลิ้น
ปล่อยสัมผัสที่รับทราบทางกาย
ปล่อยอารมณ์ใจที่เป็นอกุศล อย่าเอาเข้ามายุ่ง

️ฟังแล้วก็จำนะ นี่เราเรียนกันมาแล้ว นี่ท่านย่อมา ผมเห็นว่าไม่ยาก ผมก็ย่อไป

️ท่านก็บอกว่า ปล่อยใจว่าเป็นเชื้อของเดิมมา เพราะอารมณ์ทั้งหมดเนื่องจากรูป ท่านบอกว่าที่ต้องมาเกิดอย่างนี้ต้องมาเป็นทุกข์อย่างนี้เชื้อเดิมมาเพราะอาศัยรูปเป็นสำคัญ คืออาศัยรูปทางตา อาศัยเสียงทางหู อาศัยกลิ่นทางจมูก อาศัยรสทางลิ้น อาศัยสัมผัสทางกาย อาศัยอารมณ์ใจที่เกลือกกลั้วในกามารมณ์

️นี่ที่ต้องมาเกิดเป็นอย่างนี้อาศัยตัณหาเป็นเจ้าเรือน ตัณหาก็คือความอยาก อยากได้รูปสวยๆ อยากได้เสียงหวานๆ อยากได้กลิ่นหอมๆ อยากได้รสอร่อยๆ อยากได้รับการสัมผัสที่เราพอใจ อยากได้อารมณ์ที่พึงปรารถนา ท่านบอกว่า นี่พวกนี้เป็นเจ้าเรือน ต้องทำลายไปเสียให้หมด ต้องทำให้ได้ แล้วจะรู้ผลภายในสิบวัน

️จำไว้นะ ใครอยากจะได้บรรลุมรรคผลเร็วๆ ละก็ปล่อยตามที่ท่านบอก จะรู้ผลในสิบวัน..

️ที่มา : หนังสือ ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า (บันทึกแนวทางการปฏิบัติพระกรรมฐาน โดยหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

️คัดลอก นภา อิน