หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

ขอบคุณท่านน้องนะครับ .........
คิดว่าคงไปอีกครับแต่เนื่องจากทางไกลอาจจะนานๆครั้งครับ
ก็คงร่วมบุญแทนบ่อยๆก็แล้วกัน แต่.... ได้ความรู้เยอะครับ
ท่านพ่อแม่ครูอาจารย์หรือหลวงปู่ท่านสอนสั่งให้เข้าใจเพียงน้อยนิด
คงต้องไปเรียนรู้บ่อยๆครับจะได้รู้บ้างครับเพราะไอ้เราความรู้ยังน้อยอยู่ครับ
จากเดิมที่กลับไปเยี่ยมพ่อแม่แฟนปีละครั้งหรือสองปีครั้ง ......
สงกะสัยจากนี้ไปคงต้องปีละหลายครั้งครับ....ท่านน้อง
ไปคราวนี้ถวายเทียน 2 ที่ๆแรกวัดภูดานไหส่วนอีกที่ๆคำชะอีครับ
ได้บุญเยอะเลย ........... ขอบคุณท่านน้องมากนะครับ

 

ขอบคุณมากครับพี่

 

ภูดานไห ....... แหล่งธรรม......

บรรยากาศ สงบ ร่มรื่น ...............
กราบเท้า พ่อแม่ครูอาจารย์
รับธรรมคำสอน ......... นำไปปฏิบัติ

 

สุดท้ายขอบพระคุณ.....
คุณแม่ชม ........ สง่าราศีภูมิฐานมากสมกับเป็นพุทธมามกะ
คุณสมบัติ ........ ที่เป็นธุระให้
ขอบคุณมากนะครับ

 

อีกวัดที่ไปถวายเทียนจำพรรษาครับ

วัดนี้สงบร่มรื่น..... ได้สนทนาธรรมกับท่านเจ้าอาวาส
สายหลวงตามหาบัวครับ

 

ขอโมทนาสาธุในบุญกุศลที่พี่มูฯและครอบครัวได้สร้างในวาระวันแม่แห่งชาติที่ผ่านมาครับผม

ภูดานไหนั้น หากศรัทธาเกิดมีแล้ว ต่อให้หนทางจักแสนไกลหรือลำบากเพียงใด...ก็เหมือนใกล้กันครับ

เมื่อท่านไปกราบองค์ท่านแล้วจักรู้สึกได้ว่า องค์ท่านช่างมีเมตตาต่อเรายิ่งนัก ยิ่งเมื่อได้มีโอกาสรับธรรมะ
แล้วน้อมนำธรรมะแห่งองค์ท่านมาปฏิบัติตาม แล้วบังเกิดผล แม้เพียงน้อยนิด
ผู้ปฏิบัติตามก็จักเห็นความเมตตาแห่งองค์ท่านยิ่งๆขึ้นไป

มีญาติธรรมหลายท่านจากกรุงเทพฯ (ปัจจุบันอาจเรียกได้ว่าเป็นนักรบธรรม) ใช้เวลาศึกษาเรื่องราวแห่งองค์ท่านเพียงไม่กี่วัน
ก็ได้เดินทางมากราบองค์ท่าน จากนั้นภายในเดือนเดียวกัน ก็ได้เดินทางมาอีก แล้วขอมาปฏิบัติธรรมที่ภูดานไหรวมแล้ว 4 ครั้งด้วยกัน

จะเห็นได้ว่า เมื่อเกิดมีความเชื่อ ศรัทธา มีวาสนาบารมีต่อกันแล้ว พละอื่นๆจักตามมา ระยะทาง เวลา อายุ
จึงไม่ใช่ข้อกำหนดอีกต่อไป เหมือนดั่งที่นักรบธรรมหลายๆท่าน ได้เพียรกระทำตามและเห็นผลครับ

ขอให้มีความสุขความเจริญ
IT Man/15.08.55

 

รบกวนอาจารย์ทุกท่านช่วยดูพระกริ่งหน่อยครับ ไม่ทราบว่ามีพิมพ์นี้หรือเปล่าครับ
องค์ที่ 1 ยังเห็นกะไหล่ทองยังอยู่ตามซอกครับ
องค์ที่ 2 ไม่มีโค๊ตอะไรเลย
องค์ที่ 3 ตอกโค๊ตตัวเลขไทย 295

 

160: นิมิตฝันว่าได้ฟังธรรมจาก...

เมื่อเช้ามืดวันนี้ (ศุกร์ 17.08.55/แรม 15 ค่ำเดือน 8,8) ก่อนนาฬิกาปลุกตี 4 กว่าๆ ผมได้ฝันว่า...

ผมได้เข้าไปในดินแดนแห่งหนึ่งเป็นทางเชื่อมระหว่างโลกมนุษย์กับดินแดนแห่งนี้ โดยที่ทางเข้านั้นเหมือนทางเดินทั่วไปกว้างประมาณ 1-1.5 เมตร ผมต้องเดินผ่านด่านพญานาค*ตนหนึ่ง มีความรู้สึกเฉยๆคือไม่ได้กลัวท่าน ท่านอยู่ทางเดินซ้ายมือผม มีรูปร่างงดงามเหมือนงูขนาดใหญ่และไม่มีหงอนอย่างที่เราพบเห็นกันทั่วไป มีกายสีดำเป็นนิล มีเศียรมากถึง 7 เศียร (ผมคิดว่าท่านเป็นพญานาคก็เพราะท่านมีถึง 7 เศียรนิแหละ)และมีรูปร่างสูงใหญ่กว่าผมประมาณเกิน 5 เท่า เมื่อเดินเข้าไปตามทางเดินเล็กๆนั้นแล้ว ก็เห็นป่าเล็กๆสามารถมองออกไปไกลๆก็เห็นกัน มีทุ่งหญ้าเหมือนทุ่งหญ้าสะวันนา มีต้นไม้ใหญ่ประปราย มีลมพัดเอื่อยๆ ไปในทิศทางซ้ายมือผม

จากนั้นมีคุณปู่ผู้เฒ่าท่านหนึ่ง ผมขาวร่างเล็ก ได้พาผมเข้าไปกุฏิหลังหนึ่งที่สร้างอยู่ภายใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ แบบเรียบง่าย ทรงกุฏิเป็นสี่เหลี่ยมจตุรัส ประมาณ 3x3 เมตร มุงด้วยหญ้าคาทั้งหลังคาและด้านข้าง ในฝั่งตรงกันข้ามจักมีแสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามาตามซอกของหญ้าคา ภายในกุฏิมีคุณปู่ท่านนั้นนั่งอยู่ด้านหน้า จากนั้นเป็นผมนั่งห่างออกมา (ความรู้สึกบอกว่า นี้เป็นปลายเท้า) และมีญาติโยมชายหญิงนั่งอยู่ข้างๆซ้ายมือผม 2-3 คน พอพวกเราได้นั่งกันเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ยินเสียงของผู้ชายอายุประมาณ 40 ปีดังก้อง ไพเราะ ชัดเจนทุกถ้อยคำ เป็นการสอนธรรมะอะไรบางอย่าง แต่ผมจำไม่ได้เลย ในความรู้สึกบอกว่า นี้เป็นพระสุรเสียงขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า (พระองค์ใดพระองค์หนึ่ง) แต่ผมพยายามเพ่งมองไปทางทิศเบื้องหน้า เพื่อจะค้นหาพระองค์ต้นเสียง แต่กลับไม่เห็นอะไร คงเห็นแต่แสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามา (ดูๆไปก็เหมือนสีทองเรืองๆ) เห็นดอกไม้สีชมพูประดับอยู่ 1 คู่ซ้ายขวาของฝั่งด้านที่ได้ยินเสียง พอพระองค์ท่านโปรดเสร็จ ผมก็ได้เดินออกมาสำรวจอาณาบริเวณโดยรอบๆกุฏิหลังนั้น ก็มีกุฏิแบบเดียวกันปลูกอยู่ตามต้นไม้ใหญ่ ต้นละหนึ่งหลัง

อีกสักพักผมก็ได้รู้สึกตัว ตื่นจากเสียงนาฬิกาปลุกตี 4 กว่าๆ แล้วมาทบทวนความฝันอีกทีครับ

(*ผมเคยฝันเจองูที่มีลักษณะเช่นนี้เป็นเรื่องเป็นราวอยู่สองครั้ง
- ฝันครั้งแรก : ตอนเดินทางไปกราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์วาระแรกๆ ขณะผมเดินทางกลับโดยรถทัวร์ผมก็สลึมสลือ(ฝัน) เห็นงูสีดำเช่นว่านี้แต่ตัวเล็กกว่ามาก ลำตัวยาวประมาณ 2-3 เมตร อยู่บนหลังคาด้านหน้ารถทัวร์ 3 ตัว อยู่หลังคารถบนหัวผม อยู่ด้านหลังรถและด้านข้างรถฝั่งละ 1 ตัว รวมทั้งสิ้น 7 ตัว)
- ฝันครั้งที่สอง : ตอนนอนอยู่ที่บ้านหลังนี้ พบงูสีดำ (ผมเคยฝันเห็น เมื่อตอนเด็กๆเช่นกัน) ขนดตัวอยู่บนโคมไฟหน้าบ้านฝั่งประตูด้านซ้าย ลำตัวประมาณ 2 เมตร ผมกลัวคนอื่นตกใจกลัวจึงได้ไล่เขาไป เขาก็เลื้อยออกไปทางประตูหน้าบ้าน แล้วออกไปทางฝั่งทิศใต้และหายไปทางทิศตะวันตก ตอนนั้นในความฝันก็รู้สึกผิดและเสียใจ เพราะทบทวนดูแล้วเขาน่าจะเป็นงูที่มาคุ้มครองเรา เพราะการเลื้อยไปทางทิศตะวันตกคือทิศที่นาคดูแล/เป็นความเข้าใจส่วนตัว)

 

ขอแสดงความเสียใจกับคุณประจักษ์ด้วยนะครับ.....ถ้าบอกสถานที่ได้ด้วยก็ดีนะ เวลาผ่านไปย่านนั้นๆ จอดรถจะได้เพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น

ก็ขอปลอบใจด้วยพระหลวงปู่ทวดกลักไม้ขีด 1 องค์ครับ หรือจะเป็นTOP 4 ก็ได้หากต้องการก็แจ้งที่อยู่มานะครับ

สมาชิกธรรม

 

ต้องขอโทษท่านภู...ด้วยนะครับที่ทักทายสนทนาด้วยความล่าช้าไปนิด.....หึหึ เกรงว่าจะชมภาพงานบุญกันแบบไม่จุใจและไม่ต่อเนื่องจึงพักการตอบกระทู้ไว้ก่อนชั่วคราว.....

ในความไม่สงสัย ก็ยังมีความสงสัยอยู่บ้างเป็นธรรมดา.....แต่ทุกอย่างล้วนมีเหตุและปัจจัยบ่งบอกความหมายที่เกินวิสัยที่เราจะคาดคะเนได้ และทุกๆอย่างก็ดำเนินไปในทางที่ดี ที่ถูกต้องตรงตามเป้าหมาย โดยรวมแล้วนับเป็นนิมิตหมายที่ดีของสถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้ครับ รวมถึงนักรบธรรมและญาติธรรมทุกๆท่านที่จะได้ร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อความเจริญเติบโตในทางธรรมไปในวันข้างหน้าต่อๆไป ภายใต้การชี้แนะอบรมสั่งสอนขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ครับผม

ในหนึ่งปีที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายในชีวิตที่ได้มีส่วนร่วมเกี่ยวข้องกับภูดานไห ทุกอย่างที่ผ่านมาล้วนเป็นเรื่องราวอจินไตยบวกปาฏิหาริย์ และธรรมะที่สุดจะบรรยาย.....และในปีที่สองนับแต่นี้ต่อไปจะมีเรื่องราวอจินไตยที่สูงยิ่งๆขึ้นไปอีกให้เหล่านรธ.และญาติธรรมที่แวะเวียนมาปฏิบัติได้สัมผัสและรับรู้ และศึกษาอีกมากมายนัก.....เตรียมความพร้อมนะครับทุกๆท่าน.....

สมาชิกธรรม

 

ช่างไม่มีอะไรที่เราบังคับบัญชาได้เลย แม้แต่ของๆเรา
หากไม่ใช่ของๆเรา คงไม่รู้สึกเสียดาย เสียใจ และเป็นทุกข์ กระมัง?

 

กำลังฝึกทำใจ เหมือนที่ท่านภูเบศร์บอกครับ

กำลังฝึกทำใจ เหมือนที่ท่านภูเบศร์บอกครับ
ขณะนี้ค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ

 

ด้วยความระลึกถึงเช่นกันครับ

หนึ่งปีผ่านไปกับความเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง เมื่อรำลึกพิจารณาอดีต ระลึกรู้ในปัจจุบัน ได้เห็นความเจริญเติบโตภายใน ทั้งจากตนเองและผู้อื่นที่เกี่ยวข้องที่สัมผัสสัมพันธ์กัน

ได้เห็นความเจริญภายนอกที่เปลี่ยนแปลงให้เห็นเป็นรูปธรรมในระยะเวลาหนึ่งปี จากความร่วมแรงร่วมใจร่วมบุญกุศลกัน ณ สถานที่อันมีพลังศักดิ์สิทธิ์ ภูดานไห

ก็ด้วยบารมีธรรมและความเมตตาจาก องค์พ่อแม่ครูอาจารย์(พ.สุรเตโช)

เปรียบชีวิตที่ผ่านมาหลายสิบปีจวบจนปัจจุบัน หนึ่งปีที่ได้ข้องแวะ ภูดานไห ช่างมีคุณค่าและรับรู้ถึงความว่างเปล่าในชีวิต
ซึ่งแตกต่างกันอย่างลิบลับกับชีวิตที่ผ่านมาครึ่งค่อนชีวิตที่สูญเปล่า

ปัจจุบัน.. แม้นว่าจะไม่สามารถยังประโยชน์ให้เกิดแก่ตนอย่างสมบูรณ์ได้ แต่ก็ปิติอิ่มในใจว่าไม่ได้เกิดมาตายเปล่า..
มองเห็นระยะทางอันยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุดนั้นได้ถูกกำหนดให้สั้นลง แม้จะอีกยาวไกลก็ยังหวังจุดหมายปลายทางได้อย่างไม่เพ้อพก

ถึงจะหยุดหายใจเข้า-ออกไปในปัจจุบันทันด่วนเหมือนวิถีชีวิตคนในปัจจุบัน ก็คงไม่เสียดายเวลาที่คาดหวังให้ยังมีอยู่..
และคงเป็นการนอนตาหลับที่เป็นสุข ด้วยจิตวิญญานที่สงบ..และสันติ.

น้อมเศียรกราบบาทองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ทุกๆองค์ อันมีองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช พุทธสถานภูดานไห เป็นที่สุด
กราบ กราบ กราบ กราบ กราบ

นรธ.ภูเบศวร์

 

บางครั้ง..ที่ชีวิตประสบกับวิกฤติ ความสูญเสีย ความทุกข์ เราก็ฉกฉวยเอาสิ่งนั้นมาเป็นโอกาสในการทดสอบและฝึกหัดจิตใจของเรา ในการละวางจากความยึดถือหมายมั่น ในสิ่งที่คิดว่าเป็นเราหรือของเรา ด้วยสติและปัญญาที่ได้ฝึกฝนและบ่มเพาะมา จะได้เห็นถึงพลังแห่งสติและปัญญาของเราในการต่อสู้กับสภาวะนั้น จะด้วยอุบายธรรม หรือการมีสติรู้อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบันขณะ
ไม่ยึดถือความเคยมีเคยเป็นในอดีตที่ล่วงไปแล้วให้ยังคงอยู่(เพราะทุกสิ่งนั้นมีสภาพแปรเปลี่ยนตลอดเวลา)
ไม่คิดหวังอนาคตที่ยังมาไม่ถึงให้เป็นไปดังใจหมายเพราะทุกสิ่งกำหนดกฏเกณฑ์ไม่ได้ แต่ดำเนินไปตามเหตุปัจจัยที่เหมาะสมของมันเอง และไม่หวนกลับ

มีเพียงปัจจุบัน..ที่เป็นจริงอยู่ต่อหน้า นอกนั้นคือความว่างเปล่า (ทั้งอดีตและอนาคต)

เรามีหน้าที่เพียงเข้าใจถึงความเป็นจริงอันนั้นและยอมรับว่ามันก็เป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นของมันอย่างนั้น ตามเหตุและปัจจัยของมัน อันประกอบด้วยองค์ประกอบหลายๆสิ่งที่เราได้กระทำมาจนเป็นผลในปัจจุบัน

เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่ให้เราเฝ้ามองดู อย่างไม่อาจเข้าไปถือเอาได้ แต่ละสิ่งแต่ละอย่างต่างทำหน้าที่ของมันไป แม้ตัวเราจะเป็นสิ่งหนึ่ง เป็นตัวละครหนึ่ง ที่อยู่ในปรากฏการณ์อันนั้นก็ตาม

จะปรากฏผลออกมาให้เราได้แจ้งแก่ใจ กับการเผชิญกับความเป็นจริงนั้น ซึ่งผลลัพธ์เป็นไปตามสมควรแก่ธรรมของแต่ละบุคคล

หรือแม้แต่เราไม่ได้ประสบกับสภาวะแห่งวิกฤติ ความทุกข์ ความสูญเสีย หากเรามองทุกสิ่งด้วยธรรม เราก็อาจน้อมนำเอาสิ่งรอบตัว มาอบรมบ่มเพาะใจให้คลายจากความยึดมั่นถือมั่นได้เช่นกัน เป็นการฝึกฝนก่อนเผชิญกับสภาวะนั้นจริงๆ อาจเหมือนจำลองเหตุการณ์นั้นมาเป็นแบบทดสอบ

ท่านsrithong999 เป็นผู้มีบุญวาสนา อย่างหนึ่งที่ปรากฏให้เห็นเป็นรูปธรรมคือสิ่งมงคลมากมายได้สถิตย์อยู่กับท่าน จะต้องเป็นผู้หนึ่งที่สั่งสมบุญมาไม่น้อย เชื่อว่าเมื่อได้พบหนทาง(มรรค)แล้ว ท่านจะไปถึงจุดหมายปลายทางคือความพ้นทุกข์ได้ไม่ยาก ด้วยความเพียรและความมุ่งมั่นของท่าน

ขอเจริญในธรรม
ภูเบศวร์

 

ประวัติพระพุทธรูปหินอ่อน ​

<TABLE border=0 cellSpacing=5 cellPadding=1 align=left jquery1345541538133="85" sizcache="0" sizset="59"><TBODY jquery1345541538133="84" sizcache="0" sizset="59"><TR bgColor=#400040 jquery1345541538133="83" sizcache="0" sizset="59"><TD jquery1345541538133="82" sizcache="0" sizset="59">

พระพุทธรูปหินอ่อน วัดดอนแก้ว จ.ตาก









​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
"พระพุทธรูปหินอ่อน" วัดดอนแก้ว อ.แม่ระมาด จ.ตาก เป็นพระพุทธรูปหินอ่อน ปางมารวิชัย แกะสลักด้วยหินอ่อน ขนาดหน้าตักกว้าง 1.30 เมตร สูงจากพระแท่นฐานถึงรัศมี 1.60 เมตร ศิลปะแบบพม่า
พระพุทธรูปหินอ่อน วัดดอนแก้วเป็นพระพุทธรูปปฏิมาแบบประธานในอุโบสถ วัดดอนแก้ว กล่าวได้ว่าเป็นพระประธานองค์เดียวในประเทศไทยที่ทำด้วยหินอ่อนที่มีขนาดใหญ่​

องค์ที่สามคือพระพุทธรูปหินอ่อน ประดิษฐานที่วัดดอนแก้ว อ.แม่ระมาด จ.ตาก ซึ่งได้อัญเชิญมาจากประเทศพม่าเมื่อเดือนเมษายน พุทธศักราช 2465 นับเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่ประชาชนชาวจังหวัดตาก และชาวจังหวัดใกล้เคียง รวมถึงชาวพม่าให้ความเลื่อมใสศรัทธา ประดิษฐานอยู่ในอุโบสถวัดดอนแก้ว ​

เล่าขานกันว่า ครูบาขาวปี ศิษย์เอกของครูบาศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนาไทย หลังจากประสบชะตากรรมจากทางการ บังคับให้สึกและจองจำในเรือนจำ ถึง 6 เดือน เมื่อพ้นโทษออกมา ครูบาศรีวิชัย จึงอุปสมบทท่านเป็นภิกษุอีก หลังจากครูบาขาวปีได้กลับมาสู่รมกาสาวพัสตร์ ท่านอยู่จำพรรษากับครูบาศรีวิชัยได้ 1 พรรษา ​

ครั้งหนึ่ง ท่านได้มุ่งสู่แม่สอดเดินทางรอนแรมไปตามป่าเขาลำเนาไพรถึง 4 คืน 4 วัน ตนถึงแม่ระมาดและเริ่มงานสร้างถาวรวัตถุอีกมากมาย จากอายุ 36 ถึง 42 ปี ​

ช่วงเวลาดังกล่าวตามประวัติครูบาเจ้าขาวปี ที่ได้จาริกบุญอยู่ที่ อ.แม่ระมาด จ.ตาก ท่านได้สร้างถาวรวัตถุมากมาย ชาวบ้านในพื้นที่ มีทั้งคนไทย ชาวกะเหรี่ยงและชาวพม่า ต่างให้ความนับถือท่านเป็นอย่างมาก ​

ในปี พ.ศ.2465 ครูบาขาวปี พร้อมด้วยขุนระมาดไมตรี และชาวแม่ระมาดได้ร่วมกันอัญเชิญ "พระพุทธรูปหินอ่อน" ซึ่งเป็นพระพุทธรูปแกะสลักจากหินอ่อนทั้งแท่ง เป็นประติมากรรมของช่างฝีมือชาวพม่า ​

พุทธศาสนิกชนชาวแม่ระมาด ได้อัญเชิญมาจากเมืองย่างกุ้ง ประเทศพม่า ในราคา 88 รูปี ทั้งทางเรือและทางเกวียน ประดิษฐานในวิหารวัดดอนแก้ว อ.แม่ระมาด จ.ตาก ใช้ระยะเวลานานกว่า 12 วัน ​

ที่ อ.แม่ระมาด เกิดเรื่องน่าเศร้าใจขึ้น ท่านครูบาขาวปี ถูกบังคับให้สึกและครองผ้าขาวเป็นครั้งที่ 2 อีก กล่าวคือ ในการสร้างโบสถ์ เพื่อประดิษฐานพระพุทธรูปหินอ่อนนั้น ปรากฏว่าขาดปัจจัยอยู่อีกประมาณ 700 บาท เป็นค่าทองคำเปลว 400 บาท กับค่านายช่างอีก 300 บาท ท่านก็ปรึกษาเรี่ยไรเอาจากชาวบ้านจนครบ ด้วยความเต็มใจของชาวบ้าน แล้วช่วยกันสร้างต่อ จนแล้วเสร็จทันฉลอง ​

แต่เรื่องการเรี่ยไรนี้ ทราบถึงอำเภอ จึงเรียกกำนันไปสอบสวนว่า อภิชัยภิกษุ หรือครูบาขาวปี เรี่ยไรจริงหรือไม่ กำนันก็รับว่าจริง แต่ด้วยความเต็มใจของชาวบ้าน เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้น งานสร้างโบสถ์ก็หยุดชะงัก ​

ทางอำเภอก็ว่าเต็มใจหรือไม่ก็ผิดเพราะเป็นพระ จะทำการเรี่ยไรไม่ได้ ผิดระเบียบคณะสงฆ์ แล้วรายงานเรื่องนี้ไปยังเจ้าคณะจังหวัด และตัดสินว่าให้สึกเสีย ท่านจึงจำยอมสึก และกลับมาครองผ้าขาวอีกครั้ง ​

ไม่นานนักท่านก็เดินทางออกจากเมืองแม่ระมาด เข้าสู่อำเภอลี้ จ.ลำพูน และเผชิญวิบากกรรม อีกมากมาย และได้อุปสมบทเป็นหนที่ 3 แต่ก็ถูกมารผจญต้องลาสิกขาครองผ้าขาว เป็นครั้งที่ 3 และได้สร้างวัดผาหนาม อ.ลี้ จ.ลำพูน ด้วยเมตตาของท่านครูบาขาวปี ได้ทำนุบำรุงพระศาสนา สร้างวัด สร้างโรงเรียน ทั้งสุโขทัย ลำปาง ลำพูน เชียงใหม่ ตาก จนกระทั่งท่านครูบาขาวปี จากไปอย่างสงบ ในวันที่ 3 มีนาคม 2520 สิริอายุ 88 ปี ​

พระพุทธรูปหินอ่อนวัดดอนแก้ว อ.แม่ระมาด จ.ตาก ไม่เพียงเป็นสิ่งมหัศจรรย์ แต่การได้มาซึ่งพระพุทธรูปหินอ่อนองค์นี้ ต้องใช้ศรัทธาแห่งพุทธศาสนิกชนอัญเชิญมาจากเมืองย่างกุ้งประเทศพม่า จนมาประดิษฐานอยู่ในพระอุโบสถแห่งนี้มาจนปัจจุบัน ​

ซึ่งลูกศิษย์ผู้เลื่อมใสศรัทธาครูบาขาวปี แห่งวัดพระพุทธบาทเขาหนาม อ.ลี้ จ.ลำพูน ได้ติดตามรอยบุญแห่งครูบาเจ้าขาวปี เพราะอุโบสถที่ประดิษฐานพระพุทธรูปหินอ่อนจากเมืองพม่า กลับกลายเป็นชนวนเหตุให้ท่านครูบาขาวปีต้องถูกมลทิน แกล้งบังคับสึกและครองผ้าขาวเป็นหนที่ 2 ​

แต่กระนั้น ผลบุญแห่งการสร้างถาวรวัตถุ ถวายเป็นพุทธบูชาของครูบาขาวปีและชาวแม่ระมาด ได้ประจักษ์เป็นสักขีพยานแห่งการสืบทอดพระพุทธศาสนา ล่วงมากว่า 90 ปี ตราบจนถึงปัจจุบัน

คอลัมน์ เดินสายไหว้พระพุทธ :วิทยา ปัญญาศรี ที่มา... ฉบับที่ 6708 ข่าวสดรายวัน​

โปรดขยายภาพเอาเองเด๊อ...(ขนาดภาพ 800x600)

วันนี้(จันทร์ที่ 20.08.55)เป็นวันหยุด
IT Man จึงขอโอกาสนี้ไปสักการะหลวงพ่อหินอ่อนกัน

หลวงพ่อหินอ่อน เป็นศิลปะพม่า
มีเพียง 1 ใน 3 ของโลก

ไปพอดีกับทางวัดทำวัตรเย็น (16:30-17:15)





ครูบาขาวปี

ผมสนใจพระพุทธรูปหินอ่อนแกะสลักจากหยกขาว
ศิลปะพม่าองค์นี้ (1,800-)

เทียบกับองค์อื่นๆ (2,000)

ก็ยังชอบองค์นี้...

จึงขอนิมนต์กลับบ้าน โดยขอสรงด้วยน้ำมนต์ก่อน

บูชาด้วยดอกไม้หอมสีขาว
ขอถวายพระนามว่าหลวงพ่อขาว...
​

 

ท่านภูเบศวร์ครับ

ตั้งแต่ผมได้พบกับท่านนนต์ ท่านณัฐช้ย ท่านสมบัติ เกือบปีแล้ว
ท่านทั้งหลายได้ให้ข้อคิดว่า วัตถุมงคลที่มีอยู่นั้น ปกติอาราธนาและบูชาขึ้นคอครั้งละ 1-9 องค์ เท่านั้น พวกเรามีความสามารถอาราธนาเท่าที่จำเป็นเท่านั้น

จากที่ได้ติดตามทุก ๆ ท่านที่ร่วมบุญและกิจกรรม ณ.ภูดานไห ด้วยความศรัทธา
ได้เรียนรู้ หลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่างจากทุกท่าน ยังไม่มีโอกาสได้ไป
กราบท่าน พ.สุรเตโช จะพยายามหาจังหวะไปให้ได้ครับ
เห็นทุก ๆ ท่านทำบุญ ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดี ทำให้ได้มีแนวทางที่ทำตามได้

นอกจากได้มีโอกาสร่วมบุญกับทุก ๆ ท่านในเวปนี้แล้ว
ยังมีโอกาสได้ฝึกใจและทำบุญกับครูบาอาจารย์ที่เคารพนับถืออีกท่านด้วย
ได้ถวายวัตถุมงคล เนื้อ.... สมเด็จพิมพ์พระประธาน พระกริ่งปวเรศ และอื่นๆ....
ทราบว่า ท่านทำบุญมากมาย ทั้งสร้างสถานปฏิบัติธรรม และอื่น ๆ มากมาย
เป็นการทดสอบจิตใจครั้งสำคัญ ผ่านไปได้ด้วยความราบรื่นและดีใจที่สุดที่ทำได้
เชื่อว่า ต่อ ๆ ไปน่าจะยิ่งทำได้มากยิ่งกว่านี้

 

โมทนาสาธุกับท่าน srithong999 ด้วยนะครับ
- ทั้งความก้าวหน้าในการเข้าหาและปฏิบัติธรรม
- ทั้งการลดจำนวนการอัญเชิญวัตถุมงคลติดตัว
- ทั้งการเสียสละวัตถุมงคลเพื่อการกุศล
- ทั้งความสบายใจภายหลังจากการเสียสละฯ
- ฯลฯ
หวังว่าในสักวันอันใกล้ พร้อมเมื่อไหร่ คงได้พบกัน ณ พุทธสถานภูดานไห ครับ

ขออนุญาตบอกกล่าวเพิ่มเติมว่า ภายในพรรษานี้...
หากญาติธรรมท่านใดปรารถนาจักเข้าไปกราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์
ท่านต้องเดินทางไปที่พุทธสถานภูดานไหเท่านั้น
โดยกรุณาติดต่อขออนุญาตจากคุณแม่ชมล่วงหน้าก่อน เพื่อที่คุณแม่จักได้พาท่านเข้ากราบตามเวลาอันเหมาะสม
ปล: ตามปกติในพรรษา องค์ท่านจักเร่งทำความเพียรเป็นพิเศษ จักไม่มีการก่อสร้างใดๆ เว้นแต่งานเล็กๆน้อยๆครับ

สำหรับการอัญเชิญวัตถุมงคลติดตัวของผม...

วันนี้อัญเชิญพระพุทธปฐวีธาตุกับเหน็บบ่วงนาคบาศก์ (แสวงบุญทั่วไทย ปลอดภัยทั่วโลก) ครับผม
ถ่ายภาพให้ชมสดๆร้อนๆ...นี่หล่ะหนอประโยชน์ของกล้องน้อยๆ พกพาสะดวก หึหึ

 

โมทนาบุญกุศลกับท่านน้องทุกประการ
แถมด้วย อิจฉาที่ได้ไปกราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วไทย
วัดนี้ใกล้บ้านท่านน้อง มีโอกาสจะแวะไปเยี่ยมครับ