หลวงปู่พิศดู วัดเทพธารทอง และพระคณาจารย์สายต่างๆ (ข้อมูลวัตถุมงคล หน้า 1-8)....

+ ทำไมถึงทำกับป๋าบัติได้ .. F#M..""

 

สาธุครับคุณ ปัทมินทร์ คุณมีของเก่ามาพอสมควร ที่ผ่านมาการปฏิบัติค่อนข้างจะได้เร็ว ทำต่อไปครับพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านยังช่วยอยู่ตลอด ทั้งที่ท่านไม่อยู่บนโลกก็ตาม เรามาสายเดียวกันครับ(ครูบาอาจารย์เดียวกัน)
ได้ครับหากมีงานบุญใดเกี่ยวกับทางวัดจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะครับ สาธุด้วยครับ



.

 

ส่งที่อยู่ให้แล้วครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ

 

กราบหลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี ที่เคารพอย่างสูงยิ่ง

สวัสดีสมาชิกทุกท่านและศิษย์หลวงปู่ทุกคน

ใกล้วันแม่ เจอบทความดีๆ อ่านแล้วได้ใจเอามาฝากสมาชิกทุกท่านและศิษย์หลวงปู่ทุกคน

หากพรุ่งนี้..ไม่มีแม่
<O</O​

คุณเคยสังเกตไหม..ส่วนใหญ่คนเรากว่าจะเห็นคุณค่าของคนๆหนึ่งได้ก็เมื่อกำลังจะสูญเสีย<O</O
หรือได้เสียสิ่งนั้นไปจากชีวิตของคุณแล้ว<O</O
เมื่อก่อน...ฉันเป็นเด็กหัวดื้อ ไม่ค่อยยอมฟังใครด้วยเหตุผล หรือเพียงคำพูด<O</O
ทว่าผู้หญิงคนหนึ่งได้สอน และถ่ายทอดเรื่องราวความรักให้ฉัน ผ่านเหตุการณ์บางอย่าง<O</O
ทำให้ฉันสัมผัสได้จริง เห็นได้จริงด้วยตัวเอง ว่าบนโลกก็มีความรักแบบนี้ได้ด้วย<O</O
ผู้หญิงคนนั้นเคยมีปัญหากับสามีของเธอ ด้วยความไม่เข้าใจบางประการ<O</O
และปัญหาบีบคั้นรอบด้าน โดยเฉพาะเรื่องเศรษฐกิจในช่วงนั้น<O</O
เธอหอบหิ้วฉันกับน้องชายไปอยู่ที่บ้านตากับยาย<O</O
ณ เวลานี้ฉันรู้แล้วว่า ทุกอย่างมันมีเหตุปัจจัย ฉันมองย้อนกลับไป<O</O
จึงไม่โทษทั้งเธอ..และสามีของเธอ ที่ทำให้ชีวิตในวัยเด็กของฉันได้รับความรู้สึกโหดร้าย<O</O
มันเป็นเพราะกรรมของฉันเองโดยแท้ แต่ ณ เวลานั้น ตอนที่ฉันยังไม่รู้จักชีวิตดีพอ ฉันเริ่มได้สัมผัสคุณค่าของคำว่ารักยิ่งใหญ่จากเธอ<O</O
และความเกลียดชังสามีของเธอค่อยๆทวีตัวขึ้นในจิตใจของฉัน<O</O
ที่ทำให้ฉันขาดชีวิตที่อบอุ่น ต้องย้ายโรงเรียนหลายครั้ง ชีวิตกระพร่องกระแพร่งไปมากเพราะเขา<O</O
ไม่รู้ทำไม.. ทั้งที่ฉันจำเหตุการณ์อันแสนเจ็บปวดตอนอยู่ในท้องของเธฮไม่ได้<O</O
ไม่ได้รู้เห็นความทรมานที่มาพร้อมกับความรักครั้งแรกของชีวิตใหม่ แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่า..ฉันมีความผูกพันกับผู้หญิงคนนี้<O</O
และความรักที่ผู้หญิงคนนี้ให้ฉันมันหาประมาณไม่ได้ ขนาดฉันเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะรู้คิดนัก ฉันยังรู้สึกได้<O</O
ฉันแอบรู้สึกว่าบางทีมันเป็นสัณชาตญาณบางอย่างที่ไม่ต้องใช้คำพูดบอกกล่าว เรื่องราวของมันจะถูกถ่ายทอดให้ทุกชีวิตรับรู้ด้วยตัวของมันเอง นั่นก็เป็นจุดเริ่มแรก ของความรู้สึกพลัดพราก ฉันยอมรับว่าส่วนลึกในใจรู้สึกเกลียดโกรธ<O</O
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารู้สึกโหยหาความอบอุ่นจากสามีผู้หญิงคนนั้น ในช่วงเวลานั้น แม้จะเป็นเวลาสั้นๆก็ตาม<O</O
ฉันรู้สึกได้เรียนรู้ความรัก..และความขาดไปพร้อมๆกัน ไม่!...นั่นมันแค่การเริ่มต้นของเค้าลางพายุฝนเท่านั้น<O</O
เรื่องทุกอย่างมันเริ่มต้นหนักตอนที่เธอ ผู้ที่ทำให้ฉันได้รู้จักความรัก หวนกลับมามีชีวิตอยู่กับสามีที่รักของเธออีกครั้ง<O</O
ฉันก็จำไม่ได้ว่าด้วยเหตุใดเขาทั้งสองจึงคืนดีกัน และทำให้ชีวิตขาดแหว่งของฉันได้ถูกเติมเต็มดังเดิม<O</O
นั่นเป็นเพียงความสุขที่มาก่อนความทุกข์เพียงคลาดสายตาเดียว เธอกับสามีทะเลาะกันแทบทุกวัน<O</O
ฉันก็เฝ้าดูด้วยความเจ็บปวด รู้สึกในบ้านมีเพลิงอันตรายสุมอยู่โดยรอบ<O</O
ฉันเห็นแววตาที่บอบช้ำของเธอ และบางครั้งก็เห็นเธอ..ร้องไห้ ฉันสัมผัสได้ถึงความทุกข์ทรมานของชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่ง<O</O
ที่เคยได้รับแต่ความรักบริสุทธิ์จากพ่อแม่ ได้รับการถนอมเลี้ยงดูอย่างดีตั้งแต่เล็กจนโต<O</O
แต่ก็ต้องมารับความสุขแบบหวานอมขมกลืนในชีวิตคู่ ฉันคิดว่าถ้าเป็นฉัน เจอเรื่องราวที่ทำให้เจ็บปวดขนาดนั้น<O</O
ฉันคงไม่อยู่แล้ว ฉันคงไม่มีวันหวนคืนมาอีก ไม่ว่าจะเหตุผลใด<O</O
ทุกครั้งที่น้ำตาเธอไหล จิตใจฉันดิ้นรน และร่ำร้องไปด้วยทุกครั้ง แต่เธอก็ยังฝืนทนเรื่อยมา<O</O
เพราะอะไรน่ะหรือ.. เพราะเธออยู่เพื่อฉัน ทุกวันที่แสนทรมานนั่นเธออยู่เพื่อฉัน และน้องของฉันอีกสองคน<O</O
ฉันสัมผัสได้ถึงความสุขที่เธอได้ถนอมเลี้ยง และถนอมรักฉันกับน้อง หาทุกอย่างมาให้ไม่เคยขาด<O</O
เธอทนไม่ได้ที่จะเห็นฉันมีความทุกข์ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง เธอจะเข้ามาแก้ไขปัญหาทุกๆอย่างแทนฉัน<O</O
เพื่อให้ฉันหยุดร้องไห้ เพื่อให้ฉันมีความอบอุ่น ทั้งที่บางปัญหา ฉันก่อมันขึ้นมาโดยไม่ได้คิดถึงใครเลยนอกจากตัวเอง<O</O
พอปัญหานั้นก่อความเดือดร้อนให้ตัวเองและผู้อื่น ฉันจึงรู้สึกทึ่งว่าทำไมเธอถึงปกป้องฉันได้ขนาดไม่คิดถึงชื่อเสียงของตัวเอง<O</O
เธอทำได้ทุกอย่างจริงๆ..ฉันไม่คิดว่าจะมีความรักแบบนี้บนโลก เพราะฉันไม่เคยรู้จักรักใครด้วยตัวเอง ฉันไม่เคยมอบรักอันบริสุทธิ์ให้กับใคร ฉันอยากจะบอกว่าความรักของเธอมันเป็นอินฟินิตี้จริงๆ! โลกได้มอบสิ่งสวยงามล้ำค่ามาให้ฉัน<O</O
แต่แล้ววันหนึ่งธรรมชาติก็แทบจะคร่าชีวิตผู้หญิงคนที่ฉันรักที่สุดไปจากฉัน ตอนนั้นฉันเพิ่งจะเรียนมัธยมต้น<O</O
ผู้หญิงที่ฉันรักเริ่มมีอาการผิดปกติทางร่างกาย เธอปวดท้องมากขึ้นทุกวัน สามีของเธอก็รอดูอาการไปสักระยะ<O</O
พอเห็นว่าเธอเริ่มไม่ไหวแล้วจริงๆจึงพาเธอไปหาหมอ ข่าวร้ายคือหมอบอกว่าเธอน่าจะเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่<O</O
จากอาการแสดง และอื่นๆที่พอบอกได้ แต่ก็ยังไม่ถึงกับสรุปแน่ชัดว่าใช่รึเปล่า<O</O
เพราะต้องผ่าตัดและได้ผลชิ้นเนื้อไปตรวจถึงจะยืนยันได้จริง ฉันจำได้ไม่ลืมเลยว่า<O</O
วินาทีนั้นโลกทั้งโลกเหมือนถล่มทลายลงต่อหน้า กิตติศัพท์ของมะเร็งในความเข้าใจของเด็กมัธยมต้นคนหนึ่ง<O</O
มันร้ายแรงมาก...และมันคงจบชีวิตเธอคนนั้นไปในไม่ช้า เธอต้องนอนอยู่รพ.เป็นเดือน<O</O
ระหว่างนั้นก็ต้องย้ายไปรพ.นี้ที รพ.โน้นที ซึ่งก็มีแต่ความเจ็บปวดทั้งกายและใจในระหว่างทาง<O</O
ฉันได้รับการบอกเล่าจากสามีของเธอว่า ระหว่างรอคิวพบหมอ<O</O
เธอเจ็บปวดทุรนทุรายมาก ถึงขนาดลงไปนอนร้องครวญครางกับพื้นต่อหน้าสาธารณชน<O</O
ฉันได้ฟังแล้วเจ็บแปลบอย่างสุดชีวิต เธอเป็นผู้หญิงที่อดทน เข้มแข็ง<O</O
ถ้าถึงขนาดต้องทำอย่างนั้นแล้ว คงเป็นความทุกข์ทรมานอย่างยากจะควบคุม และสุดจะทนจริงๆ<O</O
ช่วงเวลานั้นฉันได้เรียนรู้มากกว่าความรัก ฉันต้องทำทุกอย่างในชีวิตประจำวันเองอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน<O</O
ภารกิจภายในบ้านที่ก่อนนี้เธอเป็นคนทำ ก็ตกมาเป็นหน้าที่ของฉันแทบทั้งหมด<O</O
ฉันยิ่งร้องไห้ และรับรู้ความรักของเธอมากขึ้นไปอีก เพราะหน้าที่ที่ฉันต้องทำในตอนนั้น มันบ่งบอกในตัวเอง<O</O
ว่าเธอต้องเหนื่อย ต้องเสียเหงื่อมากขนาดไหนในการดูแลฉันและน้องแต่ละวัน<O</O
แต่ถึงจะเหนื่อย ฉันก็เห็นแต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ทุกครั้งที่เธอจะทำอะไรก็ตามเพื่อฉันกับน้อง<O</O
นั่นแหละ..คือความรักที่ไม่หวังผลตอบแทนโดยแท้ ฉันทึ่งเข้าไปอีกว่ามีแบบนี้บนโลกด้วยหรือ<O</O
เนื่องจากฉันเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างมากในอดีต ความงดงามบริสุทธิ์ของเธอ<O</O
ทำให้ให้สิ่งชั่วร้ายในใจฉันได้รับการขัดเกลา ธรรมชาติของความผูกพันในลักษณะนั้น สอนให้มนุษย์รู้จักรักเป็น<O</O
ไม่ว่ามนุษย์ผู้นั้นจะเป็นคนเลวสักเพียงไหน แต่ก็คงเหลือเชื่อเกินไปที่จะมองไม่เห็นอะไรดีๆที่ธรรมชาติมอบให้จากอ้อมอกผู้หญิงคนหนึ่งเลย เธอได้รับการผ่าตัดจากศัลยแพทย์ และอยู่ในระหว่างการรอฟังผลชิ้นเนื้อว่าเป็นมะเร็งแน่รึเปล่า<O</O
แต่ ณ ตอนนั้นทุกคนพร้อมใจจะเชื่อว่าเธอเป็นมะเร็ง หมอบอกว่าก้อนที่ลำไส้ของเธอ ที่ทำให้เธอเจ็บปวดถึงขนาดลงไปนอนดิ้นกับพื้นได้นั้น มันมีขนาดใหญ่มากเส้นผ่าศูนย์กลาง ราวๆ แปดเซนติเมตร มันเป็นไปได้ยากที่จะเป็นเพียงเนื้องอกธรรมดา แนวโน้มเนื้อร้ายมีสูงกว่าเป็นเท่าตัว ญาติคนสำคัญต่างทยอยกันมาเยี่ยมเยียนเธอด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าโศก<O</O
แต่ตอนนั้นฉันต้องมีภาระในการเฝ้าบ้าน เพื่อกิจการของครอบครัว ฉันจึงไม่มีโอกาสไปเยี่ยมเธอที่รพ.<O</O
แต่ก็พอจะรู้เรื่องราวอย่างละเอียดได้จากการบอกเล่าของบุคคลต่างๆที่ได้ไปพบเธอ รับรู้ได้ว่ามีแต่บรรยากาศความหดหู่ เศร้าหมองกระจายตัวขึ้นทุกวันๆ หลังพักฟื้นที่รพ.มาเป็นระยะเวลาหนึ่ง เธอก็กลับมาบ้าน ตอนนั้นหมอเอาปลายลำไส้มาไว้ทางหน้าท้อง<O</O
รอการซ่อมแซมต่อภายหลัง เธอต้องถ่ายอุจจาระทางหน้าท้องและต้องเหนื่อยกับการทำความสะอาดมากขึ้นเป็นเท่าตัว ชีวิตเธอดูยากลำบากกว่าแต่ก่อนมาก ระหว่างนั้นเธอได้ไปเยี่ยมพ่อแม่ของเธอที่บ้าน ซึ่งก็คือตากับยายของฉันนั่นเอง<O</O
ฉันเห็นถึงความเจ็บปวดที่ทุกคนมีไม่แพ้กัน น้ำตาของตากับยายมันบอกอะไรบางอย่างได้ดี คนเป็นลูกกำลังอยู่ในความเสี่ยงของความตาย ไม่รู้วันดีคืนร้ายจะจากกันไปเมื่อไหร่ เธอก้มลงกราบที่ตักของยายและตาพร้อมกับสะอื้นไห้ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ท่านทั้งสองก็ได้แต่ปลอบใจว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว อย่าเสียใจ นั่นแหละ..อีกแง่มุมหนึ่งที่ฉันได้เห็น มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยได้เห็นมาก่อน<O</O
เพราะตอนยังดีๆ ทุกคนก็พูดคุยกันสุขสันต์ไม่คิดอะไร แสดงความรักให้กันพอประมาณ แต่เมื่อความพลัดพรากจ่อรออยู่สถานีป้ายหน้า ความรักท่วมท้น ที่แฝงมากับความทุกข์แทบล้นทะลักมันก็พากันหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ช่วงเวลาแห่งความเศร้าโศกของฉันตอนนั้นไม่รู้ยังไง คุณครูถึงมอบตำแหน่งแม่ลูกดีเด่นให้ฉันกับเธอ เป็นหนึ่งในตัวแทนขึ้นไปบนเวทีในงานวันแม่<O</O
ฉันจำความรู้สึกนั้นได้ดี ทุกคนที่อยู่บนเวทีต่างก็ก้มลงกราบแม่พร้อมพวงดอกไม้แสนหอมด้วยความซาบซึ้งใจ<O</O
และน้ำตาแห่งความรักให้แก่กัน แต่สิ่งหนึ่งที่ต่างสำหรับฉันคือ..<O</O
ฉันไม่รู้ว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายของผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุดหรือไม่ ฉันก้มลงกราบที่หน้าตักของเธอพร้อมกับร้องไห้ตัวโยน<O</O
เธอเองก็ร้องไห้เหมือนกัน ต่างก็สัมผัสได้ถึงความเสียดแทงเจ็บปวด ที่ความตายกำลังจะพรากเราออกจากกันอย่างไม่มีวันหวนคืน
<O</Oปาฏิหาริย์มีจริง<O</O
วันนั้นมีหมอคนหนึ่งกระโดดโลดเต้นมาแต่ไกล มาบอกเธอว่า..คุณเป็นแค่เนื้องอกธรรมดา<O</O
ไม่ได้เป็นเนื้อร้ายอย่างที่ใครๆคาดเดากันในตอนแรก หมอบอกว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อ และเป็นกรณีศึกษาจริงๆ<O</O
ฉันรู้สึกเหมือนได้ของขวัญสุดพิเศษที่ไม่มีสิ่งใดเทียบได้อีกแล้วกลับคืนจากธรรมชาติ<O</O
ขอบคุณสิ่งที่มองไม่เห็นที่ทำให้เวลาแห่งความรักของฉันกลับคืนมา เวลาที่ฉันไม่สามารถเรียนรู้จากใครได้ดีเท่าจากเธอคนนั้นอีกแล้ว<O</O
ทุกวันนี้ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอเจ็บปวดน้อยที่สุด อะไรที่เป็นความสบายใจของเธอฉันก็ยินดีจะมอบให้อย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด ที่ฉันรู้ดีแก่ใจก็คือ.. สิ่งที่ฉันได้ทำให้เธอทั้งหมด มันเทียบไม่ได้เลยกับ “รักอินฟินิตี้” ที่เธอมีให้ฉัน<O</O
มหัศจรรย์แห่งธรรมชาติจริงๆ.. ไม่กี่วันก่อนฉันได้ดูคลิปเพลงเพลงหนึ่งในเฟสบุ๊ค<O</O
ชื่อเพลงว่า “เรียงความเรื่องแม่”<O</O
ในคลิปเขาพยายามสื่อถึงเด็กที่ไม่ได้มีโอกาสรู้จักแม่ ไม่เคยได้เห็นหน้าแม่<O</O
ไม่เคยรู้ว่าอ้อมกอดแม่เป็นอย่างไร อบอุ่นอย่างคำเล่าลือของใครๆหรือไม่<O</O
ที่ฉันสัมผัสได้ชัดคือความต้องการ ความโหยหา และความขาด ที่ยิ่งกว่าฉันตอนที่ประสบเรื่องร้ายนับร้อยนับพันเท่านัก<O</O
ฉันดูและฟังแล้ว รู้สึกอยากจะกระโดดเข้าไปมอบไออุ่นให้เด็กเหล่านั้น<O</O
อยากโผเข้าไปกอดและลูบศีรษะเบาๆด้วยความถนอมรักพร้อมกับคำปลอบว่า..<O</O
“ไม่เป็นไรนะลูก..แม่อยู่ตรงนี้แล้ว”<O</O
ลูกหลายคนมีแม่ให้ได้เห็นหน้าตา ได้บอกรัก ได้ทำดีตอบแทนคุณท่านอยู่ทุกวัน<O</O
ถ้าคิดจะปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป ถ้าคิดจะพลาดโอกาสสัมผัสความรักอันยิ่งใหญ่ล้ำค่านี้<O</O
ก็คงสุดแล้วแต่.. แต่ฉันอยากจะบอกว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียใจ และน่าเสียดายมาก<O</O
ไม่เฉพาะต้องเป็นวันพิเศษอย่างวันแม่เท่านั้น ทุกๆวันก็เป็นวันพิเศษที่ลูกพร้อมจะมอบให้แม่ได้<O</O
บางคนแม่เสียชีวิตไปแล้ว แต่ฉันเชื่ออย่างยิ่งว่า.. ทุกขณะที่คุณคิดดี พูดดี และทำดี<O</O
ขณะนั้นเป็นการประกาศกิตติคุณของแม่ และตอบแทนความดีที่แม่เคยให้คุณมาเป็นอย่างยิ่งแล้ว<O</O
ขอให้ภูมิใจกับสิ่งดีที่ตนได้กระทำ... ฉันเชื่อว่าบุญของคุณจะเป็นของขวัญล้ำค่าสำหรับแม่คุณ<O</O
และบาปทุกชนิดที่คุณทำ..จะเป็นคมมีดกรีดวิญญาณของแม่คุณได้อย่างน่าใจหายเช่นกัน<O</O
ไม่มีใครไม่เคยพลาดผิด แต่พลาดแล้ว ไม่มีใครห้ามให้คุณกลับใจ หรือสำนึกผิด<O</O
อดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบันเท่านั้น จะเป็นอดีตที่ดีของอนาคต<O</O
ลองฟังเพลงนี้ดูนะคะ..เผื่อใครที่ยังไม่รู้สึกรักแม่ จะเห็นความสำคัญของแม่ขึ้นมาบ้าง<O</O
เรียงความเรื่องแม่ (ร้องโดยกลุ่มนักเรียนสถานสงเคราะห์)<O</O
คุณครูสั่งให้เขียนเรียงความเรื่องแม่ฉัน บอกให้ส่งให้ทันวันพรุ่งนี้<O</O
มันยากจังทำไม่ใหวหนูแม่ไม่มี แล้วจะเขียนให้ดียังไง<O</O
เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆ มันจริงไหม<O</O
พร้อมหน้ากันทานอาหารเคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี<O</O
ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที<O</O
ไม่มีอะไรจะเขียนให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆ มันจริงไหม<O</O
พร้อมหน้ากันทานอาหารเคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี<O</O
ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที<O</O
ไม่มีอะไรจะเขียนให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O

ขอให้ทุกชีวิตมีรัก “อินฟินิตี้” งดงามในใจของขวัญวันแม่<O</O
ศิลาริน พุทธบุตรี เมื่อ 10 กรกฎาคม 2011 เวลา 23:18 น. <O</O
<O</O
<O</O

 

สวัสดีครับ สมาชิกทุกท่าน ขอบคุณท่าน ธมฺมสิทโธ ด้วยครับที่นำข้อความดีๆมานำเสนอครับ

 

ขอบคุณครับพี่ ผมก็ต้องอาศัยบารมีของพี่ ถึงจะได้พบหลวงปู่ นับเป็นวาสนาของผมแล้ว

 

พระอรหันต์ไม่ได้หมดไปพร้อมกับก<WBR>​ารปรินิพพานของพระพุทธเจ้า
พระอรหันตธาตุ เป็นเครื่องยืนยันได้ว่า พระอรหันต์ยังมีอยู่ในปัจจุบัน
ดังนั้นคำสอนของพระพุทะเจ้าเรื่<WBR>​องบุญบาป นรก สวรรค์ ต้องเป็นเรื่องจริง
คุณจะได้พิสูจน์ความจริง ในอีกไม่กี่สิบปีที่คุณหมดลมหาย<WBR>​ใจ

จากภาพด้านล่างเป็นพระธาตุที่แปรสภา<WBR>​พจากสำลีที่ซับน้ำเหลืองของ<WBR>​หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน แพทย์ผู้ให้การถวายรักษาประ<WBR>​จำโรงพยาบาลศิริราช กทม. ได้เก็บสำลีนั้นไว้บูชา ไม่นานก็พบว่ามีพระธาตุเสด็<WBR>​จมามากมาย สวยงามและทรงคุณค่ายิ่งนัก สาธุ..

"ธรรมะของพระพุทธเจ้าสดๆร้อน และทันสมัยทุกเมื่อทุกเวลานาที ผู้ที่มองข้ามอยู่ คือผู้ประมาท"

 

เอาลิงค์มาประกอบบทความของท่านธมฺมสิทโธ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=ye7G2_PuT2s]‪เรียงความเรื่องแม่‬&rlm; - YouTube[/ame]
​

เรียงความเรื่องแม่ (ร้องโดยกลุ่มนักเรียนสถานสงเคราะห์)<O</O
คุณครูสั่งให้เขียนเรียงความเรื่องแม่ฉัน บอกให้ส่งให้ทันวันพรุ่งนี้<O</O
มันยากจังทำไม่ใหวหนูแม่ไม่มี แล้วจะเขียนให้ดียังไง<O</O
เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆ มันจริงไหม<O</O
พร้อมหน้ากันทานอาหารเคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี<O</O
ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที<O</O
ไม่มีอะไรจะเขียนให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆ มันจริงไหม<O</O
พร้อมหน้ากันทานอาหารเคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี<O</O
ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที<O</O
ไม่มีอะไรจะเขียนให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O
ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา<O</O
ถ้าแม่ไม่อยู่ คิดถึงหนูหน่อยนะ หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี<O</O

 

นี่แหละครับพระธาตุส่วนปุพโพ(น้ำเหลือง)ของพระอรหันต์ผู้ชำระกิเลศให้หมดไปจากใจได้ ฉันใด ก็จะสามารถฟอกธาตุขันธ์ให้บริสุทธิ์ได้ด้วยฉันนั้น จึงแสดงให้เห็นได้ชัดเจนเลยว่า ตราบใดยังมีพระพุทธศาสนา ตราบนั้นโลกจะไม่สิ้นพระอรหันต์



.

 

<TABLE class=tborder id=post4950412 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->bat119<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4950412", true); </SCRIPT>

</TD><TD class=alt1 id=td_post_4950412 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->เอาลิงค์มาประกอบบทความของท่านธมฺมสิทโธ

</TD></TR></TBODY></TABLE>



ดูแล้วน่าสงสารเด็กที่ขาดความอบอุ่น โดยเฉพาะความรักจากแม่.... :'(
ใครที่ยังมีแม่อยู่ รักแม่ให้มากๆนะครับ พยายามทำดีกับท่านมากๆ ถึงแม้บางครั้งอาจจะดูฝืนๆบ้าง แต่ก็ทำไปเถอะครับ เดี๋ยวก็ชินเอง แล้วแม่ของเราจะมีความสุขครับ

ว่างๆพาแม่-พ่อ ไปทำบุญก็ดีครับ หลวงปู่พิศดูท่านเคยบอกว่า การทดแทนพระคุณพ่อ-แม่ ที่ดีที่สุดคือการชักจูงท่านเข้าสู่ทางธรรมครับ มีการทำบุญ ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาเป็นต้นครับ สาธุ..



.

 

ลองเปลี่ยนมาดูของหายากกันบ้างครับ เพื่อสร้างสีสรรให้กับบ้านของเราครับ



เหรียญรุ่น5 ใบโพธิ์ใหญ่ เนื้อเงินไม่ตัดปีก ด้านหลังเรียบ แบบนี้มีเพียง 4 องค์ หลวงปู่พิศดูจารอักขระให้ที่ด้านหลังเพียง 3 องค์ สร้างพร้อมกับเหรียญเนื้ออื่นๆครับ
เนื้อพระเป็นเนื้อเงินศักดิ์สิทธิ์ รีดเป็นแผ่น ปั๊มเป็นพระ จารอักขระ มอบไว้ใช้เฉพาะชุดผู้สร้างเท่านั้น พวกเราคงได้แต่ดูกันไปให้กิเลสมันผุดขึ้นมาให้เห็นตัวตนชัดๆเท่านั้นครับ :'(

ขอขอบคุณเจ้าของพระที่นำมาเผยแพร่เป็นวิทยาทานครับ


.

 

กราบหลวงปู่พิศดู

หวัดดีคุณทุเรียนทอดและสมาชิกทุกท่านครับ แบบนี้คงไม่มีหลุดออกมา ขอเก็บแค่ลงยาธรรมมดาก็พอครับ

​

 

ขอขอบคุณ คุณbat119 ที่กรุณานำลิงค์ มาประกอบให้สมบูรณ์

 

เนื้อธรรมดาแต่ไม่ธรรมดานะครับ เก็บแบบนี้ก็ดีครับสบายใจเก็บได้หลายเหรียญด้วย ความศักดิ์สิทธิ์เท่ากันแต่คนละเนื้อ จริงๆพระรุ่นนี้ก็ยังพอหามาบูชากันได้ครับ เห็นว่าข้างนอกราคายังไม่สูงเกินไปนัก ผมว่านะในบรรดาเหรียญรูปเหมือนองค์หลวงปู่ รุ่นนี้ก็น่าใส่ไม่แพ้รุ่นใดๆเลย เพราะว่าอยู่กับหลวงปู่นานมากๆอย่างน้อยไตรมาสถึงค่อยแจก รุ่นนี้เพียบพร้อมไปด้วยศิลป์ และปริษณาธรรมต่างๆให้ขบคิดประเทืองปัญญา และถือว่ายังเป็นเหรียญรูปเหมือนครึ่งองค์ครั้งแรกของท่านด้วย มีประสบการณ์สูงครับ โดยเฉพาะมีคนเอาไปบูชาปรากฏมีพระธาตุเสด็จเกาะ องค์(เม็ด)ใหญ่เท่ากับเม็ดถั่วเขียว กับเม็ดถั่วเหลืองเลย อยู่ที่พี่พยาบาลคนหนึ่งแผนกเด็ก โรงพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรีครับ



.

 

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีคุณทุเรียนทอดและสมาชิกทุกท่านครับ

 

เช่นกันครับ ขอขอบคุณ คุณธมฺมสิทโธที่นำบทความดีๆมีสาระมาให้อ่านกัน ยังติดตามตลอดครับ

 

ที่ว่าพระธาตุเสด็จ ต้องเอาพระไปไว้อยู่บนหิ้งบูชาด้วยใช่หรือป่าวครับ

 

กราบหลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี ที่เคารพอย่างสูงยิ่ง
สวัสดีสมาชิกทุกท่านและศิษย์หลวงปู่ทุกคน

บทสวด "ไหว้ลายลักษณ์" [บทสวดของคนปักษ์ใต้สมัยก่อน ]<O</O​

บทสวด "ไหว้ลายลักษณ์"ที่นำมาบันทึกไว้ ณ "ขนำริมทุ่งปลักเหม็ด" แห่งนี้ เป็นบทสวดสำคัญของคนปักษ์ใต้สมัยก่อน ที่ใช้ในการสวดบูชาลายลักษณ์พระพุทธบาท 5 แห่ง การสวดไหว้ลาบลักษณ์ เป็นปรจำ คนปักษ์ใต้รุ่นทวด ถือว่า เป็นมงคลแก่ชีวิต ทั้งต่อผู้สวดเอง และต่อผู้ฟัง.......<O</O
( เมื่อ 40 ปีก่อน คนโบราณ เคยฟัง พ่อเฒ่า สวดไหว้ลายลักษณ์ อยู่เป็นประจำ ปัจจุบัน หาคนสวด
ไหว้ลายลักษณ์ ได้น้อยมาก จึงนำมาบันทึกไว้ ณ ที่นี้ สำหรับผู้สนใจ )

<O</O
ประวัติการสวดลายลักษณ์

เมื่อไม่กี่วันมานี้ ผมได้มีโอกาส ไปร่วมงานบุญที่จังหวัดนครศรีธรรมราช
ได้พบคนสูงอายุจำนวนมากที่มาทำบุญที่วัด ได้มีโอกาสพูดคุย ถามความเป็นอยู่ของคนเฒ่า คนแก่ได้ทราบว่า สบายดี
คนรุ่น ปู่-ย่า ตา-ยาย เวลาก่อนนอนมักสวดลายลักษณ์ ผมได้ยินรู้สึกคิดถึงหลวงปู่พิศดู ว่าคนใต้สวดลายลักษณ์ด้วยหรือ ก็เลยถามต่อว่า ลองสวดให้ฟังหน่อย คิดในใจว่าจะเหมือนของหลวงปู่หรือไม่ ฟังแล้วเหมือนกัน แตกต่างกันที่เนื้อหานิดหน่อย เขาว่าสวดแล้วได้บุญมากนัก 84000 ทำนองนี้ ก็เลยหาเอกสารดู พบว่าน่าจะเป็นแบบดั้งเดิม ที่คนนครศรีธรรมราช และสุราษฎ์ธานี สวดกันมานานตั้งแต่รุ่นทวด แบบเดิมตามลิงค์ข้างล่าง
http://plugmet.orgfree.com/Doc_Folder/wai-lailak.pdf


บทสวด ลายลักษณ์ บทสวดมนต์บูชา รอยพระพุทธบาท ทั้ง 5 แห่ง ที่ปรากฎอยู่บนโลกนี้<O</O
<O</O
การค้นพบรอยพระพุทธบาทนี้เกิดขึ้นในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมแห่งกรุงศรีอยุธยา ( พ.ศ. 2153 – 2171 ) แต่ก่อนการค้นพบนั้น ไม่มีใครทราบมาก่อนว่าประเทศไทยจะมีรอยพระพุทธบาท ในครั้งนั้นมีพระสงฆ์ไทยคณะหนึ่ง มีจิตศรัทธาอันแรงกล้าที่จะนมัสการรอยพระพุทธบาทจึงเดินทางไปประเทศศรีลังกาเพื่อนมัสการรอยพระพุทธบาทที่นั่น ในขณะอยู่ที่ประเทศศรีลังกา พระสงฆ์ลังกาได้บอกกับพระสงฆ์ไทยว่า ความจริงแล้วรอยพระพุทธบาทมีปรากฏอยู่ในโลก 5 แห่งด้วยกัน และหนึ่งในนั้นก็อยู่ที่เขาสุวรรณบรรพตในประเทศไทย เมื่อเดินทางกลับมาถึงประเทศไทยแล้ว คณะสงฆ์กลุ่มนี้ก็ได้นำความเข้ากราบทูลแด่พระเจ้าทรงธรรม ถึงเรื่องราวที่พวกตนได้รับการบอกกล่าวจากพระสงฆ์ลังกา พระเจ้าทรงธรรมจึงได้มีพระบรมราชโองการให้พนักงานเจ้าหน้าที่ทั่วประเทศออกค้นหารอยพระพุทธบาท และหลังจากออกค้นหากันทั่วทุกหนทุกแห่งมาระยหนึ่งแต่ก็ไม่พบอะไร ต่อมาภายหลังมีนายพรานผู้มีความเจนจัดล่าสัตว์คนหนึ่งชื่อว่าพรานบุญได้ออกไปล่าลัตว์ในบริเวณใกล้กับเชิงเขาสุวรรณบรรพต ในขณะที่เขาไต่ขึ้นไปบนเชิงเขาเข้าไปยังป่าทึบเขาได้ใช้ธนูยิงเนื้อได้ตัวหนึ่ง เนื้อที่ถูกยิงตัวนั้นได้วิ่งเข้าไปในพุ่มไม้แล้วหายไปพักหนึ่ง เป็นที่น่าประหลาดใจว่าเนื้อตัวเดียวกันนั้นออกมาจากพุ่มไม้และไม่ได้แสดงอาการให้เห็นว่าบาดเจ็บแม้แต่น้อย พรานบุญพิจารณาใคร่ครวญถึงเหตุประหลาดมหัศจรรย์อยู่หลายครั้ง เพราะว่าโดยปกติแล้วหลังจากถูกยิงโอกาสรอดของเนื้อนั้นมีน้อยมาก เพื่อดูให้รู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น พรานบุญจึงเข้าไปดูบริเวณที่เนื้อถูกยิงแล้วหายไป ก็ได้พบแอ่งเล็ก ๆ บนโขดหินมีน้ำใสสะอาดอยู่เต็ม หลังจากพินิจพิเคราะห์โดยถ้วนถี่ก็พบว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นรอยเท้าคนขนาดใหญ่ ฉับพลันเขาก็สังหรณ์ใจว่ารอยเท้าวิเศษนี้แน่นอนที่ช่วยให้เนื้อบาดเจ็บรอดชีวิตมาได้หลังจากดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์จากรอยเท้านี้ ดังนั้นเขาจึงวักน้ำจากรอยเท้านั้นมาประพรมไปทั่วทั้งตัว และเขาก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าโรคผิวหนังและแผลตามตัวของเขาได้หายไป ทันทีเขาคิดว่าคงจะเป็นรอยพระพุทธบาทที่ทางการกำลังค้นหาก็ได้ พรานบุญจึงรีบไปแจ้งให้เจ้าเมืองสระบุรีทราบในสิ่งที่ตนได้พบเห็นมา เจ้าเมืองจึงรีบไปตรวจสอบรอยเท้าที่ว่าแล้วก็สรุปว่าเป็นรอยพระพุทธบาทจริง ๆ ดังนั้นจึงได้นำความไปกราบถวายบังคมทูล ให้พระเจ้าทรงธรรมทราบ ซึ่งพระองค์ก็บังเกิดความโสมนัสเป็นล้นพ้นต่อข่าวการค้นพบนี้ จึงได้โปรดเกล้า ฯ ให้สร้างเจดีย์ครอบรอยพระพุทธบาทเอาไว้ พร้อมกับทรงให้สร้างวัดคู่กับพระบาทที่นั่นด้วย ภายในบริเวณวัดยังมีบ่อน้ำอยู่ 2 บ่อ คือ บ่อพรานล้างเนื้อ ซึ่งเป็นบ่อที่พรานบุญใช้ล้างเนื้อที่ตายและอีกบ่อหนึ่งคือ บ่อปักหอก คือบ่อที่พรานบุญปักหอกไว้กับพื้นดิน หลังจากการค้นพบโดยพรานบุญในปี พ.ศ.2166 เป็นต้นมา ทุก ๆ ปี ประชาชนจากทั่วประเทศจะไปสักการะกราบไหว้รอยพระพุทธบาทที่จังหวัดสระบุรี ซึ่งห่างจากกรุงเทพไปเพียง 150 กิโลเมตรเท่านั้น และเรื่องพรานบุญก็ได้รับการเล่าขานต่อ ๆ กันมาซ้ำแล้วซ้ำอีกจนถึงทุกวันนี้<O</O
ที่มา โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย นนทบุรี<O</O
<O</O

รอยพระพระพุทธบาท จังหวัดสระบุรี เป็นปูชนียสถานที่สำคัญยิ่งแห่งหนึ่ง ของประเทศ ตามคติอินเดียถือเป็นอุทเทสิกเจดีย์อย่างหนึ่งมาแต่โบราณ ภายหลังพุทธกาลไม่นานนัก โดยสร้างขึ้นเพื่ออุทิศต่อพระพุทธเจ้า เป็นของนับถือแทน พระพุทธรูป (สมัยก่อนชาวชมพูทวีป ไม่นิยมสร้างรูปเคารพ เพราะเป็นการไม่เคารพ เหมือนเป็นการดูหมิ่น ภายหลังพระเจ้ามิลินท์ หรือ เมนันเดอร์ ราชาชาติกรีก ที่หันมานับถือพระพุทธศาสนา จึงเริ่มสร้างพระพุทธรูป ซึ่งจะคล้ายเทวรูปของกรีกมาก ซึ่งเรียกว่าพระพุทธรูปสมัยคันธาระ) แต่ตามคติของลังกา เชื่อกันว่า สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงประทับรอยพระพุทธบาทแห่งนี้ไว้ด้วยพระองค์เอง ดังนั้น รอยพระพุทธบาทเป็นบริโภคเจดีย์อย่างหนึ่งด้วย คือ เป็นของเนื่องใน ตถาคตเจ้า เหมือนกับสังเวชนียสถาน 4 แห่ง ได้แก่ สถานที่ประสูติ ตรัสรู้ แสดงปฐมเทศนา และปรินิพพาน<O</O
<O</O
รอยพระพุทธบาท ซึ่งอ้างกันว่าเป็นรอยที่พระพุทธเจ้าได้เสด็จไปเหยียบไว้ ด้วยพระองค์เอง มีอยู่ 5 แห่ง ซึ่งก็มีตำนานต่าง ๆ กัน คือ <O</O
1.เขาสุวรรณมาลิก<O</O
2.เขาสุมนกูฏ<O</O
3.เมืองโยนก<O</O
4.หาดทรายในลำน้ำนัมมทานที<O</O
5.เขาสุวรรณบรรพต<O</O
<O</O
รอยพระพุทธบาทจังหวัดสระบุรี ประดิษฐานบนไหล่เขาสุวรรณบรรพต หรือเรียกันว่า "เขาสัจจพันธคีรี" ปัจจุบันอยู่ในตำบลขุนโขลน อำเภอพระพุทธบาท จังหวัดสระบุรี ห่างจากกรุงเทพฯ ประมาณ 140 กิโลเมตร รอยพระพุทธบาทนี้ มีขนาดกว้าง 21 นิ้ว ยาว 5 ฟุต และลึก 11 นิ้ว ค้นพบในรัชสมัยของ พระเจ้าทรงธรรม (พ.ศ. 2163-2171) ประดิษฐานอยู่ในมณฑปน้อย อันมีพระมณฑปใหญ่สวมครอบไว้อีกชั้นหนึ่ง พระมณฑปน้อยที่ประดิษฐานรอยพระพุทธบาท สร้างสมัยพระเจ้าทรงธรรม แต่เดิมมีทองคำหุ้มอยู่ ต่อมาได้ถูกพวกจีนที่อาสาต่อสู้กับพม่า ลอกเอาทองคำไป แล้วยังเผาพระมณฑปด้วย รัชกาลที่ 1 ได้ทรงปฏิสังขรณ์เมื่อ พ.ศ. 2330 และได้รับการปฏิสังขรณ์เพิ่มเติมในรัชกาลที่ 3 และรัชกาลที่ 4 พระมณฑปใหญ่ สร้างในสมัยพระเจ้าทรงธรรมเดิมเป็นพระมณฑปยอดเดียว ได้รับการเปลี่ยนแปลงเครื่องบนให้เป็นพระมณฑป 5 ยอด ในรัชกาลพระเจ้าเสือ (พ.ศ. 2246-2251) แต่การปฏิสังขรณ์ได้ตกค้างมาจนถึงรัชกาลพระเจ้าท้ายสระ (พ.ศ. 2251-2275) ครั้นในรัชกาลที่ 1 ได้ทรงเปลี่ยนให้เป็นมณฑปยอดเดียวอีก ต่อมาจนถึงสมัยรัชกาลที่ 6 ได้ทรงโปรดเกล้าฯ ให้เปลี่ยนยอดจากไม้เป็นคอนกรีต ทั้งตัว เมื่อ พ.ศ. 2265 และสมเด็จพระพุฒนาจารย์ (นวม) วัดอนงคาราม ได้จัดการซ่อมครั้งหลังสุด เมื่อ พ.ศ. 2477-2478 สูงประมาณ 37.25 เมตร เครื่องบน และเสาลงรักปิดทองและประดับด้วยกระจกสีต่าง ๆ รอบผนังด้านนอก ประดับด้วยทองแดงฉลุลายเทพนมบนกระจกสีน้ำเงิน ผนังด้านในถือปูนถึง 3 ชั้น<O</O
<O</O
• ชั้นแรก ถือปูนแล้วทาสีแดง เชื่อกันว่า ทำในสมัยรัชกาล ที่ 1<O</O
• ชั้นที่ 2 ถือปูนแล้วปิดทองทึบ ทำในสมัยรัชกาล ที่ 3 <O</O
• ชั้นที่ 3 ที่เห็นในปัจจุบัน ประดับลายทองเป็นรูป พระเกี้ยว ปูลาดด้วยแผ่นเงิน เปลี่ยนเป็นเสื่อเงิน สมัยรัชกาลที่ 4 <O</O
<O</O
งานนักขัตฤกษ์ประจำปีของเทศกาลพระพุทธบาท มี 2 ช่วง คือ ช่วงขึ้น 1 ค่ำ เดือน 3 ถึงวันแรก 1 ค่ำ เดือน 3 ครั้งหนึ่ง กับวันขึ้น 1 ค่ำ เดือน 4 ถึงวันแรก 1 ค่ำ เดือน 4 อีกครั้งหนึ่ง คำให้การของขุนโขลน ซึ่งพิมพ์ในประชุมพงศาวดารภาคที่ 7 บันทึกเกี่ยวกับ รอยพระพุทธบาทไว้ว่า<O</O
<O</O
รัชสมัยพระเจ้าทรงธรรม มีพระสงฆ์ไทยพวกหนึ่ง เดินทางไปนมัสการรอยพระพุทธบาทที่เขาสุมนกูฏ ลังกาทวีป พระเจ้าเทวานัมปิยะติสสะ จึงตรัสแก่คณะสงฆ์ ไทยว่า รอยพระพุทธบาทที่อยู่ ณ กรุงศรีอยุธยา บนยอดเขาสุวรรณบรรพต ทิศเหนือกรุงศรีอยุธยา พร้อมกับทรงพระราชอักษรเป็นราชสาส์นถวายมายัง พระเจ้าทรงธรรม เมื่อพระเจ้ากรุงศรีอยุธยา ได้ทราบความในพระราชสาส์นของพระลังกาแล้ว จึงมีพระราชโองการตรัสแก่เสนาบดีให้ออกป่าวร้อง แก่ประชาราษฎร์ให้เที่ยวค้นหารอยพระพุทธบาท ให้จงได้<O</O
<O</O
นายพรานผู้หนึ่งชื่อบุญ เที่ยวยิงเนื้อในแคว้น ปะรัตนครราชธานี นายพรานนี้ถือสัตว์มั่นคง จะยิงตัวดำ ถ้าตัวแดงขวางก็ไม่ยิง ถ้าจะยิงตัวเมีย ตัวผู้มาขวาง ก็ไม่ยิง วันหนึ่งนายพรานยิงเนื้อตาย พอพระฤๅษีลงไป สรงน้ำที่ท่าวัด นายพรานจึงสั่งพระฤๅษีว่าช่วยบอก พระคงคาให้ไหลขึ้นมาจะล้างเนื้อ พระฤๅษีจึงว่า ตนเอง สวดมนต์ภาวนาอยู่ทุกวันค่ำเข้ามิได้ขาด ตังแต่หนุ่มจนแก่ ก็ไม่เคยเรียกพระคงคาไหลขึ้นมา บนเขาได้ ต้องลงไปอาบน้ำถึงท่าวัด แต่นายพราน ฆ่าสัตว์อยู่เป็นนิจ จะสั่งให้พระคงคาไหลขึ้นมาหา ถึงบนเขาได้อย่างไร นายพรานจึงให้ไปบอก เมื่อพระฤๅษีลงไปที่ท่าวัด และบอกแก่พระคงคาตามสั่ง พระคงคาก็ไหลขึ้นไปที่นายพรานยิงเนื้อไว้นั้น นายพรานจึงยกเอาก้อนศิลากั้นน้ำไว้ให้เป็นขอบคันบ่ออยู่ นายพรานจึงล้างเนื้อในบ่อนั้น จนกลายเป็น "บ่อพรานล้างเนื้อ" ในปัจจุบัน<O</O
<O</O
ต่อมาวันหนึ่ง นายพรานยิงเนื้อจนบาดเจ็บ มันหลบหนี ขึ้นไปบนไหล่เขา ปรากฏว่า เนื้อนั้นกลับหายจากบาดเจ็บ เป็นปกติ นายพรานเห็นประหลาด จึงเข้าไปดูในถสานที่นั้น เห็นศิลานั้นเป็นล้ินถอด มีน้ำขังอยู่ไม่มาก แต่พอเนื้อได้ดื่มกิน นายพรานจึงตักน้ำ มาดื่มและลูกกาย เกลื้อนกลากก็หายไป นายพราน จึงชักลิ้นศิลาถอดที่ปิดฝ่าพระพุทธบาทนั้นออก ตักน้ำให้แห้ง จึงได้เห็นพระลายลักษณ์เป็นกงจักร ปรากฏอยู่ นายพรานคิดว่าเป็นรอยของคนโบราณ จึงมิได้บอกเล่าผู้ใด เมื่อข้าหลวงกรมการเมือง พบนายพรานจึงไต่ถาม นายพรานจึงเล่าให้ฟัง แล้วนำขึ้นไปยังรอยพระพุทธบาท และพากันไปกราบทูล พระเจ้าทรงธรรมได้ทรงทราบว่า รอยพระพุทธบาท สถิตอยู่เหนือยดเขาสุวรรณบรรพต จึงโปรดเกล้าฯ ให้ก่อเป็นฝาผนังหลังคามุงกระเบื้องอย่าง วัดเจ้าพระยาเชิง (วัดพนัญเชิง อยุทธยา) ให้เป็นร่มพระบาทไว้ ตั้งให้นายพรานเป็น ขุนสัจภัณฑ์คีรีนพคูหาพนมโชลน นับแต่นั้นมา <O</O
<O</O
ที่มา allknowledges.tripod.com<O</O

 

ก็ควรจะเป็นเช่นนั้นครับ เพราะเท่าที่เห็นมาหลายองค์ เช่น เหรียญใบโพธิ์ พระบูชารูปเหมือนหลวงปู่ พระกริ่ง พระชัยวัฒน์ ฯลฯ มักบูชากันบนหิ้ง หรือโต๊ะหมู่ บางคนก็เอาไว้ในตู้ที่ไม่มีฝุ่นเกาะ และต้องหมั่นสวดมนต์ภาวนาทุกวันครับ จะมาช้า มาเร็วก็อย่าไปสนใจ ตั้งหน้าทำความเพียรไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็สำเร็จเองครับ พระธาตุจะมาหรือไม่มาไม่สำคัญ ถ้าถึงเวลาท่านเสด็จเอง เพื่อเป็นรางวัลความดีของเรา ให้มีกำลังใจยิ่งขึ้นครับ สาธุ

 

ขอบคุณท่าน ธมฺมสิทโท มากครับ บทความลายลักษณ์นี้เป็นประโยชน์มากเลยครับ สาธุ