วรรคทอง ของ คนใจเพชร :: วาทะเด็ด แด่เพื่อน พุทธภูมิ

หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
เราได้เกิดมาแล้ว
ความแก่ไล่ติดตามเราตลอดเวลา
ความเจ็บไข้ได้ป่วยก็มาถึงทุกขณะ ทุกเวลา
ชีวิตนี้เป็นของน้อยนิดเดียว
ให้เร่งกันรีบเร่ง
อย่าไปมัวเพลิดเพลินที่อื่น
เมื่อความตายมารณภัยมาถึง
จิตใจของเราละกิเลสหมดไปหรือยัง

 

ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ไม่เคยทูลถามปัญหาต่อพระศาสดา จนวันเดียว ได้ยินว่า
ท่านคิดว่า " พระตถาคตเจ้า เป็นพระพุทธเจ้า ผู้ละเอียดอ่อน เป็นกษัตริย์ผู้ละเอียดอ่อน เมื่อทรงแสดงธรรม
แก่เรา ด้วยทรงพระดำริว่า " คฤหบดีมีอุปการะแก่เรามาก " ดังนี้ จะทรงลำบาก " แล้วไม่ทูลถามปัญหาด้วย
ความรักในพระศาสดาเป็นอย่างยิ่ง ฝ่ายพระศาสดา พอท่านเศรษฐีนั่งแล้ว ทรงพระพุทธดำริว่า " เศรษฐีผู้นี้
รักษาเราในที่ไม่ควรรักษา เหตุว่าเราได้ตัดศีรษะของเราอันประดับประดาแล้ว ควักดวงตาของเราออกแล้ว
ชำแหละเนื้อหัวใจของเราแล้ว สละลูกเมียผู้เป็นที่รักเสมอด้วยชีวิตของเราแล้ว บำเพ็ญบารมี ๔ อสงไขยกับ
แสนกัล์ป ก็บำเพ็ญแล้วเพื่อแสดงธรรมแก่ผู้อื่นเท่านั้น เศรษฐีนี่รักษาเราในที่ไม่ควรรักษา " ( ครั้นทรงพุทธดำริ )
ฉะนี้แล้ว ก็ตรัสพระธรรมเทศนากัณฑ์หนึ่งเสมอ

 

กรรมส่งผลตาม ที่ท่านกระทำ


แต่โลกเรานี่ก็แปลก


บางคนทำดีแทบตาย แต่ไม่ได้ อะไรตอบเลย

บางคน คิดถึงคนนึงแทบตาย แต่อีกฝ่าย เหมือนไม่รุ้สึกอะไรเลย


เฮ้อออ โลกหนอโลก



เกี่ยวไรกระทู้นี้มั้ยเนี้ย งุงิ

 

สาธุครับ จอมมาร และ benethumb

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">

เกี่ยวสิครับท่าน benethumb โบราณจารย์ท่านกล่าวไว้ว่า...

"น้ำคอยจุน หนุนเกื้อ เรือจึงลอย
น้ำแหละคอย จมเรือ เมื่ออัปปาง"

เรื่องของคนเป็นเรื่องของกรรม ใครจะเฮง จะซวย ผมช่วยไม่ได้ครับ
ทำได้ก็เพียงแต่ "แผ่เมตตา" เท่านั้น อิอิ...
​

</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

นักเดินทาง เป้าหมาย และอุปสรรค

อุปสรรคของนักเดินทาง
ตกหลุมเสียบ้าง
หลงทางเสียหน่อย
เสียมาก--เสียน้อย--
ช่างมัน...!!!

(จุดหมายนั้นอยู่ที่ใจ)
​

 

แม้ไม่ปรารถนา แต่ธรรมชาติย่อมเลือกสรร

เมื่อมีคุณสมบัติที่ธรรมชาติเลือกสรรแล้ว

จะวิตกไปใยเล่า

เมล็ดโพธิ์ ย่อมเกิดเป็น ต้นโพธิ์

 

A man called Intrepid--นายอินทร์ ผู้ปิดทองหลังพระ

สาธุครับ โลกันต์ และ Fame เรามาต่อเลยนะครับ...

Who is the happy Warrior...
That every man in arms would wish to be?
--It is the generous spirit...
Who, doomed to go in company with Pain,
And Fear, and Bloodshed...
Turn his necessity to glorious gain...
And in himself process his own desire...
And therefore does not stoop, nor lie in wait
For wealth, or honors, or for worldly state...
And, through the heat of Conflict, keeps the law
In calmness made, and see what he foresaw.

-William Wordsworth-

นักรบใด ใจมั่น พลันเริงร่า
ถ้วนทหาร ปรารถนา เป็นเช่นเขา
สู้สุดฤทธิ์ ในกิจ ทั้งหนักเบา
ยอมรับเอา ด้วยมโน อันโอฬาร์

เป็นเกลอกับ ทุกข์กล้า แสนสาหัส
อันตราย สารพัด ไม่หน่ายหน้า
ถึงขามจิต โลหิตซับ กับพสุธา
ใจเย็นได้ ไม่ว้า หวั่นพะวง

แลเห็นความ ลำเค็ญ เป็นประโยชน์
อันช่วงโชติ ชวลิต น่าพิศวง
ตั้งจิตไว้ ไม่พรั่น ด้วยมั่นคง
และอาจอง ทะนงรัก ศักดิ์แห่งตน

ไม่ยอมลด กายใจ ให้ต่ำต้อย
เพื่อจะคอย ตวงตัก แม้สักหน
ซึ่งยศศักดิ์ อัครฐาน ศฤงคารตน
หมายเทิดผล คือความดี ที่ศรัทธา

กฎอันใด แม้วางไว้ ในยามสงบ
ปองเคารพ ชูเชิด ให้เจิดจ้า
ดำเนินตาม ที่เห็นชัด ในหัทยา
ว่าเป็นภา- ระเลิศ ประเสริฐจริง ฯ

-วิลเลียม เวิร์ดสเวิร์ธ-

(คัดจากหนังสือ "นายอินทร์ผู้ปิดทองหลังพระ")
พระราชนิพนธ์แปลในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช​

 

ก็แค่อยากมาเยี่ยม

(bb-flower

 

ชอบจังครับ

 

แก่นธรรม

ทุกข์ของขันธ์๕ทั้งใจและกาย(เวทนา) อันเป็นสภาวะธรรม(ชาติ)

ยังคงมีอยู่ แต่ไม่มีอุปาทานทุกข์

กล่าวคือ

เหตุแห่งทุกข์นั้นมีอยู่ แต่ไม่มีผู้รับผลทุกข์นั้น

หรือ

เหตุแห่งทุกข์นั้นมีอยู่ แต่ทุกข์นั้นทําอะไรใจไม่ได้



จริงๆแล้วที่มนุษย์ทั้งหลายเป็นทุกข์กันอยู่ทุกๆขณะจิตก็คือ "ทุกข์อุปาทาน"นี้นั่นเอง

เพราะอวิชชาความไม่รู้ จึงจําแนกไม่ออก​

 

จิตมีตัณหาปรุงแต่งเวทนาเป็นเหตุ

เป็นสมุทัยเหตุแห่งทุกข์

ผลของจิตมีตัณหาปรุงแต่งเวทนา

เป็นทุกข์อุปาทาน

สติเห็นเวทนาหรือจิตสังขารหรือกาย

เป็นมรรคปฏิบัติ

ผลของสติเห็นเวทนา,จิต,กาย

เป็นนิโรธอันพ้นทุกข์​

 

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย

ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์

จิตเห็นจิต เป็นมรรค

ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ​

 

อาจจะเข้าใจยากสักหน่อยนะครับ ต้องมีสมาธินิดนึง ไม่ยากเกินความพยายาม

 

วิธีดับทุกข์ เพราะ...บุญ


เมื่อเห็นหัวเรื่องนี้ หลายท่านคงจะเกิดความสงสัยขึ้นมาตะหงิด ๆ ละสิว่า มีด้วยหรือทุกข์เพราะบุญ ? ขอตอบว่า มี! และมีอยู่ ทั่วไปเสียด้วย

เอ๊ะ

 

เยี่ยมครับ โมทนาครับ

 

ความไม่ประมาท คือยอดแห่งธรรม

อปฺปมาโท อมตํปทํ
ปมาโท มจฺจุโน ปทํ
อปฺปมตฺตา น มียนฺติ
เย ปมตฺตา ยถา มตา . . . ฯ ๒๑ ฯ

ความไม่ประมาท เป็นทางอมตะ
ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย
ผู้ไม่ประมาท ไม่มีวันตาย
ผู้ประมาท ถึงมีชีวิตอยู่ก็เหมือนคนตายแล้ว

Heedfulness is the way to the Deathless;
Heedlessness is the way to death.
The heedful do not die;
The heedless are like unto the dead.

ธรรมบท
http://larndham.net/dmbot/​

 

รางวัลที่หนึ่ง...โดย สุชีพ ปุญญานุภาพ

http://dhammathai.org/book/firstprize1.php

อันนี้ดีมากเลยครับ แต่ขอให้คลิกเข้าไปอ่านเองเน้อ... อิอิ

 

ใจเป็นใหญ่

​

"...ใจเป็นใหญ่กว่าอะไรทั้งหมด
ถ้าเราคุมใจให้สงบ ไม่วุ่นวายส่งส่ายได้แล้ว
ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
ปวดนั่นปวดนี่จะหายไปโดยไม่รู้ตัว "

-หนังสือเทสโกวาท ๑๐๐ ปี หลวงปู่เทศก์ เทสรังสี-
_/|\_​

 

ความกตัญญู​

ความกตัญญู คือ ความรู้อุปการคุณที่มีผู้ทำไว้ก่อนเป็นคุณธรรมคู่กับ ความกตเวที คือ การตอบแทนอุปการะคุณที่ผู้อื่นทำไว้นั้น ผู้ที่ทำอุปการคุณก่อนเรียกว่า บุพการี ขอยกมากล่าวในที่นี้คือ บิดามารดา และครูอาจารย์

บิดามารดา มีอุปการคุณแก่บุตร ธิดา ในฐานะเป็นผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ให้การศึกษา อบรมสั่งสอน ให้ละเว้นจากความชั่ว มั่นคงในการทำความดี เมื่อถึงคราวมีคู่ครองได้จัดหาคู่ครองที่เหมาะสมให้และมอบทรัพย์สมบัติให้ไว้เป็นมรดก

บุตร ธิดา เมื่อรู้อุปการคุณที่บิดารมารดาทำไว้ย่อมตอบแทนด้วยการประพฤติตัวดี สร้างชื่อเสียงให้แก่วงศ์ตระกูล เลี้ยงดูท่าน และช่วยท่านทำงานของท่าน และเมื่อล่วงลับไปแล้วก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ท่าน

ครูอาจารย์ มีอุปการคุณแก่ศิษย์ในฐานะเป็นผู้ประสาทความรู้ให้ ฝึกฝนแนะนำให้เป็นคนดีสอนศิลปวิทยาให้อย่างไม่ปิดบัง ยกย่องให้ปรากฏแก่คนอื่นและช่วยคุ้มครองศิษย์ทั้งหลาย

ศิษย์เมื่อรู้อุปการคุณที่ครูอาจารย์ทำไว้ย่อมตอบแทนด้วยการตั้งใจเรียน ให้เกียรติและให้ความเคารพไม่ล่วงละเมิดโอวาทของครู

ความกตัญญูและความกตเวทีนี้ถือว่าเป็นเครื่องหมายของคนดี ส่งผลให้ครอบครัวและสังคมมีความสุขได้เพราะบิดามารดาจะรู้จักหน้าที่ของตนเองด้วยการทำอุปการคุณให้ก่อน และบุตร ธิดา ก็จะรู้จักหน้าที่ของตนเองด้วยการทำดีตอบแทน สำหรับครูอาจารย์ก็จะรู้จักหน้าที่ของตนเองด้วยการทำอุปการคุณคือสอนศิลปวิทยาอย่างเต็มที่ และศิษย์ก็จะรู้จักหน้าที่ของตนเอง ด้วยการตั้งใจเรียน และให้ความเคารพเป็นการตอบแทน นอกจากจะใช้ในกรณีของบิดารมารดากับบุตร ธิดา และครูอาจารย์กับศิษย์แล้ว คุณธรรมข้อนี้ก็สามารถนำไปใช้ได้แม้ระหว่าง พระมหากษัตริย์กับพสกนิกร นายจ้างกับลูกจ้าง เพื่อกับเพื่อนและบุคคลทั่วไป รวมทั้งมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม

ในทางพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าทรงบุพการีในฐานะที่ทรงสถาปนาพระพุทธศาสนาและทรงสอนทางพ้นทุกข์ให้แก่เวไนยสัตว์ พุทธศาสนิกชน รู้พระคุณอันนี้ จึงตอบแทนด้วยอามิสบูชา และปฏิบัติบูชา กล่าวคือ การจัดกิจกรรมในวันวิสาขบูชา เป็นส่วนหนึ่งที่ชาวพุทธแสดงออก ซึ่งความกตัญญูกตเวทีต่อพระองค์ ด้วยการทำนุบำรุง ส่งเสริม พระพุทธศาสนา และประพฤติปฏิบัติธรรม เพื่อดำรงอายุพระพุทธศาสนาสืบไป​

 

จากภายใน สู่ ภายนอก

เมื่อฉันยังเยาว์และอิสระ<O</O
ทั้งจินตนาการของฉันยังไร้ขอบเขต<O</O
ฉันมีความฝันที่จะเปลี่ยนแปลงโลก
<O</O
<O</O
เมื่อฉันเติบโตและรอบรู้มากขึ้น<O</O
ฉันได้ตระหนักว่าโลกจะไม่เปลี่ยนแปลง<O</O
และฉันได้ตัดสินใจที่จะจำกัดวิสัยทัศน์ให้แคบลง<O</O
และต้องการความเปลี่ยนแปลงเพียงในประเทศของฉัน<O</O
แต่ก็ดูเหมือนจะปราศจากความเคลื่อนไหว
<O</O
<O</O
ยามที่ฉันเข้าสู่วัยกลางคน<O</O
ความพยายามอย่างสุดกำลังครั้งสุดท้าย<O</O
คือการสอดส่องหาความเปลี่ยนแปลงเฉพาะในครอบครัว<O</O
ในหมู่คนที่ใกล้ชิดกับฉันมากที่สุด<O</O
แต่แล้วพวกเขาก็ปฏิเสธความเปลี่ยนแปลง
<O</O
<O</O
และขณะนี้ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงเพื่อรอวาระสุดท้ายแห่งชีวิต<O</O
และสำนึกได้ (อาจจะเป็นครั้งแรก) ว่า<O</O
ถ้าเพียงฉันยอมเปลี่ยนแปลงตนเองก่อน<O</O
จากนั้นฉันอาจจะชักจูงให้ครอบครัวดูฉันเป็นตัวอย่าง<O</O
และด้วยแรงจูงใจและแรงสนับสนุนจากพวกเขา<O</O
ฉันอาจจะได้ช่วยทำให้ประเทศชาติดีขึ้น

<O</O
และใครจะรู้ได้ว่าฉันอาจจะเปลี่ยนแปลงโลกได้ในที่สุด

-บทประพันธ์ของบิชอปท่านหนึ่ง-​