ติดตามสถานะการณ์

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

ลูกเห็บตกอย่างรุนแรงในยูเครน # 14 มิถุนายน

 

สำนักข่าวต่างประเทศรายงานจากกรุงอังการา ประเทศตุรกี เมื่อวันที่ 14 มิ.ย.ว่าประธานาธิบดีเรเซป เทย์ยิป เออร์โดกัน กล่าวเมื่อวันพฤหัสบดี ว่าข้อตกลงสั่งซื้อระบบป้องทางอากาศเอส-400 ระหว่างตุรกีกับรัสเซียถือว่า “สมบูรณ์และสิ้นสุด” เนื่องจากมีการชำระเงินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และสินค้าจะเดินทางจากรัสเซียถึงตุรกีในช่วงเดือนก.ค.นี้

เมื่อผู้สื่อข่าวถามถึง “ความไม่พอใจ” ของสมาชิกองค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ ( นาโต ) โดยเฉพาะสหรัฐ เออร์โดกันตอบว่า ระบบเอส-400 ไม่ใช่ “ระบบโจมตี” แต่เป็น “ระบบป้องกัน” ที่รัฐบาลอังการามีความชอบธรรมในการตัดสินใจเลือกซื้อเพื่อปกป้องอธิปไตยของประเทศ พร้อมทั้งเผยด้วยว่า ตุรกีพิจารณาข้อเสนอขายระบบป้องกัน “แพทริออต” ของสหรัฐเช่นกัน แต่ข้อเสนอของรัสเซียนั้น “ดีกว่า” และยังให้โอกาสทีมงานของตุรกีร่วมศึกษาขั้นตอนการผลิตด้วย.....

 

มียาฆ่ามะเร็งมาฝาก สำหรับคนที่ไม่มีทุนไปรักษา ที่โรงบาล ยารักษามะเร็ง พื้นบ้าน จากพม่า ประสบการณ์ จากคนป่วยจริง ที่ผมได้คลุกคลี กับคนที่เป็นมะเร็ง ชาวพม่า แล้วเค้ารักษา จากใบมะละกอและผมก็ได้นั่งดูเวลาเค้าตำใบมะละกอ แล้วคั่นเอาน้ำมาดื่ม แล้วหายจริง ผม ได้สอบถาม และได้พูดคุยด้วย เค้าเป็นมะเร็ง ระยะ 4 แต่หายได้ เพราะทานใบมะละกอ และดอกมะละกอ
ใบมะละกอ คือพืชพื้นบ้าน
ที่หาง่ายๆแทบจะทุกบ้านจะปลูกไว้ เพราะมะละกอ คือผักผลไม้ ที่ยอดนิยม ของคนไทยและคนต่างชาติ.
แต่วันนี้ จะมาบอกเล่า ประโยชน์จาก ใบมะละกอ รักษา มะเร็ง ได้ แต่รสชาติ จะขมมากๆขมติดคอ แต่รักษาและฆ่ามะเร็งได้ผล.
1.ใบละมะกอ ( ใบสดๆ )
2. ดอกมะละกอ ( ตัวผู้ )
วิธี ทำใบมะละกอ เพื่อดื่ม รักษาโรคมะเร็ง
เด็ดใบมะละกอ ที่เราปลูกไว้ มาหนึ่งก้าน ล้างให้สะอาด แล้วหั่นเป็นชิ้นๆ เอามาตำให้ละเอียด แล้วผสมน้ำนิดหนึ่ง แล้วคั่นเอาน้ำ มาดื่ม ต้องดื่มตอนเช้า คือก่อนอาหารเช้า และ ก่อนอาหารเย็น วันละ 2 เวลา เช้าเย็น
ดอกมะละกอ (ตัวผู้ )
เด็ดดอก มะละกอ ตัวผู้ เอามาล้างให้สะอาด แล้วเคี้ยวๆกลืนได้เลยครับ หรือจะเอามาคั่น เอาน้ำดื่มได้เช่นกันครับ
( ความหวังสุดท้าย ของคนป่วย ไม่ลองไม่รู้ เงินทองก็ไม่ต้องเสีย สักบาท แต่คนที่เค้าป่วยจริงเค้าทาน เค้าก็ดีขึ้นมา มาบอกต่อๆกัน รู้ไว้ใช่จะเสียเงินทอง )

 

วิธีตรวจสอบราคาประเมินที่ดินแบบออนไลน์ เช็คง่ายๆ ไม่ต้องไปถึงสำนักงานที่ดิน
โดย Luck Naibann -17 สิงหาคม 2018

ในโลกยุคปัจจุบัน โทรศัพท์ และอินเตอร์เน็ตเป็นปัจจัยสำคัญในการใช้ชีวิตในปัจจุบัน เพราะทุกวันนี้เราใช้โทรศัพท์ในการทำธุรกิจ ทำงาน ติดต่อ สื่อสาร รวมถึงความบันเทิง นั่นจึงทำให้เราสามารถค้นหาและตรวจสอบข้อมูลต่างๆ ผ่านมือถือได้ง่ายและรวดเร็ว แม้แต่ราคาที่ดิน

และวันนี้ ในบ้าน จะพาเพื่อนไปชมขั้นตอน การตรวจสอบและประเมินราคาที่ดินแบบออนไลน์ เพื่อทำให้ชีวิตของเราสะดวกสบายขึ้นง่ายๆ การจะทำธุรกรรมเกี่ยวกับที่ดินก็จะรวดเร็วขึ้นด้วย เราลองไปชมขั้นตอนกันได้เลยครับ

สิ่งที่ต้องเตรียม
โฉนดที่ดินของเราแบบชัดเจน (จะเป็นฉบับจริงหรือฉบับสำเนาก็ได้)

ขั้นตอนการตรวจสอบ
1. เข้าไปที่ website ของกรมธนารักษ์ กระทรวงมหาดไทย (property.treasury.go.th)

2. เมื่อเข้าไปแล้วให้กดที่ปุ่ม “ราคาประเมินที่ดิน จากเลขที่โฉนด” ดังรูป (ช่องสีแดง)



3. เมื่อกดเข้ามาแล้ว จะพบกับหน้าเว็บไซต์ที่ใช้ในการค้นหา



4. หยิบโฉนดที่ดินขึ้นมาแล้วสังเกตดูในตำแหน่งเลขที่ดิน (ตำแหน่ง 1) และ เลขหน้าสำรวจ (ตำแหน่งที่ 4)



5. นำเลขทั้ง 2 ชุดที่เราดูในขั้นตอนที่ 4 และชื่อจังหวัดไปใส่หน้าดังกล่าว แล้วกด ‘ค้นหา’



6. จากนั้นเราจะได้ราคาประเมินมา แนะนำให้กดปุ่ม “พิมพ์เอกสาร” ดังภาพ จะได้เห็นรายละเอียดชัดเจนมากขึ้น



7. เมือกดเข้ามาดูในหน้าพิิมพ์เอกสารแล้ว เราก็จะได้เห็นข้อมูลว่าที่ดินเรามีขนาดตารางวาละเท่าไหร่ สำหรับวิธีคำนวนราคาที่ดินทั้งหมดของโฉนดฉบับนั้นๆ ก็คือ ให้เอาขนาดพื้นที่คูณด้วยราคาประเมินต่อตารางวา ผลลัพธ์ก็คือราคาประเมินของที่ดินทั้งหมด

เช่นดังตัวอย่าง ขนาดพื้นที่ทั้งหมด 20 ไร่ 1 งาน 54 ตารางวา รวมพื้นที่ทั้งหมดเป็น 8,154 ตารางวา มีราคาประเมินตารางวาละ 175 บาท นั่นก็หมายความว่าที่ดินทั้งหมดในโฉนดฉบับนี้มีราคา 8,154 x 175 = 1,426,950 บาท



เป็นการตรวจสอบและประเมินราคาที่ดินที่ทำได้ง่ายๆ เพียง 7 ขั้นตอน จากนี้ต่อไปเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปหน่วยงานของทางราชการให้เสียเวลาอีกต่อไป เพราะเราสามารถทำได้ในมือถือได้จากทุกมุมโลก

ปล. ราคาประเมินนั้นไว้ใช้ในการกู้หรือจำนองได้เท่านั้น ถ้าราคาขายจริงยังต้องประเมินอีกหลายเงื่อนไขที่ทำให้ราคาที่ดินสูงกว่าราคาประเมินจากทางราชการ เช่น ติดถนนใหญ่ หรือใกล้รถไฟฟ้า แต่บางกรณีราคาอาจจะต่ำกว่าราคาประเมินเช่น ที่ตาบอด เป็นต้น

ที่มา : supparurg

http://www.naibann.com/blog/land-price-online-checking/

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

คอลัมน์ของเถ้าจากภูเขาไฟ Popocatepetl ที่พบในส่วนต่าง ๆ ของเม็กซิโก # 14 มิถุนายน

 

พุทธะ มหาศาสดาโลก

ตอนที่๓๕(การตรัสรู้ของพุทธะ) ☆《ผู้เฒ่าเคล้าธรรม》☆
ความเดิมตอนที่แล้ว
เมื่อนักบวชสิทธัตถะได้ทรงตั้งจิตอธิษฐาน ด้วยพระทัยอันมุ่งมั่น ในอันที่จะตรัสรู้ซึ่งคำตอบของคำถาม ทรงพากเพียรค้นหามาตลอดระยะเวลา๖ปี หลังจากได้เสวยข้าวมธุปายาสที่นางสุชาดานำมาถวาย ในที่สุดพระองค์ก็สามารถเอาชนะพญามาร และเข้าถึงความจริงอันสูงสุดของชีวิตบนโลก และจักรวาล ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ตื่นรู้และเป็นอิสระหลุดพ้นจากการพันธนาการทั้งปวงได้สำเร็จ การค้นพบอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ จะนำพาแสงสว่างมาสู่ทุกชีวิตบนโลกต่อไปเช่นไร?

★★★★★
พระพุทธเจ้า.(ท่านพรรณาวิวทิวทัศน์) เหมือนแมงมุมที่ปล่อยใยบางๆเพื่อถักทอ
ใยแมงมุมที่สวยงามเหมือนกับธรรมชาติที่สร้างโลกอันงดงามนี้
ด้วยการราดลดสติปัญญา

โกณฑัญญะ:
บนโลกอันงดงามนี้
วาจาของพุทธะเรื่องศาสนาจะสะท้อนออกไปทั่วทุกทิศทาง
และมนุษย์ทุกคนจะตื่นขึ้น

พุทธะ:
ทุกคนที่อยากเชื่อมโยงกับศาสนา
ประตูของเราจะเปิดต้อนรับพวกเขาทุกเมื่อ
ไม่ว่าจะเป็นคนวรรณะไหนก็ตาม
ไม่มีการแบ่งแยกเด็ดขาด

โกณฑัญญะ:
นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่ง
หลายศตวรรษแล้วที่คนข่มเหงคนเรื่องพื้นฐานทางศาสนา
วรรณะ และเพศ ตอนนี้ทุกคนเท่าเทียมกัน
ทุกคนมีสิทธิ์รู้ความจริงอันสูงสุดเหมือนที่พวกเราได้รับรู้

★★★★★
(ยสกุลบุตร)
ยสกุลบุตรวิ่งมาที่หน้าผาแล้วตะโกนว่า:
ทุกอย่างเป็นสิ่งชั่วคราว
เป็นมายา
ชีวิตเป็นสิ่งที่น่าชังที่สุด
แล้วจะกระโดดลงหน้าผา
พระพุทธเจ้าคว้าไว้

ยสกุลบุตร:
หา.!
ปล่อยข้า
ปล่อยข้าสิ
ปล่อยข้า.
เจ้าเป็นใครจะมาหยุดข้า
ชีวิตข้า ข้ามีสิทธิ์
พระพุทธเจ้าโอบไหล่ว่า:
ไม่.
แม่ของเจ้าต่างหากมีสิทธิ์เพราะนางให้กำเนิดเจ้า
พ่อของเจ้าต่างหากมีสิทธิ์เพราะเขาเลี้ยงเจ้ามา
มีหลายอย่างมีสิทธิ์เพราะทำให้เจ้ามีวันนี้
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีสิทธิ์ในตัวเจ้าทั้งนั้น
ลุกขึ้นเถิด
มันเป็นแค่อารมณ์เพียงชั่ววูบเจ้าเย็นลงหรือยัง

ยสกุลบุตร:
ไม่ใช่ชั่ววูบ
ข้ามีทุกอย่างในชีวิต
ความสุข มั่งมี ความสำเร็จ ข้าสนองตัวเองได้
แต่ทั้งหมดมันไม่จีรัง
ทุกครั้งที่ข้ามองตัวเอง
ข้าพบแต่ความมืดมนไร้ทาง
ข้าพบแตาความเจ็บปวด
และข้าก็พบแต่ความโดดเดี่ยว
ข้าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว

พุทธะ:
เมื่อความปรารถนาได้ตื่นขึ้น
เราจะรู้สึกพอใจเมื่อตอบสนองมันได้
แล้วเมื่อสนองความต้องการแล้ว
หัวใจเราจะรู้สึกโดดเดี่ยวอีกครั้ง
รู้ไหมว่าทำไม?
เมื่อเจ้าปรารถนาบางสิ่ง
มันคือความฝัน
เมื่สมความปรารถนา
หัวใจจะเข้าใจว่ามันเป็นความฝัน
เจ้าเก็บมันไว้ไม่ได้และมันจะหลุดลอยไป

ยสกุลบุตร:
ชีวิตไม่มีอะไรยั่งยืนเลยงั้นหรือ?

พุทธะ:
จงไม่พอใจกับความต้องการความสุขจากโลกภายนอก
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้าเจ้าวิ่งหนีไป
ถ้าเจ้ากลัวชีวิตและปฏิเสธตัวตนของมัน
เจ้าจะไม่ได้อะไรเลย
เจ้าจะต้องเรียกสติกลับคืนมา

ยสกุลบุตร:
ท่านเป็นใครแล้วท่านรู้ได้ไง
ข้าไม่เคยเห็นคนที่งดงามเหมือนกับท่านเลย

พุทธะ:
ข้าน่ะอยู่กับท่านมาตลอดแหละแต่เจ้ามองไม่เห็นเอง
ดวงตาเจ้าน่ะมืดบอดและต้องการเห็นเพียงแต่ตวามมืด
แต่มนุษย์เรานั้นสามารถเห็นโลกได้ตามที่ใจตนต้องการ

ยสกุลบุตร:
เป็นความจริง ท่านคือผู้ยิ่งใหญ่ๆจริงๆ
ข้ามีความเศร้าภายใน
ข้าขื่อยส ข้าเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยและมั่งคั่ง
ชีวิตของข้าไม่ได้ขัดสน
ข้าสนุกกับความสุข
ข้าสนองกิเลสของตัวเอง
แต่ว่าภายในข้ายังรู้สึกเศร้า
มันทำให้ข้ายิ่งอ่อนแอ

พุทธะ:
มีหลายคนทรมานกับการเจ็บป่วยทางกาย
ต้องอยู่กับความยากจนได้รับความอยุติธรรม
แต่ก็มีคนจำนวนเท่ากันที่ทรมานกับการเจ็บป่วยทางใจ
ลองมองดูรอบๆสิยส

(ยสมองตามสั่ง)แล้วอุทานว่า:
ช่างสวยเหลือเกิน

พุทธะ:
ตอนที่ท่านกำลังจะกระโดดนั้น
ทำไมถึงไม่เห็นความงามนี้

ยสกุลบุตร:
เพราะข้าไม่พร้อมที่จะเห็น
ข้าอยากฟังแต่เสียงสะท้อนของความทุกข์เท่านั้น

พุทธะ:
แต่ตอนนี้เจ้าสงบแล้ว
เจ้าควบคุมมันได้
แต่ธรรมชาติไม่เปลี่ยนมันยังเหมือนเดิม
สายตาเจ้าต่างหากที่เปลี่ยน
อะไรที่มากเกินไปถึงจะมีความสุขมันก็มีแต่เพิ่มความทุกข์
เพราะฉนั้นเจ้าจงเดินทางสายกลาง
แล้วเจ้าจะเห็นทุกอย่างๆที่เป็น
เจ้าจะพบความสงบภายใน

ยสกุลบุตร (วิ่งเข้ามาก้มกราบ)ว่า:
ท่านรับข้าเป็นศิษย์ได้ไหม

โกณฑัญญะ:
เราใช้ชีวิตเรียบง่าย
เรานอนกันบนพื้น
และเราก็กินเท่าที่คนจะให้ทาน

ยสกุลบุตร:
ข้าพร้อมบำเพ็ญตนไม่ต้องหรูหราแต่ว่ามีแบบแผน
(พระพุทธเจ้าโน้มตัวลงดึงยสยืนขึ้น)ว่า

พุทธะ:
ทุกคนที่เกิดมาบนโลกนี้มีสิทธิ์ได้รับความรู้ทุกคน
เขาแค่ต้องออกเดินก้าวแรก

ยสกุลบุตร:
ข้าพร้อมแล้ว

พุทธะ:
เจ้าตัดหัวตัวเองได้ไหม?

ยสกุลบุตร:
ข้าพร้อมที่จะทำเช่นนั้น
พุทธะ:
การตัดหัวตัวเองที่ข้าหมายถึงนั้น
ข้าหมายถึงการฆ่าศักดิ์ศรี
และยกตัวตนของเจ้านั้นให้กับอาจารย์ของเจ้า

★★★★★
มารดายสกุลบุตร:
ข้าไม่เคยนึกไม่เคยฝัน
จะได้เห็นลูกชายข้าแต่งตัวแบบนี้

โกณฑัญญะ:
เจ้าอยากเห็นเขาตายหรือ?
ลูกชายเจ้าน่ะ
คิดจะฆ่าตัวตาย

บิดายสกุลบุตร:
หา!
ข้าต้องขอบคุณท่าตมากที่ช่วยชีวิตลูกชายข้าไว้
ข้าเศร้าใจเหลือเกิน
ข้าฝันอยากเห็นยสได้เป็นหลายสิ่งหลายอย่าง

ยสกุลบุตร:
ข้าเหนื่อยที่จะวิ่งตามฝันพวกนั้นท่านพ่อ.
ข้าเคยอยู่อย่างไร้จุดหมายและไม่มีเหตุผล
แต่วันนี้ข้ามีเป้าหมายในชีวิตแล้ว

พุทธะ:
วันนี้เขาตัดขาดตัวเองจากทางโลก
และการยึดติดของชีวิต
เขาได้เกิดใหม่แล้ว
เขาเลือกหนทางนี้ด้วยตัวเอง
เขาจะเข้าใจปริศนาแห่งชีวิต
เขาจะกลายเป็นผู้รู้
เชาจะได้รับความสุข
และห่างไกลจากความทุกข์และสุขทั้งมวล
เจ้าคาดหวังให้ชีวิตลูกของเจ้าเป็นยังไงล่ะ?

มารดา:
ชีวิตที่เขามีความสุขเจ้าค่ะ
ชีวิตที่เจริญก้าวหน้า

ยสกุลบุตร:
ท่านแม่.ท่านพ่อ.
ความสุขความเจริญของข้า
อยู่แทบเท้าของเขาแล้ว
อนุญาติข้าเถอะ.

บิดา:
นี่อาจเป็นบาปในชาติก่อนของข้า

พุทธะ:
ทำไมถึงได้เป็นบาปล่ะ
หลายศตวรรษแล้ว
ที่เราเอาแต่โทษบาปของตัวเอง
คัมภีร์และกูรูบอกเราเรืองนี้
พวกเราบูชาพระเจ้า
ถวายชีวิตสัตว์
แต่ข้าว่าหยุดเสียเถิด
เจ้าคือเหตุผลของบาปของตน
และเจ้าเท่านั้นคือประตูสู่การไถ่บาปของตน

บิดา:
ต้องทำยังไงข้าถึงจะเป็นศิษย์ของท่านได้

พุทธะ:
ประพฤติตนให้ดีงาม
มีหลักอยู่๕ประการ
ข้อแรก.
ห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิตผู้ใด
เพราะมันก็กลัวความตายเหมือนกับเจ้า
เมื่อหยุดพรากชีวิต
เจ้าจะพบความเจริญ
และการยอมรับในตัวของเจ้าเอง

ข้อ๒.
ห้ามลักทรัพย์ผู้อื่น
จงเข้มแข็งมากกว่าที่จะอ่อนแอ

ข้อ๓.
ห้ามทำผิดเรื่องชู้สาว
จงซื่อสัตย์ต่อภรรยาของตนเอง

ข้อ๔.
ห้ามพูดปดมดเท็จ
จงอย่าพูดอะไรที่เสนอความจริงที่ต่างออกไป

ข้อ๕.
ห้ามเสพติดของมึนเมาทั้งหลาย
หนทางของข้าง่ายแค่นั้
แต่ทำได้ยากนัก

มารดา:
ทุกสิ่งที่ท่านพูด
เข้าใจง่ายแม้แต่คนธรรมดาอย่างเรา
ข้าและสามีข้าขอบวชเป็นศิษย์ของท่านได้ไหม?

พุทธะ:
ข้าไม่เคยบังคับใคร
ให้ทิ้งทางโลกเพื่อเป็นศิษย์ของข้า
นี่คือความต้องการของยสเอง
พวกเจ้าถึงจะใช้ชีวิตไปตามปกติ
ก็เป็นศิษย์ของข้าได้นะ

เจริญธรรม
***เฒ่า-ถ่าน***

 

พุทธะ มหาศาสดาโลก

ตอนที่๓๖(พบอุรุเวลกัสสปครั้งแรกหลังตรัสรู้)
☆《ผู้เฒ่าเคล้าธรรม》☆
ความเดิมตอนที่แล้ว
เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะได้ทรงตรัสรู้
เป็นองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
จึงได้เสด็จไปโปรดถ่ายทอดความรู้
และความจริงสูงสุดที่ทรงค้นพบ
ให้แก่เหล่าปัญจวัคคี
ในที่สุด
โกณฑัญญะผู้เคยเป็นอาจารย์คนแรกของพระองค์
ก็ได้บรรลุอริยมรรค
เข้าถึงความจริงสูงสุดที่ทรงตรัสสอน
กลายเป็นพระอรหันต์สาวกองค์แรก
ข่าวคราวนี้
สร้างความยินดีให้แก่ทุกคนในกบิลพัสดิ์
เว้นแต่เพียงเจ้าชายเทวทัต
ที่ยังคงริษยาในความสำเร็จของพระอนุชาไม่สิ้นสุด
ในขณะเดียวกัน
พระพุทธเจ้าที่เสด็จออกเดินทางไปพร้อมกับศิษย์กลุ่มแรก
ก็เริ่มแสดงธรรม
เผยแพร่กับบุคคลที่ทรงพบเจอในระหว่างทาง
ความจริงอันเรียบง่ายแต่แสนลึกซึ้งที่ทรงค้นพบ
จะเข้าถึงจิตใจของมวลมนุษย์
ให้ตื่นรู้จากห้วงแห่งกิเลสอันมืดมนได้อย่างไร?...

★★★★★
พุทธะ:
วันนี้.ข้าจะไปที่เมืองมคธ
ข้ารับปากพระเจ้าพิมพิสารแห่งเมืองมคธ
ว่าเมื่อใดก็ตามที่ข้าได้ความรู้อันสูงสุด
ข้าจะไปแบ่งปันความรู้กับเขา

ทำไมมีผู้คนมากมาย?

ภิกษุ:
ตอนนี้เพื่อนๆของยส
ตัดสินใจที่จะมาบวชเป็นภิกษุเหมือนกับเขา

พุทธะ:
ข้าไหลไปเมื่อสายน้ำของแม่น้ำใหญ่
มีลำธารมากมายเกิดขึ้นเพราะสายน้ำนี้
ถ้าพวกเขาอยากจะเป็นภิกษุ
พวกเจ้าก็ให้ความรู้พวกเขาด้วยเถิด

ภิกษุ:
แต่ท่านควรนำทางให้เราก่อน

(พุทธะพยักหน้าส่งต่อให้ท่านโกณฑัญญะ)

โกณฑัญญะ:
ทุกคนเข้ามาได้
คนที่ต้องการบวชเป็นภิกษุ
ให้ปลงผมตัวเองและโกนให้เกลี้ยง
ต้องนุ่งห่มจีวรสีส้ม
ต้องนุ่งผ้าในลักษณะที่เปิดไหล่ขวาเอาไว้
ต่อไป๑ใน๑๐คนแรกๆของพุทธะ
จะเป็นคนให้ประสาทพร
ในการรับพรจะต้องคุกเข่า
ใครก็ให้พรเจ้าได้
แต่สำหรับเจ้า
นี่คือพรของพุทธะ.
ทุกคนที่ได้รับพรแล้ว
ต้องวางมือประสานกันเหมือนดอกบัว

[ข้าขอพึ่งพาพระพุทธเจ้า
"พุทธังสรณังคัจฉามิ"
ข้าขอพึ่งพาพระธรรมซึ่งเป็นหลักของศาสนา
"ธัมมังสรณังคัจฉามิ"
ข้าขอพึ่งพาพระสงฆ์ผู้ที่เป็นเพื่อนร่วมทางทั้งความรักและความเมตตา
"สังฆังสรณังคัจฉามิ"
เมื่อเจ้าพูดครบทั้ง๓ประโยคเท่ากับเจ้าได้บวชเป็นภิกษุ
เป็นส่วนหนึ่งของแม่น้ำที่มีชีวิตชีวา
และตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
และสงบสุข...]

★★★★★
พุทธะ:
ตอนที่ข้าไม่อยู่
จงปฏิบัติตามเช่นนี้
เจ้าสามารถทำการบวช
ให้กับภิกษุใหม่ได้
ผู้ที่อยากบวชเป็นภิกษุ
แต่ไม่สามารถมาที่นี่ได้
พวกเขาสามารถเป็นภิกษุในหมู่บ้านตนเอง
ในครอบครัวตัวเอง
และท่ามกลางมิตรสหายของพวกเขาได้
จงทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีที่สุด
และการเป็นศิษย์นั้น
ไม่ใช่อวดอ้างคนอื่น
จงอย่าทำเยี่ยงนั้น.
ภิกษุทั้งหลาย...
วันนี้เรามีความรับผิดชอบใหญ่หลวง
เพื่อแสดงหนทางอิสรภาพแก่มวลมนุษย์
วันนี้เราต้องบอกลากัน
เราจะแยกย้ายไปทั่วสารทิศ
ห้าม๒คนไปทางเดียวกัน
ความจริงอันสูงสุดที่ข้าถ่ายทอดจากประสบการณ์ของข้านี้
เจ้าต้องส่งต่อข้อธรรมให้กับมนุษย์ทุกคน...

★★★★★
นักดนตรี:
ท่านมาจากทางนั้นหรือท่านมุนี
(พุทธะพยักหน้า)
เห็นผู้หญิงมาทางนี้หรือเปล่ามุนี.

พุทธะ:
ไม่เห็น.

นักดนตรี:
นางเป็นแม่มดอะ
เมื่อคืนนางให้เราดื่มเหล้า
และทำให้เราหมดสติ
เมื่อเช้ามารู้ไหมนางขโมยทรัพย์สินเราไป

พุทธะ:
โดยไร้เหตุผล

นักดนตรี:
ท่านมุนี.
เราพานางไปพาราณสีเพื่อเสพสมน่ะ

พุทธะ:
นางช่วยลดทอนภาระของเจ้า
เจ้ายังจะเอาภาระจากนางอีกหรือ?

นักดนตรี:
ความสวยของนางปล้นเรา
ไม่งั้นคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้แน่

พุทธะ:
และตอนนี้นางยังคงปล้นเจ้าอีก
นางเคยปล้นเจ้ามาแล้วในอดีต
และยังปล้นเจ้าในปัจจุบันอีกหรือ?
บอกข้าหน่อยสิ.
เจ้าคิดว่ายังไง?
นางห่วงเรื่องของเจ้ามากเท่าที่
เจ้าห่วงเรื่องของนางหรือเปล่าล่ะ!
นางจะห่วงพวกเราทำไม?

พุทธะ:
แล้วเจ้าจะห่วงนางทำไม?
นางปล้นเจ้านั่นเป็นเรื่องอดีต
เจ้าจับนางแล้วลงโทษนาง
นั่นเป็นเรื่องอนาคต
แต่ว่าปัจจุบันกำลังอยู่กับพวกเจ้าแล้วในตอนนี้
เจ้ากำลังแบกภาระจากอดีต
และกำลังจะเปลี่ยนอนาคตที่ไม่อาจคาดเดาได้
เจ้ากำลังสูญเสียปัจจุบันไป

นักดนตรี:
มันก็จริง.
แล้วถ้าเราอยู่กับปัจจุบันล่ะ

พุทธะ:
เจ้าก็จะค้นพบตัวเอง
เจ้าจะเข้าใจว่า
สิ่งที่ทำให้เจ้าเจ็บปวดนั้น
คืออะไร?

นักดนตรี:
ท่าน.ท่านค้นพบตัวเองได้หรือ?
ค้นพบตัวเองแล้วจะเป็นยังไง?

พุทธะ:
เอาขลุ่ยของเจ้ามาสิ
(พุทธะเป่าขลุ่ย นกบินลงมาฟัง)
ข้าเป่าขลุ่ยมานานหลายปี
จนข้าช่ำชองมากกว่าแต่ก่อน
ข้าได้ค้นพบความเป็นตัวเอง
ถ้าเจ้าอยากเป่าขลุ่ยได้ไพเราะ
จงอย่าได้เพ่งสมาธิไปที่ขลุ่ย
แต่จงเพ่งสมาธิมาที่ตัวเอง
แล้วเจ้าจะเปล่าขลุ่ยได้น่าฟังยิ่งนัก

นักดนตรี:
นี่นี่นี่เดี๋ยว
นี่ท่าน
ท่านสอนให้ข้าเป่าขลุ่ยแบบท่านเป่าจะได้ไหม?
ข้าจะได้ค้นพบตัวเอง
ข้าขอเป็นศิษย์ของท่านได้ไหม

พุทธะ:
แต่ข้าควรจะขโมยอัตตาของเจ้า
โอม...

★★★★★
[สำนักชฎิลบูชาไฟ]

มหากัสสป:
ข้าเชื่อว่านามของเจ้าต้องจับใจ
เหมือนกับใบหน้าผุดผ่องของเจ้า

พุทธะ:
ข้าชื่อว่าสิทธัตถะโคตมะ

มหากัสสป:
อ๋อ!คนที่อ้างว่าพระเจ้าไม่มีจริงงั้นหรือ?

พุทธะ:
ข้าไม่ได้บอกว่า:ไม่มีจริง
และไม่ได้บอกว่า:พระเจ้ามีจริง

มหากัสสป:
เราจะคุยเรื่องนี้กันพรุ่งนี้เช้า
ตอนนี้ดึกมากแล้ว
คืนนี้พักในอาศรมของข้าก่อน
เชิญ

พุทธะ:
อาศรมนี้ของใครกัน?

มหากัสสป:
อ๋อ!
อาศรมนี้เป็นของข้ากับลูกศิษย์
ข้าคืออุรุเวลกัสสปะ

พุทธะ:
ข้าเคยได้ยินชื่อท่าน
ท่านคืออุรุเวลกัสสปะ
ผู้ที่ให้ที่พักพิงแก่มุนีในฤดูมรสุม
กัสสป:
55555
คืนนี้นะเจ้าพักในกระท่อมข้าก่อนเถิด

พุทธะ:
ข้าจะพักผ่อนหลังจากที่ทำสมาธิ
ถ้าท่านไม่ว่าอะไร
ข้าขอพักที่กระท่อมนั้นได้ไหม?

มุนี:
ท่านกูรูมีงูพิษเข้าไปอยู่ในกระท่อมนั้น
มันยังไม่ออกมา
ถ้าหากมันกัดท่านล่ะ!

พุทธะ:
เจ้าวางใจเถอะ.
ข้าจะพักที่นั่น

มุนี:
ท่านอาจารย์.ท่านห้ามเขาสิ

มหากัสสป:
ตอนนี้เขาไม่หยุดแล้ว
เขาตัดสินใจแน่วแน่แล้ว

พุทธะพูดกับงูพิษ:
สหายจงย้ายเข้าป่าไปเถิด
ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับเจ้า
ถึงเจ้าไม่ทำร้ายใคร
แต่คนจะทำร้ายเจ้าเพราะความหวาดกลัว
ชีวิตเจ้ามีอันตรายที่นี่

มหากัสสป:
อ้อ!
เจ้ามาแล้วหรือ?
วันนี้ตอนที่ข้ากำลังพูดกับลูกศิษย์
ข้าไม่เห็นเจ้า

พุทธะ:
ข้าไม่ต้องการจะไปอยู่ที่นั่นน่ะ

มหากัสสป:
ทำไมล่ะ!

พุทธะ:
ตอนนั้นท่านกำลังเทศนาลูกศิษย์
และถ้าหากว่าข้ามีข้อสงสัย
และถามออกไปต่อหน้าศิษย์ของท่าน
ท่านอาจจะมีปัญหาได้นะ

มหากัสสป:
ตอนนี้เราอยู่ตามลำพังแล้ว
เราคงคุยกันได้
เชิญเจ้าเถอะ
เจ้าพูดถึงปัญญาเกี่ยวกับ"ความทุกข์"
พุทธะ:
ท่านเชื่อว่า"ความทุกข์"นั่นคือความจริงไหม?

มหากัสสป:
อืม!

พุทธะ:
ท่านเชื่อว่ามีเหตุผลเบื้องหลังของ"ความทุกข์"ไหม?

มหากัสสป:
เชื่อ.

พุทธะ:
ถ้ามี"เหตุแห่งทุกข์"
"ความทุกข์"จะยังคงอยู่
แต่ถ้า"เหตุแห่งทุกข์"หมดไปละก็
"ความทุกข์"ก็จะหมดไปด้วย
เหมือนกับความมืดที่หมดไปพร้อมแสงแดด

มหากัสสป:
เจ้าไม่ได้พูดสิ่งที่คนอื่นเคยพูด
เจ้าพูดตามประสบการณ์ที่เจ้าเจอมา
เจ้าพูดถึงสิ่งที่เจ้าพบมา
ไม่เกี่ยวกับศาสนา
เจ้าบอกว่ามีหนทางสู่การไถ่บาป
เจ้าปลุกสติปัญญา
และทำสมาธิอย่างลึกซึ้ง
เจ้าเข้าใจตัวเอง
เข้าใจสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น
แต่ข้ามีคำถาม?
ทั้งศาสนา ทั้งขนบธรรมเนียม
และทั้งการบูชา
มันไร้ประโยชน์อย่างไร?

พุทธะ:
ถ้ามีคนที่อยากข้ามไปอีกฟากของแม่น้ำ
เขาจะต้องทำอย่างไร?

กัสสป:
ถ้าน้ำไม่ลึกเกินไปก็ลุยลงไปได้ แต่หากน้ำลึกก็ต้องพายเรือข้ามไป หรือว่าว่ายน้ำข้ามไป

พุทธะ:
แล้วถ้าเขาไม่อยากเดินไปล่ะ!
ถ้าเขาไม่พร้อมจะว่ายน้ำ
ถ้าเขาไม่พร้อมจะพายเรือ
ถ้าเขาเอาแต่สวดขอพระเจ้า ให้อีกฟากหนึ่งของแม่น้ำเข้ามาหาเขาเองล่ะ

กัสสป:
เราจะเรียกเขาว่า:"คนโง่ โง่ที่สุด"

พุทธะ:
มันก็เหมือนกัน
ถ้าเขาควบคุมภาพมายา
และความเขลาด้วยการใช้สติปัญญา
เขาจะได้พบความจริงอันสูงสุด
และหนทางการหลุดพ้น
ถ้าเขาทำพิธีบูชาถวายเครื่องเซ่น
หรืออดอาหาร หรือทำพิธีอื่นๆ
เขาก็จะยืนอยู่ฝั่งเดิมต่อไป

กัสสป:
ข้าอ่านคัมภีร์มามากมาย
ฟังเทศนามาหลายครั้ง
แต่ไม่มีอธิบายเรื่องความจริงของชีวิต
ได้ง่ายดายดังเช่นที่เจ้าทำ
ไม่มีใครอธิบายได้
เจ้าจะพามนุษย์ไปสู่ความรู้ที่ถูกต้องแล้ว
เจ้าช่างมีเมตตา
โอ้พุทธะ!
ได้โปรดรับข้าเป็นศิษย์ด้วยเถิด...
"พุทธังสรณังคัจฉามิ
ธัมมังสรณังคัจฉามิ
สังฆังสรณังคัจฉามิ"

กัสสป:
โอ้องค์พุทธะ.
ผู้กล้าแห่งยุค
วันนี้เรามาขอพึ่งพาท่าน
วันนี้เรามาขอพึ่งพาศาสนา
วันนี้เรามาขอพึ่งพาคนกลุ่มนี้
ท่านจะพาเราให้รอด
จากโลกที่ทนทุกข์ทรมานนี้ได้แน่นอน.

เจริญธรรม
***เฒ่า-ถ่าน***

 

พุทธะ มหาศาสดาโลก

ตอนที่๔๔(แสงสว่างแห่งธรรม)
http://www.siamhahe.com/พระพุทธเจ้า-มหาศาสดาโลก-ep-44-2-สิงหาคม-2558/

☆《ผู้เฒ่าเคล้าธรรม》☆
ความเดิมตอนที่แล้ว
พระเมตตาธรรมของพระพุทธองค์นั้น
ก่อความศรัทธาขึ้นในจิตใจของอนาถบิณฑิกเศรษฐี
มหาเศรษฐีแห่งเมืองสาวัตถีอย่างมหาศาล
จนถึงกับยอมสละทรัพย์สินทั้งหมด
เพื่อซื้อป่าเชตวันจากพระเจ้าปสันชิก
ถวายแด่พระพุทธองค์เลยทีเดียว
ในขณะที่ความผิดหวังและเศร้าหมอง
ครอบงำจิตใจของพระเจ้าสุทโธทนะ
จนประชวรอย่างหนัก
เป็นเหตุให้พระพุทธองค์ต้องเสด็จเยือนกรุงกบิลพัสดิ์อีกครั้ง
เพื่อโปรดพระราชบิดาในวาระสุดท้ายของชีวิต
และโปรดทรงชี้ทางสว่าง
ในการหาผู้สืบทอดราชบัลลังค์ศากยะ
ด้วยการมอบให้พระมหานามะได้เป็นผู้ครองบัลลังค์ต่อไป
ยิ่งสุมไฟแห่งความโกรธแค้นขึ้น
ในจิตใจของเจ้าชายเทวทัตให้ประทุขึ้นอีกครั้ง
น้ำทิพย์แห่งพระธรรมของพระพุทธองค์
จะดับเพลิงแห่งความริษยาของเจ้าชายเทวทัตให้มอดลงได้หรือไม่...?

★★★★★
ยโสธรา:
ท่านแม่.
ท่านดื่มนมหน่อยเถอะ
จะได้หลับพักผ่อนบ้าง

ปชาบดี:
รู้อะไรไหมยโสธรา.
วันนี้ข้ารู้สึกเป็นอิสระ
ลูกชายของข้าไปไกลแล้ว
หลานชายของข้าก็ตามเขาไปด้วย
ฝ่าบาทคือกำลังใจสำคัญเพียงคนเดียวของข้า
เขาก็จากข้าไปแล้ว
ข้าจะบวชเป็นพระ

ยโสธรา:
ท่านแม่.ท่านลืมแล้วหรือ
ว่าพุทธะ.ไม่บวชพระผู้หญิงนะ
ท่านจำได้ไหม
ตอนเขามากบิลพัสดิ์ครั้งแรก
หลังจากที่เขาได้ตรัสรู้แล้ว
ข้าขอให้เขาบวชให้ข้าด้วย
แต่เขากลับตอบว่า
เขาจะบอกข้าเมื่อถึงเวลา

ปชาบดี:
เจ้าเป็นเมียของพุทธะ.
เขาคงจะลังเลที่จะบวชให้กับเจ้า
เขาอาจจะมีข้อจำกัดบางอย่าง
แต่ข้าเป็นแม่ของเขา
ข้าและผู้หญิงหลายคนในกรุงกบิลพัสดิ์
พวกเราน่ะนุ่งห่มชุดสีเหลือง
และพิสูจน์ให้พุทธะเห็นว่า:
ผู้หญิงเองก็ใช้ชีวิตเรียบง่ายได้
พุทธะจะต้องยอมรับเรา
ถ้าเขาเห็นว่าเรามีความมุ่งมั่นมากแค่ไหน?
ข้ามั่นใจว่า: เขาจะต้องยอมรับ

ยโสธรา:
ท่านแม่!
ข้าศรัทธาในตัวของท่านมาก
ข้าไม่เคยเห็นใครมุ่งมั่นเท่าท่านเลย

(ปชาบดีออกบวช)

ปชาบดี:
ชาตินี้ข้ามีน้องสาวและน้องชายอย่างพวกเจ้า
ข้าเป็นหนี้บุญคุณทุกคน
ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทุกคน
จะเรียนรู้หลักศาสนา
จากนั้นก็ทำหน้าที่แทนข้าได้

(โอบกอดยโสธรา):
อย่าเลย.
อย่าร้องไห้
เมื่อข้าได้บวชแล้วข้าจะให้พวกเจ้าไปหา
พุทธะ.อาจจะไม่อยู่กับเรา
แต่อย่างน้อยเขาจะอยู่ต่อหน้าเรา
มังคลา!
ข้ายกยโสธราให้เจ้า
ฝากลูกของข้าด้วยนะ
อย่าทำร้ายความรู้สึกของนางเลย

มังคลา:
งั้นข้าจะรับความเจ็บปวด
และความกังวลของยโสธราเอาไว้
ข้าไม่รับปากว่าจะทำหน้าที่แทนท่านได้อย่างสมบูรณ์
แต่ว่า
แต่ข้ารับปากว่า:
ข้าจะดูแลยโสธราของข้าอย่างดี
จากนี้ไปข้าคือแม่ของนาง

เทวทัต:
หา...ยอมละทิ้งทุกสิ่ง
มเหสีปชาบดีจะไปอยู่กับพุทธะหรือ
ชื่อของพุทธะดังก้องไปทั่ว
พุทธะ.พุทธะ.พุทธะ.

★ไม่มีไฟใดอันตรายเท่าไฟโกรธ ★ไม่มีสัตว์ใดอันตรายเท่าความเกลียดชัง ★ไม่มีตาข่ายใดใหญ่กว่าผิดศีลธรรม ★ไม่มีอุปสรรคใดใหญ่กว่าความโลภ

(เทวทัตเฆี่ยนตีตัวเองด้วยความผิดหวังเกิดความโกรธเกลียด
พยาบาทในพุทธะ)
เฆี่ยนครั้งที่๑:
นี่คือผลจากการเป็นมิตรกับอชาตศัตรู
เฆี่ยนครั้งที่๒:
คือผลจากการผิดพลาดครั้งเก่า
(เสียมงกุฏให้มหานามะ)
พลาดเพราะสิทธัตถะน้องชายข้า
พลาดเพราะนักรบสิทธัตถะ
พลาดเพราะสิทธัตถะคนรักของยโสธรา
แล้ววันนี้
วันนี้พลาดเพราะพุทธะ.
เพราะพุทธะ.

มหานามะ:
ท่านพี่!
ทำไมต้องลงโทษตัวเองด้วยล่ะ?

เทวทัต:
ความทุกข์! ความทุกข์!
ใจข้ามีแต่ความทุกข์!
ความทุกข์!

มหานามะ:
นี่ไม่ใช่เส้นทางแห่งการพ้นทุกข์
เดินตามทางของพุทธะ
แล้วท่านจะพบแต่ความสงบ

เทวทัต:
ข้าไม่อยากจะสงบ.
ข้าไม่อยากจะสงบ.
ข้าไม่อยากที่จะสงบ.
ข้าไม่อยากสงบ
ชีวิตของข้า
ชีวิตของข้า
มันเหมือนอยู่กับเปลวไฟ
ชีวิตเหมือนกับเปลวไฟ

มหานามะ:
*ไม่มีไฟใดอันตรายเท่าไฟโกรธ
*ไม่มีสัตว์ใดอันตรายเท่าความเกลียดชัง
*ไม่มีตาข่ายใดใหญ่กว่าผิดศีลธรรม
*ไม่มีอุปสรรคใดใหญ่กว่าความโลภ

เทวทัต:
นี่ นี่คำพูดนี้

มหานามะ:
คำพูดนี้ไม่ใช่ของข้า
แต่เป็นคำสอนของพุทธะ
ท่านพี่!
สิ่งที่ทำให้ท่านต้องเจ็บปวด
มันอยู่ในใจของท่าน
ถ้าท่านจะให้ข้าแนะนำล่ะก็
ท่านต้องบวชพระ
อยู่กับพุทธะสัก๒-๓วัน
แล้วความสับสนในใจจะหายไป
ท่านจะควบคุมจิตของตัวเองได้
และสงบขึ้น
เทวทัต:
ใจของข้าคงสงบ
ถ้าความยุติธรรมนั้นมันมีอยู่จริง
ตั้งแต่เด็กแล้ว
มีเพียงคนเดียว
คนเดียวที่พรากทุกอย่างไปจากข้า
ความสุขของข้า
ความสงบ เกียรติ
ศักดิ์ศรี เคารพตัวเอง
และความรักของข้า5555
รักแรกของข้า
บัลลังค์ของข้า
เจ้าแย่งทุกอย่าง
แล้วกลายเป็นพระเจ้าสิทธัตถะ
ข้าจะแย่ง
ข้าจะแย่งเอาทุกสิ่งทุกอย่างมาจากเจ้า
ข้าจะไม่หยุด
ข้าจะไม่ปล่อยเจ้า
ไม่ปล่อยเจ้าแน่
ไม่หยุด ไม่หยุด.

เจริญธรรม

 

พุทธะ มหาศาสดาโลก

ตอนที่๔๒(พบอนาถบิณฑิกเศรษฐีครั้งแรก)
http://9poto.com/ละครย้อนหลัง/พระพุทธเจ้า-มหาศาสดาโลก/พระพุทธเจ้าตอนที่42/

☆《ผู้เฒ่าเคล้าธรรม》☆
ความเดิมตอนที่แล้ว
การเสด็จกลับสู่มาตุภูมิของพระพุทธองค์
ได้นำพาแสงสว่างมาสู่ทุกคนในกรุงกบิลพัสดิ์
โดยเฉพาะเจ้าชายนันทะผู้เป็นพระอนุชา
ที่พลันเกิดความเลื่อมใสในพระเชษฐา
จนถึงกับทูลขอผนวชเป็นพระภิกษุทันที
ไม่เว้นแม้แต่เจ้าชายราหุล
พระโอรสของพระองค์
รัชทายาทแห่งราชวงศ์ศากยะก็ยังขอติดตามพระองค์ไปด้วย
พระพุทธองค์จึงทรงมอบมรดกอันล้ำค่าที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียว
แด่พระโอรสด้วยการบรรพชาให้เจ้าชายราหุล
ได้เป็นสามเณรองค์แรกในพระพุทธศาสนา
การกระทำของพระองค์
ได้สร้างความเสียพระทัยให้พระเจ้าสุทโธทนะยิ่งนัก
ที่ต้องสูญเสียรัชทายาทถึง๒พระองค์ในคราเดียว
จึงขอร้องให้พระพุทธองค์ต้องได้รับการอนุญาติจากบิดามารดาเสียก่อน
ก่อนที่จะทำการบวชให้ใครก็ตามเลยทีเดียว
แสงสว่างแห่งธรรมของพระพุทธองค์
จะสาดฉายไปยังที่ใดอีกบ้าง?...

★★★★★
อมิโตธนะ:
ตามที่ทุกคนรู้แล้วว่า
ก่อนออกจากเมืองกบิลพัสดิ์
สิทธัตถะโคตมะพุทธะจะตอบคำถามของพวกเรา
เพราะคำขอจากพระเจ้าสุทโธทนะ

ราชาแห่งศากยะสุทโธทนะ
และพุทธะมุนีแห่งศากยะมาถึงแล้ว

สุทโธทนะ:
พุทธะ.ราชวงศ์ศากยะยินดีต้อนรับเจ้า

อำมาตย์ถามพุทธะ:
"วิถีของท่านจะทำให้น่ะเราล่วงรู้ถีีงการเมืองและการปกครองได้อย่างไร?"

พุทธะตอบ:
"ด้วยการ ไม่ปกครอง"

อำมาตย์:
"ช่วยอธิบายด้วยเถิด"

พุทธะ:
"ขั้นแรกคือท่านต้องเอาชนะอารมณ์ต่างๆ
อารมณ์ของการเป็นผู้ปกครองเมือง
จากนั้นให้ปลุกมิตรภาพขึ้นมา
ปลุกความเป็นพ่อลูก
ความเป็นพี่น้องขึ้นในใจ
เพราะกรรมของท่าน
ท่านถึงได้เป็นกษัตริย์
ที่ท่านเป็นกษัตริย์นั้น
ก็เพื่อเช็ดน้ำตาของชาวประชาทั้งปวง
ในการขจัดความทุกข์เหล่านั้น
ท่านต้องทำทุกอย่างเหมือนเดิมที่บ้านทุกวันในฐานะของพ่อ
แล้วทำไม!ต้องพัฒนาความรู้สึกใดๆตอนเป็นเจ้าเมืองด้วยล่ะ
พอท่านคิดว่า:
ตัวท่านเองแปลกแยกจากชาวประชา
เพราะงั้น:
ท่านถึงได้ถามว่า:
การเป็นเจ้าเมืองต้องทำยังไง?
ท่านจะไม่ถามแบบนี้ตอนที่ท่านเป็นพ่อ
ว่าท่านจะเป็นพ่อยังไง?
เพราะว่าความรู้สึกของท่านคือเครือญาติ
เพราะงั้น
จงขยายความรู้สึกนี้ออกไป
ทุกคนคือคนของท่าน
ความทุกข์ของทุกคนคือของท่าน
ท่านได้รับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่
นั่นคือ:
การทำให้ทุกคนมีความสุขโดยทั่วหน้ากัน
จงอย่าปล่อยให้เสียเปล่า
ประชาชนทุกคนเหมือนพี่น้องของท่าน
ทุกคนทรมานจากความเจ็บป่วยทางกายและความทุกข์
แต่ว่าท่านนั้นให้ความยุติธรรมแก่ทุกคนได้
และก็ทำให้พวกเขามีความสุขได้เช่นกัน"

อมิโตธนะ อาของพุทธะกล่าวสรรเสริญพุทธะ:
"ท่านชี้ทางสว่างให้เรา
ไม่ว่าท่านไปไหนก็ตาม
ความเจริญก็จะติดตามท่านไปด้วย
ถ้าท่านเป็นราชาของศากยะและผู้นำของเรา
ประโยชน์จะมีแก่ทุกคนท่านมุนี"

สุทโธทนะ:
เจ้าคู่ควรกับบัลลังค์นี้
ข้าขอประกาศ
ให้เจ้าเป็นเจ้าเมืองกบิลพัสดิ์ณ.บัดนี้

พุทธะ:
"ข้าขอขอบคุณที่พวกท่านนั้นอยากให้ข้าเป็นผู้นำของศากยะ
ด้วยการดำเนินตามหลักของศาสนา
ท่านอยากให้ชาวประชาได้ประโยชน์
ว่าแต่ว่าแล้วพวกท่านไม่อยากจะให้มวลมนุษย์นั้น
ได้ประโยชน์อย่างนั้นนะหรือ?
ถ้าข้าเป็นผู้นำของศากยะ
ข้าก็จะถูกจำกัดอยู่ในแคว้นศากยะเท่านั้น
แต่ทว่า:
มนุษยชาติทุกผู้ทุกคนนั้นเป็นของข้า
และข้าเองก็เป็นของมนุษยชาติ
ข้าจะได้พบกษัตริย์และจักรพรรดิ์ทุกพระองค์
และข้าจะบอกพวกเขาให้บริหารงานแผ่นดิน
ตามแนวทางของศาสนา"

★★★★★
[พุทธะออกจากกบิลพัสดิ์]
ยโสธรา:
ตัวข้าอาจจะไม่ได้อยู่ด้วย
แต่ว่าใจข้าอยู่กับท่านเสมอ

★★★★★
พุทธะ:
ทำทานด้วยเถิด

พ่อค้า:
ขอทานหรือ!
เจ้าทำไมต้องมาขอทานด้วย
เจ้าแข็งแรงสุขภาพดี
เจ้าทำไมถึงไม่ทำงานหาเลี้ยงตัวเอง

พุทธะ:
ข้าเองก็เป็นชาวนาเหมือนกับเจ้านั่นแหละ
ข้าหว่านและไถและกินผลจากการหว่านนั้น

พ่อค้า:
จริงนะหรือ5555แล้วเจ้าทำยังไง?

พุทธะ:
ชีวิตของข้าก็คือนา
ข้าหล่อเลี้ยงมันด้วยสมาธิและบำเพ็ญตบะ
และข้าได้รับความจริงอันสูงสุด
นี้แหละคือที่นาของข้า
และผลผลิตที่ข้าได้จากนี้ข้าแจกจ่ายกับมนุษย์ทุกคน

สุทัศน์:
แล้าเราจะได้อะไรจากผลผลิตของท่าน

พุทธะ:
คนที่รับไปนั้นจะเป็นอิสระจากความทุกข์
เขาจะได้รับความจริงแท้
เขาจะบรรลุนิพพาน

สุทัศน์:
ท่านชื่ออะไร?

ภิกษุ:
พุทธมุนีแห่งศากยะ

สุทัศน์:
ท่านคือมุนีที่ได้รับโพธิสมภาร

(ขณะนั้นเกิดเหตุการณ์ไฟไหม้ที่บ้านพ่อค้าและลูกชายพ่อค้าติดอยู่ข้างใน พุทธะช่วยออกมาได้)

สุทัศน์ต่อว่าพ่อค้า:
เจ้าน่ะ.ดูถูกพุทธะ
แต่ดูเขาสิเขายังช่วยลูกชายของเจ้า
เขาช่างดีจริงๆ

พ่อค้า:
ยกโทษให้ข้าด้วย
ยกโทษให้ข้าด้วยเถิด
ภรรยาพ่อค้า:
ท่านมุนีท่านให้ชีวิตใหม่แก่เด็กคนนี้

พ่อค้า:
ข้าคงไม่อาจทดแทนบุญคุณได้
ท่านเป็นเหมือนพระเจ้ามาโปรด
ถ้าหากท่านไม่เมตตาล่ะก็อือ...

พุทธะ:
นี่คือเป้าหมายของชีวิตข้า
ฟังนะ กิเลส ความริษยา
ความโกรธ ความหลงและความโลภทั้งหลายนั้น
ข้าพาคนออกจากพวกมันได้
สิ่งเหล่านั้นคือเปลวไฟที่เผาชีวิตเจ้า
มีหลายต่อหลายคนที่ต้องตายในเปลวไฟนี้
วิธีที่เรียกโคปันออกมา
ข้าใช้เรียกทุกคน
ประตูในใจของพวกเขาถูกปิดเพราะไฟล้อมรอบ
แต่ทว่าหน้าต่างเล็กๆแห่งสัมมาสติยังอยู่
เหมือนกับโคปัน
คนใดก็ตามที่ฟังข้า
ใครก็ตามที่เดินมาหาข้า
ข้าจะพาเขาออกมาอย่างปลอดภัย
ข้าให้เขาเห็นหนทางสู่การละบาป

แม่โคปัน:
มันเหมือนกับการได้เกิดใหม่
เหมือนกับโคปันของข้า
พุทธะ:
มีอะไรสงสัยอีกไหม?

สุทัศน์:
ข้าไม่มีอะไรสงสัย
แต่ข้ามีเรื่องจะขอร้องท่าน
ข้าเป็นพ่อค้าจากสาวัตถี
ชื่อสุทัศน์
และข้าอยากให้ท่านไปถ่ายทอดความรู้
ให้แก่ทุกคนที่นั่น

พุทธะ:
ข้าจะต้องไปแน่สุทัศน์
แต่ข้าจะไปพร้อมกับพระสงฆ์

สุทัศน์:
ท่านพุทธะ.
ได้ยินมาว่าตอนอยู่มคธ
พระเจ้าพิมพิสารยกป่าเวฬุวันให้ท่าน
ในกบิลพัสดิ์พ่อของท่านพระเจ้าสุทโธทนะ
ก็เตรียมยกป่านิโครธะให้ท่าน
เพราะงั้นให้โอกาสกับข้าด้วยเถิดท่านพุทธะ

พุทธะ:
ข้าจะไปเยือนสาวัตถีแน่
ข้ารับปากกับเจ้า
★★★★★
สารีบุตร:
วิญญานที่ดีมุ่งหน้าหาแสงสว่าง

มหานามะ:
ใช่แล้วท่านกูรู
พวกเรามาเพื่อขอพึ่งใบบุญพุทธะ.
นันทะและราหุลล่ะ

สารีบุตร:
พระทุกรูปออกไปขอทานกันหมดแล้ว
พุทธะก็ด้วย

[อุบาลีคนตัดผมให้กับเจ้าชายมหานามะ
วิ่งมาพร้อมหอบเครื่องเพชรที่เจ้าชายมอบให้
และตัดสินใจขอบวชตาม]

อุบาลี:
เจ้าชาย.เจ้าชาย.

มหานามะ:
เจ้าเองหรือ?
เจ้าตามเรามาทำไม?

อุบาลี:
ตอนที่ท่านให้ถุงผ้าข้าแล้วจากมา
ข้าสงสัยมาก
ข้าไม่รู้ว่าเป็นอะไร?
และพอข้าเปิดดูก็เป็นเพชรนิลจินดาทั้งนั้นเลย

มหานามะ:
เรายกให้เจ้าอย่างเต็มใจ
เราจะบวชเป็นพระ
ของพวกนี้มันไร้ประโยชน์
อุบาลี.เจ้าน่ะ
เป็นช่างตัดผมของเราในกบิลพัสดิ์
มาก็ตั้งนาน
เราจึงอยากยกเครื่องเพชรทั้งหมดให้เจ้าก่อนมาที่นี่
มันจะเป็นประโยชน์ต่อเจ้าในภายภาคหน้านะ

อุบาลี:
ข้าก็คิดอยู่เหมือนกัน

มหานามะ:
เจ้าคิดอะไรหรือ?

อุบาลี:
ข้าคิดว่าหากเจ้าชายเมืองกบิลพัสดิ์
ยังละทิ้งความสะดวกสบายมาอยู่กับพุทธะได้
แล้วยาจกอย่างข้าล่ะ
ข้าไม่มีอะไรต้องเสีย ไม่มีอะไรซักอย่าง
ถ้ายาจกอย่างข้าได้มาอยู่กับพุทธะ
ถ้างั้นข้า

มหานามะ:
อุบาลี!เจ้าจะเป็นพระได้ยังไง
เจ้ามาจากวรรณะที่ต่ำกว่านะ

พุทธะ:
ศาสนาข้าไม่มีแบ่งแยกชนชั้น
และไม่แบ่งแยกสีผิว
เอาล่ะ!
ข้าจะบวชให้อุบาลีเป็นคนแรก
อุบาลี!เจ้าต้องยอมละทุกอย่างเพื่อยอมรับกัน
แต่การกระทำของเจ้านั้นดีที่สุดแล้ว
เจ้าชายนั้นละทิ้งทรัพย์สมบัติและความสุขสบาย
เพราะพวกเขาสนุกกับชีวิตมามากแล้ว
พวกเขาจึงสละมันได้
แต่เจ้านั้น เจ้าที่อยู่อย่างขัดสนมาตลอด
เจ้าผ่านชีวิตมาพร้อมปัญหา
ตอนที่เจ้ารู้ว่า:
เจ้าชายยกสมบัติให้มากมาย
เจ้าอาจเกิดกิเลสก็ได้
ความโลภอาจจะเอาชนะสติของเจ้าได้
แต่โดยไม่ต้องยั้งคิดเจ้ายอมทิ้งสมบัตินั้น
และมาหาข้าถึงที่นี่
เจ้าสามารถในการเอาชนะในวัตถุของเจ้าได้
เจ้าจะไปได้ไกลบนหนทางของการละบาปอุบาลี!

★★★★★
อัมราปาลี:
ฝ่าบาท(พระเจ้าพิมพิสาร)ยกผู้หญิงธรรมดาอย่างข้าเป็นภรรยา
แถมช่วยชีวกลูกข้าด้วย
เขาเป็นลูกคนสุดท้ายของฝ่าบาท
พุทธะ:
พระเจ้าพิมพิสารได้ใช้ชีวิต
อย่างมีสติดีแล้ว
ผู้ใดก็ตามที่ใช้ชีวิตของตนอย่างมีสติ
ย่อมไม่กลัวความตายอัมราปาลี

อัมราปาลี:
เขาอาจจะไม่มีความกลัว
แต่ใจของข้ามีแต่ความเกลียดชังอชาตศัตรู

พุทธะ:
ความเกลียดเอาชนะความเกลียดไม่ได้
มีแต่ความรักถึงจะชนะได้
และนี่ก็คือกฏของธรรมชาติ

อัมราปาลี:
ช่วยชี้ทางด้วยเถิดพุทธะ

พุทธะ:
อย่าอยู่กับอดีตและอย่าฝันถึงอนาคต
จงตั้งสติของตนนั้นให้อยู่กับเหตุการณ์ในปัจจุบันเท่านั้น
และเจ้าก็จะเป็นอิสระจากความเจ็บปวดทั้งปวง

เจริญธรรม
***เฒ่า-ถ่าน***

 

พุทธะ มหาศาสดาโลก

ตอนที่๔๘(แสงสว่างแห่งธรรม) ☆《ผู้เฒ่าเคล้าธรรม》☆
ความเดิมตอนที่แล้ว
ความกลัวที่จะสูญเสียอำนาจของพระเจ้าอชาศัตรู
ทำให้พระองค์
วางแผนที่จะทำลายความน่าเชื่อถือของพระพุทธองค์
แต่สุดท้ายก็มิอาจเอาชนะพระผู้มีพระภาคได้
ขณะเดียวกันความพยาบาทที่ฝังแน่นในจิตใจของเจ้าชายเทวทัต
ทำให้พระองค์ลงมือกระทำการอันชั่วร้ายอีกครั้ง
ด้วยการขอบวชเป็นภิกษุในสำนักของพระพุทธองค์
และยุแยงให้นางจิญจมานวิกาใส่ร้ายพระพุทธองค์
เพื่อหวังทำลายชื่อเสียงและศรัทธา
ที่หมู่ชนมีต่อพระพุทธองค์ให้เสื่อมลง
แต่กระนั้น
ก็หาทำให้พุทธะมุนีต้องมัวหมองไม่
เส้นทางแห่งการชี้ทางแห่งความสว่างแก่มวลมนุษย์
ของพระพุทธองค์ต้องพบกับอุปสรรคเช่นใดอีกบ้าง?...

★★★★★
อชาติศัตรู:
พราหมณ์ผู้รอบรู้
เพชรเม็ดงามแห่งมคธ.
ผู้ที่ได้บวชเป็นพระแล้ว
ผู้สร้างความอับอายให้แก่พราหมณ์
ให้มคธ.และตัวข้า.
และที่ข้าเจ็บยิ่งกว่านั้นก็คือ
เจ้าดันกลายเป็นศิษย์ของพุทธะ.

สนธัน:
ทุกคนก้มหัวให้พุทธะ.
โดยดุษฎีทั้งนั้น.

อชาติศัตรู:
เจ้าต้องก้มหัวให้อชาติศัตรูเจ้าเมืองมคธคนนี้
และข้าจะบอกว่าตอนนี้
มคธเป็นเจ้าของหัวเจ้า

สนธัน:
ตอนที่ข้ามาถกความรู้กับพุทธะ.
ข้าหลงว่าตัวเองเป็นผู้รู้
แต่เมื่อข้าได้เห็นราศีของพุทธะแล้ว
อัตตาของข้าก็แตกดับไป

อชาติศัตรู:
แต่ข้าถูกดูหมิ่น
ข้าเรียกเจ้ามาเพื่อปราบพุทธะแท้ๆ
แต่ว่าเจ้า.
กลับพ่ายแพ้ให้แก่เขา

สนธัน:
ฝ่าบาท.
การที่ข้าบวชเป็นพระนั้น
มันไม่ใช่การดูหมิ่นท่าน
หรือเมืองมคธ
หรือว่าศาสนาพราหมณ์
แต่ข้ายอมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาพุทธ
เพื่อที่วันหนึ่งข้านั้น
จะได้ไปถึงจุดสูงสุดของชีวิตได้
หนทางความสงบ
เป็นอิสระจากทุกข์หรือสุข

อชาติศัตรู:
แปลว่าท่านจะหนีความทุกข์
โดยไม่คิดรับโทษจากสิ่งที่ทำงั้นหรือ?

สนธัน:
เมื่อเราเอาชนะมหาสมุทร
และขึ้นมายังแผ่นดินที่เราอยู่ตอนนี้ได้
ความกระหายของเราก็เพิ่มขึ้น
แล้วเราก็อยากเอาชนะแผ่นดินที่เราอยู่นี้อีก
เช่นกัน
เหมือนกับคนที่มีความโลภ
แม้แต่มหาสมุทรก็โลภ
เพราะมันต้องการน้ำอยู่เสมอ
ดังนั้น
คนที่ชนะตัวเองได้
ก็จะชนะได้ทั้งจักรวาล

อชาติศัตรู:
พอที.
เจ้าไม่ต้องพูดอีกแล้ว
ข้าไม่ได้เรียกเจ้ามาวันนี้เพื่อคุยเรื่องศาสนา
เจ้าจะต้องเอาชนะตัวเอง
ต้องเอาชนะความทุกข์ใช่ไหม?
งั้นดูซิว่าเจ้าจะเอาชนะความทุกข์ได้หรือไม่?
เอาตัวมา.

สนธัน:
หา!ท่านแม่ ท่านพ่อ หา

อชาติศัตรู:
สนธันมุนีผู้รอบรู้
เจ้ายังควบคุมความทุกข์และความสุขไม่ได้นี่.

สนธันคุกเข่าต่อหน้าพ่อแม่:
ให้อภัยข้าด้วยเถิด

พ่อสนธัน:
ลูกเอ๊ยเจ้าอย่าได้ใจอ่อน
เส้นทางที่เจ้าเลือกมันพิสูจน์แล้วว่า:
เจ้าคือพราหมณ์ที่แท้จริง
ที่หมายจะสำเร็จความจริงอันสูงสุดในชีวิต
พรของเราจะอยู่กับเจ้าเสมอ
(พ่อแม่วางมือที่ศรีษะสนธันให้พร)

อชาติศัตรู:
เอาตัวมันไป.

★★★★★
อานนท์:
มันส่งเสียงดังตั้งแต่เช้าแล้ว
ท่านไม่รำคาญเสียงนก
เสียงสุนัขบ้างหรือ?

พุทธะ:
ถ้าเสียงรบกวนเจ้าได้ล่ะก็
แปลว่าเจ้าไม่มีสมาธิ.

อานนท์:
ข้าขอโทษพุทธะ.

พุทธะ:
มีบางอย่างที่รบกวนสุนัขและนกพวกนี้
เจ้าลองไปดูที่หลังกระท่อมสิว่า
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

(อานนท์พบศพนางจิญจมานวิกาที่หลังกระท่อมพุทธะ)
พันเทพ:
พุทธะ.
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นแผนการณ์ร้าย
ข้าเดาว่าศพถูกฆ่ามาก่อน
แล้วก็เอามาฝังที่นี่
คนทำมันต้องวางแผนไว้แล้ว

พุทธะ:
แล้วมันจะเป็นแผนการณ์ที่คิดจะใส่ร้ายใครกันล่ะ!

พันเทพ:
ท่านเป็นผู้มีเมตตา
แต่มีคนที่อิจฉาริษยา
ที่ตอบแทนความเมตตาของท่านด้วยเขี้ยวพิษ
ข้าเชื่อว่า:
มันเป็นแผนการณ์ร้ายเพื่อทำลายชื่อเสียงของท่าน
นางคือคนที่พยายามใส่ร้ายป้ายสีท่าน
ในท้องพระโรงของเมืองมคธ

พุทธะ:
นางถูกลงโทษเกินกว่าบาปที่นางได้ก่อไว้

พันเทพ:
ข้าจะจับตัวฆาตรกรที่ฆ่านางมาให้ท่านให้ได้

พุทธะ:
อานนท์จัดงานศพให้นางอย่างเหมาะสมด้วย

★★★★★
(พุทธะดูแลภิกษุป่วย)
สารีบุตร:
เขา(ภิกษุ)ล้มป่วยแล้ว
ตั้งแต่พวกชาวบ้านไม่ต้อนรับพระสงฆ์
เขาก็ไม่ได้กินอะไรเลย
ถ้ายังอดอยู่แบบนี้
เขาจะต้องตายแน่

ภิกษุป่วย:
พวกเขาไม่รู้
พวกเขาถึงได้กล่าวโทษท่านแบบนี้

พุทธะ:
ให้อภัยเราด้วย
เราจะไปเตรียมอาหารให้กับท่านเอง

ภิกษุ:
เราจะทำให้ชาวบ้านแน่ใจได้ไง
ว่าเราไม่ได้รู้เห็นกับการตายของนาง
ชาวบ้านพากันเกลียดเราไปแล้วพุทธะ.

พุทธะ:
การตอบกลับความเกลียดด้วยความเกลียด
ไม่มีวันประสบความสำเร็จ
ความรักจึงชนะความเกลียดได้
และนั่นคือกฏขั้นสูงสุด

ภิกษุ:
แต่ชาวบ้านคิดไปแล้วว่า:
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

พุทธะ:
มี๓สิ่งที่ซ่อนในความมืดไม่ได้
พระอาทิตย์
พระจันทร์
และความจริง

ภิกษุ:
ไม่มีอาหารเราก็พออยู่ได้
ถ้าขาดน้ำล่ะ!

พุทธะ:
ช่วงนี้อาจจะต้องลำบากพวกท่านทุกคนแล้ว
แต่การฝึกโยคะช่วยแก้ปัญหาได้
แลบลิ้นออกมาและหายใจเข้าทางปาก
แล้วพวกท่านจะไม่กระหายน้ำ
พวกท่านลองทำดูสิ.

พุทธะ:
ถ้าเรื่องที่ไม่ดีมีเท่ากับสิบมือล่ะก็
งั้นเรื่องดีก็มีเท่ากับร้อยมือ
การมาของเจ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ชีวก

ชีวก:
ที่ข้าเจอท่านในวัยเด็ก
ภาพของท่านยังติดอยู่ในใจของข้า

อัมลาปาลี:
ชีวกร่ำเรียนการแพทย์มาจากตักศิลา
เขาได้รับอิทธิพลด้านดีมาจากท่านแท้ๆ
เรามาที่นี่
เพราะเขาบอกว่าอยากจะรับใช้ท่าน
และเราได้รับข่าวร้าย
ก็เลยเอาของมาเท่าที่ได้

พุทธะ:
ขอบใจเจ้ามากจริงๆ
แต่เจ้าเองก็ได้เอาของที่มีค่ามากที่สุด
ในชีวิตของเจ้า
มาให้ข้าแล้ว
ถือเป็นเรื่องดี
แม่คนหนึ่งพาลูกชายมาสู่เส้นทาง
การเป็นนักบุญเพื่อละความสุข
ถือเป็นเรื่องน่ายินดีอัมลาปาลี

อัมลาปาลี:
ระหว่างเรามีสายใยประหลาดเชื่อมเอาไว้
ชีวกต้องการใช้ความรู้
เรื่องอายุรเวทของเขา
มารับใช้ที่สำนักนี้
ที่นี่ต้องการคนมาเป็นหมอรักษา
ถ้าหากท่านจะยอมรับเขา

พุทธะ:
มีพระของเรารูปหนึ่งกำลังเป็นไข้

ชีวก:
เขาอยู่ไหน?

สารีบุตร:
มาสิ.ข้าจะพาไป

พุทธะ:
อัมลาปาลี.
การเตรียมอาหารแก่พระภิกษุของเจ้านั้น
ถือเป็นความดีอันใหญ่หลวง
แต่การพาหมอมาที่สำนักนี้
เจ้าได้ช่วยเราตอนเรากำลังเดือดร้อนนะอัมลาปาลี.

★★★★★
อานนท์:
พุทธะ.มีคนหนึ่งที่หอบเครื่องอาภรณ์มาที่สำนังของเราเมือปีก่อน
เทวทัต.
ข้าคิดว่าเทวทัตอยู่เบื้องหลังเรื่องในครั้งนี้

พุทธะ:
เจ้าน่ะมีหลักฐานอย่างนั้นหรือ?ว่าเทวทัตเป็นคนทำเรื่องนี้น่ะ

อานนท์:
ไม่มี.

พุทธะ:
งั้นก็จงอย่าได้สงสัยเขาเลย
ความจริงไม่มีทางปิดบังได้
และหากว่าเทวทัตเป็นต้นเหตุทั้งหมดของเรื่อง
เขาจะต้องการการไถ่บาปเป็นอย่างมาก
หากเทวทัตทำผิดจริง
สำนึกของเขาจะลงโทษเขาอย่างสาสม
และเขาจะอยากพ้นจากความเจ็บปวด
เหมือนครั้งที่องคุลีมาลได้เปลี่ยนใจ
กลายเป็นอหิงสกะ
เทวทัตก็จะเปลี่ยนด้วยเช่นกัน
คนเรานั้นจะเปลี่ยน
เมื่อจิตของเราตื่นขึ้น

เจริญธรรม
***เฒ่า-ถ่าน***

 

ตอนแรก ไปค้นหาคำสอนของอาฬารดาบา และอุทกดาบส เพราะผมชอบอ่าน เรื่องการฝึกจอตให้ใจสงบ และสะอาดมาก แต่ไปเจอเฟสนึงที่นำยทในพุทธมหาศาสดาโลกมาให้อ่านเลยคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ ต่อทุกคน และที่สำคัญที่สุดผมชอบมากๆ และตอนสุดท้ายที่พุทธจะปรินิพพาน ผมดูแล้วน้ำตาไหล เป็นประจำ เหมือนกำลังสูญเสียบุคคลที่รักมากๆ ไป

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

พระอาทิตย์ตกดินที่น่าเหลือเชื่อจากยอดเขาอิซตาคซีฮิวาท (Iztaccíhuatl) ประเทศเม็กซิโก # 14 มิถุนายน

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

ติดตามเหตุฉุกเฉินโดยการล้นของแม่น้ำและน้ำท่วมใน massachusetts ประเทศ colombia #14 มิถุนายน

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

ฝุ่นปีศาจ จากแอริโซนา #14 มิถุนายน

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

พระอาทิตย์ตกที่สวยงามและสายรุ้งเหนือแทมปา # 13 มิถุนายน

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

ลิเบีย เกิดพายุ กระทบในหลายพื้นที่ในชนบท และทำลายพืชผล # 13 มิถุนายน

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

นี่คือ ซานตา โรซ่า, แคลิฟอร์เนีย หลังจากไฟไหม้ป่าในปี 2560

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

ทะเลถอนตัว (น้ำทะเลลดลงผิดปกติ) จากอิตาลี # 14 มิถุนายน

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

น้ำท่วมทางเหนือของอิตาลี #14 มิถุนายน

 

Rodolfo Martin Brenes Salvatierra

หิมะตกหนักในสเปน 2550m ในเทือกเขาพิเรนีส (Pirineos) # 12 มิถุนายน