เรื่องเด่น ” เลิกกลัวผี ” หลวงปู่จาม มหาปุญโญ

” เลิกกลัวผี ”



ออกธุดงค์ครั้งแรกของการเป็นเณรหายกลัวผี แต่ยังไม่หายสนิทได้ในใจ บ่มบาตรเป็นใช้ได้ ได้ปฏิบัติวัตต์ถากหลวงปู่อ่อน (ญาณสิริ) ท่านอาจารย์กงมา (จิรปุญฺโญ)

ไปกลับประมาณ ๑๐ กว่าวัน ก็เข้าอุบล กลับสำนัก พอกลับก็ได้ข่าวว่าจะย้ายคณะใหญ่ไปทางจังหวัดขอนแก่น”
“ออกไปอีกรอบสอง คราวนี้ไปกัน ๕ รูป ท่านอาจารย์มหาปิ่น (ปญฺญาพโล) เป็นหัวหน้า ท่านอาจารย์อ่อน(ญาณสิริ) ท่านอาจารย์กงมา(จิรปุญฺโญ) ท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) กับท่านอาจารย์สิม(พุทฺธาจาโร) ตอนนั้นยังเป็นเณร โยมเขามานิมนต์เขาจะทำบุญ

ก็พากันไปจนถึงยโสธร พักอยู่ป่าช้าบ้านดอนส้มโฮงบ้านกุดมะเฮ็ง
ไปถึงวันนั้นก็มีคนตายในหมู่บ้าน ตายมาก่อนแล้วคนหนึ่ง

วันรุ่งขึ้นเขาก็หามเอามาเผาพร้อมกัน รวมเป็นผี ๒ ตน มาเผาพร้อมกัน เย็นนั้นบ่าย ๕ โมง ครูบาอาจารย์เพิ่นก็ไปสวดมนต์อยู่ในหมู่บ้าน ทิ้งให้สองเณรอยู่ด้วยกัน

ตอนที่ยังไม่ค่ำไม่มืดก็อุ่นใจ สบายใจอยู่บ้าง ก็พากันเสาะหายาหม้อยารากไม้มาต้มฉัน ตำรายาต้มของท่านอาจารย์สิม (พุทฺธาจาโร) หม้อต้มก็ไช้ไม้ไผ่หามผี ปล้องใหญ่ เป็นหม้อต้ม ก็ฉันน้ำยาต้ม แต่กลางวันมาก (ต้มด้วยวิธีหลามไฟ) แล้วยังต้มไว้รอท่าถวายครูบาอาจารย์อีก ๒ กระบอก

ค่ำมืดก็เข้ากลดของใครของมัน ทำวัตรไหว้พระสวดมนต์แล้วก็นั่งพักอยู่ ระยะห่างระหว่างกลดที่พักก็ห่างไกลกัน ค่ำมืดแล้ว ความเงียบความวังเวง เสียงแมลงแมงไม้ต่างๆ ก็ร้องเยือกเย็น พวกนกฮูกนกเค้าก็ตื่นแสงไฟเขาเผาผี อีบิ้งค้างคาวก็มาพรึบพับ พรึบพับกันอยู่วี้ดๆ วี้งๆ แมงไม้ก็ร้องเสียงแหลม

ความคิดปรุงแต่ง ขี้ย้านขี้กลัวก็มีมา มือก็เย็นเท้าก็เย็นมองไปทางที่ครูบาอาจารย์เพิ่นไปก็มืดตื้อ ไม่มีวี่แววอะไรมืดกะทุ่มคุ่มคู นั่งคิดนั่งปรุงอยู่นั้นกลั้นปัสสาวะอยู่

ท่านอาจารย์สิม (พุทฺธาจาโร) ก็ไม่จุดเทียน อยู่เงียบเฉย ครั้นเราจะร้องหาก็เกรงว่าจะทำลายสมาธิภาวนา หรือจะมาพูดได้ว่าตัวเราเป็นเณรขี้ย้านขี้กลัวขี้ขลาดตาขาว ก็ได้แต่นั่งอดทนอยู่ จึงพิจารณาไปอีกว่า คราวก่อนนั้นก็กลัวแล้วหายได้ มาคราวนี้จะไปย้านไปกลัวอะไร คราวก่อนนั้นเราอยู่คนเดียวคราวนี้มีเพื่อนอยู่ด้วย จึงตั้งใจได้เลยมุดกลดออกไปปัสสาวะ นั่งเบาเสร็จแล้วก็เดินไปที่กองฟอน เอาไม้เขี่ยปลายฟืนที่ยังไหม้ไม่หมด เขี่ยเข้ากลางกองไฟ ทิ้งกิ่งไม้แห้งเข้าไปอีก ไฟก็ลุกสว่างแต่คราบศพของคนนั้นเผาไหม้หมดแล้ว

ยืนพิจารณาอสุภะปฏิกูลอยู่ ตายแล้วก็เป็นดินเป็นเถ้าไม่เหลืออะไรว่าเป็นกระดูกก็เป็นดิน คนทั้งคนตายแล้วไม่เห็นมีอะไร สองคนนี้ก็เหมือนกัน

อะไรเป็นผี – ไม่มี
อะไรจะมาหลอกมาหลอน ใครเป็นคนกลัว

จึงพิจารณาต่อไปว่าที่กลัวก็จิตของเรานี้เอง ที่มันเป็นบ้าไปเป็นบ้าจนกลัวตัวเอง สังขารมันปรุงไปตามกิเลส ใจขาดธรรมจึงเป็นใจของสังขาร ขาดเพราะสติปัญญามีไม่เพียงพอ ธรรมมีย่อมเอาชนะกิเลสได้เพราะเป็นผู้มีสติปัญญา

เมื่อเราเข้าใจแจ่มแจ้งดังนี้แล้วความกลัวหายไปหมด แต่นั้นมาจนเฒ่าจนแก่ความกลัวผีไม่เคยมีขึ้นในจิตใจ เมื่อพิจารณาตกลงกับใจได้แล้ว

ท่านอาจารย์สิม (พุทฺธาจาโร) เพิ่นเห็นไฟลุกสว่างจึงออกมาดู
ก็คุยกันเรื่องความกลัวไม่กลัวผีอยู่สักพัก หมู่คณะครูบาอาจารย์จึงได้มาถึง มีโยมตามมาส่ง

พอหมู่ครูบาอาจารย์มาเห็นผู้ข้าฯ กับท่านอาจารย์สิม (พุทฺธาจาโร) พากันยืนผิงไฟเตาเผากองฟอนผีอยู่ ก็ถามว่า “เณรหมู่เจ้าบ่ย้านผีหรือ””
“ไม่ย้านครับผม””
“เออ ดีแล้ว””

ธรรมะประวัติองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม

(วัดป่าบ้านห้วยทราย) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

๑ มิถุนายน ๒๕๕๙

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่านครับ

ขออนุโมทนาบุญและขอขอบพระคุณทุกๆท่าน ที่เข้ามาเยี่ยมชมและกด likeให้

เพจเมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น
https://www.facebook.com/MettathammakammatanClubPage

กลุ่มเมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น
https://www.facebook.com/groups/MettathammakammatanClub



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะครับ

Hang Out At Khonkaen