เรื่องเด่น “จิตเสื่อม เพราะขาดคำบริกรรมภาวนา”(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

เรื่อง “จิตเสื่อม เพราะขาดคำบริกรรมภาวนา”
(คติธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

เพราะเราขาด “คำบริกรรมภาวนา” สติอาจจะเผลอไปตอนนั้นก็ได้จิตถึงได้ “เสื่อม” เอ้า ทีนี้ตั้งใหม่ มีข้องใจอยู่จุดนี้เท่านั้นแหละ ทีนี้จะเอา “คำบริกรรมติดกับใจ” เพราะไม่มีงานอะไรมีแต่ “งานภาวนาอย่างเดียว” แล้วอยู่คนเดียวเสียด้วย เอาละที่นี่พิจารณาลงตัวแล้ว คือจะเป็นเพราะขาดคำบริกรรม สติอาจจะ “ขาด” ไปตรงนั้นก็ได้จิตถึงได้มีเวลาเสื่อมได้ คราวนี้จะเอา “คำบริกรรมให้ติดกับจิต” และ “สติให้ติดแนบอยู่กับคำบริกรรม” ไม่ยอมให้เผลอเลย เอา ทีนี้มันจะเสื่อมไปทางไหนให้รู้กันตรงนี้ พอลงใจแล้วก็เอาละที่นี่ แต่มันจริงจังมากนะเรา เหมือนระฆังดังเป๋งนี้ต่อยกันแล้วนักมวย คำบริกรรมกับคำไม่ให้เผลอ พอเอาละที่นี่ระฆังเป๋งก็ใส่ปุ๊บเลย ไม่ให้เผลอ ตั้งแต่เริ่มปั๊บไม่ให้เผลอเลย ทั้งวันไม่ยอมให้เผลอไปไหน ให้อยู่กับคำบริกรรมคือ “พุทโธ” เราชอบพุทโธ ติดอยู่กับคำบริกรรม โลกนี้เหมือนไม่มี มีแต่คำบริกรรมติดกับหัวใจอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งวัน มันอยากคิดอยากปรุงนี้เหมือนอกจะแตกนะ ถึงรู้ได้ชัดว่าสังขารนี้สำคัญมากมันดันออกมา สังขารเป็นสังขารสมุทัย อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา สังขารสมุทัยมันดันออกอยากคิด พอมันคิดมันปรุงมันไปกว้านเอาฟืนเอาไฟมาเผาเรา นั่นละเสื่อมตรงนั้น



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น