เปิดหัวใจพุทธ หยุดหัวใจมาร !

เปิดหัวใจพุทธ หยุดหัวใจมาร !



ล่ วงเข้าสู่หลังกึ่งพุทธกาล พุทธทำนายที่ว่าศาสนาจะเสื่อมลงเป็นลำดับนั้น เริ่มเห็นชัดขึ้น ศิษย์ตถาคตทั้งหลาย เริ่มปรากฎอาการอันเป็นที่ติฉินของชาวโลก ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของพระตุ๊ด เณรแต๋ว พระเกย์ในจังหวัดเชียงใหม่ พระผู้ใหญ่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดลำพูน แปลงเพศ เสริมหน้าอก ออกเที่ยวกลางคืน และซื้อบริการทางเพศจากกลุ่มนักศึกษาชาย

แต่นั่นก็ย่อมเป็นความเสื่อมในแง่ตัวบุคคล ศาสนาของตถาคตยังหาเสื่อมไม่ ความตื่นตัวของชาวพุทธที่ต่างเสาะแสวงหาที่พึ่งทางใจ เข้าวัด ฟังธรรม ร่วมกิจกรรมทางศาสนา ทั้งคนในวัยหนุ่ม วัยสาว มิได้เป็นเรื่องของคนวัยแก่เฒ่าเหมือนกาลก่อน นับเป็นเรื่องที่น่ายินดี โดยเฉพาะวันจันทร์นี้(๙) ซึ่งเป็นวันสำคัญยิ่งในทางพระพุทธศาสนา เป็นวันที่ชาวพุทธจะได้หวลระลึกถึงคำสอนที่นับเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา

มาฆบูชา เป็นวันเกิดของพระธรรม เป็นวันที่พระพุทธเจ้าได้ประกาศหลักธรรม คำสั่งสอนของพระองค์ ต่อหน้าพระภิกษุ ๑,๒๕๐ รูป ณ เวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งล้วนเป็นพระอรหันต์ประเภทฉฬภิญญา คือได้อภิญญา ๖ ได้มาประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย เพื่อให้พระอรหันต์ทั้งหลาย นำหลักธรรมคำสั่งสอนไปเผยแพร่​

คำสอนนั้น คือ โอวาทปาฎิโมกข์ ซึ่งเป็นหลักคำสอนอันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา โอวาทปาฎิโมกข์ ได้กล่าวถึงจุดหมาย หลักการ รวมทั้งวิธีการของพระพุทธศาสนาไว้อย่างครบถ้วน จุดหมายของพระพุทธศาสนา คือพระนิพพาน หลักการ คือต้องมีความอดทนในการฝึกตนเอง ได้แก่ ไม่ทำความชั่วโดยประการทั้งปวง ทำความดีทั้งทางกาย วาจา และใจ และชำระจิตใจให้สะอาด ผ่องใส สงบ ส่วนวิธีการนั้น ก็ต้องฝึกอบรมตนอย่างต่อเนื่อง ให้เกิดมรรคสามัคคี หรือมรรค ๘​

จุดหมาย หลักการ และวิธีการของโอวาทปาฎิโมกข์ จะเกิดผลงอกงามบนผืนนาบุญได้ พระพุทธองค์ทรงย้ำเตือนว่า ชาวพุทธจะต้องปฎิบัติตนให้เป็นอย่างบรรพชิต และเป็นอย่างสมณะ คือ เว้นจากความชั่วทุกประการ เป็นผู้ปฎิบัติตัวเป็นแบบอย่าง เพื่อระงับบาปอกุศล อีกทั้งไม่เบียดเบียนและไม่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ผู้ที่ประพฤติดี ปฎิบัติชอบ เช่นนั้น จึงเรียกว่าเป็นอริยบุคคล ถึงพร้อมด้วยมรรค ๘ คือ สัมมาทิฎฐิ ความเห็นชอบ สัมมาสังกัปปะ ความดำริชอบ สัมมาวาจา การพูดจาชอบ สัมมากัมมันตะ การทำงานชอบ สัมมาอาชีวะ การเลี้ยงชีวิตชอบ สัมมาวายามะ ความพากเพียรชอบ สัมมาสติ ความระลึกชอบ และสัมมาสมาธิ ความตั้งใจมั่นชอบ ทำได้ดั่งนี้แล้ว ก็ย่อมเข้าถึงหัวใจของพระพุทธศาสนา​

ในยามที่สังคมไทยคล้ายแม่น้ำแยกสาย ไผ่แยกกอ ผู้คนเห็นกันไปคนละทิศละทาง ธรรมะข้อสัมมาทิฎฐิ หรือความเห็นชอบ เพียงข้อเดียวก็อาจจะทำให้สังคมสงบสุขได้ เพียงเพ่งมองความเห็นชอบ ในหลักของธรรมะ และหลักกฎหมาย มิใช่ความพึงพอใจของตนเอง เราก็จะไม่เกิดโทสะจริตแรงกล้า หรือลิงโลดใจ จนกระทั่งทำลาย "ความเป็นกลาง" ในตัวเองลงไป​

วันมาฆบูชา จึงมิควรเป็นเพียงวันสำคัญทางศาสนา ที่ได้หยุดงาน หรือเพียงเข้าวัด ทำบุญ หากแต่ควรเป็นวันที่ชาวพุทธได้น้อมใจ ปฎิบัติตามพระธรรมคำสั่งสอน ที่เรียกว่าโอวาทปาฎิโมกข์ เป็นปฎิบัติบูชา เพื่อจุดดวงไฟแห่งธรรมะ ให้สว่างไสวในหัวใจของคนไทยตลอดไป

บทความจาก jk

http://www.oknation.net/blog/chakkrish/2009/02/05/entry-2​

 

ถูกต้องแล้ว ง่ายที่สุดคือ การเป็นคนดีในทุกอริยาบท เพราะทุกคนรุ้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี เรารู้ว่าอะไรที่เป็นกิเลส แต่เรามักไม่ค่อยจะฝืนกิเลส ไม่ค่อยจะลดละกิเลส การทำบุญ ตั้งจิตเป็นกุศล แล้ว หมั่นทำจิตให้ผ่องใส
รู้ว่า เหล้าไม่ดี แต่ก็กิน รู้ว่าขี้เกียจไม่ดี แต่ก็ไม่เคยฝืน รุ้ว่า การพูดจาเกินเลยความจริงก็ไม่เคยฝืน เพราะว่าคะนองปาก รู้ว่าชอบนินทาด่าร้ายคนอื่นก็ไม่เคยฝืน รู้ว่าคิดฟุ้งซ่านก้ไม่เคยฝืน นี่เราต้องเริ่มฝืน ลด ละ และ ค่อยพัฒนาปัญญาเพื่อให้ถึงจุดที่เป็น สมุจเฉทปหาน คือ ฆ่ากิเลสได้เป็นส่วนๆ ด้วย อริยมรรค อริยผล
เมื่อจิตยกระดับขึ้นได้แล้ว มีคุณธรรมดีพอแล้ว ก็เอาจิตนั้นพิจารณาสรรพสิ่งตามความเป็นจริง ก็จะค่อยๆ ไถ่ถอน ความโง่ ไปได้

 

การเป็นผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ คือ การชนะใจตนเอง