อย่ายื่นหน้าไปให้เขาตบ

อย่ายื่นหน้าไปให้เขาตบ

เมื่อครู่ที่ถามว่า เวลามีคนมาสนใจเรา แล้วควรจัดการอย่างไร ? ของอย่างนี้ถ้าเราไม่ไปตบมือร่วมกับเขา ก็ไม่มีปัญหาหรอก จะมีปัญหาตรงที่ไปตบมือร่วมกับเขา หรือเขาตบมือข้างเดียวแต่เราดันยื่นหน้าเข้าไป ฉะนั้น..ที่บอกว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง แต่ถ้ายื่นหน้าเข้าไปก็ดังสนั่น..!

ต้องรู้จักระมัดระวังตัวเอง กฎเกณฑ์ระเบียบวินัยต่าง ๆ พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้หมดแล้ว ถ้าเราเอาไปปฏิบัติ โอกาสที่จะผิดพลาดก็มีน้อย ยกเว้นวาระกรรมใหญ่มาถึงจริง ๆ ไม่สามารถที่จะต้านทานได้ เห็นแล้วก็มืออ่อนตีนอ่อน แต่ประเภทนั้นก็นาน ๆ ถึงจะเจอสักที

ถาม : ถ้าเขามาแผนสูง ชวนไปนั่นไปนี่ ชวนไปวัด ?
ตอบ : ต้องมีเส้นแบ่งที่ชัดเจน อย่าให้ล้ำเส้น ล้ำเส้นเมื่อไรเป็นเรื่องทันที ผู้หญิงกับผู้ชายจะอยู่ร่วมกันโดยไม่มีเรื่องเพศมาเกี่ยวข้อง ความเป็นไปได้เกือบจะเป็นศูนย์ ยกเว้นท่านเหล่านั้นมีความมุ่งมั่นและกำลังใจสูงจริง ๆ

ตัวอย่างในพระไตรปิฎกที่ชัดเจนที่สุด ก็คือพระมหากัสสปะหรือปิปผลิมาณพ กับนางภัททกาปิลานี ไม่ใช่ว่านางภัททกาปิลานีไม่สวยนะ ขนาดนางงามจักรวาลยังสู้ไม่ได้ แต่ท่านตั้งใจอยู่แล้วว่าจะบวช ท่านจะไม่อยู่รองรับสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นทุกข์เป็นโทษในการดำเนินชีวิตของฆราวาส

นางภัททกาปิลานีท่านเห็นทุกข์เห็นโทษ ตอนที่นางให้ทาสนำเมล็ดถั่วเมล็ดงามาตากที่หน้าบ้าน มีนกกามาจิกกินตัวหนอนก็บังเกิดความสลดใจ "แค่เอาเมล็ดพืชมาตากเท่านั้นเอง ยังทำให้สัตว์ตายไปตั้งเท่าไรก็ไม่รู้ และต้องทำอย่างนี้เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า เฉพาะเรื่องฆ่าสัตว์อย่างเดียว ก็ไม่รู้ว่าตายไปตั้งเท่าไร" ท่านมองทะลุยาวไปไกล ตัดสินใจทันทีว่าอย่างไรก็จะไม่แต่งงาน

แต่คนใช้กลับไปแปลงสาส์น ตอนแรกนางภัททกาปิลานีเขียนจดหมายบอกทางฝ่ายชายไปว่าไม่แต่ง แต่คนใช้เปลี่ยนข้อความในจดหมายไปว่า ให้ยกขันหมากมาสู่ขอ ฝ่ายพระมหากัสสปะก็เช่นเดียวกัน คนใช้ลักลอบเปลี่ยนแปลงข้อความในจดหมาย สรุปแล้วทั้งสองต้องแต่งงานแบบตกกะไดพลอยโจน

หลังจากแต่งงาน พระมหากัสสปะและนางภัททกาปิลานีนอนหันหลังให้กันเป็นปี ๆ พวกเราขนาดอยู่กันคนละที่ คนละบ้าน ยังตะกายไปหา แต่ท่านนอนหันหลังให้กันเป็นปี ๆ ได้ ต้องดูว่าความมั่นคงของใจขนาดไหน ? ถ้าอยากรู้ว่ายากลำบากแค่ไหน ก็ต้องถาม "น้องแถว" ว่า สามารถทนนั่งมองคริสปี้ครีมได้นานเท่าไร

เรื่องเหล่านี้ สมัยก่อนช่วงอาตมาเป็นฆราวาสเผชิญมาเยอะมาก ที่รอดมาได้ด้วยความมั่นคงของใจอย่างเดียว ว่าเราจะต้องบวช ถ้าไม่มีตัวนี้ก็เสร็จเหมือนกัน เขาให้แมวไปนอนเฝ้าปลาย่าง แล้วมีกติกาว่าห้ามกิน เป็นไปได้ที่ไหนเล่า ยกเว้นว่าแมวบ้าตัวนั้นตั้งใจว่าจะไม่กินเอง..!

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงเย็น ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอาทิตย์ที่ ๗ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๓