เรื่องเด่น หลวงพ่อเล่าเรื่อง ยิงกับนักเลง

หลวงพ่อเล่าเรื่อง ยิงกับนักเลง


ขอเริ่มต้นที่บางพรหม ไม่แน่ปืนมันยังหมดคนละ 1 ตับ คนละ 2 ตับ

คนในกลุ่มก็ ไอ้เจ้าลิงเล็ก เราไปนี่เราไปงานอายุ 18

อีตอนนั้นยังไม่จบดีเลย จะเป็นปีสุดท้าย 19 ก็ออกก็จบ 18 ปีกว่าๆเท่านั้น

เขาไปงานไอ้เราไม่ใช่นักเลงไม่กินเหล้า ที่บางพรหมหลานของยายเขาแต่งงาน ที่บางพรหม ลูกเขาจะบวช พวกผู้ใหญ่เขาก็ไม่ไป ถ้าไปแล้วตีกัน

นักเลงบางระมาด ตลิ่งชัน บางพรหม

ตอนนั้น ตลิ่งชัน กับ บางระมาด รวมกันได้ แต่บางพรหมยังรวมกันไม่ได้นะ

ท่านทำอย่างไร ก็ให้พวกเราไป เขาคิดว่าไม่มีเรื่อง พอเอาสตางค์ไปช่วยเจ้าภาพ

หัวหน้านักเลงใหญ่เขาเต็มข้างล่าง 30 กว่า ไอ้สามสิบกว่ามันกว่าเท่าไรก็ไม่รู้ บางคนพลอยไปเยอะนะ ไอ้ตัวจริงๆสามสิบเศษ ไปดักเล่นไอ้สองตำบล คนสองตำบลนี่ไปเขาจะฆ่า

เราเอาสตางค์ไปช่วย เขาถาม "หลานชายๆ เออ..แกเป็น หลานยายเนียม ใช่ไหม"

เขาบอก "คนบางระมาดหรือ คนตลิ่งชันมาวันนี้ ยังไม่ได้กลับนะ แม้แต่เด็กที่กำลังกินนมอยู่ก็ไม่ให้กลับ"

เราบอก "เอ..ผมไม่ได้เป็นนักเลงนะครับ"

เขาบอก "จะนักเลงหรือไม่ก็ตาม น้าตั้งใจแล้ว (แนะ!)

น้าตัดสินใจแล้วว่าคนบางระมาดกับตลิ่งชัน ถ้ามาแล้วกลับไม่ได้ แม้แต่เด็กที่กำลังกินนมก็จะไม่ยอมให้กลับ"

เจ้าของบ้านเห็นท่าไม่ดี เขาไปจัดข้าวให้พวกเรากินข้าว มันก็ไปอีกนะ บอก "หลานชายกินให้อิ่มนะ อิ่มนี้อิ่มสุดท้าย"

พอลงคำ ไอ้เสือเล็ก ล่อฉับเข้าให้ คอขาดเลย เลือดพุ่งชู้ดเชียว มันถึงจะแน่

ไอ้ลิงนี่ไวจริงๆ ถ้ามันอยู่หน้าเราสองคนอยู่หลัง ตีเรื่องตีมันตีคนเดียวพอ มันเก่งนะมันล่อกับเขา ทำอย่างไรบอกลงข้างล่างลงใต้ถุน หันหลังเข้าหากันถือมีดคนละเล่ม พวกมันก็ล้อมเต็มบ้าน เจ้าของบ้านร้องไห้เลย

ข้าก็ยืนดูไม่มีใครเข้ามา ถ้าเข้ามาก็ตาย ก็เรานึกว่าเราตายเสียแล้วก็หมดเรื่องใช่ไหม ถ้าเรานึกว่าเราจะตาย เรื่องอะไรจะตายฟรีล่ะ ฉะมันก่อนเลย อย่างน้อยที่สุดไม่ได้ศพก็ได้แผลก็ดี หรือไง นักเลงใช่ไหม เขาต้องตัดสินใจแบบนั้น ใช่ไหม

ยืนไปยืนมาชั่วโมงกว่าๆ มันก็ไม่เข้า

เอ..ก็มองไปบอกไอ้ศพเรา ผีเราน่ากลัวจะดุนะ ไปตายนอกบ้านดีกว่านะ เห็นมันยืนนานๆแสดงว่ามันชักปอดแล้ว มันก็ไม่แน่นัก ถ้าแน่นักต้องเอาแล้ว ใช่ไหม

ไอ้เจ้าลิงเล็ก ไอ้เจ้านั่นบอก "กูออกหน้า ไอ้ห่า ! กูได้หนึ่งแล้วยังไงๆกูก็ได้ทุน"

พอมันพูดเราไม่ทันค้าน มันก็โดดไปเลย โดดฟันฉับๆตายไปอีก 2 คน ไอ้บ้าฟันเก่งจริงๆเลย เอาอีก 2 อีกตัวก็วิ่งตามฟันดะ ใครเข้ามาก็หวดดะ เราวิ่งข้างหลังก็สบายมือ (หัวเราะ)

แหม..ยายแม่ครัวลุกขึ้นคว้าอีโต้มาล่อหลังพั่บเข้าให้ หันไปจะฟันเห็นเป็นผู้หญิง เอามือคลำหลังเลือดไม่มี บอก "ไป อีห่านี่เดี๋ยวคอขาด" แกก็ไป ใจเสียเลยนะ

เอ..ก็ทางเป็นสวน สวนก็เป็นท้องร่องหมด ใช่ไหม ทางมันก็แคบ ทางมันสักวากว่าๆนะ สองข้างเป็นพู่ระหง เราก็วิ่งมันก็วิ่งตามเป็นทาง พอถึงกลางทาง มันไม่ไปแล้ว หันมานั่งขัดสมาธิ แล้วชักปืนมาคนละ 2 กระบอก

รู้แล้วท้องร่อง มึงขืนกระโดดก็ตายห่าหมด โดดท้องร่องก็ตายหมดเสร็จ โดดท้องร่องใหม่ๆโดดอย่างไร ก็ตูมๆๆ เสร็จ ระยะแค่นี้ ฝั่งโน้นนะเหรอสบายๆ ฮึ ! (หัวเราะ)

ยิงมือซ้ายก็ถูก มือขวาก็ถูกนะ รู้สึกมันจะยืนอัดกันเป็นแถวยาวเหยียดเต็มทาง

พอเราหยุดปั๊บ! บอก "มึงหยุดแค่นั้นนะ ถ้ายกขาก้าวหนึ่งกูจะยิงทันที กูไม่หนีมึงหรอก"

ยืนอั้นตือ มาไอ้ตัวใหญ่เขาสักเต็มตัว มันถือปืนมือถือตะพดมา ทำไมไม่บุกเข้าไป 3 คนเท่านั้น กระทืบตาย มันบอก "มีปืนไม่สำคัญ"

"อ้าว ไม่สำคัญมึงหยุดแค่นั้นนะ ถ้ามึงยกขากูยิง"

มันบอก "โอ้ย ! เรื่องปืนเรื่องเล็ก"

ก็ตูมแสกหน้าหงายผึง ตึงตังๆๆ คนละสองตับสองมือ นี่ยังแมกกาชีนเต็มเอว ฮึ! (หัวเราะ) แมกกาซีนไม่เอาลูกไว้เฉยๆ แมกกาซีนเต็มเอวนะ

พอเสร็จแล้วก็ปลดแมกกาซีนใส่ นั่งมอง ไม่มาอีกแฮ่ะ แหม..คนละยี่สิบ เท่าไรล่ะ ฮึ ! (หัวเราะ) เมาเซอร์ๆ เจอลูกพรุนตายโหง

พอกลับมาถึงบ้านมานึก เอไอ้เรานี่ไม่ได้เป็นนายทหารกับเขานี่ เข้าตารางแน่ เดินผิวปากสบายร้องเพลงมาเรื่อยเฉื่อย อารมณ์ดี

มาถึงบอก "น้าครับมีเรื่องเสียแล้ว"

น้าถาม "ทำไม"

"ผมยิงเขา"

น้าถามว่า "ทำอย่างไร"

ก็เล่าให้ฟัง ฮึ! (หัวเราะ) เดี๋ยวไปหาหลวงฤทธิ์เป็นหัวหน้าสถานีตำรวจ

หลวงฤทธิ์แกก็บอก "เฮ้อ ! อย่างนี้เราเป็นโจทก์ แหม..ตำรวจมาแล้วว่ะ เด็กแค่นี้ 3 คน นี่ พวกนั้นเป็นสิบๆนี่หว่า กลุ่มโน้นกลุ่มนี้รุมทำร้ายกัน ใช่ไหม เราเป็นโจทก์นี่"

มาแล้วตำรวจยกกันทั้งโรงพักเลย

น้าโทรศัพท์ไปหากรมพระกำแพงเพชร เอาไอ้เด็กสามคนเข้าวังเดี๋ยวนี้ เข้าไปอยู่ในวังแล้ว ตำรวจจับมาเป็นระนาวเลย

ชาวบ้านให้การเป็นตับหมดเลย บอกเราถูกกลุ้มรุมทำร้ายจริงๆ เป็นเหตุสุดวิสัย

ท่านถาม "ไอ้เด็กยิงเขาใช่ไหมล่ะ"

ชาวบ้านบอก "ไม่ใช่ พวกมันยิงเด็กก่อน กระสุนนี่ปลอกเกลื่อนนี่"

แน่ะ! ปลอกเรา ชาวบ้านบอกปลอกไอ้พวกนั้น แกเกลียดไอ้พวกนั้นนะ ถูกไหมล่ะ

ไอ้เราไปไหนชอบยกมือไหว้คนอยู่แล้ว ยกมืออย่างเดียว ก็เกลียด

ไอ้เด็กดีไม่กินนำสักคำ ยิงกันตายเอง บอกยิงถูกกันเอง เอาแล้ว เสร็จ

ในที่สุดเราสถานีตำรวจก็ขึ้น แต่ไม่ได้เข้าห้องขัง เป็นโจทก์ซิ เพราะจับระนาว ไอ้ที่เหลืออยู่จับขังกันระนาว

เป็นไงอีตอนนั้นถาม หลวงฤทธิ์ถาม "เท่าไรกูนับให้ กูนับได้ประมาณ 30 เศษ ไม่รู้เศษเท่าไร กูเลยขี้เกียจนับว่ะ มึงยิงกี่ตับวะ"

พวกเราบอก "ก็คนละตับเองครับ"

หลวงฤทธิ์บอก "ไอ้ห่าคนละตับ ไหงตายมากกว่ามือละตับ"

ฮึ! (หัวเราะ) มันสองมือ

อีตอนนั้นมือมันยังใช้ได้ทั้งสองมือ

บอก"มือละตับครับ ตับละสิบนัดให้มา"



(จากธัมมวิโมกข์ เดือน กันยายน 2558 หน้า 94-96)