วางกำลังใจในการทำงานแบบเรามีวันนี้วันเดียว

ในเรื่องของงาน ถ้าหากว่าเราจะทำ ให้ทำแบบพระมหาชนก ก็คือเต็มที่กับงานทุกอย่าง เพียงแต่พระมหาชนกนั้นท่านมีแนวคิดว่า ถ้าพากเพียรจนสิ้นความสามารถแล้ว ก็สามารถตอบตัวเองได้ แต่กระผม/อาตมภาพนั้นวางกำลังใจอีกอย่างหนึ่ง ก็คือทำงานแบบคนมีวันนี้วันเดียว ในเมื่อทำงานแบบคนมีวันนี้วันเดียว ก็ต้องทุ่มเทให้เต็มที่ ถือว่าเป็นการ "ทิ้งทวน" ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เต็มกำลังที่เราทำได้ แต่คราวนี้สำหรับดีที่สุดของบางคน ส่วนใหญ่ก็มักจะตามไม่ไหว ไล่ไม่ทัน

พระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีท่านก็ยังปรารภว่า ถ้าผู้บังคับบัญชาบางท่านที่ใจคอคับแคบ ก็จะเกลียดขี้หน้าคนประเภทนี้ไปเลย เพราะว่าหน้าที่การงานเด่นเกินผู้บังคับบัญชา แต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้ากำลังใจของเราเข้มแข็งพอ และมั่นใจว่าตนเองทำอะไร เพื่ออะไร เราก็จะรับแรงกระทบตรงจุดนี้ได้ แต่ถ้ากำลังใจของเราไม่เข้มแข็งพอ ยังเก็บเอาการนินทากาเลต่าง ๆ มาเป็นอารมณ์ ก็เครียดเอง แล้วท้ายสุดก็อาจจะถึงกับหมดกำลังใจ ท้อแท้ เลิกทำงานไปเลย

ในคณะสงฆ์จังหวัดกาญจนบุรีนั้นมีหลายท่าน ซึ่งปัจจุบันนี้ก็เป็นเจ้าคณะปกครองระดับสูงแล้วด้วย แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าท่านไม่ได้ทุ่มเทกับการงานเหมือนกับสมัยที่เป็นเจ้าอาวาสใหม่ ๆ ออกอาการ "หมดไฟ" ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง

กระผม/อาตมภาพถึงได้บอกกับหลายท่านว่า ให้เราทำดีเพราะอยากทำ อย่าทำดีเพราะอยากดี การทำดีเพราะอยากทำนั้น เกิดจากน้ำใสใจจริงของเรา จึงสามารถทำได้ทน ทำได้นาน ไม่บรรลุเป้าประสงค์ก็ไม่เลิก แต่ว่าบุคคลที่ทำดีเพราะอยากดี ถ้าถึงเวลาแล้วดียังไม่สนองตอบ ก็อาจจะท้อแท้หมดกำลังใจไปเสียก่อน

แต่ว่าบุคคลประเภทหลังนี้ก็ยังสามารถที่จะพัฒนาได้ เพราะว่าอย่างน้อย ๆ เขาก็ยังมีวิสัยในการทำดีอยู่ ถ้าหากว่าผู้บังคับบัญชาสังเกตเห็น รู้ท่าที ถ้าตามหลักของการบริหารสมัยใหม่ เราก็ต้องให้ความหวังว่าเขาจะมีความก้าวหน้าในระดับนั้น ในระดับนี้ หรือว่าไปในช่องทางนั้น ช่องทางนี้ แต่มีข้อแม้ว่าต้องจริงใจ ไม่ใช่หลอกใช้เขา

พวกท่านจะเห็นว่า ถ้าตัวกระผม/อาตมภาพเองแล้ว อะไรที่เป็นประโยชน์ส่วนตนนี่ไม่เคยขอให้กับตัวเองเลย แต่อะไรที่เป็นประโยชน์ต่อพระภิกษุสามเณรของเรา กระผม/อาตมภาพจะรักษาสิทธิ์ขอแทนพวกเราเสมอ แม้กระทั่งล่าสุด ที่ขอฐานานุกรมเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีให้กับทางด้านหลวงพ่อนิลกับครูบาหน่อแก้วฟ้าก็เช่นกัน พระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีท่านบอกว่า "ถ้าอาจารย์เล็กขอ ผมต้องรีบให้ เพราะสังเกตมาหลายปีแล้วว่า ไม่เคยขอให้กับตัวเองเลย"

แม้กระทั่งตำแหน่งหน้าที่การงานของตน ก็อยู่ในลักษณะที่คนอื่นทนดูไม่ได้แล้วก็ช่วยทำให้ อย่างพระครูสัญญาบัตรที่พระครูวิลาศกาญจนธรรม ความจริงถึงคิวมา ๗ - ๘ ปีแล้ว แต่กระผม/อาตมภาพก็ปล่อยเรื่อยเปื่อย ขี้เกียจทำประวัติ จนกระทั่งท้ายสุด พระครูวรกาญจนโชติ เจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิรูปปัจจุบัน ตอนนั้นท่านเป็นรองเจ้าคณะอำเภออยู่ ท่านบอกว่า "เอาอย่างนี้แล้วกัน หลวงพ่อวัดท่าขนุนสแกนลายเซ็นมาให้ผม เดี๋ยวที่เหลือผมจะช่วยทำให้"

กระผม/อาตมภาพก็ถามท่านไปว่า "ทำไมต้องยุ่งกับชีวิตผมด้วย ? อย่างผมไม่ต้องมีตำแหน่งแห่งที่อะไร เป็นแค่หลวงพ่อเล็กของชาวบ้านก็พอแล้ว" ท่านบอกว่า "ไม่ได้ครับ ส่งประวัติคนอื่นไปเมื่อไร ผู้บังคับบัญชาก็จะถามว่า "แล้วหลวงพ่อเล็กอยู่ที่ไหน ?" กลายเป็นว่าอาวุโสมากเกิน จนไปค้ำคนอื่นเขาอยู่"

หรือไม่ก็อย่างตำแหน่งรองเจ้าคณะอำเภอ ถึงขนาดมีพระเถระบางรูปมากระซิบถามว่า "อาจารย์เล็กจ่ายไปเท่าไร ?" กระผม/อาตมภาพก็บอกว่า "ไม่ได้จ่ายอะไรเลยครับ ท่านให้มาพร้อมกับคำพูดประโยคเดียวว่า "ตั้งมาให้ทำงานนะ" ปรากฏว่าพระเถระรูปนั้นท่านก็ยังไม่เชื่อ ท่านบอก "เฮ้ย..ตำแหน่งแบบนี้เขาวิ่งกันเป็นล้าน..!" ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเขาวิ่งกันไปทำอะไร..?

ถ้าหากว่าโดยคติส่วนตัวของกระผม/อาตมภาพก็คือ ตำแหน่งย่อมมาพร้อมกับหน้าที่ ถ้าคุณทำหน้าที่นั้นให้ดีไม่ได้ มีตำแหน่งไปก็เท่านั้นแหละ ดีไม่ดีก็โดนชาวบ้านเขาด่าด้วย เพราะเท่ากับว่าไปขวางทางก้าวหน้าของคนอื่นเขา

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๖ สิงหาคม ๒๕๖๕
https://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=8802

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com

#พระครูวิลาศกาญจนธรรม #หลวงพ่อเล็ก
#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนา #watthakhanun