เรื่องเด่น วีดีโอ ประสบการณ์ธุดงค์ภูเขาควาย หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ บิณทบาตในเมืองบังบดลับแล

ประสบการณ์ธุดงค์ภูเขาควาย หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ บิณทบาตในเมืองบังบดลับแล

ปลดล็อค :-
Published on Jun 15, 2017
พรรษา แรกในแผ่นดินลาว หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ ปวารณาจำพรรษาอยู่ที่ภูควาย โดยอาศัยเถื่อนถ้ำแห่งหนึ่งเป็นที่พักบำเพ็ญเพียรตลอดพรรษา โดยมีชาวบ้านป่าเชิงเขาอุปัฎฐากเรื่องอาหารขบฉัน ซึ่งท่านจะลงจากภูสูงมาบิณฑบาตที่หมู่บ้านนั้นทุกวันออก พรรษาแล้ว หลวงพ่อคูณจึงลงจากภูควาย จาริกธุดงค์ต่อไปโดยมุ่งหน้าไปทางทุ่งไหหิน เมื่อไปถึงทุ่งไหหินได้หยุดยั้งปักกลดลง ณ ที่นี้ตลอด อาณาบริเวณของทุ่งไหหินเป็นที่ราบกว้างไกลสุดสายตา คล้ายกับว่าเป็นทำเลที่ตั้งเมืองเก่าโบราณซึ่งได้ล่มสลายสูญหายไปหมดสิ้น ไม่เหลือให้เห็นแม้แต่ซากปรักหักพัง คงมีแต่สิ่งอัศจรรย์ทิ้งเอาไว้กลาดเกลื่อนไปตลิดที่ราบของท้องทุ่งนั่นคือ “ไหหิน"

 

ขออนุโมทนา สาธุ ครับ
ผมเคยไปกราบท่านที่วัดบ้านไร่ 2 ครั้ง ครับ

 

มีแต่ระดับโปรซีรีย์หละครับ
พวกเมืองบังบด ถึงนอบน้อม
อย่างนั้น..หรือไม่ก็มาตักบาตรให้ครับ
ถ้าเป็นฆารวาส ที่พอสัมผัสหรือไปได้
อย่างมากก็ไปเอฮา หรือไปตามประสา
ที่พวกเมืองนั้นเค้าไม่เคยพบเจอ
แล้วให้ไปแสดงให้ดู...
ก่อนจะกลับพวกนี้ชอบเอา
หินสีต่างๆ มาให้เลือกตามใจชอบด้วย

ส่วนตัวก่อนมาเรียน ป.ตรี ที่ กทม.
เคยพา ผอ. โรงเรียนท่านหนึ่งที่อายุน้อยที่สุดในจังหวัด
แห่งหนึ่ง ไปกราบท่าน เนื่องจาก ผอ.ท่านนี้
อยากให้ท่านจารแผ่นทองคำให้(พอดีมีญาติที่
อ.นี้ทำธุรกิจน้ำมันพอดี)
ส่วนตัวท่านไม่เคาะศรีษะให้นะครับ ก่อนหน้านั้นเคาะ
ทุกคนก่อนหน้านั้นหมดเสียงดังฟังชัด หนักเบาต่างกันแต่..
ท่านเดินมามองหน้าเฉยๆแล้วก็ข้ามไปเคาะคนถัดไป
ตอนนั้นแค่รู้สึกงงๆไม่ได้คิดอะไร...


พอถัดมา อีกหนึ่งปี คล้ายๆกึ่งฝันเห็นท่าน
แบบสภาพแวดล้อม กลางวันแสกๆ
มาบอกให้เลิกนิสัยบางอย่างที่ไม่ดี
ที่ตัวเองทำได้ดี แต่ ช บางคนอาจว่าดีหรือเท่ห์
แต่จริงๆมันไม่ดี..พูดง่ายๆว่าเลวนั่นหละครับ..
หลังจากนั้น ก็เลิกนิสัยอย่างนั้น
นับตั้งแต่วันที่ท่านมาบอกให้เลิกทันทีครับ

อีกเรื่องก็มี อาจารย์ท่านหนึ่งที่เป็นพราหม์ ระดับ ผอ.เหมือนกัน
ส่วนตัวรู้จักดี ตอนไปพบท่าน ท่านล้วงมือ
เข้าไปในย่าม หยิบออกมาเป็นพระเนื้อตะกั่ว (ส่วนตัวได้เห็น)
องค์หนึ่ง ที่ ลพ.ท่านบอกว่าท่าน ทำเอง จารเองกับมือ
แต่ย่ามนั้น ศิษย์องค์อื่นๆมองไม่เห็นว่ามีอะไรในย่ามนะครับ
พระองค์นี้ตอนนี้อยู่กับ ลูกชายคนโตอาจารย์ท่านนี้ครับ
ตอนนี้ อาจารย์ท่านนี้ เสียชีวิตไปแล้วครับ...

ปล.เป็นแค่เพียงเรื่องเล่า อ่านแล้วจบไปครับ....

 

คุณครูเรืองโชคดีจังค่ะ

อยากฟังต่อค่ะ

 

เรื่องปกติของพระสงฆ์มากบารมีระดับนี้
แล้วแต่ว่าท่านจะเล่าหรือไม่
หลักๆ ถวายเครื่องหอม
ตักบาตร เอาโน้นนี่นั้นมาให้
คือมันเป็นธรรมดาสำหรับท่าน

แต่โดยมากก่อนถวายเครื่องหอม
มักจะโดนลองของก่อนเป็นเรื่องปกติ
ส่วนฆารวาสขึ้นอยู่กับ
ว่าคนนั้นจิตเด่นด้านไหน
ก็จะได้ไปใช้ด้านนั้น
เราเรียกว่า ระบบภาคทิพย์
ต้องพอมีพื้นฐานสัมผัสมาบ้าง
ถึงจะเข้าใจได้. แต่ไม่พ้นนะ
ถ้ายึดติดเป็นจริงเป็นจัง
กลุ่มที่เข้าใจดี ส่วนมากจะไปทาง
ด้านการสอนธรรม

 

แต่เกือบทุกท่าน ระดับนี้
ท่านจะไม่รับที่เป็นสิ่งของเลย
เราเองเป็นฆารวาส ก็ไม่ควร
ไปรับนะครับ บอกไว้ก่อน
ไม่ว่าเค้าจะให้อะไร
ยกเว้นดวงจิตที่มี คอนเน๊กติง
กับภูมิพยานาค เค้ามักจะเอา
คล้ายๆลูกแก้ว มาให้กลืน
เพื่อเป็นเกราะป้องกันตัว
อย่างนี้ไม่เป็นไร เพราะเป็นของ
ดวงจิตนั้นเอง สมัยเคยเป็นพยานาคนั่นหละ...
แต่ถ้าเครื่องหอม เป็นเรื่องธรรมดา
เพราะภพนี้จะชอบ มีติดมาด้วย
ยิ่งถ้าอยู่บริเวณนั้นหลายวันหน่อย
นอกจากการถวายอาหารนะครับ

และการลองของเนี่ย
หนักนะครับ
ชนิดที่ว่าเล่นกะเอาให้เสียชีวิต
กันไปเลย...
แต่ท่านที่มากบารมีแบบนี้
ท่านจะผ่านได้ทุกท่านครับ
โดยมากใช้หลักเมตตา
กับการยอมครับ.....

 

สาธุค่ะ ฟังแล้วน่ากลัวมากกว่าจะผ่านได้ทีละขั้น ท่านจึงว่านิพพานอยู่ฟากตาย

 

เท่าที่มีประสบการณ์ด้วยตนเอง
กับห่มเหลืองท่านที่มีชื่อทั้งหลาย
ล้วนแล้วแต่เจอของจริงๆทั้งนั้น
ไม่ว่า เสือจริงๆ งูจริงๆรัดตัว
เรียกว่า ท่านตัดกายทิ้งกายได้จริงๆ
มานึกๆดู อย่างเราๆเจองูตัวใหญ่
เลื้อยผ่าน ยังก้าวแทบไม่ออก ๕๕๕
อย่าว่า แต่มารัดตัวเลย..
ถ้าในฝันว่าไปอย่าง ๕๕

ไม่ใช่แบบฆารวาสที่มักจะเจอแบบ
ในฝันหรือนิมิต ก็ยังหาคนที่จะผ่าน
เรื่องกลัวตายได้ยาก...
ไม่วิ่งหนี ก็ทำคืน
ซัดโน้นนี่นั่นใส่
แต่เป็นเรื่องปกตินะไม่แปลก....

แต่อย่ามาโม้นะว่า ไม่กลัวตาย
ถ้าเห็นอะไรแว๊บแวมๆแล้วยังกลัว
อย่าว่าแต่เจอมาแบบเป็นตัวๆเลย ๕๕
หรือไปป่าช้า ดึกๆคนเดียวไม่ได้
หรือถ้ามีปืนจ่อศรีษะแล้วตัวสั่นงกๆ
๕๕๕ อันนี้พอขำๆ
ป่านนั้นบอกว่าจะ นิพพาน
มันจะเป็นไปได้หรือ...
ลองตรองดูหน่อยเถิด

พูดไม่ได้ว่าใคร
เขียนเพื่อเตือนไว้
ไม่ให้ประมาท