"ธรรมะ" เมื่อมีคนถามมาเราตอบได้ รู้ความหมาย แต่ทำไม บางทีทำไมเราใช้ตัดทุกข์ไม่ได้อ่ะ

ธรรมะหลายๆข้อ จากการที่ได้อ่านได้ศึกษา เมื่อมีคนถามมา เราก็รู้ความหมายของมันคืออะไร แล้วมีอะไรบ้าง

อย่างเช่น
"กฏไตรลักษณ์" คือกฏแห่งสัจจธรรม แบ่งเป็น ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
ความหมายรวมๆก็จะประมาณว่า ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีตัวตน เกิดขึ้นแล้วก็ต้องดับไป ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้

แต่พอเอาเข้าจริงๆ เจอกับสถานการณ์จริงๆแล้วอย่างเช่น
>>อกหัก<< จิตใจเจ็บมากๆ ถึงจะรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ ไม่มีใครจะอยู่กับเราไปตลอดหรอก แต่ทำไม่ห้ามใจให้ไม่คิด ให้ไม่เจ็บปวด ทำไมถึงทำได้ยาก แล้วไม่อาจจะหลุดพ้นจากความเจ็บนั้นได้ง่ายๆเลย

>>โกรธ+โมโห<< บางทีมีคนทำเรื่องให้เราโกรธแค้น หรือคนบางคนมาทำร้ายเรา ทำไมเราถึงอยากเอาชนะเค้า ทำไมอารมณ์โกรธ อารมณ์รำคาญ มันก่อตัวอย่างเยอะมาก ทั้งที่ก็รู้อยู่เต็มอกว่า การให้อภัยนะเป็นสิ่งที่ดี จะได้ไม่ต้องมาจองเวรจองกรรมต่อกัน แต่เราก็ห้ามจิตใจไม่ให้โกรธไม่ให้โมโหเค้าได้ยาก การที่จะอภัยให้เค้าก็ยากเหมือนกัน ไม่สามารถขจัดอารมณ์นั้นๆให้หายไปจากจิตใจของเราได้ง่ายๆเลย

ก็นี่ละครับความสงสัยของกระผม-*-

 

ที่รู้ที่เข้าใจ ที่ตอบได้น่ะ มันเป็นความรู้จากการอ่านการศึกษามา เป็นความรู้ความเข้าใจที่อิงด้วย"สัญญา" ไม่ใช่ความรู้ที่เกิดด้วย"ปัญญา" รู้ เห็น เข้าใจ"ตามความเป็นจริง"จ๊ะ อกหัก โกรธ เสียใจ ฯลฯ หากทำลายอุปปาทาน ฯลฯ ด้วยปัญญาไม่ได้ก็เกิดอยู่ร่ำไปแหล่ะจ๊ะ ลองหาอ่าน"ปฎิจจสมุปปทาบาท"ดูนะจ๊ะว่าอุปปาทาน ตัณหา ฯลฯ อาศัยซึ่งกันและกันเกิดอย่างไร หุ หุ หุ

 

หมั่นอ่าน หมั่นท่อง คือ ความจำ.......หมั่นปฏิบัติภาวนา หมั่นทำ คือ ความจริง.....

หมั่นท่อง คือ ความจำ.......หมั่นทำ คือ ความจริง....

(ธรรมะ ของ ท่านพ่อลี วัดอโศการาม......)



จิตส่งออกนอก เป็น สมุทัย...

จิตส่งเข้าใน เป็น มรรค....

(ธรรมะ ของ หลวงปู่ดูลย์ วัดบูรพาราม....)


คุณส่งจิตออกนอก หรือ ส่งจิตเข้าใน......ละครับ....


สาธุ...

 

อธิบายได้ดีครับ ถ้าจะให้คำสอนเหล่านี้เข้าสู่จิต ต้องไม่อ่านแล้วจำด้วยสมองครับ

แต่เวลาจะโน้มนำคำสอนมาใช้นั้นควรจะทรงสมาธิ ทรงฌาณ จนจิตสงบระงับจากกิเลส

เมื่อเราเจอเหตุการณ์อยากเช่น >>อกหัก<< เราก็เอาคำสอนวิปัสสนา มาพิจารณาว่า ทำไมเราถึงทุกข์

เมื่อทำบ่อยๆ จนจิตคลายจากอารมณ์ทุกข์นั้น ปัญญาจะเริ่มเกิด

 

สรุปง่ายๆ ได้ว่า ท่านรู้ธรรม แต่ไม่ถึงธรรม ครับ
วิธีแก้ คือ ปฏิบัติให้เยอะๆ (ตามแนวทางสติปัฎฐาน 4)
เป็นกำลังใจให้นะครับ

 

.. รู้ธรรม แต่ไม่ถึงธรรม ..

ชอบประโยคนี้จังjaah

 

อนุโมทนา สาธุ ตอบได้ดีมากจ๊ะตือฮวน

จะบอกว่าเป็นเรื่องปรกติ ของคนที่ยังตัดขาดจากกิเลสไม่ได้ ณ. เวลานั้นน่ะ เหมือนคนยื่นของให้ไม่ว่าอะไรก็รับไว้ก่อน ไม่ทันมองว่าสิ่งที่ยื่นคืออะไร ขอเพียงคุณคิดได้ทัน ได้เร็วเท่าไหร่กับอารมณ์ที่เกิด และหมั่นทำให้จิตมีสมาธิ สติแห่งปัญญาก็จะเพิ่มพูนมากเอง







.

 

ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ


ชอบประโยคข้างบนๆ จังเลยครับ

"รู้ด้วยสัญญา แต่ไม่รู้ด้วยปัญญา"
"รู้ธรรม แต่ไม่ถึงธรรม"

ประโยคสั้นๆแต่ทำให้ฉุกคิดได้จริงๆ

บางทีเราจะคิดให้ทันอารมณ์ที่เกิดมันก็ยากจริงๆน่ะ แบบชอบปล่อยอารมณ์ให้มันพุ่งเรื่อยไป- -"

ต่อไปนี้ต้องฝึกปฏิบัติเยอะๆนะสินะ-*-

 

นี่คือคำตอบที่ว่า ทำไมธรรมะถึงต้องมี คำว่า "ขันติ" ในการดับทุกข์ อยู่ด้วยทุกครั้งที่ทำความเพียร ก็เพราะ การดับทุกข์มันไม่ใช่แค่คิดแล้วก็ทำได้เลย สำเร็จได้เลย ดับได้เลยเพียงเสี้ยววิ แต่มันต้องใช้ความเพียร ประกอบกับขันติ เป็นปี เป็นเดือน หรือเป็นชาติๆ เป็นอสงไขย ไปเลยก็ได้

 

จะให้ทันอารมณ์ก็เจริญสติให้มากๆจ๊ะ สติที่มีกำลังเร็วกว่าอารมณ์ ความคิดมาก หลับก็รู้ตัวว่าหลับ ฝันก็รู้ตัวว่าฝัน ฟ้าผ่าเปรี้ยงๆก็ไม่ตกใจ ฯลฯ พยายามเข้านะจ๊ะ หุ หุ หุ

 

เห็นด้วยกับทุกความเห็นค่ะ เพราะยังตัดกิเลสที่เกิดจากอารมณ์ ความรู้สึก ที่เข้ามากระทบกับอายาตนทั้ง 6 (ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) ไม่ได้ด้วยหรือเปล่าคะ แล้วก็จริงค่ะ ถ้าปฏิบัติธรรมด้วยการฝึกวิปัสสนากรรมฐาน (สติปัฐาน 4) จะช่วยได้มากเลยค่ะ โมทนาสาธุค่า