ทำบุญ แล้วจิตเฉย

คำถามแรก

 

คำถามที่สอง – บางทีพอถวายสังฆทานเสร็จจะรู้สึกเสียดาย ก็นึกว่าอย่างนี้คงไม่ได้บุญ เช่นนี้เมื่อเกิดความเสียดายควรมีท่าทีอย่างไร เปลี่ยนใจให้เป็นกุศลเสียก่อน หรือว่าดูตัวความเสียดายไปเลย?

ดูความเสียดายสิครับ ยอมรับตามจริงว่าเสียดาย ไหนๆความเสียดายก็มาให้ดูแล้ว อย่าให้มันเสียเที่ยวเปล่า

หากคุณไปพยายามเปลี่ยนแปลง ก็แปลว่าภาวะที่เกิดจริงจะไม่ได้ดู จะได้ดูแต่เฉพาะที่เราอยากให้มันเกิด แบบนี้นานไปจะเกิดอาการ ‘ติดดี’ จะเอาแต่ยึดว่าเราเป็นคนดี ไม่ยอมรับความจริง ไม่เห็นตามจริงว่าสิ่งใดเป็นเหตุ สิ่งใดเป็นผล

ถ้าความเสียดายเกิดร้อยครั้ง ก็แปลว่าเป็นโอกาสได้ดูสภาวะทางใจอันเป็นของจริงร้อยครั้ง ในที่สุดการเห็นครั้งที่ร้อยหรือครั้งที่พัน จะทำให้ความเสียดายหายไปเอง เพราะเมื่อจิตเขารู้จักภาวะเสียดายเต็มที่แล้ว เขาก็ฉลาดขึ้นมาเอง ว่าไม่ต้องเสียดายก็ได้ จะเสียดายของนอกจิตให้โง่ไปทำไม

แต่หากคุณพยายามเปลี่ยนความเสียดายด้วยการ ‘แกล้งยินดี’ อย่างนี้กี่ร้อยกี่พันหน อย่างไรความเสียดายก็ต้องนำหน้ามาก่อนเสมอ เพราะโมหะยึดมั่นว่า ‘ตัวเราเสียดาย’ ยังไม่หายไป ก็จะมีอุปาทานว่าของของเรา เราเป็นผู้เสียดายร่ำไปครับ

 

อนุโมทนาสาธุคะ

คุณดังตฤณเน้นเรื่องการดูจิต

ในภาวะที่เกิดจริง

สาธุ สาธุ

 

ดูเพื่อให้รู้ผล แล้วหาทางแก้ไขที่เหตุ

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้<O</O​

​