เรื่องเด่น คนที่เป็นทายาทรับผลกรรม.. (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

คนที่เป็นทายาทรับผลกรรม.. (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)



คนส่วนมากยังมีความเชื่อว่ามีผู้ดลบันดาล เช่น ดลบันดาลให้เกิดภัย ดลบันดาลให้เกิดโชคลาภ เป็นต้น แต่ทางพระพุทธศาสนาได้แสดงว่า คนมีกรรมเป็นของตน จะมีสุขหรือทุกเพราะกรรม ก็เปลี่ยนให้คนมากลัวกรรมกันอีก เช่นเดียวกับที่เคยกลัวผู้ดลบันดาล เมื่อคิดถึงก็คิดเห็นไปคล้ายกับเป็นตัวทุกข์มืด ๆ อะไรอย่างหนึ่งที่น่าสะพรึงกลัว ผู้เงือดเงื้อจะลงโทษ กรรมจึงคล้ายผู้เคราะห์ร้ายที่ถูกเข้าใจในทางร้ายอยู่เสมอ เมื่อได้ดีมีสุขก็กลับกล่าวว่าเป็นบุญบารมี กรรมจึงไม่มาเกี่ยวในทางดีตามความเข้าใจของคนทั่วไป นอกจากนี้ คนจะทำอะไรในปัจจุบันก็ไม่ได้นึกถึงกรรม เพราะเห็นว่ากรรม ไม่เกี่ยว กรรมจึงกลายเป็นอดีตที่น่ากลัว ที่คอยจะให้ทุกข์เมื่อไรก็ไม่รู้ ซึ่งไม่สามารถจะป้องกันได้เท่านั้น ดูก็เป็นเคราะห์กรรมของกรรมยิ่งนักที่ถูกคนเข้าใจไปเช่นนี้ อันที่จริงพระพุทธศาสนาได้สอนให้คนเข้าใจในกรรมเช่นนี้ไม่ ไม่ได้สอนให้คนกลัวกรรม เป็นทาสของกรรม หรืออยู่ใต้อำนาจกรรม แต่สอนให้รู้จักกรรม ให้มีอำนาจเหนือกรรม ให้ควบคุมกรรมของตนในปัจจุบัน “กรรม” คือ กาลอะไรทุกอย่างที่คนทำอยู่ทุกเวลา ประกอบด้วยเจตนา คือ ความจงใจ ทุกคนจะทำอะไร จะพูดอะไร จะคิดอะไร ย่อมมีเจตนา คือ ความจงใจนำอยู่ก่อนเสมอ และในวันหนึ่งก็ต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ ต้องพูดอย่างนั้นอย่างนี้ ไปตามที่ตนเองจงใจจะพูด จะทำ จะคิด นี่แหละคือกรรม
วันหนึ่ง ๆ จึงทำกรรมมากมายหลายอย่าง หลีกกรรมไม่พ้น พระพุทธศาสนาสอนเรื่องกรรม หลักใหญ่ก็มุ่งให้พิจารณาให้รู้จักปัจจุบันกรรมของตนนี้แหละว่า “อะไรดีอะไรชั่ว อะไรควรไม่ควร
เพื่อที่จะได้เว้นกรรมที่ชั่วที่ไม่ควร เพื่อที่จะทำกรรมที่ดีที่ควร” และพระพุทธเจ้ายังได้ตรัสไว้ว่า “บุคคลสามารถจะละกรรมที่ชั่วทำกรรมที่ดีได้” จึงได้ตรัสสอนไว้ให้ละกรรมที่ชั่ว ทำกรรมที่ดี ถ้าไม่เช่นนั้นก็ไม่ตรัสสอนไว้ และการละกรรมชั่วทำกรรมดีถ้าให้เกิดโทษทุกข์ ก็จะไม่ตรัสไว้อย่างนี้ แต่เพราะให้เกิดประโยชน์สุข จึงตรัสสอนไว้อย่างนี้ พระพุทธโอวาทนี้แสดงว่า คนมีอำนาจเหนือกรรม อาจควบคุมกรรมของตนได้ แต่ทั้งนี้ต้องไม่ลืมว่าต้องควบคุมจิตเจตนาของตนได้ด้วย โดยตั้งมั่นแน่วแน่อยู่ในธรรม เช่น เมตตา สติ ปัญญา สัจจาธิษฐาน เป็นต้น อันเป็นส่วนจิตและศีล อันหมายถึง ตั้งเจตนาเว้นการที่ควรเว้น ทำการที่ควรทำในขอบเขตอันควร



ที่ว่าคนมีอำนาจเหนือกรรมปัจจุบัน ด้วยการควบคุมจิตเจตนาให้เว้นหรือทำกรรมอะไรก็ได้นั้น ถ้าพูดเพียงเท่านี้ก็ดูไม่มีปัญหา แต่ถ้าพูดถึงกรรมอดีตที่จะส่งผลให้ในปัจจุบัน ก็เกิดปัญหาขึ้นอีกสำหรับผู้ที่เชื่อในอดีตชาติว่า กรรมที่ทำให้ในอดีตชาติจะส่งผลให้ในชาตินี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่พ้น จึงกลัวอำนาจของกรรมอดีต เหมือนอย่างกลัวอำนาจมืดที่จะมาทำร้ายเอาแน่ ในเรื่องนี้พระพุทธศาสนาแสดงไว้อย่างไรสมควรจะพิจารณา ประการแรก พระพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลเป็นทายาทรับผลกรรมที่ตนได้ทำไว้แล้ว ข้อนี้เป็นกฎธรรมดาข้อมาติกา คือแม่บท ไม่มีผิดเหมือนอย่างที่คำโบรารณว่า “กำปั้นทุบดิน” แต่ยังมีกฎประกอบอีกหลายข้อเหมือนอย่างดินที่ทุบนั้น ยังมีปัญหาต่อไปอีกหลายข้อว่า ดินที่ตรงไหน เป็นต้น เมื่อกล่าวว่าดินแล้วก็คลุมไปทั้งโลก คำว่ากรรมก็ฉันนั้นคลุมไปทั้งหมด
เพราะคนทุกคนทำกรรมต่าง ๆ ซับซ้อนกันมากมายเหลือเกิน กรรมอันไหนจะให้ผลเมื่อไร จึงมีกฎแบ่งกรรมออกไปอีก สรุปลงว่า กรรมหนักหรือกรรมที่ทำบ่อย ๆ ให้ผลก่อนกรรมที่เบากว่า หรือที่ทำไม่บ่อยนัก คนเรานั้นทำมาทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว จึงมีสุขบ้างทุกบ้างสลับกันไป ผู้ที่มีสุขมากก็เพราะกรรมหนัก หรือกรรมที่ทำบ่อย ๆ ฝ่ายดีกำลังให้ผล ผู้ที่มีทุกข์มากก็ตรงกันข้าม และในปัจจุบันนี้ใครก็ตามมีความไม่ประมาท ประกอบกรรมที่ดีอย่างหนักหรือบ่อย ๆ กรรมดังกล่าวนี้จะสนองผลให้ก่อน กรรมชั่วในอดีตหากได้ทำไว้ ถ้าเบากว่าก็ไม่มีโอกาสให้ผล ฉะนั้น ผู้ที่ทำกรรมดีมากอยู่เสมอ ๆ จึงไม่ต้องกลัวกรรมชั่วในอดีต หากจะมีกุศลของตัวจะชูช่วยให้มีความสุขความเจริญสืบไป และถ้าแผ่เมตตาจิตอยู่เนือง ๆ ก็จะระงับคู่เวรในอดีตได้อีกด้วย ระงับได้ตลอดถึงปัจจุบัน ทั้งเมื่อได้ดำเนินในมรรคมีองค์ 8 ของพระพุทธเจ้าเพื่อความสิ้นทุกข์ ก็จะดำเนินเข้าสู่ทางที่พ้นจากกรรมเวรทั้งสิ้น
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “ตัณหาเป็นกรรม สมุทัยคือ เหตุให้เกิดกรรม มรรคเป็นทางดับกรรม ฉะนั้น จึงไม่ต้องกลัวอดีต แต่ให้ระวังปัจจุบันกรรม และระวังใจ ตั้งใจให้มั่นไว้ในธรรม ธรรมก็จะรักษาให้มีความสวัสดีทุกกาลทุกสถาน”





แหล่งที่มา: กรรม พระนิพนธ์ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
จาก “พระพุทธศาสนา และการนับถือพระพุทธศาสนา”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=4&t=29053


---------------
ที่มา
https://www.nananaru.net/?p=4028

 

กรรมมีทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี
บุคคลสามารถจะละกรรมที่ชั่ว แล้วทำกรรมที่ดีได้
พระพุทธเจ้าจึงได้ตรัสสอนไว้ให้ละกรรมที่ชั่ว ทำกรรมที่ดี

สาธุ สาธุ สษธุ ครับ

 

ไม่เห็นมีประโยคที่บอกว่า "คนที่เป็นทายาทรับผลกรรม" ในพระนิพนธ์ของสมเด็จฯ ท่านเลยครับ มีแต่คำว่า ทุกคนมีกรรมเป็นของตน ใครทำกรรมใดไว้ ก็ต้องได้รับผลของกรรมนั้น ไม่ใช่ให้คนอื่นรับผลแทนเหมือนพรามห์มเอาแพะไปบูชายัญเพื่อให้แพะรับบาปกรรมที่ตนเองเคยทำไว้

กรุณาแก้ไขหัวข้อที่บิดเบือนเนื้อหาของพระนิพนธ์ก็จะเป็นกุศลกรรมนะตรับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ครับ

 

คำว่า "คนที่เป็นทายาทรับผลกรรม" หมายความว่า เช่น
นาย A เคยสร้างกรรมฆ่าคนตายมาในอดีต
มาในชาตินี้ นาย A โดนนาย B ฆ่าตาย เพราะผลกรรมที่ตนเคยทำมา
ส่วนนาย B ก็กลายเป็นทายาทกรรมของนายนาย A
คือนาย B ก็จะต้องโดนฆ่าตายเช่นเดียวกับนาย A ต่อไป

สรุปคือ นาย A สร้างกรรม
ผลกรรมของนาย A ส่งผลให้นาย B มาทำกับนาย A บ้าง
เนื่องจากกรรมของ นาย A และ นาย B จึงทำให้กรรมชักนำให้ทั้งสองมาเจอกัน
เมื่อเจอกันแล้ว กรรมของทั้งสองได้บีบบังคับให้นาย B ทำกรรมกับนาย A
นาย B จึงเป็นทายาทกรรมของนาย A คือ ต้องได้รับผลกรรมนั้นแบบเดียวกับนาย A ต่อไป

นี้คือความหมายของคำว่า "คนที่เป็นทายาทรับผลกรรม" ครับ
ไม่ได้หมายความว่าใครทำกรรมแล้วคนอื่นรับแทน

 

เข้าใจผิดแล้วครับ ลองไปอ่านในพระไตรปิฎก หรือ อรรถกถาในพระไตรปิฎกดูได้ครับ

ส่่วนนาย A เคยทำนาย B ไม่จำเป็นว่าชาติหน้า นาย B จะต้องไปทำนาย A บ้าง แต่สิ่งที่นาย A จะได้รับ คือ ผลของกรรม (วิบาก) เข่น ชาตินี้ฆ่าปลา ผลของกรรมที่ได้รับ คือ อายุสั้น ไม่ใช่ว่าปลาจะต้องเกิดมาฆ่าเราบ้าง ผลของกรรม (วิบาก) ที่ได้รับนั้น หนักเบาขึ้นอยู่กับความหนักเบาของกรรมที่ทำ พระพุทธเจ้าท่านได้จำแนกและอธิบายไว้แล้ว ในพระไตรปิฎกก็มีปรากฏอยู่ครับ สามารถศึกษาหาอ่านได้

 

ที่คุณพูดมาก็ถูกครับ ที่ว่านาย B ไม่จำเป็นจะต้องไปทำกับนาย A บ้าง

แต่ที่ผมอธิบายก็คือ คำว่า "คนที่เป็นทายาทรับผลกรรม"
ที่เจ้าของกระทู้เขาเขียนนั้น หมายถึง
คนที่ไปทำกรรมกับคนอื่นไว้ แล้วตนเองก็จะต้องได้รับผลกรรมนั้น ๆ ไปนั่นเอง
ก็เปรียบได้กับการเป็นทายาทกรรมของคนที่ตนเองเคยไปทำเขาไว้
คือเป็นผู้รับมรดกกรรมนั่นเอง เขาเลยเรียกสั้น ๆ ว่า "คนที่เป็นทายาทรับผลกรรม"

ส่วนตัวอย่างที่ว่ามานั้น
ถ้านาย A ฆ่าปลา ผลกรรมคือ ตกนรกได้
พ้นจากนรกแล้ว ต้องการเกิดเป็นปลาให้คนอื่นฆ่าเท่ากับจำนวนปลาที่ตนเองฆ่าไป
หากมาเกิดเป็นคน กรรมนั้นจะส่งผลทำให้เจ็บป่วย และมีอายุสั้น
ส่วนปลาที่โดนนาย A ฆ่านั้น อาจจะกลับมาฆ่านาย A คืน หรือไม่ก็ได้
ถ้าปลานั้นไม่ได้เป็นผู้กลับมาฆ่านาย A กรรมก็จะจัดสรรให้คนอื่นที่มีกรรมคล้ายกันมาทำแทน
และผลกรรม ก็อาจจะส่งผลในชาติหน้า หรือ อีกหลาย ๆ ชาติก็ได้
แล้วแต่ความหนักเบา และเจตนาว่าตั้งใจทำหรือไม่

 

คำที่ตกหล่นทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิดได้ คำที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ บริสุทธิ์ บริบูรณ์แล้วสิ้นเชิง การตัดบางประโยคไป ทำให้เข้าใจผิดได้

"เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทของกรรม" => ตัวเราเองที่เป็นทายาทของกรรมนั้น)

"คนที่เป็นทายาทรับผลของกรรม" => อ่านแล้วจะเข้าใจว่าผู้ที่เป็นทายาทสืบเชื้อสายจากเรา รับผลของกรรม

ส่วนตัวอย่างที่คุณและผมอ้างกันขึ้นมานั้นเป็นความคิดเห็นของเราผู้เป็นปุถุชน ความเข้าใจเรื่องกรรมมีมาก่อนพุทธศาสนาจะกำเนิด แต่ไม่มีใครรู้อย่างถูกต้อง พระพุทธเจ้า หรือผู้ที่มีญาณวิสัยเหมือนพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ในเรื่องของกรรมอย่างถ่องแท้

เรื่องของกรรม เป็น 1 ในอจินไตย ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าไม่ควรนำมาคิด ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเวลามีคนมาถามพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับเรื่องกรรม (หรือเรื่องที่เป็นอจินไตยอย่างอื่น) บางครั้งพระองค์จะทรงนิ่ง ไม่ตอบ เพราะตอบไปก็ไม่เกิดประโยชน์สำหรับปุถุชนที่ไม่มีญาณวิสัย ดังนั้น ผมขอจบการโพสต์แต่เพียงแค่นี้ดีกว่าครับ