นิทาน เรื่อง "พญานาค"

อ้าววววว....
pity_pig

 

เอากำไล..สองใจ อุ้ย สองเรา เก็บหล่ะ
ใส่เส้นเดิมที่ไม่เคยถอดเลย เกือบ 2 ปี แล้วมั้ง..อิอิ

 

ข้าวเกเรคืออะไรอ่ะ?? งง แง่ะ คุณมุกมิก กุ๊กกิ๊ก กะดิ๊กๆ แต่งกลอนได้เพราะน้อ

ถ้าหมดรักแม้นโซ่ตรวนก็หลุดได้
ต่อให้เป็นใยรักสักล้านเส้น
ก็ย่อมขาดสะบั่นจนกระเด็น
ถ้าเขาเห็นเราไร้ค่า ก็ขาดพลัน....เอย 555

 

อยากรู้เรื่อง ข้าวเกเร ต้องถาม พี่สิริเทวี นู่นนนนน
นั่นน่ะ เจ้าตำรับเรืองเลยแหระ อะเห๋อ อะเห๋อ :boo:

ปอลิง..กลอนนั่นบ่ได้แต่งเองหรอก ของป้าทมฯ โน่น อิอิ

 

ไม่กล้า ถามครับถามให้หน่อย เด่วโดนดุ ฝากถามให้หน่อย ข้าวเกเร คืออะไร

 

จับคู่กันนินทาอีกหล่ะ

 

" ข้าวเกเร "

ถึงช่วงหนึ่ง เราได้คิดว่า การที่จะทำประโยชน์ให้เอื้อ เกื้อหนุน
จุนเจือ ไปยังมวลหมู่ญาติ สนิท มิตรสหาย โดยเฉพาะพรรคพวก ได้นั้น
ต้องทำตนให้เหมือน..เนื้อนาบุญ..คือผืนนาที่มีรวงข้าวสีทองเหลืองอร่ามทั่วท้องทุ่ง
พร้อมที่จะเลี้ยงยังชีพให้พรรคพ้อง ได้อิ่มท้อง อิ่มกาย อิ่มใจ
เราอิ่ม พวกพ้องก็อิ่ม เราสร้างกุศลบุญบารมี พวกพ้องก็ได้ด้วย
เนื่องจากมีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน (คงร่วมกันสร้างกรรมไว้เยอะ หุหุ)

เราเลยมีความรู้สึกว่า..ถ้าการเกิดใหม่มีจริง
ก็อยากจะขอเกิดเป็นชาย บวชแล้วตายในผ้าเหลือง
แต่..มีบางอย่างทำให้มุ่งมั่น แน่วแน่แบบนั้นไม่ได้
คงต้องให้มีการสะสางให้เบาบางหรือหมดสิ้นก่อนมั้ง
น้องๆๆ เลยเรียกเราว่า..ข้าวเกเร :'(

 

เพราะมีบ่วงห่วงกรรมจึงจำผูก
เพราะสร้างปลูกเอาไว้จึงได้สม
ปลูกต้นรักออกดอกรักก็ได้ชม
คนนิยมปลูกไว้ในใจตัว

คำท่านว่าปลูกสิ่งใดได้สิ่งนั้น
ใครปลูกมันก็ได้มันอันเป็นหัว
ปลูกกรรมดี ย่อมเป็นบุญ คุณแก่ตัว
ปลูกกรรมชั่ว ก็ได้ชั่ว สะสมไป ...อิอิ

 

อยากถอนใจ เฮ้อๆๆๆๆๆ สักวันครึ่ง
ที่ซาบซึ้ง พึ่งใจ ไม่สดใส
เป็นบุพเพ หรือกรรมสร้าง หรืออย่างไร
ใจหนอใจ เลี้ยวลด พยศจริง :'(

ปล.ต้นรัยจ๊ะ..งงจุงง

 

อย่าดูถูก บุญกรรม ว่าทำน้อย จะไม่ต้อย ตามต้อง สนองผล
เหมือนตุ่มน้ำ วางหงาย รับสายชล ย่อมเต็มล้น ด้วยอุทก ที่ตกลง
อันความดี ทำไว้ กับใครนั้น ไม่มีวัน ลับหาย ในภายหน้า
กายอาจเลือน ลับหาย จากสายตา ดีไม่ลา ลับหาย จากสายใจ

 

อุ้ต๊ะๆๆ...คนละเรื่องเดียวกันเลยคร้าบบบบ :boo:

 

เราคงอินกะละครเรื่องบางระจัน..หุหุ
เลยคิดแทนทหารหาญทั้งหลายว่า
หลังจากได้ทำประโยชน์เพื่อแผ่นดินแล้ว
เส้นทางต่อไปของชีวิต
ต้องเกิดเป็นชาย บวชแล้วตายในผ้าเหลือง
เพื่อช่วยพวกพ้องที่ได้สร้างกรรมร่วมกันมา..เหอๆๆ
เราอิ่มพวกอิ่ม เราหิวพวกหิว
เราได้กุศล พวกได้กุศล
ต้องอุทิศตน ให้เป็นเฉกเช่น..ผืนเนื้อนาบุญ

 

55555 จะเป็นชายเป็น ญ ก็ทำได้ ค่อยๆทำค่อยๆสร้างๆ ก็ช่วยพวกพ้องได้เหมือนกันนั้นละค๊าาาฟ
ว่าแต่วันไหนเจ้าของกระทู้จะมาเล่านิทาน มารอฟังนิทาน... นานแล้วไม่มีใครเล่าให้ฟังเลย

 

ท่านคุรุวาโรไม่มาเล่านิทานแล้วค่ะ..
ข้าพเจ้าก็จะไปแล้วเหมือนกัน
รอจับสลากมอบของที่ระลึกก่อน
หลังจากนั้น ก็จะไปอยู่บนยอดเขาแระ..(rose)

 

ก่อนจะนอน ขอฝากกลอน อ้อนอ่อนหวาน
หรือผสาน ผสมกับใจ ให้ขื่นขม
ดวงฤดี ไม่สดใส ใยตรอมตรม
ร้าวระบม ตรอมตรม ระทมทรวง

อยากหนีเร้น จำจากไป ให้ไกลหน้า
ไกลสุดตา จำจากไป ในแดนสรวง
หนีจากไกล จำจากไป ไกลคนลวง
หนีจากบ่วง จำจากไป ไกลจากกัน

ปล. ก็กลอนพาไปอ่ะนะ ขอให้สุขกาย สบายใจ นอนหลับฝันดี ทุกๆ ท่านค่ะ

 

งั้นผมก็คงต้องกลับ ถ้ำแล้ว ไปนั่งมาธิต่อไป

 

อ้าววว..ยังมีคนอยู่อีกอ่ะ
เป็นคนถ้ำซะด้วย..อิอิ

 

ดูหน่อยนะ มีธรรมมะซ่อนรึป่าว

ดูเพื่อหัด ตัดกิเลส สังเกตดู
ฟังที่หู ดูที่ตา ไม่หวั่นไหว
หากดูเป็น ฟังเป็น อยู่เย็นใจ
ดูอย่างไหน ก็ดูได้ ธรรมดา

ของบางอย่าง ดูได้ใจ ไม่เห็นบ่อย
เพราะมีน้อย ต้องคอยดู อยู่นักหนา
บ้างดูแล้ว ไม่แคล้ว ภาพติดตา
นอนผวา ตื่นมา หาเฝ้าดู

 

เฮ้อออออออออ ทุกวันนี้ ที่ใจแหล่ะ
ขยันแซะ ขยันแคะให้ ได้ห่วงหา
เด๋ว..คนโน้น เด๋ว..คนนี้ ที่มีมา
อยากหลบหน้า หลบหลีกลี้ หนีผู้คน

ครูบาอาจารย์ ท่านเมตตา วาจาบอก
ใจกลับกลอก ยอกย้อนยิ่ง สิ่งสับสน
คันที่ใจ หนีอย่างไร ให้เวียนวน
หนีทุกคน พ้นจากใจ อย่างไรกัน

หมาขี้เรื้อน คันทั่วกาย อยากหายหนอ
ได้แต่ขอ วิ่งพล่านไป ให้สุขสันต์
ไปที่ใด อยู่อย่างไร ไม่หายคัน
ด้วยเหตุนั้น อยู่กับตัว วิ่งมั่วเอง....เฮ้ออออ

(กราบสาธุและกราบขออภัยค่ะท่านครูฯ..รู้ก็หลง ไม่รู้ก็หลง)

 

รู้ก็รู้ รู้ด้วยตัว รู้ว่าหลง
แกล้งทำงง หลงจนเหลิง เกินแก้ไข
หลงจริงจริง หลงหลอกหลอก จักเป็นไร
มันอยากหลง ปล่อยหลงไป หนุกจุงเบย