ทางที่ต้องเลือกเดินในจักรวาลแห่งความรัก

ใครจะรู้ท้องฟ้าอันแสนกว้างใหญ่
ไม่เท่าใจที่ต้องการตามตัณหา
กิน เกียรติ กาม ทำให้เหนื่อยอยู่ทุกเวลา
หวังเพียงว่า รู้ทันทุกข์ก็สุขใจ

 

ชีวิตทุกชีวิตย่อมมีจุดหมายปลายทาง
ทางเดินทุกเส้นทาง ย่อมมีจุดสิ้นสุด
ทางเดินระหว่างทางที่เราได้ก้าวเดินไป
เราได้พบทั้งความสุขและความทุกข์
แล้วเมื่อไรที่ชีวิตเราจะหยุด
ถึงความที่ของชีวิต คืออะไร

 

เส้นทางอันลดเลี้ยวคดเคี้ยวนี้
ดูเหมือนไม่มีสิ่งใดมาขวางหน้า
หากเดินผิดพลาด มัวประมาทเสียเวลา
เพราะทางข้างหน้ารู้ไหมว่า มีอะไร?

 

ทางเส้นนี้ต่อให้รู้มากขนาดไหน
และเดินก้าวล้ำหน้ามากกว่าใคร
ถ้าไม่รู้อุปสรรคขวางทาง นั้นคืออะไร
เพียรแค่ไหน ทำอย่างไร ก็ไปไม่ถึง

 

เราจึงทำให้รู้ไงว่า คนธรรมดาก็เข้าใจได้ ไม่ต้องเป็นผู้วิเศษอะไร
เพราะความเข้าใจ ไม่ว่าจะมาจากไหน ขอเพียงเข้าใจกับสิ่งที่เป็นจริง
ก็คือ ปัญญานั่นเอง

 

เคยสงสัยไหมว่าเราเป็นใครมาจากไหน
เกิดปรากฎการณ์เห็นกันอยู่ทุกชีวิต
คงไม่ใช่ดวงชะตา ฟ้าลิขิต
เพราะชีวิต มีจิตวิญญาณ มาถือครอง

 

รูปธรรม คือ ร่างกายสรีระ
นามธรรม คือ จิตใจ จิตใต้สำนึก
สองส่วนนี้ รวมกันแล้ว เรารู้สึก
สุขและทุกข์ ล้วนรับรู้ได้กันทุกคน

 

ธาตุทั้งสี่อันประกอบด้วย
ช่วยให้เป็นทุกสรรพสิ่งที่มองเห็น
รับรู้ได้จากใจที่เราเป็น
ชีวิตลำเค็ญ เพราะขันธ์ห้า น่าเห็นใจ

 

สิ่งทั้งปวงล้วนเกิดจากเหตุและปัจจัย
ปรุงแต่งไป ล้วนว่าให้เป็นสังขาร
วิทยาศาสตร์ เรียกว่า พลังงาน
คือ วิญญาณ รับรู้ เคลื่อน เลื่อนไหลไป

 

เกิดปัจจัยปรุงแต่งประกอบด้วย
คือ วัตถุดต่าง ๆ ทุกอย่างเป็นสสาร
ทุกชีวิต ที่คลืบคลานอยู่ไม่นาน
จะสลายเองไปตามกาลเวลา

 

ตัวตนที่เห็นอยู่เป็นส่วนหนึ่ง
ให้คำนึงว่าเป็นการปรุงแต่งของธรรมชาติ
มีพลังงานยึดหากันมีช่องว่าง มีอากาศ
ปราศจาก การจงใจของสิ่งใด

 

เมื่อรู้แล้ว จะได้เข้าใจการดับทุกข์
ปลดทุกข์สุข จากกายจากใจนี้
ทำอย่างไร จะถึงฝั่งแห่งนที
นิพพานนี้ มีเพียงใจไร้ตัวตน

 

ตาเห็นรูปมีวิญญาณมากระทบ
พบแล้วจบ ไม่ใส่ใจ ที่ได้เห็น
ไตรลักษณะ นั้นหรือที่ต้องเป็น
ไม่พบเห็น ความถือมั่นในวิญญาณ

 

เมื่อไม่มีจิตที่มีเจตนา
กรรมก็ไม่นำพาให้รับผล
การกระทำที่ตอบสนองไร้อารมณ์
ไม่ส่งผลให้เกิดมีกิเลสตาม

 

ภวังคจิตอันเป็นที่อยู่แห่งภพ
มักจะกลบสันดานและนิสัย
ถ้าไม่ทำให้จิตยึดมั่นไป
สามารถละได้ อกุศล เป็นผลของใจ

 

หยุดแล้วหนอการเวียนว่ายตายเกิด
ทำไปเถิด ทำไปอย่าหวังผล
ก้าวเดินไปข้างหน้า แม้ทุกข์ทน
จะเห็นผล จากดับเหตุ ดับปัจจัย

 

ไม่มีแล้วพลังงานบวก พลังงานลบ
จะไม่คบให้เห็นเป็นเช่นนิสัย
เมื่อได้รับรู้ ได้ทำความเข้าใจ
รู้ได้ว่า สิ่งนี้ คือ หนทาง

 

เมื่อจิตของเรามีความบริสุทธิ์
ไม่มีผุด มีใจเป็นกลางและวางเฉย
อิสระปลอดอารมณ์ ที่จิตเคย
รู้ไว้เอย! นั่นแหละคือ นิพพาน

 

เมื่อไม่มีจิตที่มีเจตนา
กรรมก็ไม่นำพาให้รับผล
การกระทำที่ตอบสนองไร้อารมณ์
ไม่ส่งผลให้เกิดมีกิเลสตาม

....................................



*กิริยาจิต*...ของผู้รู้แจ้ง