ทางที่ต้องเลือกเดินในจักรวาลแห่งความรัก

จักรวาล ดูแล้วแสนลึกลับ
หากสดับ ฟังแล้วมีความหมาย
ธาตุ สสาร พลังงาน กระจัดกระจาย
สื่อความหมายให้เรารู้ ดูให้ดี

 

เอกภพ อณาจักรอันกว้างขวาง
เกิดจากระเบิดพลังงานมหาศาล
แล้วก็อยู่อย่างนั้นนานแสนนาน
ขยายตัวอย่างกว้างขวางไกลแสนไกล

 

นับล้านปีได้เกิดสิ่งมีชีวิต
มีดวงอาทิตย์ ดาวเคราะห์อันน้อยใหญ่
แรงโน้มถ่วง ดึงรั้งเกี่ยวกันไป
ยึดโยงใยเอาไว้เข้าด้วยกัน

 

สสารและพลังงานกำเนิดเอกภพ
ทุกอย่างล้วนจบเป็นไปตามธรรมชาติ
ไม่มีใครมีอำนาจบังคับบัญชาการ
จักรวาลเปลี่ยนแปลงพลังงานตลอดเวลา

 

ธรรมชาติของชีวิต

 

เกิดจากสิ่งใดเป็นสิ่งนั้นใช่หรือไม่
เกิดจากไก่ก็เป็นไก่มิใช่หรือ
รู้หรือเปล่าว่าชีวิตของเราคือ
ธาตุ พลังงาน มวลสสาร รวมเป็นเรา

 

ทุกชีวิต ทุกสรรพสิ่งในโลกนี้
มิได้มีอะไร เที่ยงแท้ได้
ล้วนต้องดับ ต้องเสื่อมสูญสิ้นไป
ดั่งการเคลื่อนเลื่อนไหลของจักรวาล

 

ตอนเหงา ๆ เรามักมองไปบนท้องฟ้า
พยายามมองหากระต่ายจันทร์อยู่นั่นไหม
แล้วก็ถามกับตนเองว่า บนท้องฟ้ามีอะไร
หรือมีใครคอยเราอยู่ไหม! อยากรู้จริง

 

บนท้องฟ้ายามค่ำคืนดาวระยิบ
ได้กระพริบพร้อมรอยยิ้มอันแสนหวาน
รู้สึกอบอุ่นใจ อยากเก็บไว้นาน ๆ
บอกกับตัวเองว่า "อยากกลับบ้าน" คืนถิ่นเดิม

 

ส่วนบนดินไปจนสิ้นดาวบนฟ้า
รู้ไหมว่าไม่ได้ให้ใครยึดถือ
เพราะความจริงทุกสิ่งนั้นคือ
ย่อลงชื่อ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

รูปสวย จินตนาการกว้างไกลไร้ขอบเขต
ยากนักหากมิเดินอยู่บนเส้นทางนี้จะเข้าใจได้ เห็นได้ สัมผัสได้
เป็นเพียงแค่ภาพ หรือแต่ละภาพซ่อนองค์ความรู้
มีความหมายแตกต่างกันไป ตามแต่ใจจะเข้าถึง
แม้ว่าจะลึกกว่ามิติที่ ๗ ไปถึง ๒๓ มิติก็ตาม
แม้เข้าถึงได้ด้วยความรักเป็นฐาน
ประกอบกับเมตตาเป็นทุนแล้วไซร์
แต่ก็จะวนเวียนติดภพติดชาติอีกนานแสนนาน
หากมีกำลังใจไปทางพระโพธิฯก็มิว่ากัน สุดตามแต่ใจตน
เรื่องทานคงเลยจุดที่จะแนะ
หากถอยหลังมาซักนิด หากหยุดมองดูซักหน่อย
คิดๆที่จะตัดซักเล็กหน่อย
โน้มมาทางศีล สมาธิ และเดินปัญญา ให้มั่นคง
ด้วผลของสมาธิส่วนสัมผัสมิใช่แบบพลังงาน
ความรู้สึกนั่นไซร์ บวกกับปัญญาทางธรรมที่จะบังเกิดมี
จะทำให้รู้ตามความเป็นจริง รู้แล้ว ยอมรับแล้ว ละได้แล้ว
ก็จะนำไปซึ่งการปล่อยวางได้ทั้งหมด
ชอบรออยู่ที่ฝั่งแล้วคอยดู
คอยให้กำลังใจ
หรือเลือกที่จะไปพร้อมๆกันก็สุดแล้วแต่
แต่ก็อย่าลืมที่กระโดดลงเรือ
ก่อนก็มี ที่คอยดึงคอยฉุดก็ยังมี
ไหนจะพายุ ไหนจะคลื่น
หาใช่จะเดินทางได้ราบเรียบ
ปล.ชอบอ่านสนุกดี หวังว่าจะพอเข้าใจ
แมลงป่องก็งี้หละครับ (~_^)

 

ผมก็ไม่ใช่คนมีความสามารถทางฟิสิกซ์นะครับ
แต่ภาพที่เห้นไม่ใช่ภาพถ่ายด้วยซ้ำ
เป็นภาพที่จิตรกร รังสรรขึ้นมาจากจินตนาการ

แค่มนุษย์ไปดวงจันทร์จริงหรือเปล่า คนก็ออกมาติมาว่างว่าโกหกกันแล้ว
ยิ่งสนใจยิ่งวิจิกิจฉา ยิ่งนิวรณ์กิน

 

พูดถึงเรื่อง มายา ความไม่มีตัวตน อนัตตา ที่เป็นมุมุมอง
ที่แตกต่าง ไปอีกแบบหนึ่งค่ะ

เกี่ยวกับกระบวนการเปลี่ยนแปลงพลังงาน คือ การเปลี่ยนแปลง
ไปตามคุณสมบัติทางพลังงานอันเป็นจริง คือ ทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่สัมผัสได้ จะต้องมีคุณสมบัติ

1.สร้างใหม่ (เกิดขึ้น)
2.ดำรงอยู่ (ตั้งอยู่)
3.เสื่อมสลายหายไป (ดับไป) เปลี่ยนแปลงไปจากที่เป็นไปสู่อีกสิ่งหนึ่งเสมอ

มันจึงไม่มีความเที่ยงแท้ ไม่สามารถดำรงอยู่จริง ไม่มีจริง

เพราะแม้มันจะมีให้เห็นอยู่ แต่มันก็เป็นทุกสิ่งพร้อมจะเปลี่ยนแปลงไป
ตลอดเวลาไปเสมอ

จึงเรียกสิ่งที่เห็นว่าเป็นตัวตน คือ ปรากฎการณ์ที่เกิดชั่วขณะ

จะมีกระบวนการสั่นสะเทือนเพื่อการเปลี่ยนแปลงทางพลังงาน
เกิดขึ้นภายในตัวเองตลอดเวลา

 

จะรีบกลับไปไหน ภาระหน้าที่ยังไม่เสร็จ ดาวคริสตัลกับดวงอาทิตย์ดำยังอยู่อีกนาน

 

ทั่วเอกภพล้วนเป็นของสมมุต
ของสมมุตคือของไม่จริง
ของจริง(แท้)ต้องไม่เสื่อมและสูญ

แม้ว่าสสารจะสามารถจับต้องได้ แสดงว่ามีอยู่จริง แต่ก็จริงโดยสมมุต ไม่ใช่จริงแท้ เพราะมีการเสื่อมสภาพ เปลี่ยนแปลง และดับสูญตามกาลเวลา

นิพพานเท่านั้น..ของจริงแท้

 

เราเป็นบุคคลที่จะแสนจะธรรมดา คน ๆ หนึ่ง ที่ไม่มีอะไรพิเศษเลย
เพียงแต่รู้เรื่องนี้ได้จากการที่ได้อ่าน และ ศึกษาพลังงานที่ได้รับ
จากการสังเกตุจากจิตใจตัวเอง จากบุคคลอื่น และสภาพแวดล้อม
รอบ ๆ ตัวของเราเท่านั้นเองค่ะ

 

จิตใจของมนุษย์เปลี่ยนไปในระดับใด
ล้วนส่งผลให้วิวัฒนากาลของจักรวาลอยู่เสมอ
เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลรู้ไว้นะเธอ
ทุกสรรพสิ่งนั้นเหรอ! ล้วนมาจากจุดเดียวกัน

 

เป็นมนุษย์จะหยุดที่ตรงไหน
เกิด แก่ เจ็บ ตาย แสนทุกข์ขม
ดั่งกับทะเลที่มีคลื่นซัดเซจม
แสนระทม เศร้าใจหากเปลี่ยนแปลง

 

ธรรมชาติทอดทิ้งทุกสิ่งไว้กับความว่าง
ทุก ๆ อย่าง ล่องหาย มลายสูญ
ไม่ควรทำใจให้โศรกเศร้าเคล้าอาดูร
หากสูญสิ้น เหลือสิ่งที่ปรากฎอยู่ แค่นั้นเอง

 

ยอดเขาอันสูงเด่นเหมือนจะอยู่คู่กับฟ้า
มวลดอกพฤกษาที่ล้อเล่นลมอันพริ้วไหว
กาลเวลาพาให้ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไป
แม้แต่ร่างกายก็ชำรุดและทรุดโทรม