ประวัติ พระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์

ในศาสนาพุทธนิกายมหายาน พระโพธิสัตว์กษิติครรภ์ เป็นพระโพธิสัตว์ที่ทรงได้รับการเคารพนับถือและมีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อน ไปกว่าพระโพธิสัตว์อื่นๆ ทรงปรากฏชื่อในพระสูตรชื่อ "ตี่จั่งอ๊วงพู่สักบึ้งง่วนเก็ง" โดยแปลจากภาษาสันสกฤต พระสูตรนี้กล่าวถึงพระมหาปณิธานของพระองค์ท่าน โดยมีปณิธานดังนี้ คือ "ตราบใดที่นรกยังไม่สูญ คือ ไม่ว่างจากสัตว์นรก ตราบนั้นก็จะไม่ขอบรรลุพุทธภูมิ"
พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ ทรงโปรดสัตว์ในภพภูมิต่างๆ คือ มนุษย์ เทวดาอสูรเปรต และสัตว์เดรัจฉาน รวมทั้งสัตว์ในนรกภูมิ ทรงเต็มไปด้วยความเมตตา ทรงปฏิบัติพระองค์เพื่อช่วยสรรพสัตว์ทั้ง 6 เหล่า โดยทรงแผ่กุศลปัตติทานให้ อันเป็นผลกรรมนำสรรพสัตว์ไปสู่สุคติ ได้บรรลุมรรคผลไปแล้วมากมายเกินจะนับได้ ตลอดระยะเวลานานเป็นอสงไขยกับป์อันประมาณมิได


---------------------------------
ประวัติ

พระกษิติครรภโพธิสัตว์ทรงเคยถือกำเนิดเป็นบุตรีในสกุลพราหมณ์ครอบครัวหนึ่ง บิดาฃื่อ "ชีรชิณณพราหมณ์" มารดาชื่อ "ยัฏฐีลีพราหมณี" บิดาได้ถึงแก่กรรมก่อนมารดา จึงทำให้อาศัยอยู่กับมารดาตลอดมา พระองค์ซึ่งเสวยพระชาติเป็นพราหมณี เป็นผู้มีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป เป็นคนใจดีมีเมตตา อยู่ในศีลในธรรม ส่วนมารดานั้นกลับประพฤติตรงข้ามกับบุตรี ไม่นับถือพระรัตนตรัย ไม่เชื่อเรื่องกรรม ไม่เชื่อเรื่องสวรรค์หรือนรก แม้ว่าพราหมณีบุตรีจะชักชวนหรือโน้มน้าวจิตใจอย่างไร เพราะนางยัฏฐีลีพราหมณีมีมิจฉาทิฐฐิรุนแรง

ต่อมา นางยัฏฐีลีพราหมณี ได้ถึงแก่กรรมลง ผลกรรมที่นางทำไว้ทำให้นางไปตกนรกอเวจี
ฝ่ายทางนางพราหมณีบุตรี เมื่อมารดาได้ถึงแก่กรรมลง นางมีความโศกเศร้าเสียใจ เพราะรู้แน่ว่า มารดาคงไม่ไปสู่สุคติ นางอยากช่วยเหลือมารดา แม้ว่าจะต้องสูญเสียทรัพย์สมบัติมีค่า หรือชีวิตของนางก็ตาม นางจึงได้ขายบ้านเรือน และของมีค่าทั้งหมดที่มี โดยรวบรวมเงินทั้งหมดไปซื้อดอกไม้ ธูปเทียน และเครื่องสักการะบูชาต่างๆ ไปสักการะบูชาตามวัดวาอารามต่างๆ และนำไปบริจาคทานแก่คนยากจน และสัตว์ที่อดอยากหิวโหย เพื่อเป็นการอุทิศบุญกุศลให้แก่มารดาที่ล่วงลับไปแล้ว นอกจากนี้นางพราหมณีบุตรี ยังเป็นผู้ถือศีล บำเพ็ญเพียรภาวนา บูชากราบไหว้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า (พระนามว่า พระสัมมาสัมพุทธปัทมอิศวรชาตตถาคต) โดยนางภาวนาขอให้ผลของการบริจาคทานของนาง จงเกิดเป็นกุศลผลบุญไถ่บาปให้กับมารดาและพ้นจากนรก และไปสู่สคติ

เนื่องจากการปฏิบัติธรรมอย่างเสมอต้นเสมอปลายเรื่อยมา ทำให้วันหนึ่งนางพราหมณีบุตรีได้ยินเสียงทิพย์กระซิบบอกนางว่า "ดูกร พราหมณี จงหยุดเศร้าโศกเถิด ตถาคตจะชี้ทางให้"
นางพราหมณี เกิดความยินดีอย่างมาก ก้มลงกราบและอธิษฐานว่า "ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงพระเมตตา โปรดบอกที่อยู่ของมารดาของข้าพระองค์ด้วยเถิด เนื่องจากข้าพระองค์ได้ตั้งจิตไว้ว่า จะขอพบมารดาเพื่อทราบความเป็นอยู่ของท่านว่ามีสุขทุกข์อย่างไรบ้าง แม้จะต้องเอาชีวิตเข้าแลกก็ยินดี หากจะช่วยเหลิอมารดาของข้าพระองค์ให้มีความสุขได้"

แต่หลังจากนั้น เนื่องจากไม่มีเสียงตอบรับใดๆ อีกเลย นางจึงบังเกิดความเศร้าโศกเสียใจ ร้องไห้จนเป็นลมไป พอนางฟื้นขึ้นมา นางก็ได้ยินเสียงทิพย์เข้ามาที่หูว่า "ดูกร พราหมณี จงหยุดเศร้าโศกเถิด บุญกุศลที่เจ้าทำทั้งการสักการะบูชาพระพุทธ และการบริจาคทานนั้น บุญกุศลแรงนัก จงหมั่นปฏิบัติบำเพ็ญต่อไป จะบังเกิดผลแก่มารดาดังความปรารถนา" ทำให้นางดีใจและปิติสุขอย่างมาก และอธิษฐานขอให้นางได้พบมารดาดังที่หวังไว้

ต่อมานางพราหมณีบุตรีได้นั่งเจริญวิป้สสนากรรมฐานอย่างแน่วแน่ บุญกุศลได้ดลบันดาลให้วิญญาณของนางออกจากร่างไปสู่ยังมหาสมุทรแห่งหนึ่ง ซึ่งน่ากลัวมาก น้ำทะเลที่นั่นเป็นน้ำเดิอด และมีอสูรกายตัวใหญ่น่ากลัวกำลังไล่จับมนุษย์ที่ลอยคออยู่ในน้ำจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน เพื่อฉีกกินเป็นอาหาร น่ากลัวมากจนนางไม่กล้าหันไปมองด้วยความกลัวและสงสารมนุษย์เหล่านั้น
ในระหว่างนั้นเอง ได้มีเทพอสูร นามว่า "บ่อตั๊ก" และบริวาร ได้เดินตรงเข้ามาหานางและพนมมือไหว้ และกล่าวว่า "สาธุ พระโพธิสัตว์ผู้เจริญ ท่านมาถึงแดนนรกนี้ ด้วยเหตุใด" นางพราหมณีบุตรีจึงตอบว่า

"ข้าพเจ้ามีความประสงต์อยากทราบความเป็นอยู่ของมารดา ชื่อ ยัฏฐีลีพราหมณี ซึ่งได้ถึงแก่กรรมเมื่อไม่นานมานี้ ไม่ทราบว่าตอนนี้วิญญาณของนางไปอยู่ที่แห่งใด ข้าพเจ้าเป็นห่วงมารดามาก ขอโปรดอนุญาตให้ข้าพเจ้าได้พบมารดาด้วยเถิด"
เทพอสูรเมื่อได้ฟัง จึงกล่าวตอบว่า

"ข้าแต่พระโพธิสัตว์ผู้เจริญ มารดาของท่านนามว่า ยัฏฐีลีพราหมณี ได้เคยตกลงมาในดินแดนนรกภูมินี้ แต่เนื่องจากนางได้รับบุญกุศลอันประเสริฐและยิ่งใหญ่จากการที่ท่านได้บำเพ็ญกุศลมาให้ มารดาของท่านได้ไปพ้นจากแดนนรกไปสู่สุคติแล้ว" พร้อมกับยกมือพนมพร้อมกับก้มลงแล้วจากไป


เมื่อนางได้ทราบดังนั้น นางจึงมีความยินดีและหมดห่วงในตัวมารดา แต่นางกลับเกิดความสงสารบรรดามนุษย์ที่ตกนรกและได้รับความทุกข์ทรมานแสนสาหัสเหล่านั้น จึงเกิดความเมตตาอันแรงกล้าที่จะช่วยเหลือสรรพสัตว์ในนรกเหล่านั้น
นางพราหมณีบุตรี จึงอธิษฐานต่อหน้าพระพุทธรูป ขอถือศีลภาวนา บำเพ็ญทานบารมี เพื่อโปรดสรรพสัคว์ในนรกอเวจีตลอดจนถึงอนาคต ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง อย่าได้เบื่อหน่ายต่อการบำเพ็ญกุศลกรรมดังกล่าว


ด้วยเหตุที่ทรงบำเพ็ญบารมีเช่นนี้ จึงทำให้นางพราหมณีบุตรี เมื่อนางถึงแก่กรรม ได้กลับชาติมาเกิดเป็นบุรุษ และบำเพ็ญเพียรสร้างบารมี จนสำเร็จมรรตผลกลายเป็นพระโพธิสัตว์ พระนามว่า พระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์

อ้างอิง
หนังสือ "เบญจมหาโพธิสัตว์ และกฤษดาภินิหาร กวนอิม" ตำนานการกำเนิดนิกายมหายานและพระโพธิสัตว์สำคัญ -- คุณสัมพันธ์ ก้องสมุทร (บรรณาธิการ)
http://th.wikipedia.org/

 

พรุ่งนี้จะนำเรื่องราวมาต่อให้ค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ


ขอขอบคุณครับที่นำประวัติของท่าน พระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์ มาให้ท่านสมาชิกให้รวมอนุโมทนาในกุศลของท่าน ฯ

 

"ดาวดึงส์"


คือแดนสวรรค์ชั้นที่สองตั้งอยู่บนยอดเขาพระสุเนรุราขซึ่งบริเวณเชิงเขาโดยรอบเป็นที่สถิตอยู่ของท้าวจตุโลกบาล ได้แก่ เทพยดา4 พระองค์ผู้ดูแลรักษาโลกทั้ง 4 ทิศ
สวรรค์ชั้นดาวดึงส์นี้ มีเมืองสวรรค์ 4 เมืองตั้งอยู่รอบทั้ง 4 ทิศ ซึ่งแต่ละทิศก็ยังมีเมืองสวรรค์อีกทิศละ 8 เมือง ดังนั้นเมื่อรวมกันแล้วดาวดึงส์เทวโลกจึงมีเทพยดาชั้นผู้ใหญ่ คอยดูแลรักษาอยู่ทั้งหมด 33 องค์ โดยมีสมเด็จพระอมรินทราธิราชเป็นอธิบดีเทพสูงสุด
ณ ใจกลางดาวดึงส์ มีพระตำหนัก "สัตตรัตนพิมาน" อันเป็นทิพยสถานที่ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์จะถือเป็นพุทธประเพณีเสด็จมาประทับเข้าพรรษา

บริเวณโดยรอบพระตำหนักและบันไดทางขึ้นทั้ง 4 ด้าน ปูลาดด้วยทองคำมีประตูทาง 5 ประตูใหญ่ แต่ละประตูใหญ่จะแบ่งเป็นประตูทางเข้าอีกช่องละ 500 ประตูเล็ก เสา พื้นและผนังภายในพระตำหนัก ล้วนประดับประดาด้วยอัญมณีล้ำค่าอันได้แก่ ทอง เงิน มุกดา แก้วมณี เพชร ไพฑูรย์ และแก้วประพาฬเป็นที่รุ่งเรืองงดงามวิจิตรบรรจงยิ่งนัก
ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือของพระตำหนัก มีต้น "ปาริจฉัตตกพฤกษ์" สูงถึงร้อยโยชน์ ยามที่ผลิดอกบานจะส่งกลิ่นหอมฟุ้งตลบอบอวลไปทั่วชั้นฟ้า
ส่วนทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ของพระตำหนักมีธรรมสถาน สำหรับเป็นที่ให้เหล่าทวยเทพเทวาทั้งหลายมาร่วมชุมนุมและสนทนาชักถามข้อธรรมะ

ในกาลนั้น สมเด็จพระศากยมุนีอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ได้เสด็จขึ้นไปจำพรรษาในดาวดึงส์เทวโลกนี้ เพื่อตรัสเทศนาพระอภิธรรมโปรดแก่พระนางสิริมหามายาพระพุทธชนนีตลอดไตรมาส
เมื่อข่าวอันเป็นมหามิ่งมงคลได้แพร่สะพัดออกไปเหล่าพุทธะ พระโพธิสัตว์ พระอรหันต์และเทพยดาเจ้าทั้งปวงก็บังเกิดความโสมนัสยินดี ต่างองค์ก็ทรงร้องเรียกซึ่งกันและกันต่อ ๆ ไปจนตลอดถึงหมื่นจักรวาล ให้มาร่วมชุมนุมเพื่อจะได้สดับตรับฟังพระสัทธรรมอันส้ำเสิศจากพระโอษฐ์แห่งองค์สมเด็จพระบรมครูด้วยตนเอง

ลำดับนั้น พระโพธิสัตว์ทั่วสาระทิศและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ในสากลจักรวาล ก็ได้เปล่งสำเนียงแซ่ซ้องถวายแด่พระพุทธองค์โดยพร้อมเพรียงกันว่า "ขอนอบน้อม แด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ทรงชนะโทษคือกองกิเลสทั้งปวง บรรเทาเสียซึ่งความโศกาอาดูรเดือดร้อน ทรงบรรลุแก่พระสัพพัญญูตญาณ ทรงบริบูรณ์ด้วยวิชชาและจรณะแล้วทรงสอนโลกนี้ อีกทั้ง เทวดา พรหม มาร และเวไนยสัตว์ทั้งหลายให้ได้รู้ตาม เหล่าข้าพระบาททั้งผอง ขอนอบน้อมบูชาโดยยิ่ง ในองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยเศียรเกล้า"
กาลบัดนั้น องค์สมเด็จพระบรมครูสมมาสัมพุทธโลกนาถเจ้า ได้ทรงแย้มพระสรวลและทรงเปล่งพระฉัพพรรณรังสีโอภาสออกจากพระวรกายดุจดวงอาทิตย์อันมีรัศมีได้ 9 แสน แผ่ไพศาลแวดล้อมไปโดยรอบ เรืองรองด้วยพระศิริลักษณะประภัสสรชัชวาล และกอปร์ด้วยเสียงดนตรีอันเป็นทิพย์ดังแล่นไปในทศทิศ

ในกาลนั้นมีสมเด็จพระพุทธชนนีเป็นองค์ประธานและบรรดาเหล่าพุทธะ พระโพธิสัตว์ ท้าววชิรปราณีเทวราช ทาวจตุรมหาราช ทวยเทพใหญ่น้อย รวมทั้งอากาศเทวดา ภูมิเทวดา รุกขเทวดา พฤกษเทวดา ตลอดจนถึงท้าวอสุรราชทั้งหลายในจักรวาลอื่นทั้งหมื่นโลกธาตุ ก็ได้มาประชุมน้อมอภิวาทสดับฟัง สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเทศนาพระอภิธรรมในครั้งนี้ด้วย

ครั้นแล้วสมเด็จพระโลกนาถเจ้าได้ทรงมีพระพุทธฏีกาแก่พระสัญชุศรีโพธิสัตว์ว่า "ดูก่อนมัญชุศรีโพธิสัตว์ท่านจงประมาณดูว่า เหล่าพุทธะโพธิสัตว์ และบรรดาเทพเทวาทั้งหลาย ที่มาสดับฟังพระธรรมเทศนาของตถาคตในครั้งนี้มีจำนวนสักเท่าไร?"

http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=2

 

พระโพธิสัตว์มัญชุศรีได้กราบบังคมทูลตอบว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าอาศัยอภิญญาญาณของข้าพระองค์ซึ่งสามารถหยั่งรู้อดีตและอนาคตกาลทั่วทั้งหมื่นโลกธาตุ กระนั้นก็ยังมิอาจจะประมาณจำนวนของผู้ที่มาร่วมชุมนุมกัน ณ ที่นี้ได้เลยพระเจ้าข้า"

พระพุทธองค์จึงตรัสว่า "มัญชุศรีโพธิสัตว์ ผู้ชุมนุมกันที่นี่มาจากทศทิศพิภพอันมีจำนวนมากมายเหลือจะคณานับได้นั้น ล้วนเป็นผู้ที่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้แผ่กุศลปัตติทานฉุดช่วยเป็นเวลาอสงโขยกัลป์นับไม่ถ้วนโดยลำดับมาจนได้บรรลุมรรคผลกันแล้ว ในสมัยอดีตกัลป์บ้าง ที่กำลังจะบรรลุมรรคผลในสมัยปัจจุบันกาลบ้าง และหวังที่จะบรรลุมรรคผลในอนาคตกาลบ้าง"

พระมัญชุศรีโพธิสัตว์ เมื่อได้สดับเช่นนี้แล้วได้กราบทูลขึ้นว่า "ข้าแต่พระตถาคตเจ้า ตัวข้าพระบาทก็ได้บำเพ็ญบารมีมาจนลุถึงซึ่งญาณทัศนะอันบริสุทธิ์ เมื่อสดับพระวจนะของพระองค์แล้ว ก็น้อมรับได้โดยดุษฎีแต่ทว่าสำหรับผู้ที่ยังอยู่ในปุถุชนวิสัย เพียงได้ยินคำตรัสของพระองค์เช่นนี้ก็จะยังคงมีความสงสัยเคลือบแคลงอยู่ในกมลสันดาน เหตุฉะนี้เพื่อจะมิให้พวกเขาได้กล่าววาจาจาบจ้วง ลบหลู่ ล่วงละเมิด ต่อธรรมอันดีในกาลต่อไปภายหน้า ขอองค์สมเด็จพระบรมทรงโปรดทรงพระกรุณาชี้แสดงถึง การบังเกิดขึ้นของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ว่า ท่านได้มีกำเนิด มีชาติมีความประพฤติในพรหมจรรย์แต่ปางก่อน ๆ และมีปณิธานอธิษฐานอย่างใดจึงสามารถสร้างสมมหาบารมีจนถึงขั้นมิอาจประมาณได้ฉะนี้ พระเจ้าข้า"

พระพุทธองค์ได้ทรงมีพระอรรถาอธิบายแก่ พระมัญชุศรีโพธิสัตว์ว่า "หากถือเอา ต้นไม้ ใบหญ้า กรวด หิน แม้แต่เศษผงละอองธุลี ตลอดจนทุกสรรพสิ่งในมหาอนันตจักรวาลนี้ทั้งหมดโดยเปรียบเอาแต่ละอย่างเป็นแม่น้ำคงคาสายหนึ่งและเม็ดทรายเม็ดหนึ่งในแม่น้ำนั้น คือ โลกนี้และเผสาเสี้ยวของละอองธุลีในโลกนั้น ๆ คือ เพทภัยและเคราะห์กรรมหนึ่งอย่างของสรรพสัตว์ แล้วละก็...
กุศลปัตติทานที่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้โปรดแผ่ให้แก่สัตว์ทั้งหกเหล่าคือ เทวดา มนุษย์ อสูร เปรต เดรัจฉานและสัตว์ในนรกแล้วนั้น ยังจะมีจำนวนมากกว่าเพทภัยและบาปเคราะห์ของสรรพสัตว์ถึงหมื่นแสนเท่าทวีคูณเสียอีก ตลอดอสงไขยกัปป์นับไม่ถ้วนมาแล้วที่พระโพธิสัตว์กษิติครรภผู้ทรงคุณธรรมเมตตา ได้ปฏิบัติช่วยเหลือโปรดสัตว์ทั้งหกเหล่า ทั้งเทศนาสั่งสอนให้รู้สึกสำนึกในบาปกรรมทั้งหลาย อันจักส่งผลให้กลับมาสนองทำลายผู้ที่กระทำอีกทั้งยังแนะนำสรรพสัตว์เหล่านั้นให้ประกอบกุศลกรรมอันเป็นที่พึ่ง เพื่อจะได้พ้นจากนรกไปสู่สุคติ กระทั้งนำทางให้พวกเขาได้บรรลุมรรคผลแล้ว ก็มีจำนวนมากมายอเนกอนันต์ โดยลำดับมา"

"ดูด่อน มัญชุศรีโพธิสัตว์ อันมหาเมตตาบารมีและปณิธานของพระกษิติครรภโพธสัตว์นั้นสูงส่งล้ำเลิศ จนสุดที่จะกล่าวพรรณนา มาตรแม้นว่าในอนาคตกาลหากมีสาธุชนชายหญิงผู้ใดตั้งมั่นอยู่ในคุณความดี เพียงแต่ได้เอ่ยนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ด้วยจิตศรัทธาอันบริสุทธิ์ ได้กราบไหว้สักการะ บูชาด้วย ธูปประทีป ดอกไม้ เครื่องหอม ต่อรูปวาดหรือรูปสลักของท่าน บุคคลผู้นั้นเมื่อละสังขารจากโลกมนุษย์ก็จะได้ไปจุติในสุคติภพ อยู่เสวยทิพยสุข 100 ชาติ และจะไม่มีวันตกลงสู่นรกอเวจี"

ดูก่อน ......มัญชุศรีโพธิสัตว์ แท้จริงในอดีตกาลที่ล่วงมาแล้วปางก่อนพระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้เคยเกิดเป็นบุตรชายคนโตของคฤหบดี ผู้มั่งคั่ง

สมัยนั้นแลเป็นสมัยของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า "ซือจื้อเฟิ่นซิ่นจี้จู่ฟั่นสิงยู้ไล้" เมื่อบุตรชายของเศรษฐีได้เห็นพระพักตร์ของพระพุทธองค์ อันเจริญด้วยอล้งการบารมีจิตก็บังเกิดความปิติยินดีเคารพเลื่อมใสจึงได้กราบทูลถามพระองค์ว่า "ข้าแต่พระมหามุนีผู้ประเสริฐพระองค์ได้ทรงตั้งปณิธานอันใดไว้หรือ จึงมีพระรูปโฉมที่งดงามสมบูรณ์เช่นนี้?" พระพุทธองค์ได้ตรัสตอบวา "ดูก่อนกุลบุตร...การปรารถนาที่จะได้บุคลิกลักษณะอันเป็นอุดมมงคลเช่นนี้ บุคคลผู้นั้นจะต้องทำการโปรดเวไนยสัตว์ทั้งหลายที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์นับตั้งแต่อดีตกาลมาโดยตลอด เมื่อนั้นจึงได้บรรลุความมุ่งมาดปรารถนาทุดประการ"

"ดูก่อน..มัญชุศรีโพธิสัตว์ ด้วยเหตุนี้แลกุลบุตรผู้นั้นจึงได้ตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่เพื่อที่จะได้โปรดสรรพสัตว์ในไตรภูมิให้หลุดพ้นจากวัฏฏสงสาร โดยคุกเข่าลง ณ เบื้องพระพักตร์ของพระพุทธเจ้าในอดีต แล้วตั้งสัตยาธิษฐานว่า "ข้าพเจ้าจะต้องโปรดสรรพสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากห้วงทะเลทุกข์ให้หมดสิ้น จึงจะขอบรรลุสู่พุทธภูมิ หากแม้นนรกอเวจียังไม่ว่างเว้นจากเวไนยสัตว์ ข้าพเจ้าก็จะไม่ขอสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า"
ตราบจนกระทั่งบัดนี้เวลาได้ผ่านไปนับหมื่นล้านโกฏิปิแล้ว เพื่อจะฉุดช่วยเหล่าเวไนยสัตว์ทั้งหลาย พระกษิติครรภโพธสัตว์ซึ่งก็คือบุตรชายคฤหบดีในกาลนั้นจึงยังคงดำรงอยู่ในโพธิสัตว์ภูมิและปฏิบัติตามปณิธานที่ตั้งไว้เป็นจริยกิจเสมอมา โดยไม่ยอมเข้าสู่แดนนิพพาน"

ครั้นกาลเวลาล่วงไปอีกหลายชั่วอสงไขยกัปป์นับประมาณมิได้จนถึงสมัยของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งทรงพระนามว่า "พระพุทธปัทมอิศวรราชาตถาคต" ทรงมีพระชันษาสี่อสงไขยแสนกัปป์

พระองค์เป็นที่เคารพสักการะบูชาของปวงประชาราษฎร์ทั้งหลายผู้มีจิตศรัทธาก็ได้พากันสร้างพระพุทธปฏิมากรของพระองค์ไว้กราบไหว้บูชาตามวัดวาอารามทั่วทุกหนแห่งสมัยนั้นมีพราหมณีผู้หนึ่ง ประพฤติตนตั้งมั่นอยู่ในธรรมโดยบริสุทธิ์ใจไม่ทำความเบียดเบียนแก่มนุษย์ตลอดจนถึงสัตว์เดรัจฉาน นางได้รับการสรรเสริญและเป็นที่เคารพนับถือในหมู่พราหมณ์ด้วยกัน แต่ท่วมารดาของนางกลับมีความประพฤติตรงกันข้ามคือไม่เคารพในพระสัจจธรรม ไม่เชื่อในกฎแห่งกรรมไม่เชื่อบาปบุญคอยอต่ลบหลู่ดูถูกผู้ปฎิบัติธรรม
ต่อมาไม่นาน นางพราหมณีผู้เป็นมารดาก็ถึงแก่อายุขัยเมื่อตายจากโลกนี้ไปแล้ว ด้วยผลกรรมที่นางได้กระทำไว้ขณะยังมีชีวิตอยู่ ทำให้ดวงวิญญาณของนางต้องตกล่วงลงสู่นรกภูมิ

นางพราหมณีผู้เป็นบุตรมีความโศกเศร้าและห่วงใยอาลัยถึงมารดาผู้บังเกิดเกล้ายิ่งนัก ทั้งนี้เพราะนางเชื่อว่าดวงวิญญาณของมารดาคงจะไม่ได้ไปสู่สุคติภพเป็นแน่แท้
ดังนั้นเพื่อจะฉุดช่วยมารดาผู้มีพระคุณนางพราหมณีจึงตัดสินใจขายบ้านเรือนและทรัพย์สมบัติทั้งหมดแล้วรวบรามเงินที่ได้ไปจัดซื้อ ดอกไม้ ธูปเทียน เครื่องสักการะ บูชา เพื่อนำไปนมัสการต่อพระพุทธปฏิมาที่ประดิษฐานอยู่ตามพระอารามต่าง ๆ พร้อมกับแจกจ่ายบริจาคทานสร้างกุศลช่วยเหลือมนุษย์ที่ตกทุกข์ได้ยากตลอดจนถึงสัตว์เดรัจฉานทั้งหลาย
ทุกวันนางพราหมณีเพียรกราบไหว้สักการะและเฝ้าภาวนาอธิษฐานต่อเบื้องพระพักตร์พระพุทธรูปแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธปัทมอิศวรราชาตถาคตว่า "ขอกุศลใด ๆ อันจะบังเกิดขึ้นจากบุญทานที่ข้าบาทได้ประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ในครั้งนี้ ขออานิสงส์นี้จงช่วยไถ่ถอนโทษของมารดาผู้บังเกิดเกล้าของข้าบาท ให้ท่านได้หลุดพ้นจากสรรพภัยพิบัติในทุคติภูมิด้วยเทอญ"

http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=2

 

เมื่อจบคำอธิษฐานในใจของนางก็คิดคำนึงไปว่า "ถ้าหากพระพุทธองค์ยังทรงพระชนม์อยู่ในโลกนี้เราก็คงจะได้รู้ว่าเวลานี้ท่านแม่อยู่ในที่แห่งหนใด" ถึงตอนนี้นางก็รู้สึกสะท้านสะเทือนจิต สุดโหยไห้อาลัยหา ได้แต่หลั่งน้ำตาปริเวทนารำพันว่า "ถ้าพระองค์ยังทรงดำรงอยู่ก็คงจะช่วยข้าบาทได้"

ทันใดนั้นก็ปรากฏมีสำเนียงแว่วมาจากบนนภากาศว่า "ดูก่อนพราหมณี เธอจงหักห้ามความโศกเศร้าอาดูรเสียเถิด เราตถาคตจะชี้ทางให้" เมื่อนางได้ยินดังนี้น ก็เกิดความปิติปราโมทย์เป็นล้นพ้น รีบน้อมกายก้มกราบลงด้วยความคารวะอย่างยิ่งแล้วกราบทูลว่า "ขอพระองค์พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญเลิศล้ำ ได้ทรงโปรดประทานพระกรุณาให้ข้าพระบาทผู้อาภัพได้ทราบว่ามารดาของข้าบาทอยู่แห่งหนใดด้วยเด ณ บัดนี้ข้าบาทได้ตั้งปณิธานไว้ว่า จะขอพบปะมารดาเพื่อทราบความทุกข์สุขของท่านแม้ว่าชีวิตของข้าบาทจะถึงแก่บรรลัยลงระหว่างนี้ก็ยอมสิ้น ขอเพียงได้หมายมุ่งเอาความสุขมาให้แก่มารดาเป็นที่ตั้งพระเจ้าข้า"

แต่ทว่าเวลาผ่านไปชั่วขณะหนึ่งแล้วก็ยังปราศจากวี่แววของเสียงใด ๆ อีกนางพราหมณีจึงได้แต่คร่ำครวญด้วยความเสียใจจนเป็นลมล้มพับแน่นิ่งไปพักใหญ่ ต่อเมื่อนางฟื้นคืนสติจึงได้ยิน พระสุรเสียงทิพย์ตรัสขึ้นอีกคำรบหนึ่งว่า

"ดูก่อนพราหมณี จงอย่าทุกข์โศกจนเกินควร ด้วยอานิสงส์แห่งการปฏิบัติบูชาและกุศลปัตติทานส่วนบุญอันแรงกล้า จะยังผลให้เธอได้สำเร็จประโยชน์ตามคำอธิษฐาน เธอจงกลับไปปฏิบัติภาวนากิจต่อไปเถิดไม่นานผลสัมฤทธิ์จะบังเกิดขึ้นดังความมุ่งมาดปรารถนา"

เมื่อนางพราหมณีได้ยินพุทธดำรัสเช่นนั้นแล้ว ก็บังเกิดความปิติอย่างสุดซึ้งประหนึ่งได้รับการประพรมด้วยน้ำอมฤต นางรีบกราบลงด้วยเบญจางคประดิษฐอย่างเคารพยิ่ง แล้วกลับไปปฏิบัติบำเพ็ญธรรมอันเป็นกิจวัตรพร้อมกับภาวนาอธิษฐานขอให้ได้พบมารดาดังที่ตั้งใจไว้

หลังจากนั้นไม่นาน อยู่มาวันหนึ่งขณะที่นางพราหมณีเจริญวิเวกธรรมเพ่งภาวนาจิตอยู่ด้วยอภินิหารแห่งพระพุทธานุภาพได้บันดาลให้วิญญาณของนางออกจากร่างล่องลอยไปยังฝั่งมหาสมุทรแห่งหนึ่ง น้ำทะเลในมหาสมุทรนั้นเดือดพล่านและมีสัตว์ร้ายรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว เที่ยววิ่งเพ่นพล่านอยู่บนผิวน้ำมิหนำซ้ำมันยังคอยใช้เหล็กแหลมทิ่มแทงเหยื่อในทะเลขึ้นมากิน ส่วนเหยื่อในทะเลเดือดนั้นก็คือ มนุษย์ชายและหญิงจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนกำลังลอยคอผลุบ ๆ โผล่ ๆ พวกเขาต่างพยายามหลบหลีกเหล่าปีศาจร้ายที่จ้องจะตะครุบจับตัวขึ้นมาฉีกร่างเป็นชิ้น ๆ แล้วกลืนกินทั้งเลือดทั้งเนื้อ

ภาพที่ปรากฏอยู่ต่อหน้า ทำให้นางพราหมณีรู้สึกสลดหดหู่ใจและเวทนาสงสารจนมิอาจจะมองดูต่อไปได้อีก นางเฝ้าแต่พร่ำสวดภาวนาถึงพระนามของพระพุทธองค์ตลอดเวลาจึงมิได้ตื่นพระหนกตกใจ

ในขณะนั้นมีจ้าวแห่งอสูรตนหนึ่ง ได้เดินตรงเข้ามาหานางแล้วพนมมือขึ้นกระทำอภิวาทพร้อมกับกล่าวว่า "สาธุ ! สาธุ ! ท่านผู้เจริญซึ่งโพธิสัตวธรรม ท่านมาถึงที่นี้เพื่อประสงค์สิ่งใดหรือ?" นางพราหมณีจึงได้ถามว่า "สถานที่นี้คือที่ใดกันหรือ?" จ้าวอสูรตอบว่า "ที่นี่คือ ด้านตะวันตกของเขาเหล็กล้อม"

นางพราหมณีจึงกล่าวต่อไปว่า "ข้าพเจ้าได้ทราบมาว่าภายในเขาเหล็กล้อมเป็นขุมนรกโลกันต์ใช่หรือไม่?" จ้าวอสูรตอบว่า "ถูกต้องแล้ว" นางพราหมณีได้รำพึงขึ้นว่า " เอ.เรามาถึงที่นี่ได้อย่างไรหนอ?"

จ้าวอสูรจึงกล่าวว่า "ถ้าหากมิใช่ด้วยบุญญาภินิหารอันสูงล้ำก็ต้องเป็นเพราะสายใยแห่งกรรมอันใดสักอย่างจึงเป็นเหตุปัจจัยให้ท่านได้มาถึงนรกภูมิแห่งนี้"

จ้าวอสูรได้อธิบายว่า "ทั้งหมดที่ท่านได้พบเห็นอยู่เบื้องหน้าล้วนเป็นสรรพสัตว์ในโลกียโลกที่เคยก่อกรรมทำเข็ญไว้และเมื่อตายลงมาแล้ว ภายใน 49 วันก็ยังไม่มีผู้ใดสร้างบุญกุศลอุทิศให้แก่พวกเขาเลยวิญญาณเหล่านี้ ขณะยังมีชีวิตอยู่ทำบาปหยาบช้าไม่เคยตั้งมั่นอยู่ในศีลธรรม เพราะฉะนั้นด้วยแรงแห่งกรรมที่เขาได้สร้างขึ้นไว้เองจึงเป็นเหตุให้ต้องมารับผลเช่นนี้ แต่ก่อนที่วิญญาณบาปทั้งหลายจะตกลงไปสู่นรกขุมใดพวกเขาต้องผ่านด่านทุเลเดือดนี้ไปเสียก่อน"

"....ถัดไปทางตะวันออกของทะเลเดือดนี้มีทะเลทรมานอีก 2 แห่ง ซึ่งกว้างถึง 1 แสนโยชน์การลงโทษจะยิ่งทุกข์ทรมานกว่าที่ท่านเห็นอยู่นี้เป็นทบทวีคูณ ทั้งนี้ก็ด้วยอกุศลมูลมี่ 3 คือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ที่พวกเขาสั่งสมเอาไว้ จึงเป็นเหตุปัจจัยให้วิญญาณต้องถูกชักนำลงมาอยู่ที่นี่ ทะเลนี้มีชื่อเรียกว่าทะเลคนบาป"

นางพราหมณีได้ถามต่อไปว่า "ถ้าเช่นนั้นขุมนรกที่แท้จริงอยู่ที่ไหนกันเล่า?" จ้าวแห่งอสูรตอบว่า "ภายใต้ท้องทะเลลึกทั้ง 3 ห้วงนี้แหละ คือขุมนรกใหญ่"

"ในแดนนรกมี 18 ขุมใหญ่ แต่ละขุมยังแบ่งออกเป็นนรกขุมย่อยอีกนับพันขุม ทุก ๆ ขุมนรกเหล่านั้นล้วนเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส"

นางพราหมณีได้ยินเช่นนั้นแล้วจึงเอ่ยถามว่า "มารดาของข้าพเจ้าเมื่อตอนมีชีวิตอยู่ ท่านได้หลงเดินทางผิดเคยลบหลู่พระไตรรัตน์ ดูหมิ่นพระธรรมบัดนี้ไม่รู้ว่าวิญญาณของท่านจะไปตกอยู่ ณ ที่ใด?" จ้าวแห่งอสูรจึงย้อนถามว่า "มารดาของท่านมีนามว่ากระไร?" นางพราหมณีตอบว่า "บิดามารดาของข้าพเจ้าอยู่ในตระกูลพราหมณ์บิดามีนามว่า ชีรชิณณ พราหมณ์ มารดามีนามว่า ยัฏฐีลีพราหมณีขอท่านผู้เป็นใหญ่ในแดนนรกนี้ได้โปรดกรุณาแจ้งที่อยู่ของท่านให้ข้าพเจ้าทราบด้วยเถิด"

เมื่อจ้าวแห่งอสูรได้ฟังดังนั้นก็ประสานมืออภิวันท์แล้วตอบว่า "ข้าแต่ท่านผู้เจริญ...อันนางยัฏฐีลีผู้เป็นมารดาของท่านนั้นได้เคยตกมาอยู่ในแดนนรกนี้แต่เนื่องด้วยนางได้รับสงเคราะห์ส่วนบุญกุศลอันประเสริฐไพศาลที่ท่านได้อุทิศให้ดังนั้นเมื่อ 3 ราตรีล่วงไปนี้เองมารดาของท่านจึงได้พ้นจากนรกภูมิไปสู่อุดมสถานอันเป็นสุขแล้ว"

เมื่อท้าวอสุรอนุราชจ้าวแห่งอสูรได้กล่าวคำปราศรัยพอสมควรแล้ว ก็พนมมือน้อมเศียร คำนับลาจากไปในขณะนั้นที่ขุมนรกก็มีวิญญาณหลายดวงถูกปลดปล่อย อันเนื่องด้วยอานิสงส์ผลบุญที่บุตรหลานอุทิศให้แก่พวกเขาครั้นนางพราหมณีทราบเรื่องของมารดาเป็นที่แจ่มแจ้งแล้ว ก็รู้สึกปลาบปลื้มดีใจเป็นล้นพ้น จิตญาณของนางจึงรีบกลับสู่ร่าง

แต่ภาพเหล่าวิญญาณที่น่าเวทนาสงสารจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งกำลังทุกข์ทรมารอยู่ในนรกทำให้นางเกิดธรรมสังเวชและมีจิตเมตตาอยากจะช่วยเหลือพวกเขาเหล่านั้นให้พ้นทุกข์ด้วย
ดังนั้นางพราหมณีจึงตั้งปณิธานต่อเบื้องพระพักตร์องค์พระพุทธปฏิมาว่า "ข้าพระองค์ขอบำเพ็ญกุศลปัตติทานโปรดสัตว์ในนรกอเวจีให้ทั่วถึงกันตลอดเวลาทั่วทุกกัปป์ในอนาคตขออำนาจคุณพระรัตนตรัยคุ้มครองอย่าให้ข้าพระองค์มีความเบื่อหน่ายต่อการสร้างบุญกุศลไปจนตลอดกาล..เทอญ"

ในลำดับนั้นองค์สมเด็จพระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงผินพระพักตร์มาตรัสแก่พระมัญชุศรีโพธิสัตว์ว่า "จ้าวแห่งอสูรผู้เป็นนายผู้คุมนรกก็ได้รับส่วนบุญกุศลจากนางพราหมณีด้วยจนบัดนี้ก็ได้ไป จุติเป็น "พระโพธิสัตว์ ไฉ่โซ่ว" แล้ว

และนางพราหมณีผู้มีความกตัญญูกตเวทีอย่างแรงกล้ารูปนั้นก็คือ "พระกษิติครรภโพธิสัตว์ องค์นี้นี่เอง"

 

"นิรมานกายแห่งองค์พระกษิติครรภโพธิสัตว์"


ในกาลบัดนั้น นิรนามกายแห่งองค์พระกษิติครรภโพธิสัตว์นับด้วยหมื่นแสนพระภาคก็ได้มาประชุมครบองค์ ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์อีกวาระหนึ่ง

ด้วยอำนาพุทธบารมีอันทรงพลานุภาพ เป็นเสมือนแรงดึงดูดให้เหล่าพระโพธิสัตว์ เทพยดาและผู้สำเร็จอภิญญาญาณจำนวนมากมายมหาศาลมาประชุมโดยพร้อมเพรียงกัน พระหัตถ์ของแต่ละองค์ก็ทรงประคองธูป ประทีปและช่อบุปผา นำมาน้อมถวายสักการะแด่องค์สมเด็จพระศากยมุนีพุทธเจ้า จนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์สว่างรุ่งเรืองไปด้วยทิพยรัศมีของสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเทพยเจ้าทั้งปวง
เป็นเวลาหลายกัปป์หลายกัลป์มาแล้ว ทุกพระองค์ ณ ที่นั้นล้วนเคยตกอยู่ในอบายภูมิอันทุกข์ยากมาตลอดจนกรทั่งมาได้รับมหาเมตตาจากพระกษิติครรภโพธิสัตว์ฉุดช่วย ให้สามารถบำเพ็ญธรรมจนสำเร็จมรรคผลโดยสำดับ เหตุฉะนี้จิตญาณของทุพระองค์จึงต่างก็เบิกบานปิติยินดี ที่ได้มาร่วมขุมนุมต่อเบื้องพระพักตร์แห่งองค์สมเด็จพระบรมศาสดาโดยถ้วนหน้ากัน

บัดนั้นพระตถาคตเจ้าได้ทรงยืนพระหัตถ์แผ่พระรัศมีสีม่วงประกายทองปรากฎเป็นพระหัตถ์ทิพย์นับพันนับหมื่นพระหัตถ์ หกแผ่พุทธบารมีลงยังเหล่านิรมานกายของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ ครั้นแล้วพระบรมศาสดาจึงทรงมีพระดำรัสว่า " เราตถาคต...ได้โปรดเวไนยสัตว์ผู้ที่หลงติดอยู่ในวัฏฏสงสาร เพื่อให้พวกเขาได้ละเว้นจากสิ่งที่เลวร้ายแล้วหันกลับมาสร้างความดี แต่ทว่าหนึ่งในจำนวนสิบคนของปุถุชนในโลก ก็ยังคงเป็นผู้ที่มีกมลสันดานฝังแน่นอยู่กับความชั่วช้าสามานย์อย่างยากที่จะเปลี่ยนได้
ตถาคตเองก็ได้นิรมารกายออกไปนับหมื่นแสนรูปกายเพื่อเทศนาอบรมแก่บุคคลที่สอนยากเหล่านั้น เพื่อจะให้พวกเขาหลุดพ้นจากโลกีย์ทุกข์ ได้บรรลุสู่นิพพานอันเป็นแดนบรมสุขอย่างแท้จริง"

หากแม้นมีสรรพสัตว์ในดลกาตุใดสมควรจะได้รับการโปรดด้วยพระพุทธกายแล้วตถาคตก็จักอวตารปรากฎภาคในรูปลักษณะที่ต่างกัน บ้างเป็นบุรุษ บ้างเป็นสตรีบ้างก็เป็นอสูร กระทั่งในรูปลักษณะแห่งขุนเขาห้วยละหานลำธารต่างๆทั้งนี้ก็เพื่อเป็นอุบายในการเอื้อประโยชน์แก่สรรพสัตว์เหล่านั้น

ไม่ว่าจะปรากฏในรูปลักษณะขององค์อินทรา เทวเสนา มหาราชา พราหมณ์ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา กุมาร กุมารี นาคยักษ์ คนธรรพ์ อสูร ครุฑ กระทั่งในรูปลักษณะพระอรหันต์พระปัจเจกพุทธ พระโพธิสัตว์นิรมานกายของตถาคตทั้งหลายก็เพื่อจักไปแสดงธรรมโปรดเหล่าเวไนยสัตว์นั่นเอง

พระตถาคตเจ้าทรงมีพระดำรัสต่อไปว่า "ดูก่อน ....กษิติครรภโพธิสัตว์ ท่านได้เห็นเราตถาคตออกท่องเที่ยวเทศนาโปรดเวไนยสัตว์ตลอดจนเหล่าบุคคลผู้มีจิตใจอันหยาบกระด้าง มามากมายเหลือคณานับ
แม้กระนั้นสรรพสัตว์ที่แข็งกร้าวด้วยมิจฉาทิฐิก็ยังคงหลงเหลืออยู่อีกเป็นจำนวนมาก หากจะปล่อยให้สรรพสัตว์เหล่านั้นเป็นไปตามยถากรรม แน่นอนเหลือเกินว่าพวกเขาจักต้องตกลงสู่อบายภูมิและได้รับทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส
กษิติครรภโพธิสัตว์....ท่านจงจดคำของเราที่ได้กล่าวไว้แล้ว ณ ดาวดึงส์เทวพิภพนี้ขอให้ท่านจงลงไปโปรดเวไนยสัตว์ในสากลโลกนำพาพวกเขาให้ละจากการทำชั่วอันเป็นการตระเตรียมการณ์ไว้จนกว่าองค์พระศรีอริยเมตไตรยจะเสด็จลงมาตรัสรู้บนโลก
เวลานั้นผู้ใดได้สดับฟังพระสัจจธรรมอันล้ำเลิศจากพระองค์ แล้วสามารถบรรลุสู่ความรู้แจ้ง บุคคลผู้นั้นก็จะถูกรับไว้เป็นหน่อเนื้อพุทธางกูรสืบต่อไป"

บัดนั้น ครั้นพระพุทธดำรัสยุติลงนิรมานกายแห่งองค์พระกษิติครรภโพธิสัตว์ที่ได้แบ่งออกไป มีจำนวนนับหมื่นแสนพระภาค ก็บังเกิดปิติซาบซึ้งจนน้ำพระเนตรเอ่อล้นไหลรินอาบพระพักตร์ และแล้วทุกพระภาคจึงได้เข้าเป็นพระกายเดียวกันพร้อมกับ กราบทูลต่อองค์พระบรมศาสดาว่า "นานนับหลายอสงไขยกัปป์แล้วที่ตัวข้าบาทได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์จนสามารถสั่งสมไว้ซึ่งปัญญาญาณและอภิญญาที่ล้ำลึก
บัดนี้ข้าบาทก็ได้แบ่งภาคออกไปฉุดช่วยเหล่าสรรพสัตว์ทั่วทุกสารทิศเพื่อให้พวกเขาทั้งหลายได้กลับเข้าสู่หนทางแห่งแสงสว่างอย่างแท้จริง
"เริ่มตั้งแต่ผู้ที่ได้ทำความดีเล็กๆ น้อยๆ ข้าบาทก็จะช่วยเกื้อหนุนเสริมส่งให้การทำดีนั้นเพิ่มพูนจำเริญยิ่งๆ ขึ้นไปอีก จากนี้ขอองค์พระสมเด็จพระสัพพัญญูตถาคตเจ้าอย่าได้ทรงปริวิตกถึงเหล่าเวไนยสัตว์ที่อยู่เบื้องหลังอีกเลย พระเจ้าข้า"
พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้กราบบังคมทูลเช่นนี้ถึง 3 คำรบ ครั้นแล้วองค์สมเด็จพระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงตรัสอนุโมทนากถาว่า
"ด้วยมูลเหตุที่ตัวท่านได้บำเพ็ญธรรมสร้างบุญบารมีตามที่เคยตั้งปณิธานเอาไว้ว่า จะขอโปรดสรรพสัตว์จนหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดให้หมดเสียก่อน จึงจะเข้าสู่แดนนิพพานฉะนั้นจึงสมควรและเหมาะสมอย่างยิ่งแล้วที่ได้ดำรงอริยะฐานะเป็นมหาโพธิสัตว์สืบต่อไป"

http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=3

 

อกุศลกรรมและโทษทัณฑ์ของสรรพสัตว์


ขณะนั้นพระนางสิริมหามายาพระพุทธชนนีได้ทรงประณมกรขึ้นทูลถามพระกษิติครรภโพธิสัตว์ว่า "ข้าแต่พระมหาโพธิสัตว์เจ้า สรรพสัตว์ทั้งหลายในสากลโลก ที่ได้ก่อบาปกรรมต่าง ๆ นานา พวกเขาจักต้องได้รับโทษทัณฑ์สถานใดบ้าง ? พระเจ้าข้า" พระโพธิสัตว์กษิติครรภได้ตรัสตอบว่า "ในมหาอนันตจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้บางจักรวาลก็มีเวไนยสัตว์ไปจุติบางจักรวาลก็ไม่มี บางจักรวาลมีพระพุทธเจ้าเสด็จมาตรัสรู้ บางจักรวาลก็ไม่มี บางจักรวาลมีนรกอเวจี บางจักรวาลก็ไม่มี ฉะนั้นโทษทัณฑ์ที่วิญญาณบาปนั้น ๆ จะต้องได้รับจึงแตกต่างกันไป"

" แต่สำหรับโทษทัณฑ์ของเหล่าคนบาปที่ก่อกรรมหนัก 5 สถานในโลกียโลกอันได้แก่ ผู้ที่ทำร้ายทุบตีฆ่าบิดามารดา ไม่กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ คนเหล่านี้จะต้องตกลงสู่นรกอเวจีผู้ที่ตกนรกนี้จะต้องถูกเหล็กแหลมเสียบแทงร่างกายถูกความร้อนแผดเผาจนเวลาผ่านไปหมื่นแสนกัปป์โดยไม่มีวันจะได้ผุดได้เกิด"

"ผู้ใดที่ทำลายรูปเคารพของสิ่งศักดิ์สิทธิ์พระพุทธปฏิมา ฉีกเผาทำลายพระคัมภีร์ หนังสือธรรมะก็จะต้องตกลงสู่นรกอเวจีเช่นกัน"

"ผู้ที่เบียดเบียนทำร้ายนักบวช นักพรต ผู้ทรงศีลหรือทำลายวัดวาอารามโบสถ์วิหาร บุคคลเหล่านี้จักต้องตกลงสู่นรกอเวจีเช่นกัน"

"ผู้ที่แอบแฝงเข้ามาอยู่ในคราบนักบวช นักพรต เสแสร้งว่าตนเป็นผู้ปฏิบัติธรรม แต่มีจิตใจต่ำทรามไม่ปฏิบัติให้ถูกต้องตามพุทธวินัย หลอกลวงคนทั้งหลายให้หลงเชื่อไม่รักษาศาสนสมบัติคนพวกนี้จะต้องตกลงสู่นรกอเวจีอย่างแน่นอน"

"ผู้ที่ลักขโมยเบียดบังเงินสร้างกุศลของศรัทสาธุชนตลอดจนหยิบฉวยยักยอกทรัพย์สิ่งของอันเป็นสมบัติของพระศาสนาและของสาธารณะประโยชน์ สร้างความแตกยกให้เกิดขึ้นในหมู่ภิกษุ นักบวช นักพรต ผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม บุคคลประเภทนี้ก็จะต้องตกลงสู่นรกอเวจีเช่นกัน"
และแล้วพระกษิติครรภโพธิสัตว์จึงมีพระดำรัสสรุปความว่า "หากบุคคลใดได้กระทำบาปหนักดังกล่าวแล้ววิญญาณของเขาเหล่านั้นจักต้องได้รับโทษทัณฑ์อันสาหัสในนรกอเวจีที่ซึ่งพวกเขาจะคร่ำครวญวิงวอนและหวังให้ความทุกข์ทรมานนั้นหยุดลงแม้เพียงเศษเสี้ยววินาทีก็ไม่อาจเป็นไปได้"

สมเด็จพระพุทธชนนีได้กราบทูลต่อไปว่า "ที่กล่าวว่านรกอเวจี นั้นมีลักษณะเช่นไร? พระเจ้าข้า" พระกษิติครรภโพธิสัตว์จึงตรัสว่า "สาธุ...สาธุ...พระนางผู้เปี่ยมด้วยบุญญาธิการสูงส่งอันแดนนรกทั้งหมดล้วนอยู่ภายในอาณาบริเวณเขาเหล็กล้อม"

"ในนั้นมีขุมนรกใหญ่อยู่ 18 ขุม แต่ละขุมใหญ่จะถูกแบ่งออกเป็นขุมนรกรองลงไปอีก 500 ขุม และแต่ละขุมนรกรองเหล่านั้นก็ยังแยกออกไปเห็นขุมนรกย่อยอีกนับพันนับหมื่นขุม ซึ่งทั้งหมดมีชื่อเรียกที่แตกต่างกันออกไป"

แต่สำหรับนรกอเวจีอันเป็นขุมนรกที่อยู่ตรงใจกลางเขานั้น เป็นนรกขุมสุดท้ายและอยู่ลึกที่สุด บริเวณโดยรอบจะมีกำแพงเหล็กกั้นไว้ และมีเปลวไฟอันร้อนแรงลุกโหมอยู่ตลอดเวลา วิญญาณบาปที่ตกล่วงลงสู่นรกอเวจี จะต้องถูกเหล็กแหลมเสียบแทงร่างกาย ต้องถูกเผาไหม้ให้ได้รับความกระหายอย่างทุกข์ทรมาน อยู่ตั้งแต่พระอาทิตย์และพระจันทร์อุบัติขึ้น ไปจนกระทั่งถึงปรากฏมีเมฆมฤตยู อันแสดงว่าโลกจะบรรลัย ภายในนรกอเวจีจะมีสุนัขเหล็ก งูเหล็ก คอยพ่นไฟและโล่ล่าวิญญาณบาปมิให้หลุดรอดออกไปได้

พื้นล่างของนรกขุมนี้มีหนามเหล็กแหลมคมพุ่งขึ้นมาทิ่มแทงผู้ที่ตกลงไปจนร่างทะลุผู้ที่ก่อกรรมทำชั่วไว้มากร่างของเขาก็จะมีแต่รอยบาดแผลที่เหวอะหวะโทษทัณฑ์ทั้งหมดที่วิญญาณบาปได้รับนั้นก็ล้วนแต่เนื่องด้วยบาปกรรมที่พวกเขาได้สร้างขึ้นมาเองทั้งสิ้น

มิหนำซ้ำวิญญาณบาปบางพวกก็ถูกเหล่าปีศาจร้ายมากมายซึ่งมีฟันแหลมคมดั่งมีด มีนัยน์ตาแดงเหมือนดวงไฟ มีมือเหมือนคีบเหล็กพวกมันจะคอยไล่จับวิญญาณบาปเหล่านั้นมาฉีกร่างออกเป็นชิ้น ๆ

ปีศาจนรกบางตัวจะเอากระบองเหล็กเสียบทะลุร่างของพวกเขาแล้วเหวี่ยงขึ้นไปบนอากาศ เมื่อตกลงมาก็จะเอาปลายกระบองที่แหลมคมนั้นรับไว้

นกเหล็กที่อยู่ข้างบนจะคอยบินโฉบลงมาจิกลูกตา ส่วนงูเหล็กบนพื้นก็จะคอยรัดคอวิญญาณเหล่านั้น

วิญญาณบางดวงจะถูกพวกปีศาจเจ้าหนี้นายเวรใช้ตะปูตอกร่างให้ติดแน่นอยู่บนเตียงบ้างก็ถูกดึงลิ้นออกมาเชือด บ้างก็ถูกดึงลิ้นออกมาเชือด บ้างก็ถูกเหวะท้องควักไส้ออกมาตัด

บ้างก็ถูกกรอกปากด้วยน้ำทองแดง บ้างก็ถูกมัดด้วยลวดเหล็กไฟ เมื่อเจ็บปวดทรมานจนสลบไปแล้ว ก็ถูกทำให้กลับฟื้นขึ้นมาใหม่ให้ต้องมารับความทุกข์ทรมานกลับไปกลับมาเช่นนี้นับแสนนับล้านครั้ง

วิญญาณบาปเหล่านั้นจะต้องได้รับโทษทัณฑ์อย่างแสนสาหัสอยู่เป็นเวลาถึงหมื่นแสนกัปป์โดยไม่มีทางจะหลุดรอดออกมาได้เลย ตราบจนกระทั่งนรกภูมิจะถึงกาลอวสาน วิญญาณบาปทั้งหมดก็จะถูกย้ายไปจองจำอยู่อีก จักรวาลหนึ่งเป็นเช่นนี้เรื่อยไปไม่มีที่สิ้นสุด ด้วยเหตุที่วิญญาณบาป ต้องไปรับความทุกข์ทรมาน "อย่างไม่มีกำหนดสิ้นสุดแห่งกาลเวลา" ดังนั้นจึงมีชื่อเรียกว่า "นรกอเวจี" และเหตุปัจจัยที่นำพาให้วิญญาณเหล่านั้นต้องตกลงสู่นรกอเวจีนี้ก็คือ การกระทำบาปหนัก 5 สถานดังกล่าวมาแล้ว

ลักษณะของโทษทัณฑ์ในนรกอเวจี ซึ่งไม่มีกำหนดเวลามีอยู่ 5 ประการคือ
ประการที่ 1 วิญญาณบาปจะต้องได้รับทุกข์ทุกขเวทนาตลอดทั้งวันและคืนไม่มีการหยุดพักแม้แต่สักเสี้ยววินาที
ประการที่ 2 ขณะได้รับโทษทัณฑ์ วิญญาณบาปทั้งหมดจะต้องถูกทิ่มแทงจนเลือดไหลโทรมทั่วร่าง

ประการที่ 3 วิญญาณบาปจะต้องถูกทรมานด้วยเครื่องมือลงทัณฑ์หลายหลากชนิด ทั้งถูกแทงด้วยหอก ถูกทุบตีด้วยกระบองหนาม ถูกนกเหยี่ยว งู สุนัข ที่เป็นเหล็กไล่ล่าจิกกิน กระทั่งถูกเลื่อยตัดร่างให้ขาดเป็นสองท่อน และถูกโม่ยักษ์บดขยี้จนร่างแหลกเหลวเป็นต้น

นอกจากนั้นบางประเภทต้องถูกมัดตรึงไว้กับเสาแล้วควักเอาหัวใจไส้พุงออกมา บ้างก็ถูกถลกหนัง บ้างก็ถูกสับกระโหลกแล้วจับโยนลงสู่กระทะทองแดง บ้างก็ถูกนาบลงบนเตียงเหล็กที่ร้อนแดง

บ้างก็ถูกม้าเหล็กพ่นไฟไล่ติดตามกระทืบบ้างก็ถูกน้ำทองแดงเทราดลงบนศีรษะและในเวลาที่หิวโหยก็จะต้องกลืนกินก้อนเหล็กที่ร้อนโชนลุกเป็นไฟแทนอาหารเวลากระหายก็จะต้องถูกน้ำทองแดงกรอกปากให้ดื่ม มันช่างน่าสยดสยองและสุดแสนจะเจ็บปวดทุกข์ทรมานยิ่งนัก

ประการที่ 4 ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย เด็ก ผู้ใหญ่ หรือคนชรา ไม่ว่าจะเป็นสรรพสัตว์เหล่าใด หากกระทำบาปหนักดังกล่าวไว้จะต้องได้รับโทษทัณฑ์เสมอเหมือนกันหมด
ประการที่ 5 ในขุมนรกอเวจีวิญญาณบาปจะได้รับความทรมานอย่างสาหัสจนสลบไปแต่แล้วก็ต้องถูกทำให้ฟื้นขึ้นมาใหม่เป็นเช่นนี้นับแสนนับล้านครั้งโดยไม่มีการหยุดพักแม้เวลาสักเพียงแค่กระพริบตา จนกว่าจะหมดสิ้นบาปเวรที่เขาได้กระทำ

"นรกอเวจี ก็เป็นดังเช่นที่กล่าวมานี้แล หากจะให้พรรณาโดยลละเอียดทั้งหมดนั้นมันเป็นเรื่องที่ยืดยาวสุดจะสาธยายได้" ในลำดับนั้น พระนางสิริมหามายา เมื่อได้สดับเรื่องราวในนรกอเวจีจบลง ก็ทรงทอดถอนพระหฤทัย พร้อมกับทรงรำพึงว่า "อันตัวของหม่อมฉันนี้สุดปัญญาและเกินกว่าจะมีกำลังช่วยเหลือพวกเขาได้จริง ๆ" เช่นนี้แล้ว...สมเด็จพระพุทธชนนีจึงประณมหัตถ์ถวายอัญชลี แล้วถอยกลับเข้าสู่ที่ประทับ

http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=4

 

วงเวียนกรรมของเวไนยสัตว์


ในขณะนั้น พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้กราบบังคมทูลต่อพระพุทธองค์ว่า "ข้าแต่พระตถาคตเจ้า อันตัวข้าบาทนี้ได้อาศัยพึ่งพาพุทธานุภาพแห่งพระองค์ท่าน จึงสามารถนิรมานกายออกไปฉุดช่วยเวไนยสัตว์ที่กำลังตกอยู่ในห้วงทุกข์ทั่วหมื่นพันโลกธาตุ หากแม้นมิใช่ด้วยพระองค์ทรงเมตตาปกแผ่พระบารมีแก่ข้าบาทแล้ว ลำพังเพียงตัวของข้าบาทเองย่อมมิอาจจะกระทำเช่นนั้นได้ ครั้นบัดนี้มาได้รับพระบัญชาจากพระองค์ให้โปรดฉุดช่วยเวไนยสัตว์ที่ตกจมอยู่อบายภูมิทั้ง 6 เพื่อรอคอยเวลาแห่งมหามิ่งมงคลกาลที่องค์พระศรีอาริยเมตไตรยจะลงมาตรัสรู้บนโลกฉะนั้น ตัวข้าพระบาทยิ่งต้องช่วยเหลือสรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากความทุกข์ยากลำบาก ตามพระพุทธประสงค์ให้จงได้ ขอองค์พระตถาคตเจ้าทรงโปรดวางพระทัยเถิดพระเจ้าข้า"

ครั้นแล้ว องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสแก่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ว่า "บรรดาเหล่าเวไนยสัตว์ทั้งหลายที่ยังไม่หลุดพ้นนั้น จิตใจยังไม่มั่นคง จึงสร้างกรรมก่อเวรแปรผันไปตามสภาวะแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา จนทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสงสารวัฏฏ์อันยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุด เปรียบได้กับมัจฉาที่ถูกแหอวนล้อมไว้ แต่หลงเข้าใจผิดคิดว่าได้ว่ายอยู่ในกระแสชลที่กว้างใหญ่แม้จะมีบ้างที่พึ่งสามารถหลุดรอดออกมาได้ใหม่ ๆ แต่ก็เป็นเพียงชั่วครู่ประเดี๋ยวเดียว แล้วก็ต้องกลับลงไปอยู่ในวงล้อมของแหอวนนั้นซ้ำอีก จนไม่มีวันหลุดรอดออกมาได้เป็นคำรบสอง ปุถุชนที่มีความดื้อรั้นฝังแน่นในกมลสันดานเหล่านี้เป็นผู้ที่ตถาคตหนักใจยิ่งนัก แต่เนื่องด้วยท่านมีปณิธานที่ยิ่งใหญ่ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ในอันจะฉุดช่วยเวไนยสัตว์ทั้งปวงให้พ้นทุกข์ นี่เองเป็นเหตุให้ตถาคตได้เบาใจลง"

ครั้นองค์สมเด็จพระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้าสิ้นสุดพระดำรัสลง ขณะนั้นพระโพธิสัตว์ "ติ้งจื่อไจ้หวง" ได้กราบบังคมทูลง่า "ข้าพระบาทใคร่ได้ยินได้ฟังเรื่องราว การบำเพ็ญบารมีในแต่ละชาติ ตลอดจนใคร่ทราบว่า พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้ทรงตั้งปณิธานอันใดไว้บ้าง ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงโปรดพระกรุณาลำดับความเป็นมา ให้เหล่าข้าบาทได้ล่วงรู้ด้วยเถิด พระเจ้าข้า" พระพุทธองค์จึงตรัสตอบว่า "พวกท่านทั้งหลายจงตั้งใจฟัง และตรึกตรองใคร่ครวญให้ดี เราจะไขแสดงให้ทุกท่านได้รับรู้"

ในอดีตกาลล่วงมาแล้ว มีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งทรงพระนามว่า "อิเซี่ยจื่อเฉินยู้ไล้" ทรงมีพระชันษาหกหมื่นอสงไขยกัลป์ ก่อนที่พระองค์จะทรงออกภิเนษกรมณ์ พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ครองนครเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง

และทรงมีพระสหายเป็นกษัตริย์ซึ่งครองอยู่อีกเมืองหนึ่งใกล้ ๆกันกษัตริย์ทั้ง 2 พระองค์ได้ปฏิบัติ กุศลบถทั้งสิบและบำเพ็ญประโยชน์แก่สรรพสัตว์เรื่อยมา

ทั้งสองพระองค์ได้ทรงปรึกษาหากุศโลบายที่จะชักจูงพสกนิกรให้ตั้งอยู่ในศีลธรรมอันดีงาม กษัตริย์พระองค์หนึ่งทรงตั้งปณิธานว่า ขอให้ได้สำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยเร็ว เพื่อจะได้มาโปรดเทศนาสั่งสอนสรรพสัตว์ให้บรรลุเจ้งสู่พระนิพพาน

ส่วนกษัตริย์อีกพระองค์หนึ่งได้ทรงตั้งปณิธานว่า ถ้าหากยังไม่สามารถโปรดสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้หลุดพ้นจากอกุศลกรรมต่าง ๆ จนบรรลุถึงสุคติหรือพระโพธิญาณแล้ว ก็จะไม่ขอเข้าสู่พุทธภูมิ

พระพุทธองค์ได้ทรงมีพระดำรัสสรุปความแก่พระโพธิสัตว์ติ้งจื่อไจ้หวงว่า กษัตริย์ที่ทรงตั้งปณิธานขอให้ได้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าก่อนแล้วจึงจะโปรดสรรพสัตว์นั้นก็คือพระพุทธเจ้า อิเซี่ยจื่อเฉินจิ้วยู้ไล้ ส่วนกษัตริย์ที่ทรงตั้งปณิธานว่า จะขอโปรดสัตว์โลกก่อนแล้วจึงจะเข้าสู่พระพุทธภูมิก็คือ พระกษิติครรภโพธิสัตว์นั่นเอง

และแล้วในกาลต่อมาอีกยาวนานในสมัยของพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า "ชิงเจิน เหลียน ฮัว มู่ ยู้ ไล้" พระองค์ทรงมีพระชันษา 40 อสงไขย

ในระหว่างนั้นมีพระอรหันต์รูปหนึ่งได้ออกโปรดสรรพสัตว์ให้รู้จักบำเพ็ญกุศลธรรมเรื่อยมา จนกระทั่งเป็นที่เคารพเลื่อมใสแก่ปวงชนทั้งหลาย

อยู่มาวันหนึ่ง ท่านได้รับนิมนต์จากกุลธิดาผู้หนึ่งนามว่า "มู่ กวง" นางเป็นคนใจบุญ ชอบถวายทานแก่สมณพราหมณ์อยู่เนื่องนิจ ในวันนั้นพระอรหันต์ได้เอ่ยถามนางว่า "เธอได้จัดถวายภัตตาหารอันประณีตเช่นนี้ มีประสงค์สิ่งใดหรือ?" นางจึงตอบว่า วันนี้เป็นวันคล้ายวันมรณะของมารดาข้าพเจ้า ดังนั้นข้าพเจ้าจึงได้ถวายภัตตาหารเจอันบริสุทธิ์เหล่านี้เพื่อประสงค์จะอุทิศส่วนกุศลผลบุญแก่มารดาที่ล่วงลับไปแล้ว แต่ไม่ทราบว่าเวลานี้มารดาของข้าพเจ้าไปปฏิสนธิ ณ ที่ใด....เจ้าข้า?

พระอรหันต์เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ก็เกิดความเมตตาสงสาร จึงเข้าญาณสมาบัติพิจารณาดูจนรู้แจ้งว่ามารดาของนางตกอยู่ในนรกอเวจีได้รับทุกข์เวทนาอย่างแสนสาหัส พระอรหันต์จึงกล่าวถามนางว่า มารดาของนางเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ได้สร้างอกุศลกรรมอันใดไว้บ้าง บัดนี้จึงต้องตกอยู่ในห้วงทุกข์ที่แสนสาหัสเช่นนั้น

นางมู่กวงได้ตอบว่ามารดาของตนขณะยังมีชีวิตอยู่ ชอบกินอาหารจำพวกปลา เต่า และตะพาบน้ำ ฯลฯ โดยเฉพาะลูกของสัตว์เหล่านั้นนับเป็นจำนวนมิอาจประมาณได้ และแล้วนางก็ได้อ้อนวอนถามพระอรหันต์รูปนั้นว่าจะต้องปฏิบัติอย่างไรจึงจะสามารถปลดเปลื้องทุกข์ของมารดาได้

พระอรหันต์จึงชี้แนะแก่นางว่า "เธอจงสร้างรูปปฏิมา กรรมของพระพุทธเจ้า "ชิงเจินเหลียนฮัวมู่ยู้ไล้" ขึ้นประดิษฐานไว้กราบไหว้สักการะ บูชา และจงตั้งจิตแน่วแน่ภาวนาพระนามของพระองค์ท่านอย่างศรัทธาจริงใจทำเช่นนี้แล้วก็จะบังเกิดมหากุศลอย่างยิ่ง"

เมื่อนางได้สดับแล้วก็รีบปฏิบัติตามทันทีโดยนำเงินที่ได้จากการขายทรัพย์สินในบ้านไปว่าจ้างให้ช่างมาปั้นรูปของพระพุทธเจ้าประดิษฐานไว้ ตลอดเวลาทุก ๆ วัน นางเฝ้ากราบไหว้สักการะ บูชาสวดภาวนาเบื้องหน้าองค์พระปฏิมา ด้วยจิตศรัทธาแน่วแน่

เวลาผ่านไปเป็นลำดับจนกระทั่งในคืนวันหนึ่งนางมู่กวงก็ได้นิมิตเห็นพระรูปกายของพระพุทธเจ้าปรากฏมีพระรัศมีสีทองอร่ามส่องสว่างไสวเจิดจ้า พระสรีระของพระองค์สูงใหญ่ดุจเขาพระสุเมรุ พระองค์ได้ตรัสแก่นางว่า "ดูก่อนกุลธิดา เธออย่าได้เศร้าโศกนักเลย อีกไม่นานมารดาของเธอก็จะมาเกิดใหม่ในบ้านของเธอเองและทารกนั้นก็จะสามารถพูดได้ทันทีที่เกิดความรู้สึก"

ครั้นต่อมานิมิตนั้นก็เป็นจริงทุกประการคือหลังจากนั้นไม่นานสาวใช้คนหนึ่งในบ้านของนางมู่กวงก็ได้คลอดบุตรออกมา แต่ยังไม่ครบ 3 ราตรี ทารกนั้นก็ร้องไห้และพูดคร่ำครวญต่อนางว่า

"แม่เป็นแม่ของเจ้า ตั้งแต่ที่เราจากกันไปเป็นเวลายาวนาน แม่ต้องตกอยู่ในนรกภูมิ แต่เนื่องด้วยอาศัยอานิสงส์ผลบุญของลูก แม่จึงได้มีโอกาสกลับมาเกิดเป็นลูกของสาวใช้ที่นี่ หากแต่ชาตินี้แม่จะมีชีวิตอยู่เพียงแต่ 13 ปี ก็จะต้องตายจาก แล้วกลับไปรับทุกขเวทนาในนรกอเวจีอีก ลูกเอ๋ย...เจ้าหาวิธีช่วยแม่ให้พ้นจากบาปกรรมและหนี้เวรนี้ด้วยเถิด.."
นางมู่กวงได้ถามทารกนั้นว่า "หากเธอเป็นแม่ของเราแล้ว เธอทราบไหมว่าได้หร้างกรรมอันใดไว้จึงต้องตกลงสู่นรกภูมิและทำให้ชาตินี้เกิดมาต้องอายุสั้น" ทารกน้อยจึงตอบว่า "วงเวียนกรรมนั้นเกิด ๆ ดับ ๆ บาปบุญคุณโทษทั้งหลายที่ได้รับล้วนแต่ตัวเราเป็นผู้สร้างขึ้นมาเองทั้งสิ้น สมัยที่แม่มีชีวิตอยู่กับลูก แม่ได้ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่เชื่อในกฎแห่งกรรม ข่มเหงทารุณแก่ข้าทาสคนใช้ ด้วยเหตุนี้เมื่อตายไปจึงได้รับทุกขเวทนาดังกล่าว ถ้าหากไม่ใช่เพราะลูกเป็นลูกที่กตัญญู ได้สร้างบุญกุศลเพื่อฉุดช่วยแม่แล้วละก็บาปกรรมอันหนักเช่นนี้มีหรือที่แม่จะหลุดรอดออกมาได้"

นางมู่กวงได้ฟังดังนั้นก็ทราบว่าเป็นมารดาของนางจริงจึงเกิดความเวทนาสงสารยิ่งนัก นางได้ถามทารกน้อยถึงสภาพความทุกข์ในนรกว่าเป็นอย่างไร ทารกน้อยตอบว่า "อันความทุกข์ทรมานในนรกแม่ไม่สามารถจะสาธยายออกมาได้ว่าเป็นอย่างไรรู้แต่ว่า ระหว่างที่ต้องได้รับการทรมานอยู่นั้นมันช่างทุกข์ยากลำบากแสนสาหัสถึงจะพรรณนาอย่างไรก็ไม่มีวันจบสิ้น แม่ไม่อยากเอ่ยถึงมันอีกเลย"

เมื่อนางมู่กวงได้ยินแล้วก็รู้สึกสงสารมารดาอย่างจับใจจนน้ำตาไหลพรากอาบแก้ม นางได้เงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้าร่ำไห้พร้อมกับกล่าวว่า "ข้าแต่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ทั่วทุกทิศได้โปรดเมตตาต่อข้าพเจ้าด้วยเถิดขอให้มารดาของข้าพเจ้าจงหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานตลอดกาลนานแม้นถึงกาลมรณะแล้วก็ขออย่าให้มีโทษหนักต้องตกนรกอเวจีอีกเลย เพื่อช่วยมารดาให้ได้รอดพ้นจากอบายภูมิตลอดไป ข้าพเจ้าขอกล่าวสัจจาธิษฐานตั้งปณิธาณต่อหน้าเบื้องพระพุกตร์ของพุทธปฏิมาว่า "ข้าฯ จะปลดเปลื้องสรรพสัตว์ใน 3 ภพให้รอดพ้นจากอบายภูมิจนไปสู่สุคติ หรือบรรลุพระโพธิญาณเมื่อข้า ฯ กระทำได้สำเร็จเวลาใด จึงจะมุ่งสู่แดนพุทธภูมิ"

เมื่อกล่าวคำอธิษฐานจบขณะนั้นนางก็ได้ยินพระสุรเสียงของพระพุทธองค์ตรัสว่า "เธอผู้มีมหาเมตตากรุณา เป็นผู้กตัญญูต่อมารดาและตั้งปณิธานอันยิ่งใหญ่ เราได้พิจารณาเห็นแล้วว่าเมื่อมารดาของเธอถึงกาลมรณะก็จะเป็นเวลาที่อกุศลกรรมของนางหมดสิ้นลงด้วย ต่อไปนางจะได้ไปเกิดในตระกูลพราหมณ์ มีอายุยืนนานถึง 100 ปีเมื่อพ้นจากโลกนี้แล้ว จะได้ไปเกิดในแดนสุขาวดีมีอายุนับประมาณมิได้ต่อไปภายหน้านางจะได้สำเร็จพระโพธิญาณโปรดสรรพสัตว์ทั่วทั้งไตรภพ"

และแล้วองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงมีพระราชดำรัสสรุปความแก่พระโพธิสัตว์ ติ้ง จื่อ ไจ้ หวง ว่า "พระอรหันต์ผู้มาโปรดนางมู่กวงนั้น บัดนี้ก็คือ พระโพธิสัตว์อู๋เลี่ยงอี้"

"ส่วนมารดาของนางมู่กวงนั้นบัดนี้ก็คือ พระโพธิสัตว์ เจี่ย โถ่ว และนางมู่กวงในกาลนั้นก็คือ พระกษิติครรภโพธิสัตว์ผู้ซึ่งตั้งแต่โบราณกาลได้กล่าวสัจจาธิษฐาน ขอตั้งปฏิธานว่าจะโปรดฉุดช่วยสรรพสัตว์ทั้งหมดนั้นเอง"

"ในอนาคตกาลต่อไปภายหน้า หากผู้ใดไม่ตั้งมั่นอยู่ในความดีไม่เชื่อใจกฏแห่งกรรมการเวียนว่ายตานเกิด เอาแต่สร้างบาปก่อเวร ไม่ดำรงตนอยู่ในเบญจศีล เห็นผิดเป็นชอบ ลบหลู่พระธรรมคำสอน บุคคลเช่นนี้ตายแล้วต้องไปเกิดอยู่ใสภพภูมิของ สัตว์เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย"

" แต่ทว่า....หากผู้ใดมีวาสนาได้พบพานผู้มีบุญโปรดเมตตาตักเตือนชี้แนะหรือสามารถสำนึกตนอีกทั้งมีจิตศรัทธานอบน้อมสักการะระลึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ของ พระกษิติครรภโพธิสัตว์ด้วยความจริงใจแม้เพียงชั่วขณะจิตเดียวบุคคลผู้นั้นก็สามารถรอดพ้นอบายภูมิทั้งหลาย"

"และหากสาธุชนผู้ใดมีจิตศรัทธาถวายบูชาพระกษิติครรภโพธิสัตว์ ด้วยภัตตาหารอันปราศจากชีวิตและเลือดเนื้อสัตว์ สักการะด้วย ธูป ประทีปดอกไม้ เครื่องหอมของล้ำค่าพร้อมทั้งได้ปฏิบัติบูชาด้วยการถือศีลกินเจ บุคคลเล่านี้เมื่อสิ้นอายุขัยละจากโลกนี้ไปแล้วหากยังไม่บรรลุพระโพธิญาณก็จะได้ไปจุติอยู่บนสวรรค์เป็นเวลายาวนาน ครั้นเสวยผลบุญในเทวโลกสิ้นแล้ว เมื่อลงมาจุติในโลกมนุษย์ก็จะเกิดอยู่ในตระกูลสูง และได้บุพเพนิวาสานุสติญาณโดยง่ายสามารถระลึกถึงชาติก่อนและบุญกรรมที่ทำไว้ในอดีต"

" ดูก่อน...ติ้งจื่อไจ้หวง เธอผู้เป็นพระโพธิสัตว์แท้จริงพระกษิติครรภโพธิสัตว์นั้นเปี่ยมด้วยบุญญาธิการและฤทธานุภาพอันล้ำเลิศเกินกว่าจะพรรณนาได้หมดสิ้น ขอบรรดาเหล่าโพธิสัตว์ทั้งหลาย จงจดจำสาระเรื่องราวพระกษิติครรภโพธิสัตว์ไว้ให้ดีเพื่อจะได้เป็นแบบอย่างในการเจริญรอยตามสืบไป"

พระโพธิสัตว์ติ้งจื่อไจ้หวง ได้กราบทูลว่า "ข้าแต่พระตถาคตเจ้า ขอพระองค์อย่าได้ทรงปริวิตกเลยด้วยพุทธานุภาพและมหาเมตตาบารมีของพระองค์ท่านเหล่าข้าบาททั้งปวงจักต้องลงไปเผยแผ่พระสูตรอันล้ำค่านี้ให้สรรพสัตว์ในสากลโลกได้ล่วงรู้" ครั้นกล่าวจบองค์พระโพธิสัตว์จึงน้อมถวายอภิวาทแล้วถอยกลับเข้าสู่แท่นอาสนะ

ในขณะนั้น ท้าวจตุโลกบาลทั้ง 4 ได้ประคองอัญชลีขึ้นถวายอภิวาทแต่องค์สมเด็จพระศากยมุนีพุทธเจ้า แล้วกราบทูลว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า องค์พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้ทรงตั้งปณิธานอันยิ่งใหญ่เป็นเวลาหลายชั่วกัลป์มาแล้วแต่เหตุไฉนจนกระทั่งบัดนี้ ก็ยังไม่สามารถฉุดช่วยเวไนยสัตว์ให้หมดได้ อีกทั้งยังต้องทรงตั้งอธิษฐานจิตครั้งแล้วครั้งเล่าเป็นด้วยเหตุใด ขอพระตถาคตเจ้าทรงโปรดพระกรุณาประทานอรรถาธิบายแก่เหล่าข้าบาทด้วยเถิด...พระเจ้าข้า"
พระพุทธองค์จึงทรงตรัสว่า "ดีแล้ว...ข้อปุจฉานี้จะเป็นประโยชน์แก่พวกท่านและเวไนยสัตว์ทั้งหลายในอนาคตกาลด้วย บัดนี้เราจะวิสัชนาแยกแยะให้ท่านรู้ถึงจริยากิจที่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้บำเพ็ญไว้ในโลกเบื้องล่าง"

พระพุทธองค์ได้ทรงประทานอรรถาธิบายแก่ท้าวจตุมหาราชทั้ง 4 และที่ประชุมทั้งหมดว่า "ดูก่อนท่านทั้งหลาย..แม้พระกษิติครรภโพธิสัตว์จะได้ฉุดช่วยเวไนยสัตว์ ให้รอดพ้นจากความทุกข์ทรมานในนรกภูมิมาแล้วจำนวนมากมาย นับได้หลายชั่วกัปป์ชั่วกัลป็แล้วก็ตาม
แต่การที่ท่านยังไม่อาจทำให้ข้อปณิธานสำเร็จลุล่วงได้ดังที่เคยอธิษฐานจิตไว้แต่แรกเริ่มนั้น ก็เนื่องด้วยมหาเมตตาจิตที่มีต่อสรรพสัตว์ในโลกียโลก เหตุเพราะท่านได้เพ่งพิจารณาดูแล้วว่า ต่อไปในอนาคตอันยาวไกล จิตใจของสรรพสัตว์บนโลกก็จะยิ่งเสื่อมทรามลงเป็นทบทวีคูณ ด้วยแรงแห่งกรรมชั่วที่พวกเขาได้สั่งสมพอกพูนเข้าไว้ จะยิ่งทำให้การโปรดฉุดช่วยเป็นไปได้ยากลำบากขึ้นไปอีก
ดังนั้นไม่ว่าพระกษิติครรภโพธิสัตว์จะแบ่งภาคออกเป็นหมื่นเป็นแสนภาคแต่ทว่า ....ทุกภาคของท่านก็จักยังคงอธิษฐานจิตอีกครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งนี้ก็เพื่อเป็นการตอกย้ำข้อปฏิธาณที่มีมาแต่เดิมนั้นให้หนักแน่นลงไปอีก
และตลอดเวลาทุกยุคทุกสมัย ท่านจะค้นหาวิธีการอันเหมาะสมมาโปรดเวไนยสัตว์เหล่านั้น ตามควรแก่เหตุผล แก่บุคคลแก่สภาวะแวดล้อมที่เปลี่ยนไป"

หากเมื่อใดที่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้พบเห็นผู้ที่ชอบกินชีวิตกินเลือดกินเนื้อของสัตว์ทั้งหลาย ท่านก็จะกล่าวเตือนบุคคลผู้นั้นว่า "จงอย่าเข่นฆ่าชีวิตและกินเลือดกินเนื้อผู้อื่นเลย มิเช่นนั้นท่านจะต้องได้รับกรรมสนองให้อายุสั้น"

หากท่านได้พบเห็น ผู้ที่ชอบลักขโมย ท่านก็จะกล่าวตักเตือนว่า " จงเลิกเป็นโจรลักขโมยเสียเถิด มิเช่นนั้นในอนาคต ท่านจะต้องมีชีวิตที่อาภัพ ยากจน ค่นแค้น นี่คือผลกรรมตามสนอง"

หากได้พบเห็นผู้ที่หลงมัวเมาในตัณหาประพฤติผิดในกาม ท่านก็จะกล่าวตักเตือนว่า "จงอย่าประพฤติผิดในกามอีกเลยมิเช่นนั้นกรรมก็จะสนองให้ต้องไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน จำพวกนกกา"

หากพบคนปากร้าย ท่านก็จะกล่าวเตือนว่า "อย่าได้กล่าวคำหยาบคายด่าทอ ว่าร้ายผู้อื่นอีกเลย มิเช่นนั้นกรรมจะสนองให้ญาติพี่น้องต้องทะเลาะเบาะแว้งแก่งแย่งชิงดีกันเอง"

หากพบคนที่ชอบนินทาผู้อื่น ท่านก็จะเตือนว่า "อย่าครหานินทาผู้อื่นอีกเลย มิเช่นนั้นกรรมจะสนองให้ปากของท่านผุพองเน่าเหม็นและเป็นใบ้"

หากพบคนที่มีอารมณ์ร้าย ชิงชังเคียดแค้นผู้อื่นท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าเป็นคนเจ้าโทสะอาฆาตพยาบาทอีกเลยมิเช่นนั้น ต่อไปจะต้องมีรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์ ผิวพรรณทราม"

หากพบคนที่ตระหนี่ถี่เหนียว ไม่ยอมทำบุญทำทาน ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าตระหนี่ ถี่เหนียวนักเลยมิเช่นนั้น สิ่งที่หวังจะไม่มีวันสมปรารถนา"

หากพบบุคคลที่เป็นแก่กิน ฟุ่มเฟือย ไม่รู้จักประมาณ ท่านก็จะเตือนว่า "การกินอยู่ควรรู้จักมัธยัสถ์มิเช่นนั้น ร่างกายจะสะสมแต่โรคภัย ต่อไปจะต้องอด ๆ อยาก ๆ"

หากพบคนที่ชอบล่าสัตว์ ทำลายชีวิตผู้อื่น ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าเบียดเบียนสัตว์เลย มิเช่นนั้นกรรมจะสนองให้ต้อง ประสบอุบัติภัยต้องพิการและตายอย่างน่าอนาถ"

หากพบคนที่ไม่กตัญญูต่อพ่อแม่ ท่านก็จะตักเตือนว่า "จงอย่าอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณเป็นอันขาดมิเช่นนั้นจะถูกฟ้าผ่า ถูกธรณีสูบ"

หากพบผู้ที่ชอบเผาทำลายป่า เพื่อไล่ล่าสัตว์ ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าเผาทำลายป่าเลย มิเช่นนั้นกรรมจะสนองให้ต้องเป็นคนบ้าสติวิปลาสและฆ่าตัวตาย"

หากพบบิดามารดาเลี้ยงที่ชอบทารุณลูกเลี้ยง ท่านก็จะเตือนว่า </B>"จงอย่าประพฤติเช่นนั้นเลย หาไม่แล้วชาติหน้าจะต้องเกิดมาถูกผู้อื่นเฆี่ยนตีเป็นประจำ" </B>

หากพบคนที่ชอบใช้แหอวน ตาข่าย ดักจับนกปลา ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าดักจับสัตว์ที่น่าสงสารอีกเลย มิเช่นนั้นกรรมจะสนองให้ต้องพลัดพรากจากสามีภรรยาและบุตรธิดาของตน"

หากพบคนที่ทำลายรูปเคารพ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เบียดเบียนผู้ประพฤติธรรมฉีกเผาหนังสือธรรมะ ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าประพฤติเช่นนั้นอีกเลย หาไม่แล้ว ชาติหน้าจะต้องเกิดเป็นคนพิการ หูหนวก ตาบอด"

หากพบคนที่ชอบดูถูกผู้ประพฤติธรรม ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าลบหลู่ ดูถูกผู้ประพฤติธรรมเลย มิเช่นนั้น วิญญาณจะต้องตกสู่นรกอเวจีไม่ได้ผุดได้เกิด"

หากพบคนที่ชอบลักขโมย ทำลายศาสนสมบัติ ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าทำเช่นนั้นอีกเลย มิเช่นนั้นจะต้องไปเกิดเป็นเปรตได้รับทุกข์ทรมานเป็นเวลานานแสนนาน"

หากพบคนที่ดุด่าว่าร้ายผู้ทรงศีล ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าประพฤติเช่นนั้นอีกเลย หาไม่แล้วจะต้องไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานนับชาติไม่ถ้วน"

หากพบคนที่ชอบทารุณสัตว์โดยใช้น้ำร้อนลวก ใช้ไฟเผา ใช้มีดสับร่างทั้งเป็น ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าทารุณสัตว์เลย มิเช่นนั้นต่อไปจะต้องประสบเคราะห์กรรมดุจเดียวกัน"

หากพบผู้ที่ออกบวชแล้ว ไม่ถือศีลกินเจ ผิดต่อคำสัตย์ปฏิญาณ ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าประพฤติตนเช่นนั้นอีกเลย หาไม่แล้วจะต้องไปเกิดเป็นสัตว์ที่หิวโหย อด ๆ อยาก ๆ"

หากพบคนที่ไร้เหตุผล ใช้แต่อารมณ์ ชอบข้างปาทำลายข้าวของ ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่ากระทำเช่นนั้นอีกเลย มิเช่นนั้น กรรมจะสนองให้ต้องยากจนค่นแค้นแสนสาหัส"

หากพบคนที่ชอบ คุยโต โอ้อวด เย่อหยิ่ง ต่อผู้อื่น ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่ายะโสโอหังเลย มิเช่นนั้นจะต้องไปเกิดเป็นคนต่ำต้อยเป็นข้าทาสรับใช้ผู้อื่น"

หากพบคนที่ชอบยุแหย่ให้ผู้อื่นแตกแยกกัน ท่านก็จะเตือนว่า "จงอย่าประพฤติเช่นนั้นอีกเลย หาไม่แล้ว กรรมจะสนองให้ต้องไปเกิดเป็นสัตว์ที่ไม่มีลิ้น"

หากพบคนที่ทุจริต ฉ้อราษฎร์บังหลวง เห็นผิดเป็นชอบ ถือเงินเป็นอำนาจท่านก็จะเตือนว่า "คนที่คดโกง ฉ้อราษฎร์บังหลวง กรรมจะสนองให้ต้องได้ไปเกิดอยู่ในถิ่นแห้งแล้งทุรกันดาร"

ทั้งหมดที่ได้สาธยายมานั้น เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของบาปกรรมที่สรรพสัตว์ในโลกได้ก่อขึ้นและผลกรรมที่พวกเขาจักต้องได้รับ ฉะนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาตราบจนกระทั่งบัดนี้ พระกษิติครรภโพธิสัตว์จึงต้องใช้วิธีการที่เหมาะสมต่าง ๆ นานา มาโปรดชี้แนะและฉุดช่วยเหล่าเวไนยสัตว์นั้น ๆ อยู่อย่างมิหยุดหย่อน"

"สรรพสัตว์ที่ได้สร้างบาปกรรมจักต้องถูกลงโทษทัณฑ์ให้อยู่ในนรกเป็นเวลายาวนานหลายช่วกัปป์ชั่วกัลป์ฉะนั้นขอให้พวกท่านจงอารักขาแดนสวรรค์และโลกมนุษย์ไว้ให้ดี จงอย่าให้เหล่าปีศาจมาร ผีนรก และวิญญาณบาปทั้งหลาย ได้ล่วงล้ำขึ้นมาชักจูงมอมเมาสรรพสัตว์ในโลกียโลกให้หลงเข้าสู่ทางผิด จนก่อกรรมทำเข็ญต่อไปอย่างไม่รู้จักจบสิ้น"
เมื่อท้าวจตุโลกทั้ง 4 ได้สดับพระพุทธบรรหารดังนี้แล้ว ต่างก็ทรงทอดถอนพระทัย และบังเกิดจิตเวทนาสงสารเวไนยสัตว์ในโลกียโลกจนถึงกับหลั่งน้ำพระเนตร กาลนั้นจอมเทพผู้อภิบาลรักษาโลกทั้ง 4 พระองค์ ก็ได้ประณมหัตถ์กราบถวายอภิวาท แล้วจึงถอยกลับเข้าที่ประทับ
http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=5

 

อบายภูมิและสภาพการณ์ในนรก


ในขณะนั้น พระมหาสถามปราปต์โพธิสัตว์ได้กล่าวต่อพระกษิติครรภโพธิสัตว์ว่า "ข้าแต่ท่านผู้เปี่ยมล้นด้วยเมตตา ขอท่านได้โปรดอรรถาธิบายแก่ท้าวจตุโลกบาลทั้ง 4 ตลอดจนทวยเทพ นิกรเทวา และสรรพสัตว์ทั้งหลายทุกหมู่เหล่าให้ได้รู้ถึงความหมายของ "อบายภูมิ" และสภาพการณ์ในนรก ทั้นี้เพื่อให้บรรดาสรรพสัตว์ในอนาคตกาลที่ยังไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน จะได้มีข้อเต้อนสติพวกเขาว่าเรื่องบาปบุญและเวรกรรมนั้นมีจริงแล้วกลับใจหันมาปฏิบัติธรรมกันด้วยเถิด"
พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้กล่าวแก่ที่ประชุมว่า "วันนี้ข้าพระองค์ได้รับพระมหาเมตตาแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าศากยมุนี และบารมีแห่งพระโพธิสัตว์เจ้าทุกพระองค์เกื่อหนุนจึงจะขอสาธยายถึงความหมายของ "อบายภูมิ" และสภาพการณ์ในนรก โปรดสดับฟังเถิด

"อบายภูมิ" หมายถึงภูมิที่ไม่เจริญ แบ่งเป็นภูมิย่อยจากต่ำสุด แล้วสูงขึ้นไปโดยลำดับนี้
1. นิรยภูมิ คือภูมินรกอันประกอบด้วย มหานรกเป็นนรกขุมใหญ่ อุสสุทนรกเป็นนรกที่ล้อมรอบมหานรก ยมโลกนรก เป็นนรกที่ล้อมรอบมหานรกและอุสสุทนรก โลกันตนรก เป็นนรกที่อยู่นอกจักรวาล ซึ่งมีแต่ความมืดยิ่งนัก
2. เปตติวิสันภูมิ คือแดนเปรต เป็นที่อยู่ของสัตว์นรกผู้ห่างไกลจากความสุขไม่มีที่สถานที่อยู่โดยเฉพาะ เป็นชีวิตที่น่าสมเพช ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะความอดอยาก มีความหิวกระหายอย่างแสนสาหัส มิได้บริโภคอาหารเลย

3. อสูรกายภูมิ คือแดนของวิญญาณบาปที่ต้องทุกขเวทนาเพราะความกระหายน้ำ พวกอสุรกายมีความทุกข์ทรมานคล้ายกับพวกเปรต
4. ติรัจฉานภูมิ คือโลกของสัตว์ผู้มีลำตัวไปตามขวาง ต้องคว่ำอกเดินไปแบ่งเป็น 4 พวกคือ
พวกที่ไม่มีเท้า ได้แก่ งู ปลา ฯลฯ
พวกที่มี 2 เท้า ได้แก่ นก เป็ด ไก่ ฯลฯ
พวกที่มี 4 เท้า ได้แก่ ช้าง ม้า วัว ฯลฯ
พวกที่มีขามาก ได้แก่ มด ตะขาบ ฯลฯ
ท่านทั้งหลาย....อบายภูมิเหล่านี้เป็นแดนเกิดของสรรพสัตว์ที่ได้สร้างอกุศลกรรมไว้ในขณะมีชีวิตอยู่ เมื่อตายไปวิญญาณจึงตกล่วงลงสู่อบายภูมิต่าง ๆ ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับชนิดและประเภท ของบาปที่พวกเขาได้กระทำ"

"ดูก่อน...ท่านผู้มีมหาเมตตา สภาพการณ์ในนรกภูมินั้น เต็มไปด้วยการลงโทษที่มีลักษณะต่าง ๆ กันเช่น บ้างต้องลอยคออยู่ในทะเลคูถมูตรจมอยู่ในบ่อเลือด น้ำหนอง อุจจาระปัสสาวะ บ้างต้องถูกงูเหล็ก สุนัขเหล็ก นกเหล็กไล่กัดกิน บ้างต้องถูกแช่ในน้ำแข็ง บ้างต้องถูกไฟบรรลัยกัลป์แผดเผา บ้างต้องถูกต้มในกระทะทองแดง บ้างต้องถูกแมลงพิษกัดต่อยทั้งตัว บ้างต้องถูกสว่านเจาะตามเนื้อตัวจนทะลุ บ้างต้องถูกตัดลิ้นควักลูกตา

บ้างต้องถูกผ่าท้องกระชากไส้ ควักหัวใจ บ้างต้องถูกเชือดใบหน้า บ้างต้องถูกตัดแขนตัดขา บ้างต้องถูกแขวนห้อยหัวลง บ้างต้องถูโม่ยักษ์บดขยี้ บ้างต้องถูกโยนลงขุมอสรพิษ
ที่กล่าวมานี้เป็นลักษณะของโทษทัณฑ์เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งที่มีอยู่ในขุมนรกต่าง ๆ จะกล่าวไปใยถึงการลงโทษที่น่าสะพรึงกลัวน่าสยดสยอง อีกหลายร้อยหลายพันประการในขุมนรกที่มีอยู่นับพันนับหมื่นขุม ว่าจะยิ่งทุกข์ทรมานสาหัสฉกาจฉกรรจ์ขนาดไหน"
ดูก่อน...ท่านทั้งหลาย แรงกรรมนั้นมีอานุภาพมากบาปเวรที่สรรพสัตว์ในโลกได้พากันสร้างไว้จะพอกพูนสูงขึ้น จนมากล้นทะเลมหาสมุทร จนสูงใหญ่กว่าเขาพระสุเมรุ

แรงแห่งบาปกรรมนี้มีอำนาจมากมาย ไม่เพียงแต่จะคอยขัดขวางผู้บำเพ็ญธรรมเท่านั้น มันยังจะทำลายล้างโลกให้วินาศบรรลัยลง เหตุฉะนี้ เวไนยสัตว์ทั้งหลายจงอย่าชะล่าใจ ดูแคลนว่าการกระทำผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นไม่มีโทษภัย
บัญชีกรรมไม่มีการตกหล่นสูญหายแม้แต่น้อยนิด สรรพสัตว์ทั้งหลายต่างมีกรรมเป็นของตน ถึงจะเป็นพ่อแม่พี่น้องกันก็ต้องต่างไปรับผลกรรมของตน จะรับโทษแทนกันนั้นไม่ได้เลย
มนุษย์ทั้งหลายเมื่อตายลงไปแล้ว พวกเขาจะประจักษ์แจ้งแก่ใจยิ่งขึ้นว่าเรื่องราวของสนุษย์นั้นมิได้จบสิ้นไปพร้อมกับความตายเลย พวกที่ขณะยังมีชีวิตอยู่ไม่เชื่อบุญเชื่อบาป ไม่เชื่อกฎแห่งกรรมสนองกรรมเมื่อตกไปถึงแดนนรกพอรู้สึกสำนึกตัวได้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว
เรื่องราวมากมายในนรกภูมิถึงข้าพเจ้าจะใช้เวลาตลอดชั่วกัปป์นี้ก็มิอาจจะพรรณาได้หมดสิ้นจึงขอวิสัชนาแสดงแก่ท่านทั้งหลายเพียงแต่เท่านี้" ครั้นแล้วบรรดาพระโพธิสัตว์และเหล่าเทพเทวาทั้งหลายก็ได้เปล่งวาจาน้อมรับขึ้นโดยพร้อมเพรียงกันว่า "สาธุ....สาธุ....สาธุ"
http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=6

 

พระกิตติคุณแห่งองค์พระกษิติครรภโพธิสัตว์


โพธิสัตว์ ในกาลบัดนั้น องค์สมเด็จพระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงชูพระหัตถ์ขึ้นฉายพระรัศมีออกเป็นฉัพพรรณรังสีแผ่รอบพระวรกาย ให้บังเกิดแสงเจิดจ้ากว่าดวงอาทิตย์นับแสนดวงสาดส่องไปทั่วปริมณฑลจนจบพิภพ และแล้วพระบรมโลกนาถเจ้าจึงทรงเปล่งพระสุรเสียงก้องไปในชั้นฟ้าประกาศแก่บรรดาเหล่าโพธิสัตว์ พระอรหันต์ เทพเทวา นาค ยักษ์ คนธรรพ์ อสูร กินนร มนุษย์ และอมนุษย์ทั้งหลายตลอดทั่งภพภูมิว่า
"ณ บัดนี้ ทุกท่านจงตั้งใจสดับฟังเรากล่าวสรรเสริญกิตติคุณของพระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์ ผู้ซึ่งได้แผ่เดชานุภาพแห่งเมตตาอันสูงล้ำไปทั่งสากลพิภพจักรวาล เพื่อช่วยสรรพสัตว์ทั้งหลายที่ต้องทนทุกข์ทรมานอันเนื่องด้วยวิบากกรรมของตน"

"หลังจากที่เราเข้าสู่แดนนิพพานแล้ว ขอให้พวกท่านเหล่าโพธิสัตว์ เทพเทวา นาคา และอสูรทั้งหลายจงช่วยกันจดจำและปกปักษ์รักษาพระสูตรนี้ไว้ให้ดี เพื่อที่บรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลายจะได้มีโอกาสบรรลุมรรคผลอันประเสริฐได้เสวยสุขนิรันดร์ในแดนนิพพาน"
ขณะนั้น พระโพธิสัตว์ ผู่ ก่วง ได้กราบทูลพระพุทธองค์ว่า "ขอองค์พระตถาคตเจ้าทรงโปรดเมตตาประทานอรรถาธิบาย ถึงผลานิสงส์แห่งการถวายสักการะบูชาพระโพธิสัตว์กษิติครรภให้ปวงข้าบาทและสรรพสัตว์ทั้งหลายในอนาคตกาลได้รับรู้ด้วยเถิดพระเจ้าข้า"

พระบรมศาสดาได้ทรงประทานวิสัชนาว่า "ในอนาคตกาลภายหน้า หากมีผู้ใดได้สดับฟังกิตติคุณอันประเสริฐของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ แล้วบังเกิดจิตศรัทธาเลื่อมใสปฏิบัติตามธรรมโอวาท อีกทั้งมีความสำนึกได้ถึงความผิดบาปที่ตนเคยก่อไว้อย่างจริงใจ ประกอบกับได้กราบไหว้ สวดภาวนาพระนามของทานได้ไปจุติในสรวงสวรรค์ ไม่มีวันตกล่วงลงสู่อบายภูมิอีก และหากเสวยผลบุญหมดสิ้นแล้วก็จะลงมาเกิดเป็นมนุษย์ผู้สูงศักดิ์ อุดมด้วยลาภยศ"

"หากมีหญิงใดไม่ปรารถนาจะเกิดกายเป็นสตรีเพศอีก ถ้าชาตินี้ได้สักการะ บูชา พระกษิติครรภโพธิสัตว์ด้วยดอกไม้ ของหอม พร้อมทั้งถวายทานสร้างกุศลด้วยเครื่องอุปโภค บริโภค ในชาติหน้าหญิงผู้นั้นก็จะได้เกิดมาเป็นบุรุษผู้องอาจ สมดังเจตนารมณ์"

"หญิงใดเกิดมาอาภัพ หน้าตาอัปลักษณ์ มีแต่โรคภัยคุกคามเบียดเบียนตลอดเวลา หากได้รู้จักกราบไหว้สักการะบูชาพระกษิติครรภโพธิสัตว์ด้วยใจศรัทธาที่บริสุทธิ์ หมั่นสร้างกุศลบริจาคทานและแผ่เมตตาอยู่เป็นประจำ หญิงผู้นั้นก็จะมีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง ในชาติหน้าจะได้ไปเกิดอยู่ในขัตติยตระกูล ทีรูปโฉมงดงาม เจริญรุ่งเรืองมั่งคั่งด้วยโภคทรัพย์"

"ดูก่อน....ผู่ก่วง โพธิสัตว์ หากบุคคลใดนำดอกไม้หอมมาสักการะบูชา และขับร้องบทสวดสรรเสริญถวายแด่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ อีกทั้งยังกล่าวเชิญชวนให้ผู้อื่นได้กระทำการสักการะบูชาด้วย

บุคคลเหล่านั้น จะได้รับการปกป้องคุ้มครองจาก บรรดาเทพพรหมทั้งหลายตลอดทุกทิวาราตรี มิให้ต้องพานพบกับเหตุการณ์เลวร้าย ไม่ว่าเรื่องอัปมงคล ใด ๆ แม้แต่เพียงได้ยินได้ฟังก็จะไม่มีเลย"

"หากในอนาคตกาล มี ปีศาจ อสูร เทพบุตรมาร หรือ คนบาปเหล่าใด เมื่อพบเห็นสาธุชนชายหญิงทั้งหลายกราบไหว้สักการะ สวดภาวนาสรรเสริญรูปฏิมาของพระกษิติครรภโพธิสัตว์แล้วมีจิตสบประมาทกล่าวคำให้ร้ายลบหลู่ดูแคลนการกราบไหว้สักการะบูชาของสาธุชนนั้นว่าไม่มีบุญกุศล ทั้งคอยยุแหย่ทำลายศรัทธาของผู้อื่น หรือแม้แต่ยิ้มเยาะ พูดจาถากถางลับหลัง"

บุคคลเหล่านั้นเมื่อตายไปแล้ววิญญาณต้องไปรับโทษทัณฑ์ในนรกอเวจี ไม่ได้ผุดได้เกิดอีกจนกว่าเวลาจะผ่านไปหลังจากที่มีพระพุทธเจ้าเสด็จมาอุบัติขึ้นในโลกจนครบ 1000 พระองค์แล้วจึงจะเกิดเป็นเปรตที่อดอยากหิวโหย ครั้นเวลาผ่านไปนานหลายชั่วกัปป์พวกเขายังต้องกลับมาเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานอีกนับชีวิตไม่ถ้วน
และเมื่อเวลาผ่านไปอีกหลายชั่วกัปป์วิญญาณบาปเหล่านั้นจึงจะได้เกิดเป็นมนุษย์ตืก็ต้องอัตคัตขัดสนยากจนค่นแค้นและพิกลพิการ มีร่างกายไม่สมประกอบ

มิหนำซ้ำยังจะต้องถูกแรงแห่งอกุศลกรรมคอยรบกวนกลุ้มรุมจิตใจ ให้สร้างแต่บาปเวร ฉะนั้นไม่นานบุคคลเหล่านี้ก็ต้องหวนกลับลงสู่นรกอเวจีอีก
"ดูก่อน...ท่านทั้งหลายเพียงแค่การสบประมาทสาธุชนที่กราบไหว้สักการะบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ยังต้องได้รับโทษหนักถึงปานนี้จะกล่าวไปใยถึงผู้ที่มีจิตคิดทำลายล้างพระสัจจธรรมคำสั่งสอนโทษทัณฑ์ที่เขาต้องได้รับนั้นจะหนักหนาสาหัสเพียงใด"

"ดูก่อน...ผู่ก่วงโพธิสัตว์ หากบุคคลใดเจ็บป่วยเรื้อรังมานาน ต้องนอนซมอยู่ทั้งวันทั้งคืน จะตายก็ไม่ตายจะฟื้นคืนดีก็ไม่ได้หรือผู้ที่ฝันเห็นญาติมิตรซึ่งตายไปแล้วมาหลอกหลอน ฝันว่าถูกภูตผีมารังควานไล่จับ ฝันว่าถูกปีศาจร้ายนำตัวไปไว้ในปรโลก ยามค่ำคืนกลางดึกเขามักส่งเสียงร้องละเมออยู่เป็นประจำเป็นเช่นนี้นับแรมเดือนแรมปีจนร่างกายทรุดโทรมหนัก แม้ในยามหลับก็ต้องหวาดผวาตื่นตระหนก ร่ำร้องครวญครางด้วยความทุกข์เวทนา"

ทั้งนี้เพราะผู้ป่วยเหล่านั้นได้เคยสร้างบาปกรรมหนักไว้ในอดีตจึงเป็นเหตุให้เจ้าหนี้นายเวรที่อยู่ในนรกภูมิเบื้องล่าง เรียกร้องให้หยิบยกเอาคดีความขึ้นมาพิจารณาก่อนเวลาสิ้นอายุขัย ทำให้เขาต้องทุกข์มรมานอยู่บนโลกไม่อาจจบชีวิตลงได้ เรื่องเช่นนี้ วิสัยปุถุชนธรรมดาย่อมไม่อาจแยกแยะให้เห็นชัดแจ้งได้ด้วยตาเนื้อ

ในกรณีที่บ้านเรือนใด มีคนป่วยอาการหนักหมดหนทางจะรักษาเยียวยา บุคคลใกล้ชิดในครอบครัวสมควรอย่างยิ่งที่จะร่วมใจกันกราบสักการะบูชาองค์พุทธะ สาดภาวนาขอพึ่งพระเมตตาบารมีของพระกษิติครรภและพระมหาโพธิสัตว์ทั้งหหลาย พร้อมกันนั้นควรนำทรัพย์สินเงินทอง ของคนป่วยมาให้เขายกทูนขึ้นเหนือศีรษะแล้วตั้งจิตอธิษฐานสละทรัพย์สมบัติของตนเองเพื่อสร้างกุศลทาน หากคนป่วยอยู่ในอาการสลึมสลือ ขาดสติไม่รู้สึกตัวให้ญาติพี่น้องที่ใกล้ชิดแจ้งนามของตนแล้วเปล่งวาจาด้วยเสียงอันดังต่อหน้าคนป่วยว่า
"ข้าพเจ้า...ขอกระทำการแทน ผู้ซึ่งกำลังป่วยหนักโดยนำทรัพย์สิ่งของเหล่านี้ออกบริจาคเพื่อสร้างมหากุศลอันได้แก่ พิมพ์หนังสือธรรมะ บำรุงศาสนสถาน ถวายน้ำมันจุดประทีป ตลอดจนช่วยเหลือผู้คนที่ตกทุกข์ได้ยากและสรรพสัตว์ทั้งหลายให้ได้ประสบสุขสืบไป"
จงกล่าวเช่นนี้ 3 ครั้ง เพื่อให้จิตญาณของผู้ป่วยรับรู้และได้ยินถนัดชัดเจนครบถ้วน

ถ้าหากมีคนในบ้านถึงแก่กรรมลง ก็ให้ญาติพี่น้องใกล้ชิดกระทำการดังกล่าวภายใน 7 วัน ถ้าแต่เดิมบุคคลที่ตายไปได้ก่อกรรมทำบาปไว้จนต้องตกสู่นรกหากมีโอกาสสร้างกูศลทานเช่นนี้แล้ว วิญญาณของเขาก็จะได้รับการผ่อนผันให้กลับมาเกิดใหม่
ดูก่อน...ผู่ก่วงโพธิสัตว์ การได้สร้างคัมภีร์พระสูตรเพื่อเผยแผ่หลักสัจจธรรมและชักชวนให้ผู้อื่นได้กระทำตามด้วย เป็นมหากุศลที่สูงส่งหาประมาณมิได้
เหตุฉะนี้เหล่าโพธิสัตว์ทั้งหลาย หากท่านได้พบเห็นสาธุชนใดอ่านท่องหรือมีศรัทธาเพียงแค่ขณะจิตหนึ่งสรรเสริญพระสูตรนี้ ท่านจงคอยคุ้มครองให้กำลังใจเขา อย่าให้ได้ท้อถอย ทั้งนี้ก็เพราะสาธุชนเหล่านนั้นกำลังสร้างมหากุศลบารมีอันจะบังเกิดผลานิสงส์ยิ่งใหญ่ ทั้งในปัจจุบันและอนาคต

ดูก่อน..ผู่ก่วงโพธิสัตว์หากบุคคลผู้ใดยามหลับฝันเห็นแตทภูผีในอัปกิริยาต่าง ๆ บ้างคร่ำครวญบ้างหวีดร้องโหยหวลบ้างดุร้ายทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นวิญญาณของบิดามารดา บุพการี สามี ภรรยา หรือเหล่าญาติพี่น้องทั้งในชาตินี้และอดีตชาติที่ได้ล่วงลับไปแล้ว

พวกเขากำลังได้รับทุกขเวทนาอยู่ในนรกภูมิหมดสิ้นหนทางที่จะหลุดพ้นออกมาได้อันเนื่องมาจากขาดบุญกุศล
ผู่ก่วงโพธิสัตว์....ขอท่านจงตักเตือนชี้แนะบุคคลผู้นั้นให้พยายามสร้างสมบุญกุศลไว้ให้มาก แล้วแผ่ส่วนบุญกุศลอุทิศให้แก่ดวงวิญญาณเหล่านั้น เพื่อพวกเขาจะได้พ้นจากทุกขเวทนาและขึ้นมาพบกับความสุข

ดูก่อน...ผู่ก่วงโพธิสัตว์จงใช้บุญญาธิการของท่านที่มีอยู่ นำพาศรัทธาสาธุชนในโลกมนุษย์ให้พวกเขาได้หมั่นสาดท่องและศึกษาพระสูตรอันเป็นเรื่องราวของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ด้วยจิตศรัทธา
เมื่อสามารถปฏิบัติเช่นนี้แล้วย่อมจะบังเกิดอานิสงส์ผลบุญช่วยให้วิญญาณบุพการีและญาติพี่น้องของบุคคลผู้นั้นได้หลุดพ้นออกจากนรกภูมิต่อไปตัวเขาเองก็จะไม่ฝันร้ายอีก

หากบุคคลผู้ใดเกิดมาต่ำต้อย ต้องเป็นทาสขาดอิสระเมื่อสำนึกได้ว่าเป็นเพราะวิบากกรรมที่ตนเคยสร้างไว้และคิดจะปรับปรุงแก้ไขตัวเอง เพียงแต่บุคคลผู้นั้นตั้งใจกราบไหว้สักการะและสวดท่องพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ 10000 จบก็จะบังเกิดอานิสงส์ยิ่งใหญ่ส่งผลให้บุคคลผู้นั้นเมื่อสิ้นอายุขัยลงแล้ว จะได้ไปเกิดในตระกูลสูง สามารถรอดพ้นจากอบายภูมิ

บ้านเรือนใดที่มีเด็กทารกเกิดใหม่ หากภายใน 7 วันบิดามารดาและญาติพี่น้องร่วมใจกันทำบุญสร้างกุศลและสวดภาวนาพระสูตรของพระกษิติครรภโพธิสัตว์พร้อมกับท่องพระนามของท่าน 10000 จบ
เมื่อนั้นจะบังเกิดอานิสงส์ส่งผลให้ทารกน้อยนั้นมีอายุยืนยาวประสบแต่ความสุขสวัสดีสามารถรอดพ้นภยันตรายทั้งหลาย

ในทุก ๆ วันธรรมสวนะขึ้น 1 ค่ำ 8 ค่ำ 15 ค่ำ เทพผู้ตรวจตราการกระทำของสรรพสัตว์จะเสด็จลงมาบนโลกเพื่อบันทึกบุญบาปของมนุษย์ทั้งหลาย

การไม่สำรวมกาย ไม่สำรามวาจา ไม่สำรวมใจของเหล่าปุถุชนชายหญิงในโลกียโลก ล้วนเป็นมูลเหตุให้พวกเขาสร้างบาปกรรมขึ้นโดยไม่รู้ตัว
จะกล่าวไปใยกับคนใจบาปที่ไม่ตั้งอยู่ในเบญจศีล เข่นฆ่าทำร้ายผู้อื่นลักขโมย พูดปดมดเท็จประพฤติผิดในกาม ลุ่มหลงสิ่งเสพติดมึนเมา คนเหล่านี้จะต้องได้รับโทษทัณฑ์ที่สาหัสสักเพียงใด

หากคนทั้งหลายสามารถกลับใจ หันมากินเจปฏิบัติธรรมแม้เพียง 9 วัน 9 คืนนับตั้งแต่วันขึ้น 1 ค่ำ ถึง 9 ค่ำเดือนเก้า ก็จะบังเกิดอานิสงส์คุ้มครองบุคคลผู้นั้น มิให้มีภัยอันตรายมากร้ำกรายได้อีกทั้งจะส่งผลให้ทุกคนในครอบครัวปราศจากทุกข์ทั้งปวง

ในวันและเวลาดังกล่าวหากครอบครัวใดพร้อมในกันถือศีลกินเจงดอาหารที่มีเลือดเนื้อของสัตว์และสวดภาวนาพระสูตรระลึกถึงพระโพธิสัตว์กษิติครรภแล้วก็จะส่งผลให้ทุกคนในครอบครัวนั้นปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ได้กินดีอยู่ดีมีความอุดมสมบูรณ์ประสบแต่ความร่มเย็นเป็นสุข

ดูก่อน....ผู่ก่วงโพธิสัตว์แท้จริงแล้วสรรพสัตว์ทั้งหลายในโลกียโลกต่างมีบุญสัมพันธ์กับพระกษิติครรภโพธิสัตว์อย่างลึกซึ้ง หากพวกเขาได้ยินพระนามได้เห็นพระรูปหรือได้ล่วงรู้เรื่องราวของท่านจากพระสูตรนี้แม้เพียงสักวรรคเดียว ประโยคเดียวก็จะส่งผลให้สรรพสัตว์เหล่านั้นมีความสุขไปตลอดชีวิต

ขณะนั้น พระโพธิสัตว์ผู่ก่วง เมื่อได้สดับฟังสมเด็จพระบรมศาสดาตรัสพระกถาสรรเสริญกิตติคุณแห่งองค์พระกษิติครรภโพธิสัตว์จบลงแล้ว จึงคุกเข่าประณมกรกราบทูลว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า เหล่าข้าพระองค์ต่างก็ได้ประจักษ์แจ้งในพระสูตรที่พรรณาถึงการตั้งปณิธานอันยิ่งใหญ่ และเดชานุภาพที่สุดจะประมาณได้ของพระกษิติครรภโพธิสัตว์แล้ว แต่ทว่าเพื่อให้เวไนยสัตว์ทั้งหลายที่จะเกิดขึ้นในอนาคตกาล ได้รับรู้เรื่องราวอันล้ำค่าซึ่งจะเป็นมหากุศลแก่พวกเขา บัดนี้ข้าพระองค์จึงใคร่กราบบังคมทูลขอองค์พระตถาคตเจ้าได้โปรดประทานนามแก่พระสูตรที่ได้ทรงแสดงไว้ดีแล้วนี้ด้วยเถิด....พระเจ้าข้า"
พระพุทธองค์ทรงมีพระบรรหารแก่พระโพธิสัตว์ผู่ก่วงว่า
"จงขนานนามพระสูตรนี้ว่า "พระกษิติครรภโพธิสัตว์มูลปณิธานสูตร" และต่อไปภายหน้า ขอให้พวกท่านทั้งหลายจงร่วมใจกันเกื้อหนุนจริยากิจในการฉุดช่วยเวไนยสัตว์ของพระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยเถิด" ครั้นจบพุทธบรรหารแล้ว พระโพธิสัตว์ผู่ก่วง ก็ได้ประณมหัตถ์กราบอภิวาทแล้วเสด็จถอยกลับเข้าสู่ที่ประทับ
http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=7

 

กุศลผลบุญของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว


ในขณะนั้น พระกษิติครรภโพธิสัตว์ ได้กราบบังคมทูลพระพุทธองค์ว่า "ข้าแต่พระตถาคตเจ้า ข้าบาทได้พิจารณาสำรวจดูการกระทำของสรรพสัตว์ในโลกียโลกแล้ว ส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นไปในทางอกุศลแทบทั้งสิ้น แม้บางโอกาสพวกเขาจะได้สร้างความดีกันบ้าง ก็เป็นเพียงส่วนน้อยนิด และจะมีกุศลจิตเกิดขึ้นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ยังไม่ทันที่จะบังเกิดอานิสงส์ตอบสนอง พวกเขาก็พากันถดถอยเลิกปฏิบัติเสียแล้ว
บุคคลเหล่านี้จึงเป็นเหมือนผู้ที่แบกก้อนศิลาอันหนักอึ้ง แล้วเดินย่ำไปบนดินแลน ยิ่งเดินก็ยิ่งหนักทุก ๆ ย่างก้าวเต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่ถ้าแม้นว่าพวกเขามีโอกาสได้พบพานผู้มีปัญญาและเปี่ยมด้วยบุญบารมีมาช่วยปลดเปลื้องก้อนศิลาหนักลงจากหลัง แล้วพยุงเขาไปจนถึงแผ่นดิน ท้ายที่สุดยังคอยเตือนสติมิให้เขาหวนกลับไปเดินในโคลนตมอีกเช่นนี้แล้วจึงจะเรียกว่าได้ฉุดช่วยให้พวกเขาพ้นจากความทุกข์ยากโดยสมบูรณ์
ฉะนั้นการอบรมสั่งสอนเหล่าเวไนยสัตว์ทั้งหลายให้เข้าใจและสามารถได้รับการถ่ายทอดหลักสัจจธรรมอันเที่ยงแท้เป็นเหตุให้พวกเขาละจากทางชั่วกลับขึ้นมาเดินอยู่บนวิถีแห่งกุศลธรรมด้วยวิธีนี้จึงจะเป็นการนำพาสรรพสัตว์เหล่านั้นออกจากทางแห่งอบายภูมิได้อย่างแท้จริง

"ข้าแต่พระคถาคตเจ้าปุถุชนมากมายที่มีสันดานชั่วฝังแน่นในจิตใจนั่นเป็นเพราะพวกเขาได้เริ่มต้นจากการกระทำความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วไม่ยอมแก้ไขปรับปรุงตัวเองกระทั่งมันค่อย ๆ สะสมพอกพูนมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นการสร้างบาปใหญ่มหันต์
บุคคลเล่านี้เมื่อใกล้จะถึงวาระสุดท้ายของชีวิตพ่อแม่พี่น้อง จงเร่งสร้างบุญสร้างกุศลเพื่อเป็นการนำทางให้แก่ดวงวิญญาณของเขา

โดยเฉพาะสมควรอย่างยิ่งที่จะจุดประทีปน้ำมันและเครื่องหอมเพื่อถวายสักการบูชาต่อเบื้องพระพักตร์ พระพุทธปฏิมา พร้อมกับสวดท่องนามของพระพุทธเจ้า และพระโพธิสัตว์แต่ละพระองค์ด้วยเสียงอันดัง เพื่อให้ผู้ที่กำลังจะสิ้นใจเมื่อได้ยินได้ฟังแล้วสามารถจดจำติดตรึงไว้ในจิตญาณของตน

แม้ว่าบาปกรรมทั้งหลายที่สรรพสัตว์นั้นก่อขึ้นจะเป็นปัจจัยนำพาให้พวกเขาต้องตกล่วงลงสู่นรกภูมิ แต่ถ้าหากในครอบครัวของเขามีบุคคลใดบุคคลหนึ่งตั้งใจปฏิบัติธรรม ถือศีลกินเจ สร้างบุญสร้างกุศลอุทิศให้แก่พวกเขา เช่นนี้ก็ยังจะสามารถช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้
ประการสำคัญ ถ้าภายใน 49 วันหลังจากที่บุคคลผู้นั้นตายไป หากบรรดาญาติพี่น้องพยายามบริจาคทานสร้างบุญสร้างกุศลแทนผู้ตายให้มากที่สุด ก็จะสามารถฉุดช่วยดวงวิญญาณของเขาให้รอดพ้นจากอบายภูมิ หรืออาจจะได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง ในขณะเดียวกันก็จะทำให้บุคคลในครอบครัวพลอยได้รับอานิสงส์ผลบุญพร้อมกันไปด้วย
เหตุฉะนี้ ข้าพเจ้าขอให้บรรดาเทพพรหมทุกหมู่เหล่าจงโปรดช่วยกันตักเตือนมวลมนุษย์ในโลกียโลกว่า ก่อนที่วาระสุดท้ายแห่งชีวิตจะมาถึง ลมหายใจกำลังจะหมดสิ้นพวกเขาจำต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ จงอย่าสร้างบาปกรรมใด ๆ จงอย่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เพื่อเซ่นไหว้ภูตผีปีศาจ หรือบวงสรวงอ้อนวอนเทพยดาเจ้าป่าเจ้าเขาให้ช่วยโดยเด็ดขาด

เพราะเหตุใดหรือ? ก็เพราะการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมาเซ่นไหว้ภูตผี ล้วนแต่ไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ แก่ผู้ตายเลยตรงกันข้ามซ้ำร้ายกลับจะเป็นการเอาหนี้สินบาปเวรไปเพิ่มให้กับวิญญาณผู้ตายอีก
หากบุคคลใด เป็นผู้ที่มีบุญกุศลเพียงพอที่จะได้ไปเกิดเป็นมนุษย์หรือจะได้ไปสู่สุคติภพ แต่ทว่าก่อนสิ้นใจหรือในงานศพ ญาติพี่น้องได้ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเพื่อทำพิธีเซ่นไหว้และจัดเลี้ยง เช่นนี้แล้วกลับจะทำให้วิญญาณของสัตว์ที่ถูกฆ่าเกิดความอาฆาตพยาบาทโกรธแค้น ผูกใจเจ็บคนที่ตาย อันจะเป็นเหตุทำให้วิญญาณของบุคคลนั้นถูกหน่วงเหนี่ยวไว้จนไม่สามารถไปสู่ภพภูมิที่ดีได้
หรือหากขณะที่มีชีวิตอยู่ผู้ตายไม่เคยได้สร้างบุญกุศลใด ๆ ไว้เลย ก็จะยิ่งทำให้เขาต้องถูกเพิ่มโทษทัณฑ์ในนรกหนักซ้ำลงไปอีก ทั้งนี้ก็เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของญาติพี่น้องนั่นเอง
เปรียบเสมือน คนที่อดข้าวมาแล้ว 3 วัน แต่ยังต้องแบกสัมภาระหนักถึงหมื่นชั่งไว้บนหลัง ครั้นกลับถึงบ้านจวนเจียนจะสิ้นแรงอยู่แล้ว ยังถูกคนในบ้านบังคับให้แบกภาระเพิ่มเข้าไปอีก

"ข้าแต่พระคถาคตเจ้าข้าบาทได้พิจารณาเห็นถึงวิสัยของปุถุชนในโลกียในโลกียโลกดังนี้แล้วขอแต่เพียงพวกแหล่านั้น ได้กระทำคุณงามความดีตามหลักธรรมคำสอนในศาสนาของตน ไม่ว่าจะมากน้อยเท่าไรก็ตามกุศลผลบุญทั้งหมดก็จะต้องเป็นของเขาเอง หาใช่จะตกไปเป็นของคนอื่นไม่"

ครั้นพระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้ตรัสถึงตรงนี้ ณ ที่นั้นได้มีนักพรตอาวุโสผู้ซึ่งสำเร็จญาณชั้นสูงในอดีตกาลองค์หนึ่งมีพระนามว่า "ต้าปั้น" ท่านเป็นผู้ที่ได้สำแดงกายไปโปรดสัตว์ทั่วสากลจักรวาล
ในกาลนั้นท่านก็ได้ขอประทานโอกาสเข้ากราบทูลถามพระกษิติครรภโพธิสัตว์ว่า

"ข้าแต่พระโพธิสัตว์เจ้าปุถุชนในโลกเมื่อตายไปแล้วหากครอบครัวของเขาได้สร้างบุญกุศลต่าง ๆ โดยกินเจรักษาศีลปฏิบัติธรรม ถวายภัตตาหารเจแด่พระภิกษุ นักบวช นักพรต ผู้ทรงศีล พร้อมกับบริจาคทรัพย์สิ่งของออกเป็นทานเมื่อกระทำเช่นนี้แล้วกุศลผลบุญนั้นจะสามารถปลดปล่อยจิตญาณของผู้ตายให้รอดพ้นจากอบายภูมิหรือไม่ ? พระเจ้าข้า"

พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้ตรัสตอบว่า
" ดูก่อน...ท่านผู้อาวุโสนอกเหนือจากอานิสงส์ผลบุญที่ญาติพี่น้องของผู้ตายได้สร้างไว้ดังกล่าวแล้ว การได้สวดท่องพระนามของพระพุทธเจ้าหรือพระนามของพระโพธิสัตว์องค์ใดองค์หนึ่งให้ผู้ที่กำลังจะสิ้นใจได้ยิน หากบุคคลผู้นั้นมีสติระลึกได้ถึงอำนาจพระพุทธคุณ ไม่ว่าเขาจะมีทุกข์หรือไม่มีบาปหรือไม่ก็ตามจิตญาณของเขาก็จะถูกปลดปล่อยออกจากร่างไปได้โดยสงบ"

หากบุคคลใดขณะมีชีวิตอยู่สร้างกรรมชั่วไว้มากกว่ากรรมดี แต่เมื่อใกล้จะตายญาติพี่น้องได้ทำบุญสร้างกุศลอุทิศให้แก่เขา เช่นนี้แล้วหากบุญกุศลทั้งหลายมี 7 ส่วนผู้ตายจะรับ 1 ส่วน อีก 6 ส่วน ญาติพี่น้องผู้ที่กระทำจะได้รับผลบุญนั้นเอง
เหตุฉะนี้ หากบุคคลใดสามารถฉวยโอกาสในยามที่มีชีวิตอยู่และสังขารร่างกายยังแข็งแรงสมบูรณ์ดี มารีบเร่งบำเพ็ญธรรมสร้างกุศลเสียแต่เนิ่น ๆ เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง เขาผู้นั้นก็จะได้รับบุญกุศลที่ตนเองทำไว้ทั้งหมด

อนิจจังไม่เที่ยง....สักวันหนึ่งเมื่อตายไป ถึงเวลาที่ยมฑูตมาเอาตัวไปไว้ยังสถานที่พักวิญญาณแล้ว ในขณะนั้นวิญญาณทั้งหลายต่างก็ไม่อาจรู้ได้ว่าตนมีบุญหรือบาปติดตัวอยู่มากน้อยเท่าไร ทั้งนี้เพราะคนที่ตายแล้วภายใน 49 วัน วิญญาณของเขาก็เหมือนกับคนที่หูหนวกตาบอด ยังไม่สามารถรับรู้เรื่องราวใด ๆ ทั้งสิ้น พวกเขาจะต้องรอจนกว่าจะถึงเวลาพิพากษาตัดสินของพญายมผู้เป็นใหญ่
ทว่าในช่วงเวลาก่อนการพิพากษาตัดสินเหล่าวิญญาณทั้งหลายจะเป็นทุกข์กระวนกระวายใจอย่างที่สุด

ก่อนจะถึงการตัดสินโทษ วิญญาณของคนที่ตายไปจะมีความกระหายร้อนรนอย่างยิ่งที่จะให้ญาติพี่น้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ ทั้งนี้เพราะหลังจาก 49 วันไปแล้วพวกเขาจะต้องถูกนำตัวไปรับโทษทัณฑ์ตามบาปกรรมที่ตนได้ก่อไว้ทันที
ถ้าหากเป็นคนบาปหนาก็จะต้องไปรับโทษเป็นเวลาถึงร้อยปีพันปี และถ้าทำบาปนักถึงขั้นตกนรกอเวจี ก็จะต้องได้รับทุกข์ทรมานไปเป็นเวลานานหลายอสงไขย
แต่หากญาติพี่น้องของวิญญาณบาปเหล่านั้นเป็นผู้มีจิตศรัทธา กราบไหว้สักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และประพฤติปฏิบัติธรรมอยู่เป็นประจำ ทุกครั้งที่จะรับประทานอาหารเจก็ยกทูนขึ้นเหนือศีรษะเพื่อระลึกถึงและขอบพระคุณฟ้าดิน ตลอดเวลาไม่เคยเหยียบย่ำหรือทิ้งขว้างแม้ข้าวสักเพียงเมล็ดหนึ่ง

"หากคนในครอบครัวปฏิบัติตนด้วยความมุ่งมั่นเช่นนี้ ดวงวิญญาณของผู้ที่ล่วงลับไปแล้วก็จะได้รับอานิสงส์ผลบุญด้วย ฉะนั้นบุคคลใดที่บิดามารดาหรือญาติที่น้องได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว หากเขาสามารถนำภัตตาหารเจไปถวายสักการะและบริจาคทานเป็นพลีบูชาแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยจิตศรัทธาอันบริสุทธิ์แล้วแผ่กุศลผลบุญไปให้วิญญาณผู้ตาย
อานิสงส์จากการกระทำดังกล่าวจะบังเกิดขึ้นทั้งต่อผู้ปฏิบัติที่ยังมีชีวิตอยู่และผู้ที่ล่วงลับไปแล้วพร้อม ๆ กัน"
ครั้นพระกษิติครรภโพธิสัตว์มีพระดำรัสจบลง เหล่าพุทธะ โพธิสัตว์ เทพยดาทุกหมู่เหล่า ต่างก็ได้เปล่งอุทานด้วยความปลาบปลื้มปิติ ขณะนั้นพระอริยะเจ้าต้าปั้นก็ได้โน้มกายกราบลงแล้วถอยเข้าสู่ที่ประทับ
http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=8

 

คำแซ่ซ้องสาธุการของเหล่าพญายม


ขณะนั้นบริเวณรอบเขาพระสุเมรุ เหล่าพญายมผู้เป็นใหญ่ในนรกและยมฑูตทั้งหลายจากภพภูมิเบื้องล่างต่างก็ได้มาประชุมพร้อมกันในชั้นดาวดึงส์ เพื่อสดับฟังพระธรรมเทศนาจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในวาระนี้ด้วย
พญายมผู้เป็นใหญ่จากขุมนรกทั้ง 10 อันได้แก่
พญายมนรกขุมที่ 1 นามว่า จินกวง
พญายมนรกขุมที่ 6 นามว่า เบี้ยนเสง
พญายมนรกขุมที่ 2 นามว่า โชถัง
พญายมนรกขุมที่ 7 นามว่า ไถ่ซัว
พญายมนรกขุมที่ 3 นามว่า ซ่งตี่
พญายมนรกขุมที่ 8 นามว่า เพ่งเตง
พญายมนรกขุมที่ 4 นามว่า โห้วกวน วูกวน
พญายมนรกขุมที่ 9 นามว่า โตฉี
พญายมนรกขุมที่ 5 นามว่า เงี่ยมหลอ
พญายมนรกขุมที่ 10 นามว่า จวงลุ้น

นอกจากพญายมและยมฑูตจากแดนนรกแล้ว จ้าวแห่งปีศาจพร้อมด้วยเหล่าบริวารภูตผีใหญ่น้อย ซึ่งสิงสถิตอยู่ในโลกียโลก เป็นต้นว่า จ้าวแห่งอสูร จ้าวแห่งมายา จ้างแห่งโรคภัย จ้าวแห่งตัณหา จ้างแห่งมหันตภัย จ้าวแห่งความหายนะ ฯลฯ ทั้งหมดนี้ก็ล้วนได้รับพระพุทธานุญาติและพระกรุณาธิคุณจากพระกษิติครรภโพธิสัตว์ ให้ขึ้นมาร่วมชุมนุมสดับฟังพระธรรมเทศนาด้วยขณะนั้นพวกเขาต่างยืนสงบนิ่งและสำรวมกายอยู่อีกด้านหนึ่งของที่ประชุม

ครั้นแล้วหนึ่งในจำนวนพญยมจากแดนนรกได้ก้าวออกมาคุกเข่าพนมมือกราบทูลพระพุทธองค์ว่า
"ข่าแต่องค์สมเด็จพระผู้พิชิตมาร ในโอกาสที่เหล่าข้าบาทพร้อมด้วยบริวารทั้งหลายได้รับพระเมตตาบารมีจากพระองค์ให้มาร่วมสดับฟังพระธรรมเทศนาในแดนสวรรค์นี้ ก็ใคร่กราบทูลขอพระองค์ได้ทรงโปรดไขแสดงข้อปุจฉาของข้าบาทด้วย ควรมิควรแล้วแต่จะทรงพระกรุณาเถิดพระเจ้าข้า"
องค์พระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงตรัสว่า " ท่านสงสัยในข้อธรรมอันใดจงถามมาเถิด...เราอนุญาต"
ขณะนั้นพญายมได้พนมมือกราบทูลถามด้วยใจอันนอบน้อมว่า "ข้าแต่พระจอมมุนี ตลอดเวลาที่ผ่านมาข้าบาทได้พบเห็นพระกษิติครรภโพธิสัตว์ใช้วิธีต่าง ๆ นานาฉุดช่วยสรรพสัตว์ที่หลงอยู่ในอบายภูมิทั้ง 6 โดยมิได้ทรงย่อท้อหรือหวั่นเกรงต่อความเหน็ดเหนื่อยทุกข์ยากเลย"

"แต่ทว่าเมื่อสรรพสัตว์เหล่านั้นเขาถูกปลดปล่อยออกจากนรกภูมิมาได้ไม่นานก็กลับตกล่วงลงสู่ทางแห่งอบายภูมิอีก ข้าแต่พระตถาคตเจ้าด้วยอิทธิฤทธิ์อันสูงส่งและล้ำเลิศของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ เหตุไฉนจึงไม่อาจทำ
ให้ปุถุชนทั้งหลายในโลกียโลกยอมหันมาประพฤติปฏิบัติธรรมเพื่อจะได้ออกจากห้วงทุกข์โดยสิ้นเชิงพระเจ้าข้า ?"
พระพุทธองค์ทรงตรัสตอบว่า "นับเป็นเวลาหลายอสงไขยกัปป์แล้ว ที่พระกษิติครรภโพธิสัตว์สู้อุตส่าห์ค้นหาวิธีการต่าง ๆ มาฉุดช่วยสรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากห้วงแห่งบาปกรรมเสียแต่เนิ่น ๆ โดยที่ท่านจะพยายามชี้แนะตักเตือนให้ทุกคนได้รู้สึกสำนึกถึงเรื่องบาปเวร ตั้งแต่ตอนที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่"

"แต่ทว่าสรรพสัตว์ในโลกส่วนใหญ่มีจิตใจที่แข็งกระด้างและยากที่จะสยบโดยเฉพาะสันดานชั่งที่พวกเขาได้พอกพูนสะสมไว้ มันหนาแน่นเหลือเกิน
เพราะฉะนั้นคนเหล่านี้จึงประเดี๋ยวดีประเดี๋ยวร้าย ประเดี๋ยวเข้า ประเดี๋ยวออก เฝ้าวน ๆ เวียน ๆ อยู่แต่ในเขตอบายภูมิไม่เคยห่าง เหตุนี้เองจึงทำให้พระกษิติครรภโพธิสัตว์ต้องเหนื่อยยากลำบากในการฉุดช่วยสรรพสัตว์ครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างมิได้หยุดหย่อน เปรียบได้กับถ้ามีผู้หลงเช้าไปหนทางที่มืดมิดระหว่างทางจะต้องเผชิญกับเหล่าปีศาจและสัตว์ร้ายมากมาย
เมื่อคนมีจิตใจเมตตาอารีพบเข้า ก็จะบอกแก่เขาว่า "ทำไมท่านจึงจะก้าวเดินเข้าไปในเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายเล่า? แล้วตัวท่านจะสามารถหลบหลีกอันตรายเหล่านั้นได้หมดหรือ?"

หากคนซึ่งกำลังเดินหลงทางได้ยินแล้วสำนึกได้ว่า หนทางที่มืดและเต็มไปด้วยภัยอันตรายนั้นไม่น่าเดินเลยเช่นนี้แล้วคนผู้มีใจเมตตาอารีก็จะนำทางให้พวกเขาออกไปสู่เส้นทางที่สว่างและปลอดภัย พร้อมกับตักเตือนว่า
"ต่อไปพวกท่านจงอย่าเดินทางนี้อีกเลย

หากท่านหวนกลับไปใช้เส้นทางเดิม ก็จะหาทางออกไม่ได้ และได้รับอันตรายถึงแก่ชีวิต
ถ้าญาติพี่น้องของท่านคนใดจะเดินเข้าไปสู่เส้นทางมรณะนั้น ก็จงบอกกล่าวตักเตือนและอย่ายอมให้เขาเดินต่อไปอีกเลย"

วิญญาณบาปทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน หากพวกเขาได้รู้ซึ้งถึงความทุกข์ยากในนรกเมื่อได้รับการปลดปล่อยออกมาแล้วก็มีจำนวนไม่น้อยเลยที่ไม่อยากตกลงสู่อบายภูมิอีกเปรียบเสมือนคนหลงทางที่ได้พบผู้ใจบุญมาชี้แนะนำพาแล้ว เขาก็จะไม่กลับไปเดินในเส้นทางอันตรายอีก
นอกจากนั้นหากได้พบเพื่อนฝูง ญาติพี่น้องอันเป็นที่รัก เขาก็จะรีบกล่าวตักเตือนทันที ทั้งนี้เป็นเพราะตัวเขาเองได้เคยหลงเดินทางนั้นมาก่อนแล้วนั่นเอง

อนิจจา.....ช่างน่าสังเวชเหลือเกิน เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะเชื่อคำเตือนของผู้มีจิตเมตตาไม่ต่างอะไรกับการที่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้พยายามทำทุกวิถีทางจนสามารถปลดปล่อยสรรพสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากความทุกข์ยากได้แล้ว แต่พวกเขาก็ยังดื้อรั้นโอหังอวดดีไม่ยอมเชื่อฟัง ต่างพากันตั้งอยู่ในความประมาทเป็นเหตุให้อีกไม่นานต่อมาต้องถลำลึกตกลงสู่นรกภูมิ จนไม่มีวันจะได้ผุดได้เกิดอีก"

ในขณะนั้น จ้าวแห่งปีศาจตนหนึ่ง ได้พนมมือขึ้นกราบบังคมทูลพระพุทธองค์ว่า "ข้าแต่พระตถาคตเจ้าเหล่าข้าบาทพร้อมด้วยบริวารทั้งหลายซึ่งอยู่ในโลกียโลกบางเหล่าก็สร้างคุณประโยชน์แก่มนุษย์ บางเหล่าก็ให้โทษต่อมนุษย์ทั้งนี้เนื่องด้วยบุญกุศลกรือบาปกรรมที่พวกเขาทั้งหลายได้ก่อขึ้น
เหล่าข้าบาทได้ตระเวนไปทั่วสาระทิศ แต่ก็ต้องพบกับการกระทำที่เลวทรามต่ำช้าของพวกมนุษย์ มากกว่าที่จะได้พบเห็นสิ่งดีงาม

แท้จริงแล้ว หากเมื่อใดก็ตามที่พวกข้าบาทได้พบเห็นผู้คนในบ้านเรือนไหนทำความดี แม้ว่าจะเป็นความดีเพียงขั้นพื้นฐาน อย่างเช่น การจุดธูปประทีป หรือถวายภัตตาหารเจและดอกไม้แด่รูปเคารพของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ว่าพระองค์ใดหรือแม้แต่มีจิตศรัทธาสวดมนต์ภาวนาเพียงไม่กี่คำ เมื่อนั้นพวกข้าบาทและเหล่าภูตผีทั้งหลาย ก็จะให้ความนับถือบุคคลผู้นั้นเหมือนดังที่เราเคารพบูชาองค์พระพุทธะเช่นเดียวกัน ยิ่งกว่านั้นตัวข้าบาทเองยังจะบัญชาให้สมุนบริวารภูตผีทั้งหลายไปคอยปกป้องคุ้มกัน มิให้โรคภัยไข้เจ็บและสิ่งอัปมงคลเข้าไปกร้ำกรายในเขตบ้านเรือนของบุคคลผู้นั้นโดยเด็ดขาด เช่นนี้แล้ว ไฉนเลยพวกมนุษย์กลับจะมากล่าวหาว่าเหล่าข้าบาทเข้าไปเที่ยวระรานรังควานผู้คนถึงในบ้านโดยไร้เหตุผล"

องค์สมเด็จพระบรมศาสดาได้ทรงตรัสแก่จ้าวแห่งภูตผีตนนั้นว่า "ดีแล้ว....ที่พวกท่านและบริวารได้ช่วยกันปกป้องเกื้อหนุนมนุษย์ที่ประพฤติดีปฏิบัติชอบทั้งหลาย เราจะกำชับให้พระยามารสอดส่องดูแลเอาใจใส่พวกท่านด้วย"

เวลานั้นในที่ประชุม ท้าวเวสสุวรรณได้กราบบังคมทูลต่อพระพุทธองค์ว่า " ข้าแต่พระบรมโลกนาถเจ้า อันตัวข้าบาทนี้แม้จะมีหน้าที่ดูแลติดตามบัญชีวิญญาณของคนเกิดคนตายแล้วก็ยังอยากจะเกื้อหนุนอำนวยประโยชน์แก่พวกเขาด้วย แต่ช่างน่าเสียดายที่ปุถุชนในโลกียโลกไม่เข้าใจความปรารถนาดีของข้าบาท จึงทำให้พวกเขาต้องปราศจากความสุขทั้งในยามที่มีชีวิตอยู่และเมื่อตายไปแล้ว"

ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าผู้ที่จะเกิดมาในโลกมนุษย์หากขณะที่มารดากำลังตั้งครรภ์อยู่ได้ทำบุญสร้างกุศลเอาไว้ ก็จะเป็นการเพิ่มบารมีธรรมและอำนวยความสมบูรณ์พูนสุขให้แก่ครอบครัว
ประการสำคัญจะส่งผลให้บรรดาเทพพรหมพระภูมิเจ้าที่ บังเกิดเมตตาจิตมาคอยปกปักษ์รักษาทั้งแม่และลูกทำให้ทุก ๆ คนในบ้านพลอยได้รับความคุ้มครองไปด้วย

เหตุฉะนี้บ้านเรือนใดมีทารกเกิดใหม่จงอย่าฆ่าสัตว์เอาเนื้อมาทำเป็นอาหารบำรุงมารดาและจงอย่าจัดงานเลี้ยงด้วยการกินเนื้อ ดื่มสุรา เต้นรำ ทำเพลงเพื่อฉลองวันเกิดโดยเด็ดขาด
เพราะหากประพฤติเช่นนั้นจะทำให้ทั้งแม่และลูกที่เกิดมา ต่อไปภายหน้าชีวิตจะต้องปราศจากความสุข

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?....ก็เพราะในวันที่ทารกคลอดมักมีพวกภูตผีปีศาจ เปรตผีกระสือมากมาย ที่หิวกระหายและชอบกลิ่นคาวเลือดจะพากันมาคอยวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ
แต่เพื่อที่จะปกป้องคุ้มครองมนุษย์ข้าบาทก็ได้ออกคำสั่งกำชับให้บรรดาเทพเบื้องล่าง ตลอดจนพระภูมิ เจ้าที่ทั้งหลายคอยคุ้มกันดูแลแม่และลูกให้ทั้งคู่ปลอดภัย
เพราะฉะนั้นมนุษย์ทั้งหลายจึงสมควรสร้างความดี ทำบุญสุนทานให้มากเพื่อเป็นการแสดงน้ำใจและขอบพระคุณต่อเทพยดาและพระภูมิเจ้าที่ในบ้านเรือนของตน
แต่ช่างน่าอเน็จอนาถใจยิ่งนัก ที่พวกมนุษย์ทั้งหลายไม่เพียงแต่ไม่รู้จักสำนึกตอบแทนบุญคุณ ซ้ำร้ายยังฆ่าสัตว์ตัดชีวิตผู้อื่นเอาเนื้อมากินเลี้ยง ดื่มสุราร้องรำทำเพลงอย่างเมามายเป็นการฉลองด้วยบาปกรรมที่พวกเขาได้สร้างขึ้น จึงทำให้ตัวเอง ภรรยาและลูก ต้องพลอยมีหนี้สินบาปเวรติดตัวกันไปหมด

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ข้าบาทได้พบเห็นแล้วว่า โดยปกติมนุษย์ที่กำลังจะสิ้นใจ หากยามมีชีวิตอยู่เขาเคยสร้างทั้งกรรมดีและกรรมชั่วปะปนกัน ในขณะที่วิญญาณจะออกจากร่าง ก็จะมีพวกปีศาจ มาร อสุรกาย ปลอมแปลงเป็นบิดามารดาหรือคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมรักใคร่มาลวงล่อให้วิญญาณของเขาผู้นั้นติดตามไปสู่อบายภูมิเพื่อเป็นพรรคพวกตน

"ปุถุชนทั้งหลายในโลกเมื่อใกล้จะสิ้นใจ สติสัมปชัญญะของพวกเขาก็จะเลือนลาง อายตนะและประสาทสัมผัสก็จะดับวูบลง ไม่รับรู้แสงเสียงใด ๆ อีก
ยามนั้นคนในครอบครัวของเขา ควรน้อมสักการะบูชาต่อพระพุทธปฏิมาพร้อมกับสวดภาวนาพระนามของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเคารพนับถือ
ด้วยการกระทำอันประเสริฐยิ่งเช่นนี้ จะยังผลให้ดวงวิญญาณของผู้ที่ใกล้จะตายสามารถรอดพ้นจากการคุกคามของเหล่าภูตผีปีศาจและวิญญาณชั่วร้ายทั้งหลายซึ่งเฝ้าคอยจ้องจะจับเอาวิญญาณคนตายไปเป็นสมุนบริวาร
ข้าแต่องค์สมเด็จพระบรมโลกนาถเจ้า อันบุคคลผู้ที่ใกล้จะสิ้นใจนั้น หากได้ยินพระนามของพระพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์ทั้งหลายหรือได้สดับฟังบทสวดมนต์ด้วยจิตศรัทธา วิญญาณของบุคคลผู้นั้นก็จะไม่ต้องลงสู่นรกอเวจีและหากเป็นผู้ที่มีโทษทัณฑ์ติดตัวเพียงเล็กน้อยก็จะได้รับการปลดปล่อยเสียทันที....พระเจ้าข้า"

พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสแก่ท้าวเวสสุวรรณว่า "ท่านได้มีเมตตาจิตคอยปกป้องและพยายามช่วยเหลือมนุษย์ที่หลงอยู่ในวัฏฏะสงสารมาแล้วถึงเพียงนี้ ต่อไปในภายหน้า ท่านจงช่วยเหลือผู้ที่กำลังจะสิ้นใจเหล่านั้น ให้ได้พบกับความสงบสุขในสัมปรายภพและจงรักษาปณิธานอันประเสริฐเช่นนี้สืบต่อไปอย่าได้ท้อถอยเลย"
ท้าวเวสสุวรรณได้สดับฟังพุทธโอวาทแล้วจึงกราบทูลว่า "ขอพระพุทธองค์อย่าได้ทรงปริวิตกในข้อนั้นเลยพระเจ้าข้า ข้าบาทจะพยายามช่วยเหลือมนุษย์ทั้งหลายให้ถึงที่สุด ไม่ว่าจะเป็นในยามที่เขายังมีชีวิตหรือตายไปแล้วก็ตามเพื่อให้ทุกคนได้พบกับความสุขความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป
ขอแต่เพียงให้มนุษย์ทั้งหลาย ขณะที่ยังมีลมหายใจอยู่ยอมรับฟังและปฏิบัติตามคำตักเตือนของข้าบาทเท่านั้น เช่นนี้แล้ว ...พวกเขาย่อมจะได้รับประโยชน์อย่างใหญ่หลวง และเมื่อตายจากโลกนี้ไป วิญญาณของพวกเขาก็จะเป็นอิสระอย่างแน่นอนพระเจ้าข้า"

ครั้นแล้ว องค์สมเด็จพระบรมศาสดาได้ทรงหันมาตรัสแก่ พระกษิติครรภโพธิสัตว์ว่า "ท้าวเวสสุวรรณท่านนี้ ในอดีตเป็นผู้ที่เคยรักษาการณ์ในตำเหน่งพญายมมาทั้งนี้ก็เพื่อจะหกป้องคุ้มครองมนุษย์จำนวนมากมายมหาศาลที่ยังต้องเวียนว่าตายเกิดนี่คือ ข้ออธิษฐานบารมีของท่าน
แท้ที่จริงท่านมิใช่จอมอสูร และนับจากนี้ไปเป็นเวลา 170 อสงไขย ท่านก็จะได้สำเร็จมรรคผลเข้าสู่พุทธภูมิ
ดูก่อน...กษิติครรภโพธิสัตว์ อันความปรีชาสามารถของท้าวเวสสุวรรณนั้นลึกล้ำสุดจะหยั่ง และเหล่าเวไนยสัตว์ที่ท่านได้ฉุดช่วยมาแล้ว ก็มีจำนวนมากมายเกินกว่าจะประมาณได้เช่นกัน"
http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=9

 

มหานามแห่งพระพุทธเจ้าในอดีต


ในลำดับนั้น พระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้กราบบังคมทูลพระพุทธองค์ว่า "ข้าแต่องค์พระตถาคตเจ้า นับแต่อดีตกาลอันยาวนานที่ผ่านมา ข้าบาทได้พยายามค้นหาแนวทางปฏิบัติต่าง ๆ เพื่อจะให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่สาธุชนทั้งในปัจจุบันและสืบต่อในอนาคตกาล
ณ บัดนี้ จึงได้ใคร่กราบทูลขอต่อพระองค์ได้โปรดประทานวโรกาสนี้ให้ข้าบาทพรรณาถึงพุทธานุภาพอันยิ่งใหญ่แห่งพระนามของพระพุทธเจ้าทั้งหลายในอดีตด้วยเถิด พระเจ้าข้า"
พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสว่า "กษิติครรภโพธิสัตว์....บัดนี้เป็นเวลาอันเหมาะสมยิ่งแล้วขอให้ท่านจงกล่าวขึ้นในท่ามกลางที่ประชุมนี่เถิด" ครั้นได้รับพระพุทธานุญาติแล้ว พระกษิติครรภโพธิสัตว์จึงทรงตรัสพรรณาความว่า

ข้าแต่พระคถาคตเจ้า ในอดีตกาลอันไกลโพ้น ได้มีพรุพุทธเจ้าอุบัติขึ้นทรงพระนามว่า
"พระตัณหังกรพระพุทธจ้า" ในกาลนั้นหากบุคคลผู้ใด เพียงแต่ได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรมก็จะพ้นจากบาปเคราะห์ทั้งปวงไปตลอดระยะเวลานานถึง 40 กัป

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมามีพระพุทธเจ้าอีกพระองค์หนึ่งได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระเมธังกรพุทธเจ้า"
ในกาลนั้นหากบุคคลใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นก็จะได้เข้าสู่กระแสธารแห่งสัจจธรรมตลอดชั่วนิรันดร์

ต่อมาอักหลายชั่วกัปป์ มีพระพุทธเจ้าอีกพระองค์หนึ่งได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระสรณังกรพุทธเจ้า"
ในกาลนั้น หากบุคคลใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นก็จะได้ไปจุติบนสรวงสวรรค์เป็นเวลา 1000 ชาติ

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมา มีพระพุทธจ้าพระองค์หนึ่งได้อุบัติขึ้น ทรงพระนามว่า "พระทีปังกรพระพุทธเจ้า"
ในกาลนั้น หากบุคคลใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นก็จะได้รับการประทานพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ในทั่งสากลพิภพ

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมา มีพระพุทธเจ้าอีกพระองค์หนึ่ง ได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระโกณฑัญญะพุทธเจ้า"
ในกาลนั้น หากบุคคลใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นจะได้บรรลุถึงพระอนุตตรสัมโพธิญาณโดยเร็ว

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมา มีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระมังคละพุทธเจ้า"
ในกาลนั้น หากบุคคลผู้ใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นจะได้เกิดเป็นมนุษย์ที่มากด้วยบุญญาบารมีจะไม่มีวันล่วงลงสู่อบายภูมิเลย

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมา มีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระสุมนะพุทธเจ้า"
ในกาลนั้น หากบุคคลผู้ใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้วบังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรมบุคคลผู้นั้นจะได้ไปจุติในแดนสุขาวดีอยู่เสวยทิพยสุขชั่วกาลนาน

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมา มีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระเรวตะพุทธเจ้า"
ในกาลนั้นหากบุคคลผู้ใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นอีกไม่นานก็จะสามารถบรรลุมรรคผลสำเร็จอรหันต์

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมา มีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระโสภิตะพุทธเจ้า"
ในกาลนั้น หากบุคคลผู้ใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นก็จะหลุดพ้นจากสังสารวัฏโดยสิ้นเชิง

อีกหลายชั่วกัปป์ต่อมา มีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ได้อุบัติขึ้นทรงพระนามว่า "พระอโมทัสสีพุทธเจ้า"
ในกาลนั้น หากบุคคลผู้ใดได้ยินพระนามของพระองค์แล้ว บังเกิดจิตศรัทธาหันมาปฏิบัติธรรม บุคคลผู้นั้นก็จะมีโอกาสสดับฟังพระธรรมเทศนาจากพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ในมหาอนันตจักรวาล

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ได้มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นอีกหลายพระองค์สืบมา คือ พระปทุมะพุทธเจ้า พระนารทะพุทธจ้า พระปทุมมุตตระพุทธเจ้า พระสุเมธะพุทธเจ้า พระสุชาตะพุทธเจ้า พระอัตถทัสสีพุทธเจ้า พระธรรมทัสสีพุทธเจ้า พระสิทธัตถะพุทธเจ้า พระติสสะพุทธเจ้า พระปุสสะพุทธเจ้า พระวิปัสสุทธเจ้า พระสิขีพุทธเจ้า พระเวสสภูพุทธเจ้า พระกกุสันธะพุทธเจ้า พระโกนาคมนะพุทธเจ้า พระกัสสปะพุทธเจ้า
ตราบจนกระทั่งบัดนี้ได้ลุถึงสมัย "พระโคตมะพุทธเจ้า" พระองค์ผู้ประเสริฐแห่งหมู่ศากยราช

"ข้าแต่พระคถาคตเจ้า เวไนยสัตว์ทั้งในปัจจุบันและในอนาคตเมื่อกำลังจะสิ้นใจหากในบ้านมีบุคคลใกล้ชิด แม้เพียงสักคนหนึ่งสามารถสวดภาวนาพระนามของพระพุทธเจ้าทั้งหลายแทนผู้ที่ใกล้จะตาย เมื่อบุคคลนั้นตายไปก็จะได้รับการผ่อนผันโทษทัณฑ์ในนรก
ในส่วนผู้ที่ได้กระทำอนันตริยกรรม อันได้แก่กรรมอันหนักทั้ง 5 ประการซึ่งต้องไปรับโทษทัณฑ์ในนรกอเวจีอย่างไม่มีวันจะหลุดพ้น แต่เนื่องด้วยบุญกุศลที่คนในบ้านได้สวดภาวนาพระนามของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ก็จะสามารถทำให้โทษทัณฑ์นั้น ๆ ทุเลาเบาบางลงได้
เช่นนี้แล้วจะกล่าวไปใยถึงผู้ที่ได้สวดภาวนาบริกรรมพระนามของพระพุทธเจ้าด้วยตัวเอง มหากุศลที่มิอาจประมาณได้ย่อมจะบังเกิดแก่บุคคลผู้นั้นอย่างแน่นอน"

http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=10

 

อานิสงส์ของการบริจาคทาน


เมื่อพระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้กล่าวพรรณาถึงอานิสงส์ในการสวดภาวนาพระนามของพระพุทธเจ้าทั้งหลายจบลง ท่านก็ได้กราบอาราธนาทูลขอให้พระบรมศาสดาตรัสแสดงพระธรรมเทศนาว่าด้วยเรื่องบุญกุศลจากการบริจาคทานและแล้วพระพุทธองค์ทรงมีพระบรรหารว่า
"ตถาคตจะถือเอาโอกาสที่พวกท่านทั้งหลายจากทั่วทศทิศพิภพ มีร่วมประชุมธรรมในชั้นดาวดึงส์เทวโลกนี้อธิบายถึงอานิสงส์ของการบริจาคทานขอให้ท่านทั้งหลายจงตั้งใจฟัง
การบริจาคทานของปุถุชนในโลกนั้นมีเหตุปัจจัย ที่จะทำให้ได้รับอานิสงส์มากน้อยต่างกัน
บ้างได้รับผลบุญภายในชาติเดียว
บ้างได้รับผลบุญภายใน 10 ชาติ
บ้างก็ได้รับผลบุญถึง 100 ชาติ 1000 ชาติต่อเนื่องกันไป"

"ในโลกียโลกนั้น หากบรรดาพระราชา มหากษัตริย์ ขุนนางอำมาตย์ ข้าราชบริพารตลอดจนสมณะชีพราหมณ์ นักบวช นักพรต และปุถุชนธรรมดาทั้งหลาย เมื่อพบเห็นผู้คนที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก หูหนวกตาบอด ต้องลำบากแสนเข็ญ ด้วยเหตุนานาประการ
หากบุคคลผู้นั้นไม่ว่าจะอยู่ในวรรณะใด สถานะใด มีจิตเมตตาบริจาคทาน แก่พวกเขาเหล่านั้น โดยหยิบยื่นวัตถุทานทั้งหลายให้ด้วยมือตนเอง พร้อมทั้งกล่าวคำปลอบประโลมแก่บรรดาผู้ทุกข์ยาก บุญกุศลที่ได้รับจะมากมายดั่งเมล็ดทรายในแม่น้ำคงคา
ทั้งนี้ก็เพราะ จิตเมตตาอันบริสุทธิ์ที่มีต่อผู้ซึ่งกำลังตกทุกข์ได้ยากนั้นทรงพลานุภาพยิ่ง
อานิสงส์แห่งการบริจาคทานด้วยจิตเมตตาอันบริสุทธิ์ จะส่งผลให้บุคคลผู้นั้นได้เกิดอยู่ในชาติตระกูลที่สูงส่งเพียบพร้อมไปด้วยพระพย์ศฤงคาร เจริญรุ่งเรือง สมบูรณ์พูนสุขอย่างหาที่เปรียบมิได้"

หากผู้ใดได้พบเห็นวัดวาอาราม ศาสนสถาน สถานปฏิบัติธรรม ซึ่งมีพระรูปขององค์พระพุทธะ พระโพธิสัตว์ประดิษฐานอยู่ แล้วมีจิตศรัทธาเข้าไปนมัสการกราบไหว้สักการะ

ตลอดจนได้บำเพ็ญทาน สร้างถนนหนทางสะพาน ทะนุบำรุง สาธารณสมบัติ สร้างคัมภีร์พระสูตร หนังสือธรรมะเพื่อค้ำชูจรรโลงพระศาสนา
บุคคลผู้นั้นจะได้เสวยตำแหน่งเป็นท้าวสักกะเทวราชอยู่เป็นเวลาถึง 10 กัปป์

หากผู้ใดได้พบเห็นวัดวาอาราม ศาสนสถาน พระพุทธปฏิมา รูปเคารพของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ซึ่งทรุดโทรมถูกทิ้งร้าง แล้วบังเกิดจิตศรัทธาทำการบูรณะ ซ่อมแซม ปฏิสังขรณ์แล้วยังชักชวนสาธุชนมาร่วมบุญกันอย่างสมัครสมานสามัคคี
ด้วยอานิสงส์จากการกระทำดังกล่าว จะส่งผลให้บุคคลนั้นได้ไปจุติเป็นเทพพรหมชั้นสูง 1000 ชาติ

ส่วนผู้ที่ได้มาร่วมใจกันบำเพ็ญทานสร้างบุญโดยสละทรัพย์ สละแรงกาย สละปัญญาความรู้ก็จะได้ไปเกิดเป็นพระราชาเจ้าเมือง 100 ชาติและหากทุกคนได้อธิฐานจิต ต่อเบื้องพระพักตร์พระพุทธปฏิมาที่ซ่อมเสร็จภายในอุโบสถวิหารหรือสถานปฏิบัติธรรมนั้น ๆ ผู้ที่ได้ร่วมบุญทั้งหมดก็จะสามารถเข้าสู่กระแสแห่งนิพพานโดยถ้วนหน้า

หากบุคคลผู้ใดได้พบเห็นคนแก่ชรา คนป่วยคนพิการทุพพลภาพหรือหญิงมีครรภ์ที่ยากจนแล้วบังเกิดจิตเวทนาสงสารอย่างแรงกล้าพร้อมกับได้บริจาคทานยารักษาโรค เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม เครื่องอุปโภคบริโภค เพื่อให้พวกเขาทั้งหลายมีความสุข สะดวกสบายขึ้น

บุคคลผู้ที่ปฏิบัติเช่นนั้นก็จะได้รับอานิสงส์ยิ่งใหญ่ เขาจะได้ไปจุติเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีผู้คนกราบไหว้บูชาเป็นเวลาถึง 200 กัปป์และจะสามารถสำร็จมรรคผลได้ในที่สุด

"ดูก่อน...กษิติครรภโพธิสัตว์ บุคคลผู้ซึ่งสามารถบริจาคทานอย่างสม่ำเสมอมิได้ขาด เป็นที่น่นอนเหลือเกินว่าเขาผู้นั้นจะสามารถบรรลุมรรคผลสำเร็จเป็นพุทธะโดยมิต้องสงสัย

เหตุฉะนี้.....ท่านจงย้ำเตือนให้เวไนยสัตว์ทั้งหลายในโลกียโลก หมั่นสร้างกุศลบริจาคทานอยู่เป็นนิจ โดยเฉพาะการให้ธรรมะเป็นทาน อันเป็นยอดแห่งทานทั้งปวง อานิสงส์ที่บังเกิดขึ้นจะเป็นมหากุศลที่มิอาจประมาณได้

อนึ่ง หากบุคคลผู้ใดมีจิตศรัทธมเคารพเลื่อมใสถวายทานด้วยภัตตาหารผลไม้เครื่องบริโภค แต่พระพุทธปฏิมาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ตลอดจนได้เกื้อกูลอุปถัมภ์เหล่าพระสงฆ์ นักบวช นักพรต ผู้มีศีลบริสุทธิ์ทั้งหลาย
บุคคลผู้นั้นจะได้ไปเสวยสุขอยู่บนทิพยวิมานตราบนานเท่านาน

หากบุคคลใดได้สดับฟังธรรมกถา แม้เพียงวรรคเดียวประโยคเดียวแล้วบังเกิดจิตศรัทธามุ่งมั่นอุทิศตนเผยแผ่หลักสัจจธรรมเพื่อเป็นวิทยาทานแก่ ชาวโลกทั้งมวล บุคคลผู้นั้นย่อมจะได้ชื่อว่าสามารถบำเพ็ญมหากุศลอันกว้างใหญ่ไพศาล

หากบุคคลผู้ใดมีใจเป็นกุศลบอกกล่าวชักชวนคนทั้งหลายให้กราบไหว้พระไตรรัตน์รู้จักประพฤติปฏิบัติธรรม
ต่อไปบุคคลนั้นจะได้เกิดเป็นผู้นำของมหาชนสืบต่อกันเป็นเวลา 33 ชาติ

อนึ่งหากบุคคลผู้ใดมีใจเป็นกุศลบอกกล่าวชักชวนคนทั้งหลาย ให้มาร่วมใจกันทะนุบำรุงปฏิสังขรณ์ ศาสนสถาน วัดวาอาราม สถานปฏิบัติธรรม ซ่อมแซมหนังสือพระธรรมคัมภีร์
ต่อไปบุคคลนั้นจะได้จุติเป็นมหาเทพผู้เปี่ยมด้วยญาณปัญญาอันล้ำเลิศและจะสามารถนำเอาหลักธรรมคำสอนมาฉุดช่วยมนุษย์ทั้งหลายสืบไป

"ดูก่อน...กษิติครรภโพธิสัตว์ในอนาคตกาลหากบุคคลใดได้ปลูกฝังรากแห่งกุศลธรรมอันดี โดยสร้างหนังสือคัมภีร์พระสูตร เผยแผ่หลักธรรม เพื่อกล่อมเกลาจิตใจผู้คน หากสาธุชนเหล่านั้นปฏิบัติด้วยใจอันบริสุทธิ์มีปณิธานมุ่งมั่นบำเพ็ญธรรมเพื่อประโยชน์สุขของมวลมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลาย บุญกุศลก็จะเนืองนองแผ่ผลโพศาล ให้ได้ประนบแต่ความสุขถึงร้อยชาติพันชาติ
แต่ถ้าหากบุคคลผู้ใดกระทำไปเพื่อชื่อเสียง ลาภ สักการะ มุ่งแต่เฉพาะประโยชน์ส่วนตน เขาผู้นั้นก็จะได้รับผลบุญเพียง 3 ชาติ
เหตุฉะนี้ หากบุคคลใดเป็นผู้ไม่ยึดติดในบุญกุศลที่ตนได้กระทำไว้แล้วสามารถสละผลบุญนั้นอุทิศออกไป เช่นนี้จึงจะนับได้ว่าเป็นการบำเพ็ญทานที่แท้จริงเมื่อนั้นบุญกุศลก็จะเพิ่มพูนเป็นหมื่นเท่าทวีคูณ
ดูก่อน....กษิติครรภผู้เป็นมหาโพธิสัตว์ อานิสงส์ของการบำเพ็ญทานก็เป็นดังที่คถาคตได้กล่าววิสัชนามาด้วยประการฉะนี้"

 

ธรรมกถาแห่งแม่พระธรณี


จากนั้นพระแม่ธรณีได้เข้าเฝ้ากราบทูลองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า "ข้าแต่พระบรมศาสดา นับแต่โบราณกาลมา ข้าพระบาทได้กราบนมัสการองค์พระโพธิสัตว์มาแล้วมากมายหลายพระองค์ ซึ่งทุกพระองค์ล้วนเปี่ยมด้วยปัญญาบารมีและปรีชาญาณอันล้ำเลิศต่างก็ทรงเสด็จมาเพื่อฉุดช่วยเวไนยสัตว์ทั้งหลาย
แต่ทว่าปณิธานของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ยิ่งใหญ่กว่าข้อปณิธานใด ๆ และที่สคัญบุญสัมพันธ์ที่ท่านมีต่อเวไนยสัตว์ในโลกียโลกนั้นลึกซึ้งแน่นแฟ้นเช่นเดียวกันกับที่องค์พระศรีอาริยเมตไตย พระโพธิสัตว์กวนอิม พระมัญชุศรีและพระสมันตภัทรโพธิสัตว์มีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายในมหาอนันตจักรวาล
พระมหาโพธิสัตว์ทั้ง 5 พระองค์นี้ล้วนยังมิได้บรรลุพระปณิธานอันยิ่งใหญ่ที่ทรงตั้งไว้ แม้ว่าทุก ๆ พระองค์จะได้แบ่งพระภาคออกเป็นหมื่นแสนพระภาคไปฉุดช่วยสรรพสัตว์ที่ยังหลงวนเวียนอยู่ในภูมิทั้ง 6 ได้เป็นจำนวนถึงร้อยหมื่นล้านเท่าของเมล็ดทรายในแม่น้ำคงคาแล้วก็ตาม."

ข้าแต่พระคถาคตเจ้า ตัวข้าบาทได้พินิจพิจารณาแล้วเห็นว่า ในเคหะสถานบ้านเรือนของมนุษย์ทั้งหลาย หากทางด้านทิศใต้ของบริเวณที่อยู่อาศัย สามารถจัดให้เป็นมุมสงบและสะอาด โดยนำวัสดุมาสร้างเป็นสถานที่ประดิษฐานพระรูปของพระกษิติครรภโพธิสัตว์แล้วกระทำการสักการบูชาสวดมนต์ภาวนาอยู่เป็นประจำ อานิสงส์ย่อมบังเกิดแก่เคหะสถานบ้านเรือนของบุคคลผู้นั้น 10 ประการคือ
1. พื้นดินจะอุดมสมบูรณ์
2. ครอบครัวจะมีแต่ความสุข
3. วิญญาณบรรพบุรุษจะได้รับการฉุดช่วยให้ไปสู่สุคติภพ
4. ทุกคนในครอบครัวจะมีอายุยืน
5. หน้าที่การงานจะเจริญรุ่งเรืองประสบความสำเร็จ
6. แคล้วคลาดจากอุทกภัยและอัคคีภัย
7. จะไม่พานพบเหตุการณ์ร้ายแรงใด ๆ
8. จะไม่ฝันร้าย
9. ไม่ว่าจะไปแห่งไหนเทพเทวาจะติดตามคุ้มครองอารักขา
10. จะได้รับอานิสงส์เทียบเท่ากับการบำเพ็ญธรรมทาน


"ข้าแต่พระคถาคตเจ้า ในอนาคตกาลภายหน้า หากบ้านเรือนใดมีพระรูปและคัมภีร์พระสูตรของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ อีกทั้งบุคคลนั้นเป็นเจ้าของบ้าน ตั้งมั่นอยู่ในศีลธรรมอันดีและมีจิตศรัทธาสวดมนต์ภาวนาอยู่เป็นประจำ เมื่อนั้น ข้าบาทจะใช้อิทธิฤทธิ์คอยปกปักษ์รักษาผู้คนในบ้านเรือนนั้นตลอดเวลา มิให้มีภัยพิบัติใด ๆ เข้าไปกล้ำกรายได้อย่างเด็ดขาดพระเจ้าข้า"
พระพุทธองค์จึงทรงมีพระดำรัสว่า
"แท้จริงแล้วด้วยเดชานุภาพและอิทธิฤทธิ์ที่ท่านมีอยู่ ยากนักที่จะมีเทพพรหม องค์ใดเสมอเหมือนพื้นปฐพีในมนุษย์โลกตลอดจน ต้นไม้ใบหญ้า กรวด หิน ดิน ทราย แม้กระทั่งพืชพันธุ์ธัญญาหารทั้งหลายทั้งปวงก็ล้วนอยู่ในความอารักขาดูแลของท่าน จึงได้เจริญเติบโตมีความอุดมสมบูรณ์ดังที่เป็นอยู่"

มาบัดนี้ ท่านยังได้กล่าวยกย่องสรรเสริญกิตติคุณของพระกษิติครรภผู้เป็นมหาโพธิสัตว์ นี่ย่อมจะเป็นปัจจัยเสริมส่งบารมีธรรมของท่านให้สูงขึ้นไปอีกเป็นหมื่นแสนเท่า
ต่อไปภายหน้า หากสาธุชนใดหมั่นศึกษาพระสูตรนี้ แล้วได้ประพฤติปฏิบัติตามขอท่านและเทพพรหมทั้งหลายจงไปคอยปกป้องคุ้มครอง อย่าให้มีเภทภัยใด ๆ มาทำอันตรายแก่เขาได้
การที่มนุษย์ปุถุชนในโลกได้รับความคุ้มครองอารักขาดูแลจากเหล่าเทพยดามากมายนั้น ก็เนื่องด้วยอานิสงส์ที่เขาได้บำเพ็ญทานสร้างกุศลและระลึกถึงพระเมตตาคุณของพระกษิติครรภโพธสัตว์อยู่เสมอ
เช่นนี้แล้วบุคคลผู้นั้นต่อไปย่อมจะสามารถหลุดพ้นจากทะเลทุกข์สามารถเข้าสู่นิพพานอันเป็นแดนบรมสุข นี่เองเป็นเหตุให้ พวกเขาเหล่านั้นต้องได้รับการปกป้องอารักขาเป็นพิเศษ"
http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=12

 

อานิสงส์ของการได้สดับพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์


ครั้นพระพุทธดำรัสจบแล้ว ทันใดนั้นก็ปรากฏฉัพพรรณรังสีเปล่งประกายเจิดจ้าขึ้นโดยรอบพระเศียรแห่งองค์สมเด็จพระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้า และทุก ๆ อณูของรัศมีนั้นก็บังเกิดเสียงดนตรีทิพย์อันไพเราะเสนาะโสต บรรเลงแผ่ก้องไปทั่งประมณฑล
และแล้วพระพุทธองค์จึงตรงตรัสแก่ผู้ที่มาชุมนุมทั้งหมดว่า
" ดูก่อน....ท่านทั้งหลาย ความประเสริฐล้ำเลิศของการถึงที่สุดแห่งทุกข์สามารถสำเร็จมรรคผลได้ บรรลุสู่พระอนุตตรสัมโพธิญาณนั้นนับเป็นเรื่องที่เหนือวิสัยจิตญาณของสรรพสัตว์ผู้ยังข้องติดอยู่ในโลก จะหยั่งรู้ได้ แต่ทว่า การที่พระกษิติครรภโพธิสัตว์ มุ่งมั่นฉุดช่วยสรรพสัตว์และรอคอยให้พวกเขาเหล่านั้นสำเร็จเป็นพุทธะทั้งหมดเสียก่อน แล้วจึงจะยอมเข้าไปเสวยสุขในแดนนิพพาน ปณิธานแห่งการเสียสละเช่นนี้นับเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่และเกินกว่าจะหาสิ่งใดมาเปรียบได้"

บัดนั้นท่ามกลางมหาสันนิบาตที่ประชุม พระโพธิสัตว์กวนอิมผู้เปี่ยมด้วยมหาเมตตาการุณย์ ได้ทรงประณมพระหัตถ์ถวายอภิวาท แล้วเสด็จลงจากพระแท่นอาสนะที่ประทับ
พระโพธิสัตว์กวนอิมได้กราบทูลพระบรมศาสดาว่า
"ข้าแต่พระสัพพัญญูเจ้า ข้าบาทได้สดับฟังธรรมกถาที่พระองค์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย แซ่ซ้องสรรเสริญพระกษิติครรภโพธิสัตว์แล้ว
จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ทั่วหมื่นโลกธาตุมาพร้อมกันพรรณาพระกิตติคุณของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ ถึงกระนั้นก็ไม่มีวันจะจบสิ้น"

"แลบัดนี้ ข้าบาทใคร่กราบอาราธนาทูลขอให้พระองค์ ได้พรรณาถึงเดชานุภาพของพระกษิติครรภโพธิสัตว์เพื่อจะยังศรัทธาปสาทะให้เกิดแก่ผู้ที่มาชุมนุมกันในที่นี่ทุกหมู่เหล่าด้วยเถิด พระเจ้าข้า"
พระพุทธองค์ได้ตรัสว่า
"ดูก่อน...กวนซื่ออิม ท่านผู้เป็นนาวาธรรมแห่งเมตตา เวไนยสัตว์ทั้งหลายในโลก ไม่ว่าผู้ใดที่ได้เอ่ยนามของท่านด้วยใจศรัทธา เขาผู้นั้นย่อมสามารถพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
วันนี้อาศัยจิตที่เปี่ยมด้วยมหาเมตตามหากรุณาไม่มีที่สิ้นสุดต่อสรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่า
ท่านจึงได้ขอให้เรากล่าวพรรณาถึงเดชานุภาพของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ฉะนั้นขอให้ทุกท่านจงตั้งใจฟังให้ดี"

"ดูก่อน.....ชาวสวรรค์ทั้งหลาย หากผู้ใดได้เสวยผลบุญจนใหล้จะหมดสิ้นแล้วนิมิตหมายแห่งการต้องไปจุติใหม่ก็จะปรากฏ ได้แก่ ฉวีวรรณเกิดเศร้าหมอง ทิพยอาภรณ์ก็มัวหม่นลง เป็นต้น
แต่หากชาวสวรรค์ผู้นั้นได้เพ่งจิตของตนจนบังเกิดรูปนิมิตพร้อมทั้งได้ยินพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ขึ้นแล้ว จงรีบน้อมจิตสำรวมใจเอ่ยบริกรรมนามท่านด้วยศรัทธาอันมั่นคง

"ดูก่อน.....ชาวสวรรค์ทั้งหลาย หากผู้ใดได้เสวยผลบุญจนใหล้จะหมดสิ้นแล้วนิมิตหมายแห่งการต้องไปจุติใหม่ก็จะปรากฏ ได้แก่ ฉวีวรรณเกิดเศร้าหมอง ทิพยอาภรณ์ก็มัวหม่นลง เป็นต้น
แต่หากชาวสวรรค์ผู้นั้นได้เพ่งจิตของตนจนบังเกิดรูปนิมิตพร้อมทั้งได้ยินพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ขึ้นแล้ว จงรีบน้อมจิตสำรวมใจเอ่ยบริกรรมนามท่านด้วยศรัทธาอันมั่นคง

เช่นนี้แล้วเทพเทวาเหล่านั้นก็จะสามารถเสวยทิพยสุขสืบต่อไปอีกในแดนสวรรค์มิต้องล่วงลงสู่อบายภูมิชั้นต่ำอีก
ฉะนั้น จะกล่าวไปใยถึงผู้ที่เลื่อมใสศรัทธา และกราบไหว้บูชาพระกษิติครรภโพธิสัตว์อยู่เป็นประจำ บุญกุศลของเขาย่อมจะสูงส่งมากล้นเหลือคณานับ"

"เวไนยสัตว์ที่หลงเวียนว่ายอยู่ในอบายภูมิทั้ง 6 เมื่อถึงคราวละสังขารใกล้จะสิ้นใจตาย หากบุคคลผู้นั้นได้ยินพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์แม้เพียงผ่านหูสักครั้ง แล้วบังเกิดสติระลึกได้ถึงพระเมตตาคุณอันยิ่งใหญ่ของท่านวิญญาณของเขาก็จะไม่ตกลงสู่ภพภูมิเบื้องล่างอีก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่บิดามารดาญาติพี่น้อง ได้นำเอาทรัพย์สินของผู้ตายออกมาบริจาคสร้างกุศล หากเขาผู้นั้นยังไม่หมดสิ้นอายุขัย แต่ต้องเจ็บหนักอันเนื่องจากมีหนี้สินเวรกรรมติดตามมาสนอง
ด้วยอานิสงส์ผลบุญนั้นจะทำให้อาการของเขาทุเลาเบาบางลงได้
หากเป็นบุคคลที่เคยก่อบาปสร้างเวรไว้ จนวิญญาณต้องไปรับโทษหนักแต่ด้วยอานิสงส์ผลบุญจะช่วยให้โทษนั้นได้ผ่อนหนักเป็นเบา
ส่วนบุคคลใดที่มีบาปกรรมติดตัวเพียงเล็กน้อย ด้วยอานิสงส์ที่ญาติพี่น้องได้สร้างกุศลอุทิศให้ เขาผู้นั้นก็จะได้ไปสู่สุคติภพโดยง่าย"

"บุคคลใดเป็นผู้ที่กำพร้าบิดามารดา ตั้งแต่เยาว์วัยขาดคนอุปการะดูแล พ่อแม่พี่น้องต้องมีอันล้มหายตายจากหรือพลัดพรากกันไป เมื่อโตขึ้นแล้วเกิดจิตสำนึกที่ดีอยากสร้างกุศลอุทิศให้และใคร่ได้รู้ถึงที่อยู่ของญาติพี่น้องที่พลัดพรากสูญหายไป
หากเขาผู้นั้นมีจิตศรัทธาแรงกล้าและจริงใจ กราบไหว้สักการะพระกษิติครรภโพธิสัตว์ติดต่อกันเป็นเวลา 7 วันโดยไม่ท้อถอย
เช่นนี้แล้ว ถ้าหากเป็นผู้ที่พ่อแม่ญาติพี่น้องได้ตายไปแล้ววิญญาณตกลงสู่นรกภูมิถูกจองจำต้องโทษสถานหนักด้วยอานิสงส์จากการกราบไหว้สักการะพระกษิติครรภโพธิสัตว์ จะทำให้ดวงวิญญาณของพวกเขาได้รับการปลดปล่อยให้ไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่า แต่ถ้าพ่อแม่ญาติพี่น้องของบุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่ในโลกพวกเขาก็จะได้รับผลานิสงส์มีบุญญาบารมีเพิ่มมากยิ่งขึ้น"

บุคคลผู้ที่พลัดพรากจากบิดามารดาญาติพี่น้องหากสามารถควายสักการะบูชาและสวดภาวนาพระนามของพระกษิติครรภ 10000จบ ภายในเวลา 21 วันเขาผู้นั้นก็จะได้รับเมตตาจากพระองค์โดยจะได้รู้ถึงที่อยู่ของบิดามารดาญาติพี่น้องที่พลัดพรากและถ้าหากเป็นผู้มีบุญบารมีสูงพอ พระองค์จะทรงปรากฏในเห็นในนิมิตร

สาธุชนผู้ใจบุญท่านใดสามารถสวดมนตภาวนาพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์วันละ 1000 จบเป็นเวลา 1000 วันโดยมิได้ขาด เมื่อนั้นองค์โพระโพธิสัตว์กษิติครรภก็จะทรงบัญชาให้เทพเทวาพระภูมิเจ้าที่มาคอยปกป้องดูแลบุคคลผู้นั้น เพื่อให้ชีวิตประสบแต่ความอุดมสมบูรณ์พูนสุขปราศจากโรคภัยไข้เจ็บและท้ายที่สุดเขาจะได้รับการปกแผ่พระหัตถ์ประสิทธิ์ประสาทพรอันถือเป็นนิมิตรหมายแห่งศิริมงคลสูงสุดว่า ต่อไปในอนาคตกาลบุคคลผู้นั้นย่อมสามารถสำเร็จมรรคผลได้อย่าง แน่นอน

ดูก่อน....กวนซื่ออินโพธิสัตว์ สาธุชนใดบังเกิดมหาเมตตาตั้งอธิษฐานจิตอย่างแน่วแน่ว่า จะฉุดช่วยเวไนยสัตว์แล้วหันหน้าเข้าสู่วิถีธรรม บำเพ็ญเพียรโดยมุ่งหวังให้หลุดพ้นจาก 3 ภพ
หากสาธุชนผู้นั้นได้สดับพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์แล้ว ถวายสักการะด้วยใจศรัทธา เขาก็จะสามารถฝ่าฟันอุปสรรคที่ขวางกั้นและสามารถบรรลุถึงเป้าหมายสูงสุดได้เร็วยิ่งขึ้น
ดูก่อน...กวนซื่ออินโพธิสัตว์ หากความปรารถนาของสาธุชนผู้ใดจำต้องใช้เวลาถึงร้อยหมื่นปีจึงจะสำเร็จได้ ขอแต่เพียงเขาผู้นั้นมีจิตใจมั่นคง ภาวนาระลึกถึงพระกษิติครรภโพธิสัตว์ สิ่งที่มุ่งหวังก็จะสัมฤทธิ์ผลได้ในเวลาอันรวดเร็ว

หากสาธุชนใด มีจิตใจมุ่งมั่นศึกษาหลักธรรม แต่แม้ว่าจะได้รับการชี้แนะจากเกจิอาจารย์มามากมายแล้ว ก็ยังไม่สามารถเข้าใจในข้อพระธรรมอันลึกซึ้งได้
ทั้งนี้เนื่องด้วยบุพกรรมแต่ปางก่อน เข้ามาริดรอนปิดบังดวงปัญญาให้เลอะเลือนหลงลืมง่าย ไม่สามารถเข้าใจในข้ออรรถาธรรมใด ๆ
หากสธุชนผู้นั้นได้หดับฟังและตั้งใจสวดภาวนาพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้ถวายของหอมน้ำปรุงแค่รูปของท่านและกราบทูลความในใจ พร้อมกับจัดน้ำสะอาด 1 ถ้วย ถวายไว้ ณ เบื้องหน้าพระรูปของท่าน เป็นเวลา 1 วัน 1 คืน ในวันรุ่งขึ้นจึงอาราธนานำน้ำนั้นมาดื่มด้วยจิต ศรัทธา

ขณะที่จะดื่มจงบ่ายหน้าไปทางทักษิณาทิศ แล้วอธิษฐานจิตตั้งปณิธานว่าหลังจากดื่มแล้วจะดำรงตนอยู่ในเบญจศีลไม่บริโภคเลือดเนื้อสัตว์ไม่เสพของคาวใด ๆ อีก หากสามารถปฏิบัติเช่นนี้ด้วยจิตศรัทธามั่นคง เขาก็จะได้เข้าเฝ้าพระกษิติครรภโพธิสัตว์ใน นิมิตร เมื่อนั้นท่านจะประพรมน้ำทิพย์ประสิทธิ์ประสาทพรเพื่อขจัดสิ่งอัปมงคลทั้งหลายให้สูญสิ้นไป
และแล้วบุคคลผู้นั้นจะตื่นขึ้นมาด้วยจิตญาณอันผ่องใส มีสติปัญญาเพิ่มพูน มีความเฉียบแหลมสามารถจดจำพระธรรมทั้งหลายได้ด้วยการเห็นและอ่านเพียงครั้งเดียว
ดูก่อน...กวนซื่ออินโพธิสัตว์ บุคคลผู้ใดที่ชีวิตและครอบครัวไม่เป็นสุข ประสพแต่เรื่องราวทุกข์ร้อนใจเป็นอาจิณกินอยู่อย่างแร้นแค้น ร่างกายมีแต่โรคภัยเบียดเบียนแม้ยามหลับ ก็ฝันเห็นแต่สิ่งเลวร้ายเป็นประจำ

บุคคลเหล่านี้ หากได้กราบไหว้สักการบูชา และสวดท่องพระนามของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ครบ 10000 จบ สิ่งอัปมงคลทั้งหลายในชีวิตก็จะค่อย ๆ มลายหายไป ในยามหลับก็จะนิมิตรฝันเห็นแต่สิ่งที่ดีงาม ต่อไปบุคคลผู้นั้นจะพบแต่ความสมบูรณ์พูนสุข
ดูก่อน...กวนซื่ออินโพธิสัตว์ บุคคลผู้ใดมีเหตุจำเป็นต้องเดินทาง ผ่านป่าเขาข้ามลำห้วย แม่น้ำหรือทะเลกว้างเขาผู้นั้นสมควรอย่างยิ่งที่จะสวดภาวนาพระนามระลึกถึงพระกษิติครรภโพธิสัตว์เสียก่อน ทั้งนี้เพื่อว่าบุคคลเหล่านั้นจะได้รับความคุ้มครองจากเทพเทวาทั้งหลายตลอดการเดินทาง แม้ ต้องได้พบกับสัตว์ร้ายหรือ ภูตผีปีศาจ เขาก็จะแคล้วคลาดจาดภยันตรายทั้งปวง

"ดูก่อน...พระโพธิสัตว์แห่งเมตตาอาศัยบุญสัมพันธ์ที่มีต่อสรรพสัตว์ในโลกียโลกขอจงใช้ฤทธานุภาพของท่าน เผยแผ่พระสูตรนี้ เพื่อให้เวไนยสัตว์ทั้งหลายมีโอกาสได้ศึกษาอันจะนำมาซึ่งผลานิสงส์ยิ่งใหญ่สืบต่อไปนับร้อยพันฏิปี"
ครั้นแล้วองค์สมเด็จพระบรมศาสดาได้ทรงตรัสสัมโมทนียกถาความว่า
"เดชานุภาพแห่งพระกษิติครรภโพธิสัตว์ แม้เม็ดทรายมากล้นในคงคามหานทีมิอาจนำมาเปรียบเปรย ขอได้จริงใจสักการะกราบไหว้เพียงชั่วขณะจิตหนึ่ง

ผลานิสงส์นั้นสูงส่งสุดจะพรรณนา สาธุชนหญิงชาย มนุษย์ และเหล่าเทวา พญานาคราช
เมื่อถึงคราวต้องตกลงสู่ภพภูมิเบื้องล่าง เพียงสำรามจิตน้อมระลึกถึงองค์โพธิสัตว์ผู้เรืองเดช
กรรมเวรจะมลายสิ้น สิริอายุจะเพิ่มพูนสุขสมบูรณ์สวัสดี
ผู้ใดต้องพลัดพรากขาดบุพการี
วิญญาณสถิตอยู่แห่งหนใดใคร่อยากรู้
อีกพี่น้องญาติสนิททั้งชายหญิง
ตั้งแต่แรกเกิดมามิเคยได้พบหน้า
หากวาดปั้นปฏิมาพระรูปองค์ผู้ทรงฤทธิ์
ด้วยจิตศรัทธาแน่แน่วไม่แปรผัน
พร่ำสวดท่องพระนามในสามเจ็ดทิวาวาร
มหาโพธิสัตว์จะเสด็จมาประจักษ์ให้ได้พบ
เพื่อชี้นำทางประสบพบญาติมิตรที่จากไกล


เวไนยสำนึกตนฉุดช่วยพ้นนรกร้าย มาตรแม้นไม่ถดถอยจิตเดิมมั่น
จะทรงประสาทพรเป็นนิมิตรหมายสำคัญ เพื่อให้ได้บำเพ็ญสู่พุทธภูมิ
ได้หลุดพ้นไตรภพหมดทรมาน
ผู้ใดจักมุ่งมั่นปณิธานเมตตาจิต ควรคารวะกราบองค์ท่านก่อน
สิ่งที่หวังทั้งหลายสัมฤทธิ์ได้โดยเร็วพลัน กรรมเวรนั้นสิ้นพันผูกไม่ขวางกั้น
ผู้ใดหมั่นพินิจใคร่ครวญธรรมบท ย่อมสามารถฉุดช่วยผู้ลอยคอกลางทะเลให้คืนฝั่ง
หากตั้งจิตหมายมั่นพุทธภูมิอันเลิศล้ำ แต่ศึกษาธรรมกลับเวียนว่ายอ่านเวียนลืมไม่ได้ผล
เหตุเพราะตนมีเวรกรรมปิดกั้นจากปางก่อน มาริดรอนปัญญายากจดจำ
แม้นมีใจสักการะภาวนาด้วยเครื่องหอม ถวายทาน อุปโภค บริโภค ทรัพย์สิ่งของ
พร้อมน้ำใสบริสุทธิ์แทนใจจริง ผ่านหนึ่งวันหนึ่งคืนตั้งสัจจาอธิษฐานดื่ม
ด้วยจิตมุ่งรักษาศีลกินเจประพฤติธรรม สุรา กาเม มุสาวาท ไม่ประมาทเร่งถอยหนี
เว้นฆ่าสัตว์บำเพ็ญตนบริสุทธิ์หยุดกินเนี้อ บารมีมั่นจะได้พบองค์โพธิสัตว์ในนิมิตร
ครั้นฟื้นตื่นย่อมรู้แจ้งมงคลความสิ่งดีงาม บทพระธรรมเพียงผ่านโสดจดจำแม่นมิลบลืม
ด้วยกฤษดาภิจิหารท่านสูงส่ง อำนวยผลส่งสว่างดวงปัญญา

อีกปุถุชนคนยากไร้สุดเร้นแค้นและป่วยไข้ บ้านต้องแตกพี่น้องแยกพลัดพรากทั้งหลับฝันแต่เรื่องร้ายไม่เป็นสุข จะวอนขอจากที่ใดก็ไร้ผล
เพียงมีจิตศรัทธามั่นสักการะรูปฉายาพระกษิติครรภ เพทภัยทั้งปวงพลันสิ้นสลายในบันพลยังผลให้นิมิตเห็นแต่สิ่งดีมีความสุข ทุกเทพไทเทวาร่วมรักษา อำนวยพรให้โภคทรัพย์ศฤงคารจำเริญเพิ่มพูนบริบูรณ์ผล แม้ยามดั้นด้นสู่ป่าพง หุบเขาลำเนาไพร ข้ามห้วงน้ำทะเลกว้างกระเสสินธุ์ต้องผจญลมฝน
พยัคฆา อสรพิษ ภูตผีร้าย ทั้งเผชิญคนพาลใจทราม สันดานหยาบ แต่หากได้สักการบูชาพระองค์ท่าน เพท ภัยร้อยหมื่นพัน มีอันต้องราบคาบสยบสิ้นขอทุกท่านจงได้ใคร่ครวญสดับฟัง อัน เดชาฤทธาพระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์ แผ่กว้างไกลไพศาลทั่วไตรภพ ร้อยพันล้านโกฏิปี สุดจะกล่าวพรรณนาได้จบสิ้น แม้นผู้ใดได้ยินเพียงเอ่ยนามกราบสักการบูชา ปฏิบัติพร้อมกุศลบุญเนืองนอง สนองตอบหมื่นแสนเท่าทบทวี ขอองค์โพธิสัตว์กวนอิมโปรดรับรู้ เร่งประกาศทั่วพิภพจรดหล้า ใครได้พาตนคืนสู่วิถีแห่งธรรมมา จักสำเร็จหลุดพ้นเวียนว่ายเอย

 

ผลานิสงส์ของการสักการะ บูชาพระกษิติครรภโพธิสัตว์


ในขณะนั้นองค์สมเด็จพระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเอื้อมพระสุวรรณหัตถ์ไปปกแผ่พุทธบารมีลงเหนือพระเศียรของพระกษิติครรภโพธิสัตว์ พร้อมกับทรงมีพระดำรัสว่า
"กษิติครรภ ... กษิติครรภ....ผู้เปี่ยมด้วยฤทธาจุภาพและมหาเมตตาสุดจะหยั่งได้ในโอกาสที่บรรดาเหล่าพุทธะ พระโพธิสัตว์ พระอรหันต์ เทพพรหม พญานาคและสรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่าอันมีจำนวนมากมายมหาศาล ได้มาร่วมชุมนุม ณ ดาวดึงส์เทวโลกแห่งนี้
เราตถาคต...ขอฝากฝังพวกเขาตลอดจนเวไนยสัตว์ทั้งหลายในโลกียโลกผู้ซึ่งยังมิได้หลุดพ้นจากวัฏฏะสงสารไว้ในความดูแลของท่าน จงพยายามฉุดช่วยเขาเหล่านั้นแม้สักเพียง 1 วันก็อย่าให้ได้ตกล่วงลงสู่อบายภูมิ จนต้องประสบกับความทุกขเวทนาอีก

"เวไนยสัตว์ในโลกียโลก จิตใจเรรวนไม่แน่นอน สันดานบาปมีมากในตน แม้จะมีใจคิดทำความดีอยู่บ้าง แต่ก็เป็นเพียงชั่วครู่ชั่วยาม เมื่อไปพบกับสิ่งชั่วร้ายอบายมุขทั้งหลาย อนุสัยสันดานบาปก็งอกเงยกำเริบขึ้นอีก
เหตุฉะนี้ ตถาคตจึงต้องนิรมานกายออกนับหมื่นล้านรูปกายเพื่อโปรดฉุดช่วยพวกเขาเหล่านั้นตามควรแก่รากฐานแห่งบุญบารมีของแต่ละคน
กษิติครรภโพธิสัตว์...บัดนี้เราขอฝากฝังสรรพสัตว์ทั้งเบื้องบนและเบื้องล่างไว้กับท่าน หากในอนาคตกาลเวไนยสัตว์เหล่าใดหวังให้พระธรรมเจริญในตนได้ปลูกฝังกุศลกรรมแม้เพียงเท่าเศษผงธุลี ก็ขอให้ท่านใช้กฤษดาภินิหารอันยิ่งใหญ่ของท่านออกปกป้องและอุ้มชูเกื้อหนุนให้เขาเหล่านั้นดำเนินอยู่ในสายธารแห่งสัจจธรรมตลอดไป"

"ดูก่อน....กษิติครรภโพธิสัตว์ ในภายหน้าหากมีสรรพสัตว์เหล่าใดถูกวิบากกรรมตามสนอง อันเนื่องจากบาปเวรที่เขาได้กระทำเป็นเหตุให้ต้องตกล่วงลงสู่อบายภูมิเบื้องล่าง
ก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ประตูนรก หากสรรพสัตว์เหล่านั้น เพียงแต่รำลึกถึงพระนามของพระพุทธเจ้า หรือพระโพธิสัตว์องค์ใดองค์หนึ่ง หรือได้สวดภาวนาสักครั้งดียวก็ขอให้ท่านจงใช้ฤทธานุภาพลงไปทลายเครื่องจองจำอันได้แก่ โลภะ โทสะ โมหะ และกิเลสทั้งปวง ซึ่งพันธนาการร้อยรัดจิตวิญญาณของพวกเขาไว้ ให้ต้องได้รับทุกข์ทรมานอยู่ในอบายภูมิ
ท้ายที่สุดจงนำแสงสว่างเข้าสู่พุทธจิตธรรมญาณของพวกเขาโดยการถ่ายทอดหลักสัจจธรรมอันเที่ยงแท้ให้ประจักษ์เพื่อเวไนยสัตว์ทั้งปวงทุกหมู่เหล่าจะได้กลับคืนสู่แดนนิพพาน อยู่เสวยบรมสุขชั่วนิรันดร์โดยพร้อมเพรียงกัน"

ครั้นพระกษิติครรภโพธิสัตว์ได้สดับฟังพระพุทธดำรัสจบลงก็ทรงประณมหัตถ์ขึ้นน้อมรับพระบัญชาด้วยเศียรเกล้าล้าทูลว่า
"ขอองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าอย่าได้ทรงพระประวิตาไปเลยพระเจ้าข้า ในอนาคตกาลมาตรแม้นว่ามีผู้ใดยึดมั่นในพระสัจจธรรมข้าบาทก็จะใช้กุศโลบายอันแยบยลและเหมาะสม ไปฉุดช่วยนำพาเขาผู้นั้นออกจากวัฏฏสงสารให้จงได้"

"โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ประพฤติปฏิบัติธรรม มุ่งมั่นสร้างแต่ความดีมาโดยตลอดข้าบาทจะดูแลให้เขาได้อยู่ในวิถีแห่งธรรมไปตลอดกาล วันยอมให้ล่วงหล่นไปเป็นอันขาดพระเจ้าข้า"
ในขณะนั้น มีพระโพธิสัตว์องค์หนึ่งนามว่า " ซีคงจั่น" ได้กราบขอประทานพุทธานุญาติแล้วทูลถามว่า
" ข้าแต่องค์สมเด็จพระบรมศาสดาในอนาคตกาลภายหน้าหากมีเวไนยสัตว์เหล่าใดที่ได้สดับฟังเรื่องราวของพระกษิติครรภโพธิสัตว์"

แล้วตั้งใจพากเพียรบำเพ็ญธรรม ประพฤติดีปฏิบัติชอบ อีกทั้งได้พากันถวายสักการะ บูชา ภาวนาพระนามของท่านเป็นประจำจะบังเกิดผลานิสงส์ประการใดบ้างพระเจ้าข้า?

แล้วตั้งใจพากเพียรบำเพ็ญธรรม ประพฤติดีปฏิบัติชอบ อีกทั้งได้พากันถวายสักการะ บูชา ภาวนาพระนามของท่านเป็นประจำจะบังเกิดผลานิสงส์ประการใดบ้างพระเจ้าข้า?

พระพุทธองค์ทรงตรัสตอบว่า "ขอพวกท่านทั้งหลายจงตั้งใจฟังให้ดีผู้ใดก็ตามได้ยินได้ฟังเรื่องราวของ พระกษิติครรภโพธิสัตว์มูลปณิธานสูตร นื้แล้วมีจิตศรัทธากราบไหว้สักการะบูชาระลึกถึงท่านเป็นประจำจะบังเกิดผลานิสงส์ขึ้น 28 ประการดังนี้คือ

1. เทพนาคาปกปักษ์รักษาและระลึกอยู่เป็นนิจ
2. กุศลผลบุญเจริญรุ่งเรืองไพบูลย์ยิ่ง ๆ ขึ้นทุกทิวาราตรี
3. สร้างสมแต่อริยมรรคเป็นสมุฏฐานทั้งก่อเหตุปัจจัยแห่งกุศลกรรม
4. โพธิจิตย่อมไม่บังเกิดความท้อถอย
5. สมบูรณ์ด้วยเครื่องบริโภคอุปโภคตลอดกาล
6. แคล้วคลาดปราศจากโรคาพยาธิ
7. รอดพ้นจากอุทกภัยและอัคคีภัย
8. นิราศจากโจรภัยมาเบียดเบียน
9. เป็นที่เคารพยกย่องของเหล่านรชนทั่วไป
10. เทพารักษ์คุ้มครองอุ้มชูช่วยเหลือเสมอ
11. สตรีปรารถนากลับเพศเป็นบุรุษ
12. เกิดในตระกูลวงศ์ญาติแห่งพระมหากษัตริย์หรือราชอำมาตย์
13. มีรูปอินทรีย์กายอินทรีย์สมบูรณ์
14. จุติในแดนสวรรค์
15. ภพหน้าจะบังเกิดเป็นพระมหาราชาธิราช
16. สามารถหยั่งรู้ระลึกเหตุการณ์แห่งอดีตชาติ
17. คิดประสงค์สิ่งใดย่อมได้ดังมโนปรารถนาทุกประการ
18. วงศ์ญาติตระกูลอีกทั้งบริวาร เสพแต่ความสุขเกษมสำราญปราศทุกข์
19. สิ่งอัปมงคลทั้งหลายย่อมสูญหายมลายสิ้น
20. ไม่ไปบังเกิดในทุคติภูมิ
21. หากสัญจรไป ณ แห่งใด ย่อมได้รับความสะดวก ผ่านพ้นจากอุปสรรคทั้งมวล
22. ในยามราตรีย่อมสุบินในทางศุภมงคล ปราศจากนิมิตอันชั่วร้าย
23. บรรพบุรุษและวงศ์ญาติที่ได้ล่วงลับแล้วนั้น ก็จะหลุดพ้นจากแดนทุคติภูมิ
24. กำเนิดในภพหน้าก็จะเป็นผู้มีบุญวาสนา
25. ได้รับการยกย่องจากอริยชนทั้งหลาย
26. มีสติปัญญารอบรู้เป็นเลิศ
27. มีใจอันเปี่ยมล้นด้วยเมตตาธรรมเป็นพื้นฐาน
28. ปัจฉิมกาลจักสำเร็จพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ

ดูก่อน...ซีคงจั่นโพธิสัตว์ หากในอนาคตกาลเวไนยสัตว์เหล่าใด ได้ประพฤติปฏิบัติตนตามธรรมโอวาทแห่งพระสูตรนี้แล้ว บุคคลเหล่านั้นยังจะได้รับมหากุศล 7 ประการคือ
1. จะได้สำเร็จมรรคผลโดยเร็ว
2. สามารถลบล้างหนี้เวรบาปกรรม
3. เหล่าเทพเทวาจะปกป้องคุ้มครองทุกทิวาราตรี
4. มีโพธิจิตที่มั่นคงไม่เสื่อมถอย
5. บุญญาบารมีเพิ่มพูน
6. มีสิริอายุยืนยาว
7. จักได้สำเร็จพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณอย่างแน่นอน

ครั้นเหล่าพุทธะ พระโพธิสัตว์ พระอรหันต์ พร้อมทั้งบรรดาเทพพรหมและสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากทั้วทศทิศในหมื่นจักรวาล ได้สดับฟังเรื่องราวของพระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์ซึ่งองค์สมเด็จพระบรมศาสดาอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงโปรดเมตตาแสดงวิสัชนาจบลง
ทุกพระองค์ต่างก็ได้เปล่งเสียงแซ่ซ้องสาธุการขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกันว่า "ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยได้ยินว่าผู้ใดมีปณิธานที่สูงล้ำ ดังองค์พระกษิติครรภโพธิสัตว์เจ้า พระองค์นี้เลย ช่างน่าอัศจรรย์....น่าอัศจรรย์จริง ๆ"
ในกาลบัดนั้นเหล่าเทพยดาซึ่งอยู่ในฟากฟ้านภากาศเบื้องบนต่างก็ได้โปรยปรายข้าวตอกดอกไม้ และแก้วมณีรัตนชาติอันแวววาวระยิบระยับลงมา เพื่อน้อมนมัสการบูชาแต่องค์สมเด็จพระศากยมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระกษิติครรภโพธิสัตว์ ทัศนาการดูประหนึ่งหยาดฝนทิพย์อันประพรมให้วิจิตรงดงามสว่างไสวเรืองรองไปทั้วชั้นดาวดึงส์เทวโลกนั้น
แลบัดนี้จึงขอสมมุติยุติ "พระกษิติครรภโพธิสัตว์มูลปณิธานสูตร" ลงด้วยประการฉะนี้
http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=116&page=14

 

มหาโมทนาสาธุ ถวายเป็นการบูชาแด่พระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์

นำมอ ตี่จั่งอ้วง ผ่อสัก สาธุ มหาสาธุ​

[b-wai]​

​

​

​

 

ดันๆ