หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

อัศจรรย์สายรุ้งคู่
แปลกดีแท้หนอ...

จุดเริ่มต้นสายรุ้ง

เห็นสายรุ้งจางๆอีกเส้นข้างบน

เห็นสายรุ้งจางๆอีกเส้นข้างบน​

 

ภาพประทับใจผม: คุณปู่อินทร์ตาทิพย์เดินไปรับมอบพระพุทธปฐีธาตุกับ..จากองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ด้วยความปีติยิ่ง
โดยมีคุณแม่ชม นั่งปีติร่วมอยู่ใกล้ๆกันและแม่บอกผมว่า "ดีใจที่เห็นรอยยิ้มของท่านผู้เฒ่า" สาธุๆครับ​

 

ขออนุโมทนาและแสดงความยินดีกับท่านสมบัติเป็นอย่างยิ่ง ขอให้มีความสุขความเจริญ สงบร่มเย็น มั่งมีศรีสุข แลสว่างไสวทั้งทางโลกและทางธรรมจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรมเทอญ

ดร.นนต์

 

อนุโมทนาบุญครับท่าน
ขออานิสงค์ผลบุญทั้งหลายที่ท่านสมบัติได้สั่งสม บำเพ็ญมาดีแล้ว เกื้อหนุนและส่งผลให้ประสบความเจริญรุ่งเรือง เพียบพร้อมด้วยสุข สมบัติ สว่างไสวในเส้นทางธรรม และเจริญในธรรมอันยิ่ง บรรลุถึงเป้าหมายซึ่งปรารถนาไว้ จวบจนถึงที่สุดแห่งปรมัตสัจจธรรมครับ

ภูเบศวร์

 

อนุโมทนาด้วยครับขอให้รวยๆทั้งทางโลกและทางธรรมครับ

 

โมทนาบุญกุศลด้วยนะครับ.....

ขอให้มีความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป.....โลกและธรรม.....สมปราถนาทุกประการเหมือนชื่อบ้านเลยนะครับ

หมายถึง.....สุขในสมบัติทางโลก แล
.....สุขในสมบัติทางธรรม

สุขสมปราถนา
สมาชิกธรรม

 

สาธุ สาธุ ขอให้เจริญยิ่งๆ ในธรรม

 

ขอสวัสดีทุกคน และลูกศิษย์ของพ่อแม่ครูอาจารย์ทุกท่านครับ
เนื่องจากผมได้มีโอกาสได้ไปกราบพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ภูดานไหมาครั้งนึง แล้วเกิดความประทับใจเป็นอย่างยิ่ง ท่านให้ธรรมมะที่ตรงใจเรา เข้าใจง่าย สามารถนำมาปฏิบัติได้จริง และให้ข้อคิดอีกหลายอย่าง ท่านมีเมตตาสำหรับคนธรรมดาเช่นผมมากครับ ซึ่งไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน ผมเลยอยากที่จะขอนำพระพุทธปฐวีธาตุที่มีผู้นำมาให้ร่วมบุญ ประมูลกับท่านที่ศรัทธา เพื่อที่จะนำปัจจัยทั้งหมดถวายแด่พ่อแม่ครูอาจารย์ เพื่อใช้จ่ายตามแต่พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านจะเห็นสมควรครับ
ประมูลพระพุทธปฐวีธาตุ เพื่อร่วมบุญฯกับองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช
เริ่มประมูลร่วมบุญฯระหว่างวันที่ : 4 ก.ย. 55 สิ้นสุด 30 ก.ย. 55 (เวลาพลังจิต 09:00) ขอเริ่มต้นที่ 5,000 บาท ครับ

ประมูลผ่านเว็บบอร์ดช่องทางนี้ได้เลยครับ หรือ PM หาผมโดยตรงได้เลยครับ

โอนปัจจัยร่วมบุญหลังทราบผลการประมูลที่:
ชื่อบัญชี : นางบุญชม ยางธิสาร
เลขที่บัญชี: 4160396194
ธนาคาร : กรุงไทย สาขากุฉินารายณ์
ประเภทบัญชี : ออมทรัพย์

ขอกราบขอบพระคุณและโมทนาสาธุในบุญกุศลนี้ทุกประการ

 

มาแล้วครับ.....กำลังมุ่งมั่นหาเวลาเก็บเกี่ยวประสบการณ์อยู่ครับ ก็ลองผิดลองถูกอยู่เช่นกัน แถมหลงทางถอยหล้ง ถอยลงเขาและหลงเขาอยู่พอสมควร ใจตนกลับคิดในใจว่าเดินไปข้างหน้าอยู่นี่นา.....ที่ไหนได้หันไปข้างหน้าแต่กลายเป็นก้าวถอยหลัง.....หึหึ ความสามารถที่พิเศษ คือเดินถอยหลัง

วาระก่อนโน้นพ่อแม่ครูอาจารย์ให้ข้อคิดอยู่ว่า สมมุติว่าเราเดินขึ้นภูเขาไปได้ครึ่งทางแล้ว ทำไมจะต้องลงมาแล้วย้อนเริ่มต้นใหม่เดินขึ้นไปใหม่ได้กลางๆเขาก็ลงมาอีก มันก็ได้แค่นั้น ไม่ถึงยอดเขาสักที ไปไม่ถึงไหนหรอกเสียเวลาเปล่า(ไม่มีใครเขาทำหรอก).....นับเป็นการบ้านกองโตสำหรับผมเลยหล่ะครับ(ไม่ได้หมายถึงว่าผมเองปฏิบัติได้ครึ่งทางแล้วนะครับ.....ยกตัวอย่างครับ)

อุปมาว่า.....เป้าหมายเราจะเดินขึ้นตึกสูงสี่ชั้น เราก็ควรที่จะเดินตรงไปให้ถึงซึ่งเป้าหมายที่ตั้งไว้ หลังจากนั้นแล้วค่อยพิจารณาย้อนกลับลงมาแต่ละชั้นแต่ละห้องว่ามีกี่ห้อง แต่ละห้องเป็นอย่างไรบ้างไปตามสภาวะธรรม ไล่เป็นชั้นๆเป็นห้องๆไปอย่างละเอียดรอบคอบช้าๆได้โดยไม่รีบร้อน เพราะถึงซึ่งเป้าหมายแล้วนั่นเอง

ในทางปฏิบัติที่ติดจนกลายเป็นนิสัย คือความสงสัยใคร่รู้ ต้องรู้ ต้องเข้าใจให้หมด ให้เคลียร์ทุกเรื่องที่สงสัยก่อนจึงจะก้าวผ่านไป ไม่งั้นก็จะค้างคาอยู่ร่ำไป กลายเป็นนิวรณ์.....ซึ่งเป็นผลเสียอย่างมากสำหรับผม สงสัยในอาการและสิ่งที่พบที่เจอ แล้วก็ตั้งตารอสิ่งที่พบเจอลมๆแล้งๆเป็นสายบัวรอเก้อว่า.....จะมาอีกไหมหนอ.....เสียเวลาไปมากเลยกว่าจะเข้าใจ สุดท้ายก็ต้องขอน้อมนำเอาธรรมะขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช มาเป็นแนวทางยึดถือและปฏิบัติอย่างเคร่งครัด คือ.....

"วางทุกอย่างที่รู้ ไม่ต้องรู้ทุกอย่างจึงค่อยวาง"



หลงอยู่.....ไม่ลืมตาย
สมาชิกธรรม/นรธ.พิเชฐ

 

เห็นอะไรก็ไม่สู้ เห็นกายกับใจของเรา
รู้อะไรก็ไม่สู้ รู้กายกับใจของเรา
จำแนกอะไรก็ไม่สู้ จำแนกกายกับใจของเรา
ฝึกอะไรก็ไม่สู้ ฝึกกายกับใจของเรา
ชนะอะไรก็ไม่สู้ ชนะกายกับใจของเรา
สละอะไรก็ไม่สู้ สละกายกับใจของเรา
วางอะไรก็ไม่สู้ วางกายกับใจของเรา
...ฯลฯ...​

เช้านี้ทำวัตรสวดมนต์ตี 5 จากนั้นนั่งภาวนาไปได้สักพักจิตกึ่งสงบกึ่งตื่น
ก็ได้นิมิตเห็นหมาน้อยตัวน่ารักเชียว วิ่งเล่นเที่ยวจับนู่นนี่มาเล่นบนภูเขา
แล้วเธอก็ทิ้งขว้าง แล้วก็ไปเล่นอย่างอื่นต่อไปเรื่อยๆ อืม...ก็ดูเพลินดีนะ​

แต่ด้วยความที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์สอนเรา นรธ.เสมอว่า...
เมื่อเธอทั้งหลายเห็นอะไร รู้อะไรแล้วก็จงน้อมนำมาเป็นอุบายธรรมสอนใจตนเองเสมอ
แล้วจงละวางมันเสีย​

ก็ทำให้เราเห็นว่า อ๊อ...เจ้าหมาน้อยนี้มันเปรียบเหมือนใจของเราดีๆนิเอง ที่คอยวิ่งไล่
คอยเที่ยวหาอะไรต่างๆมาใส่อยู่เสมอ ไม่รู้จักเบื่อหน่าย และก็มีบางครั้งที่เสียเวลาอยู่กับสิ่งนั้นๆอยู่
ไม่ยอมวางได้เสียที นี่ก็เป็นเวลาต้องภาวนาแล้วนะ ทำไมจิตดวงนี้จึงคอยนำแต่เรื่องงาน ฯลฯ
มาทำให้วุ่นวายไม่สงบลงได้เสียทีหนอ...​

ว่าแล้วก็นึกถึงองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ นึกถึงองค์พระพุทธเจ้า น้อมนำให้เป็นพุทธานุสสติ ธรรมานุสสติ สังฆานุสสติ
จิตดวงนี้ก็พลอยสงบลงได้ พลอยให้นึกถึงธรรมะต่างๆที่องค์ท่านเมตตาสอนพวกเราว่า ​

"รู้แล้ววาง วางทุกอย่างที่รู้ ไม่ต้องรู้ทุกอย่างจึงค่อยวาง" ​

นอกจากนั้นแล้ว ก็นึกถึงบางคนบางท่านมี (หรืออยากมี) หูทิพย์ ตาทิพย์ ฯลฯ
ธรรมอีกข้อก็ผุดมาสอนว่า "เห็นอะไรก็ไม่สู้ เห็นกายกับใจเรา" แถมมาอีก​

สุดท้าย...เช้านี้จึงได้น้อมนำมาบอกกล่าวเล่าเรื่องแด่ญาติธรรมทั้งหลาย ไปขบคิดต่อไป

อนึ่ง...นี้เป็นเพียงข้อคิดทางธรรมของ นรธ.ระดับอนุบาลเท่านั้น จึงโปรดให้อภัยหากจะดูแปลกๆไปบ้างครับ​

ข้าพระพุทธเจ้าจักน้อมนำธรรมะ มาลงสู่ในใจ ให้ใจเป็นธรรม ให้ธรรมเป็นใจ จนเป็นสิ่งเดียวกัน

ให้สมดั่งพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ ... ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นชื่อว่า...เห็นเราตถาคต​

ข้าพระพุทธเจ้าขอนอบน้อมกราบ กราบ กราบ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า

พระอริยสงฆเจ้า องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ด้วยความเคารพเหนือเศียรเกล้า​

ขอเจริญในธรรม
IT Man/05.09.55​

 

กราบขอบพระคุณ พี่ภูเบศวร์ ที่ให้ข้อคิดและกำลังใจในการปฏิบัติครับ ผมเองก็พยายามที่จะมีสติรู้ให้มากที่สุด ในวันๆหนึ่ง บางวันตั้งใจจะทำ แต่กว่าจะมีสติรู้ได้ก็ล่วงไปครึ่งวันแล้วครับ พี่ แต่ก็ไม่ละความพยายามนะครับ

ขอบคุณครับ

นคร

 

ทำบุญเยอะแท้หนอ ท่านสมบัติ
จะไม่รอผมบ้างเลยหรือไร

 

กราบขอบพระคุณพี่ซึ้งบน ที่นำธรรมะของพ่อแม่อาจารย์มาให้ พวกเราได้พิจารณา การจะเป็นผู้รู้ได้ เราคงต้องถูกรู้มามากมายมหาศาล ใช่ไหมครับ
อ่านตามที่พี่เขียนและพิจารณาตามไปด้วย มีอาการวาบทางจิตแบบประหลาดครับ จนต้องนั่งหลับตากำหนดตามคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์สักพักหนึ่งทีเดียวครับ

ขอน้อมจิตอันบริสุทธิ์ของผม กราบแทบเท้าองค์พ่อแม่ครูอาจารย์
กราบคุณแม่ชม กราบท่านพี่ๆทุกท่านที่คอยเอาธรรมะของพ่อแม่ครูอาจารย์ มาให้คนที่ไม่เคยได้มีวาสนาพบเจอท่านได้เรียนรู้ และคอยเตือนสติตนเองอยู่เสมอครับ

นคร

 

กราบขอบพระคุณพี่ซึ้งบน ที่นำธรรมะของพ่อแม่อาจารย์มาให้ พวกเราได้พิจารณา การจะเป็นผู้รู้ได้ เราคงต้องถูกรู้มามากมายมหาศาล ใช่ไหมครับ
อ่านตามที่พี่เขียนและพิจารณาตามไปด้วย มีอาการวาบทางจิตแบบประหลาดครับ(คล้ายๆใจหาย) จนต้องนั่งหลับตากำหนดตามคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์สักพักหนึ่งทีเดียวครับ

ขอน้อมจิตอันบริสุทธิ์ของผม กราบแทบเท้าองค์พ่อแม่ครูอาจารย์
กราบคุณแม่ชม กราบท่านพี่ๆทุกท่านที่คอยเอาธรรมะของพ่อแม่ครูอาจารย์ มาให้คนที่ไม่เคยได้มีวาสนาพบเจอท่านได้เรียนรู้ และคอยเตือนสติตนเองอยู่เสมอครับ

นคร

 

สาธุ สมกับการรอคอยที่จะได้รับฟังการถ่ายทอดธรรมที่ ชัดเจน แจ่มแจ้ง
ผู้ที่ได้เข้าใจแล้วจึงสามารถแจกแจงได้แจ่มชัดดังเช่นนี้ อนุโมทนาครับ

ธรรมที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์(พ.สุรเตโช) แห่งภูดานไห ได้แนะแนวทางนั้น ผู้ที่ได้รับธรรมตรงจากองค์ท่าน จะสามารถเข้าใจได้ง่าย และโดนใจ เพราะเป็นไปตามสมควรแก่ธรรมภายในจิตเรา เป็นทางสายเอกที่ตรง ลัดสั้น เป็นมรรควิถีที่จะทำให้เราได้เข้าใจความเป็นจริง และนำพาตนให้ออกจากกองทุกข์ได้

คำสอนและคำชี้แนะจากองค์ท่าน จึงเป็นวิถีสู่ความรู้แจ้ง อย่างแท้จริง

ขอน้อมศิรวาทต่อความเมตตาขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์พ.สุรเตโช แห่งภูดานไห
กราบ กราบ กราบ

 

หายไปปลีกวิเวกนี่เอง
ได้ข้อคิดข้อธรรมที่ท่านสมาชิกธรรมได้นำมาแบ่งปันกันในสิ่งที่ยังไม่เคยได้รับรู้ ให้ได้นำมาพิจารณา ต้องขอบพระคุณมากครับ

ครั้งหนึ่ง.. ในช่วงเวลาที่ผมบวชศึกษาธรรมกับองค์พ่อแม่ครูอาจารย์หลวงปู่สิม ถ้ำผาปล่อง ได้นิมิตว่า..ท่านได้ยื่นเหรียญบาทให้กับผม4เหรียญ เป็นที่ประหลาดใจ ได้ตีความหมายถึงความเมตตาของท่าน ให้น้อมนำองค์ธรรมแห่งอิทธิบาท4 มาเป็นบาทแห่งการปฏิบัติ ซึ่งผมก็ได้ยึดถือและน้อมนำมาเป็นหลักธรรมประจำใจเสมอมา
อิทธิบาท4ได้ยังประโยชน์ให้ได้เดินอยู่บนวิถีแห่งการปฏิบัติได้มั่นคง ไม่หลงทางเตลิดเปิดเปิงไป หรือหลงไปก็ได้รู้ เพราะธรรมแห่งข้อวิมังสา คือการได้พิจารณาทบทวน ตรวจสอบใคร่ควร ถึงเหตุและผล ในการปฏิบัติของเรา

ก็ขออนุโมทนากับท่านสมาชิกธรรม กับการก้าวเดินไปอย่างไม่หยุดยั้งครับ

 

สาธุกับคุณภูเบศวร์ คุณนครและท่านอื่นๆด้วยครับ ถ้าข้อความที่ผมโพสออกไปสามารถยังประโยชน์ให้เกิดขึ้น กับพี่น้องญาติธรรมหลายๆท่าน เข้าใจถึงธรรมที่พ่อแม่ครูอาจารย์ได้เมตตาสั่งสอน อย่างน้อยก็ทำให้ผมรู้สึกถึงความไม่สูญเปล่า กับการที่มีโอกาสได้รับธรรมโดยตรงจากองค์ท่าน

ผมเคยอ่านเรื่อง จิตกับสติ มาบ้างแต่ไม่เคยเข้าใจว่าเกี่ยวข้องกันอย่างไร จนกระทั่งได้มาฟังจากพ่อแม่ครูอาจารย์ เรื่องที่เคยคิดว่ายากก็ค่อยๆง่ายขึ้น ผู้ที่เคยมีโอกาสได้ฟังธรรมจากองค์ท่าน คงพอเข้าใจได้กับภาษาง่ายๆ ในการอธิบายข้อธรรมขององค์ท่าน ที่จริงแล้วท่านสอนผมมากกว่าที่ผมโพสออกไป เพียงแต่บางอย่างมันเกินกำลัง สติปัญญาของผมที่จะปฎิบัติได้ อย่างเช่น เรื่องหลังจากเราสามารถแยก ผู้รู้กับผู้ถูกรู้ ได้อย่างเด็ดขาดแล้ว ก็ให้ทำลาย(ปล่อยวาง)ผู้รู้นั้นเสีย เพราะผู้รู้นั้นเปรียบเสมือนเชื้อที่จะทำให้ เกิดภพเกิดชาติ(การเวียนว่ายตายเกิด) เมื่อเราทำลายผู้รู้แล้ว ก็เท่ากับตัดการกลับมาเกิดอีก แต่การเกิดภพเกิดชาตินั้น มันมีของมันอยู่แล้ว ไม่ว่าเราจะทำลายผู้รู้ได้หรือไม่ได้ มันก็มีของมันอยู่อย่างนั้น เพียงแต่เราทำลายที่เหตุ ที่จะทำให้เกิดเท่านั้น

มองไปที่หนทางเบื้องหน้าแล้ว ยังคงต้องหมั่นฝึกฝนและอดทนต่อไป บอกตนเองอยู่เสมอว่า อย่าตั้งเป้าหมายในการปฎิบัติให้สูงนัก ในการที่จะเข้าถึงมรรค-ผล ให้ค่อยๆเดินต่อไปเป็นขั้นเป็นตอน ตามคำสั่งสอนขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ณ.ตอนนี้ ขอเพียงหาผู้รู้ให้เจอ แล้วกำหนดให้รู้ว่า จิตส่วนจิต(ผู้รู้ส่วนผู้รู้) - กิเลสส่วนกิเลส(ผู้ถูกรู้ส่วนผู้ถูกรู้) และมีสติขอรู้อยู่กับปัจจุบัน(ชั่วขณะจิตหนึ่ง) เท่านี้ก่อนครับ

ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงกับคุณสมบัติ ที่นำพาให้ผมได้มาพบ องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ เมื่อ 12 ส.ค.54 วาระวันแม่ ผมมีโอกาสได้ไป ภูดานไห นับเวลา 1 ปีที่ผ่านมากับปัจจุบัน ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เมื่อก่อนไม่รู้ว่าถูกกรรมเหวี่ยงไปอยู่ ณ.ที่แห่งใด แต่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ก็เมตตาหยิบผมกลับเข้ามา บนเส้นทางแห่งธรรมสายนี้ มีชีวิตใหม่ในร่างเก่า มีมุมมองชีวิตที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ได้สัมผัสประสบการณ์ใหม่ๆขอบคุณหลายๆเด้อ

วันที่ได้มีโอกาสเดินตามพ่อแม่ครูอาจารย์บิณฑบาตร ผมเห็นรอยบาทขององค์ท่าน ที่เดินอยู่ข้างหน้า จิตของผมบอกตัวเองว่า ผมจะไม่เหยียบซ้ำรอย รอยบาทขององค์ท่านเป็นอันขาด และขอตั้งจิตอธิฐานว่าจะเดินตามรอยบาทนี้ ไปทุกภพทุกชาติ จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งทุกข์

ศิษย์โง่ ขอกราบ กราบ กราบ แทบบาทองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ครับ

 

ครับผมก็ขอโมทนาในบุญกุศลและข้อธรรมกับท่านภู...ด้วยเช่นกันครับ

ก้าวเดินไปด้วยกันอย่างไม่หยุดยั้ง.....สู่หลักชัย.....โดยมีหลักใจ.....

ขอเจริญในธรรมครับ
สมาชิกธรรม

 

เมื่อวันก่อนได้พูดคุยกับคุณแม่...
แล้วก็ไปสะดุดที่เรื่องพระธาตุและรัชกาลที่ 6 พระองค์ท่านเก่งเรื่องบทกวีมาก
บทกวีสำคัญในพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 มีอยู่ว่า...​

เมืองใด ไม่มี ทหารหาญ เมืองนั้น ไม่นาน เป็นข้า
เมืองใด ไร้จอมพารา เมืองนั้น ไม่ช้า อับจน
เมืองใด ไม่มี พาณิชย์เลิศ เมืองนั้น ย่อมเกิด ขัดสน
เมืองใด ไร้ศิลป์ โสภณ เมืองนั้น ไม่พ้น เสื่อมทราม
เมืองใด ไม่มี กวีแก้ว เมืองนั้น ไม่แคล้ว คนหยาม
เมืองใด ไม่มี นารีงาม เมืองนั้น หมดความ ภูมิใจ
เมืองใด ไม่มี ดนตรีเลิศ เมืองนั้น ไม่เพริศ พิสมัย
เมืองใด ไร้ธรรม อำไพ เมืองนั้น บรรลัย แน่นอน ​

ชาติใด ไร้รัก สมัครสมาน จะทำการ สิ่งใด ก็ไร้ผล
แม้ชาติ ย่อยยับ อับจน บุคคล จะสุข อยู่อย่างไร
(บทพระราชนิพนธ์ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖)​

 

แม่สอดวิว

​

​

​

​

ได้มาแย้ว... กค 8632
​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​