เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ผมก็เขียนกระตุกต่อมไปงั้นแหละ รู้อยู่แล้วว่ากฏหมายเฮงซวยยุคประชาธิปตายส้นมือส้นเท้าของไอ้พวกโลกสวยทำไม่ได้

แค่อยากบอกว่า เมืองไทยเคยทำได้ และบ้านเมืองสงบสุขเรียบร้อย ไฟไหม้ที่ไหน จับคนวางเพลิงยิงเป้าตรงนั้น สมัยจอมพลถนอมมีปล้นฆ่าสะเทือนขวัญสะท้านเมือง ก็จับยิงเป้าตรงที่ปล้นให้คนดูตรงที่เกิดเหตุ เรื่องพวกนี้ผมเกิดทันทั้งนั้น แถมความจำผมโคตรดี จำได้ทุกเรื่อง

ประชาธิปไตยที่พวกขี้ข้าฝรั่งเอามาเผยแพร่จนคนคลุ้มคลั่ง เดินตามก้น ก่อให้เกิดองค์กรอิสระบ้าบอคอแตกมากมาย แม้แต่ปราบไอ้พวกกบฏ 3 จว.ใต้ที่ก่อความไม่สงบ ผ่านไปหลายสิบปี องค์กรส้นเกือกมันยังขุดขึ้นมาเอาเรื่องคนทำงานที่เสี่ยงภัยเสี่ยงชีวิตให้บ้านเมืองสงบสุข รักษาผืนแผ่นดินไทย

แล้วอย่างนี้จะพึ่งใครได้ ถ้าทหาร-ตำรวจ กลัวโดนฟ้องจากการปฏิบัติหน้าที่เพื่อชาติ?

เขียนแล้วเพลียฮาร์ท สงสัยต้องรอ "พระเจ้าตาก" กลับมาเสวยชาตินักรบอีกสักรอบ แต่จะทันหรือเปล่า บ้านเมืองอาจแตกเป็นเสี่ยงๆไปก่อน!!!

 

ตัวกระโดดไปรวมกัน ตอบใหม่ เขียนใหม่อีกโพสท์ดีกว่า

 

เรื่องเล่า..."ผีหวงบ้าน"
"อาถรรพ์ธรณีสงฆ์"!!!
===============
(5).

ผม (ต่อไปนี้ใช้แทนชื่อเชิด จะได้ไม่เดี๋ยวผม เดี๋ยวเชิด)...ไขกุญแจเปิดประตู หางตาเห็นประตูห้องเช่าอื่นแง้มมอง แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อมยิ้มแล้วเดินเข้าห้องไป

ยืนพินิจพิจารณาเตียงที่ดูเกินฐานะห้องเช่าราคาถูกอย่างละเอียดเป็นครั้งแรก มันสวยแข็งแรง เตียงไม้สักอย่างดีมิน่า คุณป้าจึงหวงเตียง หวงบ้านไม่ยอมไปผุดไปเกิด

ยกมือวันทาหัวเตียงขออาศัยนอน แล้วผมก็ทิ้งตัวหลับไปง่ายๆอีกรอบ!

ความฝันยังไม่สิ้นสุด คราวนี้เหมือนจริงมากกว่าหนแรก เพราะผมโดนกระตุกอย่างแรงที่ขา แต่ความเพลียทำให้ไม่ยอมตื่น

"โครม"...! ผมโดนลากกลิ้งโค่โร่ตกจากเตียง ผลุดลุกนั่งอย่างฉุนเฉียว ตะโกนใส่ลมใส่แล้งในห้อง

"อะไรกัน จุดธูปขอกันดีๆแล้วนะยังมาแกล้งอีก ไม่นอนเตียงก็ได้วะ"

ความง่วงความเหนื่อยบดบังความกลัว ผมคลานไปลากที่นอนผืนบางลงมาปูข้างเตียงแล้วหลับง่ายๆอีกทีประสาหนุ่มบ้านนอกกินง่าย อยู่ง่าย หลับง่าย ต้องตื่นแต่ตี3 ตี4 เป็นประจำเพื่อช่วยทางบ้านกรีดยาง ก่อนไปโรงเรียน

ฝันอีก...คุณป้ามหาภัยไม่ยอมเลิกรา รอบนี้เป็นภาพหน้าตาอิ่มเอิบอย่างในรูปภาพห้องโถงข้างล่าง ใบหน้ายิ้มแย้มดูดีมีเมตตา สวมชุดขาวงามสง่าอย่างคนปฏิบัติธรรมหรือคนเตรียมตัวไปวัด

ในฝันเธอยืนมองผมเฉยๆไม่พูดกระไร แล้วภาพก็ค่อยๆเลือนหายไป ไม่มีคราบเลือดเนื้อดิบรอบริมฝีปาก ปราศจากกลิ่นเหม็นคาวเลือด ผมยังได้กลิ่นน้ำหอมจางๆอย่างน้ำอบไทยอีกด้วย

ตื่นขึ้นมาทบทวนความฝันกึ่งดีจากคุณป้า สรุปกับตัวเอง เธอไม่อยากให้ใครใช้เตียงนี้ แต่ผมยังตะหงิดใจ ภาพหลังสุดยืนยัน คุณป้าเป็นคนทำบุญเข้าวัดเป็นประจำ

ไฉนยังมีสถานะผีๆสางๆ ไม่รู้จักไปเกิดไปเสวยบุญ แต่ดันเสวยภพภูมิวนเวียนเป็นผีหวงข้าวของ?

ถามลุงสิทธิ์ก็คงไม่ได้คำตอบ เพราะลุงบอกแล้วเป็นเรื่องครอบครัว เรื่องส่วนตัวไม่อยากเล่ามาก ผมตัดใจเลิกคิดอยากรู้อยากเห็น ชีวิตใครก็ชีวิตมัน รีบอาบน้ำก่อนที่ห้อง อื่นๆจะแย่งใช้ห้องน้ำห้องส้วม ทำงานวันแรก ขอไปก่อนไก่โห่ให้เจ้าของโรงเรียนประทับใจ

วงจรชีวิตของผม เข้าสู่ความเรียบง่ายประสาคนต้องสู้ ไม่มีความโลดโผนตื่นเต้นอย่างอื่นเข้ามาทำให้อะดรีนาลีนแต่ละวันสูบฉีด ไม่ใช้เตียงเจ้ากรรมแค่นอนบนกระดานพื้นห้องมีฟูกปู ถือว่าดีกว่าแคร่ในสวนที่ต้องนอนเฝ้าหน้าผลไม้ด้วยซ้ำ

ชีวิตคิดบวกก็ไม่ติดลบ ผู้เช่ารายอื่นทุกห้องล้วนมีสีหน้าแววตาฉงนสนเท่ห์...ไหง ผมอยู่ห้องอาถรรพ์ได้นานที่สุดเท่าที่พวกเขาเห็นมา?!

ลืมเล่าไปนิด ห้องเช่าอื่นก็เป็นผู้ชายล้วน มีทั้งวัยกลางคนและวัยหนุ่ม ไม่มีผู้หญิงเลย อาจเป็นเพราะซอยค่อนข้างลึกขาออกถนนใหญ่เดินไกลผ่านเรือกสวนค่อนข้างเปลี่ยว ขาเข้าอาศัยสามล้อถีบ แถมข้างหน้าเป็นวัด สาวๆจึงขอผ่านไม่แวะวียนมาใช้บริการ

รับเงินเดือนก้อนแรก น้ำพักน้ำแรงตัวเอง แม้มันจะเป็นเงินก้อนขี้ปะติ๋ว แต่ก็ภูมิใจไม่หยอก ผมเจียดส่วนหนึ่งซื้อของไปทำบุญให้คุณป้าตามที่ได้จุดธูปบอกวันแรก

วัดอยู่หน้าบ้านไม่เสียเวลาตะเกียกตะกายหาแหล่งบุญ และเป็นหนแรกอีกเหมือนกันที่ผมย่างกรายเข้าในวัดเล็กๆแต่สงบเงียบ กุฏิพระปลูกเรียงห่างๆอยู่ 3 หลัง เป็นเรือนสูงมี นอกชานและบันไดขึ้น อาจเป็นเพราะอยู่ใกล้น้ำมาก บางทีน้ำคงท่วมจึงทำกุฏิมีใต้ถุน

ผมเดินชะเง้อคอยาวมองหาพระที่จะทำบุญได้ กุฏิท้ายสุดมีหลวงตาแก่ๆนั่งรับลมอยู่นอกชานพอดี ผมรีบขึ้นบันไดวางข้าวของแล้วก้มกราบแจ้งจุดประสงค์

"อ้อ...จะทำให้ยายนุ่มเรอะ เป็นญาติข้างไหนกัน?"

น้ำเสียงท่านแปลกใจ แต่ผมพอจับอาการได้อย่างหนึ่งได้ว่า หลวงตารู้จักป้านุ่มดี ท่านอาจอยู่ตั้งแต่ป้ายังสาวกระทั่งตาย เผลอๆเป็นพระที่ป้านุ่มทำบุญด้วยเป็นประจำ

ผมเล่าให้ท่านฟังย่อๆ หลวงตายิ้มแย้มอารมณ์ดีแล้วก็สั่นศีรษะน้อยๆ

"ยายคนนี้ไม่ยอมไปผุดไปเกิดเสียที เวรกรรมมันช่างหนักหนาทั้งผัวทั้งเมีย"

เอาแล้วไง คำเปรยกึ่งบ่นหลวงตาจุดความอยากรู้อยากเห็นประสาปุถุชนขึ้นมาทันที ผมรีบยกมือไหว้ โยนหินถามทาง

"ดูป้าเขาคนเข้าวัดทำบุญนะครับ"

หลวงตาพยักหน้าไม่ขัด...

"ใช่ รายนี้เรื่องบุญเรื่องกุศลไม่เคยปฏิเสธขอให้บอก ทำแหลก แต่อย่างว่าบุญก็ส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป แรงไหนมากกว่าก็ให้ผลก่อน เอ้า อย่ามัวคุยเลย มาว่าเรื่องทำบุญเถอะ"

เสียดายหลวงตาไม่ยอมเล่าต่อ อาจเป็นเพราะมิใช่กิจของสงฆ์ หรือเล่าไปก็เป็นนินทากาเลขัดต่อวัตรปฏิบัติเช่นกัน

แต่ประกายไฟที่หลวงตาจุดโดยไม่ตั้งใจ ก็ทำให้ผมเกิดความอยากรู้อยากเห็น อยากจุดต่อเป็นคบเพลิงเป็นแสงสว่างแห่งปัญญา อย่างน้อยจะได้สลายความข้องใจในบาปบุญคุณโทษที่คนหนุ่มอายุน้อยเช่นผม ยังไม่เข้าใจถ่องแท้ลึกซึ้ง

เหตุใดป้านุ่มคนทำบุญสุนทานตลอดชีวิต จึงเสวยวิบากกรรมอยู่เช่นนั้น แล้วคนทำบุญได้บุญจริงหรือไร?!?

เรื่องนี้ย่อมมีคำตอบจาก 2 บุคคลคือ "ลุงสิทธิ์" กับ "หลวงตา" แต่ผมจะทำให้เรื่องเล่าหลุดจากปากใคร ก็ต้องเฟ้นหาวิธี และรอเวลา...!

(((ยังมีต่อ))

 

ตอนนี้ท่วมในบ้านไปเรียบร้อยแล้วครับ ยังไม่รู้ว่าจะแห้งกันวันไหน
นี่แค่เพิ่งเริ่มฤดูกาลลุ้น ยังต้องรอลุ้นกันไปอีกนานนับเดือนเลยละครับ

 

วันที่ ๒๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๗ ตรงกับวันเสาร์ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

.
ทุกคน ไม่สามารถหนี ความตายไปได้
นี่ วัตถุมงคล ของเก่า ของใหม่
นี่ ไว้ เตือน สติ
ติดตัวไว้ ก็ต้องเป็นคนดี มีศีลธรรมประจำใจ
เก่าเพียงใด ดีเด่น มี ราคา เพียงใด
ก็รูป พระพุทธเจ้า รูปพระอริยะ เหมือนกัน
นี่เชื่อ ว่ากันได้ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง
แต่ ก็ต้อง เชื่อด้วยว่า กัน ความตาย ไม่ ได้
เมื่อ เชื่อว่า กันความตาย ไม่ไ ด้
ก็ต้อง ไม่ ประมาท
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

น้ำมาทีไร ก็น้ำตาไหลตาม รับฟังแล้วก็เอาใจช่วย ให้แห้งเร็ว หรือมาเร็ว เคลมเร็ว อย่างโฆษณา อย่าเคลมช้าอย่างประกันบางแห่ง ทีเก็บเบี้ยว่องไว ทีจ่ายเชื่องช้ามาก อืดเป็นเรือเกลือ

 

เผลอหน่อยเดียว วันพระข้างแรมเวียนมาถึง แม้จะมีฝนฟ้าตึงตังเปียกปอน แต่ "สตรีทบุญ" ก็ดำเนินไป พระพร้อม อุปกรณ์พร้อม ใส่บาตรแล้วกรวดน้ำตรงนั้นเลย พื้นถนนยังเปียกๆ ถือซะว่าเทวดาพรมน้ำมนต์

ร่วมอนุโมทนาให้วันเสาร์เป็นวันหยุดที่มีแต่ความสุข

 

มีวัตถุมงคลติดตัวก็อย่าประมาท
อย่างไร ก็หนี"ความตาย"ไม่พ้น...

***มรณัง.....ทุกขังพร้อม
เรียงรายล้อม..ห้อมแห่แหน
แก่นสัจธรรม....จงจำแม่น
ใครฤาแล่น........พ้นแผนผัง
--สิ่งมงคล....ขนตักเตือน
--เพียงเสมือน..เพื่อนเพิ่มพลัง
--เข้มขลังใด.....ไม่ข้ามฝั่ง
--มรณายัง...........อยู่ยั้งยืนยง!

 

"หลวงพ่ออ๋อย"วัดไทร19
"ปิดตาวัดรวก"เม็ดบัว18
"หลวงปู่โต๊ะ"ประธานเสก
===============

วัดหยุด วันพระ รับข้อคิดข้อธรรมจาก "หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี" กันตามปกติ ก็มาชมวัตถุมงคลที่หลวงปู่เมตตาเป็นประธานปลุกเสกให้ 2 แบบ 2 รุ่น 2 วัดดังฝั่งธนบุรี เหรียญดีกับพระปิดตาเด็ดดัง เนื้อผง

ชมแล้วชอบก็เชิญนำไปบูชา "ทู อิน วัน" ราคาเดียว

=======700=======
(((ขออภัยข้อความกระโดดไปก่อนอีกแล้ว ตามชมโพสท์ถัดไปครับ)))

 

(ต่อ)เหรียญ+ปิดตา
=============

เหรียญรูปไข่เล็ก หลวงพ่ออ๋อย วัดไทร บางขุนเทียน 1 ในยอดขุนพลฝั่งธนที่เก่งฉกาจโด่งดังไม่แพ้หลวงพ่อไปล่,หลวงปู่เอี่ยม,หลวงพ่อพริ้ง และยอดคณาจารย์หลายสิบท่านก่อน 2500

เหรียญรุ่นแรกของท่านปี 2493 เป็นเบญจภาคีเหรียญฝั่งธน รุ่นนี้ปี 2519 ถอดรูปแบบ"ย้อนยุค" จากรุ่นแรก ใครไม่เคยเห็นไม่เคยมี นำเหรียญนี้เป็นตัวอย่างได้และบูชาดี เป็นสุดยอดพิธีแห่งปีของวัด

อยู่ในถุงโบราณก็อปแก็ปบางๆดั้งเดิมจากวัด สร้างในวาระฉลองมณฑปให้กับท่าน..."หลวงปู่โต๊ะ" ให้ความเคารพนับถือเพราะท่านเป็นสหายธรรมกับ "หลวงพ่อรุ่ง วัดบางกระบือ" หนึ่งในครูที่หลวงปู่โต๊ะร่ำเรียนวิชาด้วย

ส่วนพระปิดตาเม็ดบัววัดรวกฯ ปี 18 เคยนำร่วมบุญมากมายตั้งแต่ 7-8 ปีก่อน ไม่ต้องบรรยายสรรพคุณ เพราะมีทั้งผงวิเศษที่ "หลวงปู่โต๊ะ" มอบให้ แล้วยังปลุกเสกเต็มที่

เหมาะเลี่ยมติดหลังคอเหมือน "ลูกอม" ยิ่งนัก!

ด้านหลังมอบภาพบรรยาย "ความเก่าเก็บ" ดั้งเดิม ไม่เคยผ่านการใช้หรือมือใคร

ขนาดกำลังเหมาะ
พกพาบูชาสบาย!