เรื่องเด่น พิธีสะเดาะเคราะห์ มีคุณมีโทษ มีประโยชน์ไม่มีประโยชน์

พิธีสะเดาะเคราะห์ มีคุณมีโทษ มีประโยชน์ไม่มีประโยชน์

อาตมาหรือว่าฉันเองนี่ เอาฉันก็แล้วกัน ถ้าเป็นเด็กๆกว่านี่ ไอ้ฉันมันโตกว่า ใช้ฉันนะ อาตมาอาตเมอเดี๋ยวเด็กมันฟังไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวจะนึกว่าเอ้าไปเอาม้าที่ไหนมาจะหาว่าพระเป็นม้าไป

ฉันนี่เมื่อสมัยตอนเมื่อยังหนุ่ม ตอนนั้นปรากฏว่ามีโยมท่านผู้เคารพน่าเคารพผู้หนึ่ง ท่านเมตตา ท่านเป็นหมอดูหลายแบบ ดูดวงชะตาก็ได้ เลขเจ็ดตัวก็ได้ มหาทักษาก็ได้ กราฟก็ได้ ลายมือก็ได้ ท่านช่วยมาดูให้ทุกๆ 15 วันเฉพาะลายมือ

มาตอนหนึ่งท่านมาบอกว่า

"คุณ ตอนนี้ราหูเข้าเสวยอายุเป็นตอนที่มีความสำคัญมาก จะมีโทษทางท้อง จะเป็นโรคเกี่ยวกับท้อง ให้รับพระราหูเสีย"

อาตมาก็คนหนึ่งในตองอูเหมือนกันยอมพิสูจน์บอก

"โยม อาตมาถือว่าราหูมาก็ไม่ได้เชิญมา เมื่อไปก็ให้เชิญไปเองไม่ส่งละ ไม่รับไม่ส่งเป็นอย่างไรก็เป็นไป"

ท่านบอก "ไม่ได้นะคุณนะ ไอ้เจ้าเฉลิม (คือเจ้าเสือปืนคู่สมัยนั้นอยู่ฝั่งธนบุรี) มัน
ต้องตายเพราะตำรวจ เพราะว่าชะตาแบบนี้ ราหูเสวยอายุแบบนี้ ถ้าคุณไม่ทำ ฆราวาส
ก็มีโทษ พระจะให้โทษให้เต็มอัตรา 100%

ถ้าเป็นพระโทษจะเหลือประมาณ 25% คุณจะมีเรื่องหนักทางท้อง"

ฉันก็เลยบอกว่า "เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน รอซะก่อนถ้ามันมีโทษจริงจะเชื่อ"

แน่ะ แกดูอย่างอื่นเชื่อมาหมด อีตอนนี้ไม่ค่อยจะเชื่อ คนไม่ค่อยเต็มบาทนี่ ถ้า
ไม่ 80 สตางค์ ก็ 6 สลึง ไม่มีวันครบบาทหรอกฉันนะ

อยู่ต่อมาไม่กี่วันไม่นานนัก ไม่เกิน 10 วัน โยมก็มาเตือนอีกว่า

"คุณ อีก 15 ภายใน 15 วันนะเข้าจุดสำคัญแล้วนะ เส้นลายมือก็บอก มหาทักษาก็บอก ดวงก็บอก เลขเจ็ดตัวก็บอก คุณนิ่งไม่ได้"

บอก "รอก่อนโยม ให้มันเจอะเองซะก่อน"

ก็พอดีมียาขนานหนึ่ง พระเขาฉันมาดีทุกองค์ๆ ก็ไปฉันบ้าง เท่านั้นแหละ ท้องถ่าย 3 ครั้งเท่านั้นแหละ หมดสติเลย สิ้นเวลาไปประมาณ 8 ชั่วโมง ฟื้นขึ้นมาง๊อกแง๊กโงเง

ก็รวมความว่าคราวนี้เชื่อซิ เอาเข้าจริงๆ ตามวันเวลาที่โยมบอก

โยมมาถามว่า "ไงคุณ ว่าไง?"

บอก "เอาละ" เชื่อซิคราวนี้เชื่อแน่มันต้องเจอะกันจริงๆแบบนี้ ดีไม่ดีเสือกตายไปซะเลยแน่ะ นี่พูดภาษาไทยนะ ผู้ดีเกินไปอย่าฟังนะไม่ได้พูดให้ผู้ดีฟังนะ พูดให้ลูกๆ หลานๆ ฟัง

หลังจากนั้นตอนพระราหูออกโยมบอก

"ส่งราหูเสีย ให้ไปรับพระศุกร์"

โยมก็ดี ไอ้การส่งการรับนี่โยมทำหมด สตางค์หนึ่งก็ไม่ได้เสีย โยมทำให้เรียบร้อยทุกอย่าง พอโยมทำแล้วโยมก็บอกว่า

"อีตอนพระศุกร์เสวยอายุนี่ คุณมีลาภหนัก เงินจะมา เงินจะทรงตัว สมัยนั้นหากิน
ไม่ค่อยพอกิน เป็นนักเทศน์แต่ได้มาก็เลี้ยงพระเลี้ยงลูกศิษย์หมด ไอ้พระไอ้ลูกศิษย์นี่ก็ดีเหมือนกัน เพราะว่าคนชะตาอาตมานี่ ท่านบอกว่า

"เกิดมาทำคุณกับใครนี่เหมือนไฟตกน้ำ" ตามชะตานะ โยมบอกอย่างนั้น บอก
"คุณทำคุณกับใครอย่าหวังผลตอบแทนนะ มันไม่รู้คุณนะไอ้คนพวกนั้นนะ"

แต่เวลานี้ดีลูกหลานทรงธรรม ตอนนี้ไม่ใช่อาตมามีคุณกับลูกหลาน ลูกหลานมีคุณละ เอาอย่างฉันดีกว่าเพราะอะไรลูกหลานเลี้ยงเวลานี้ แต่ไอ้คนที่เลี้ยงไว้เองมันไม่ได้โผล่หน้ามาให้เห็นเลย เยอะแยะไอ้พวกนี้ ไม่ใช่คนอกตัญญูไม่รู้คุณคน คือเป็นคนลืมคน ลืมข้าวแดงแกงร้อน นี่ไม่ใช่ประณามนะ พูดให้ฟัง อย่าสะเทือนใจ เราถือว่าเราให้เป็นการให้ทาน

หลังจากนั้นรับพระศุกร์ส่งราหู รับพระศุกร์เสร็จ ต่อมาประมาณไม่เท่าไรเดือนไม่ถึงละมั้ง เดินมาส่งเพื่อนที่ท่าเตียนกลับ เวลานั้นอยู่วัดประยูรวงศ์ เจอเจ๊กขายขวดนั่งยิ้มแต้ แกนั่งอยู่บนลังขวด ไอ้หาบขวดที่ขาย เห็นหน้าแกก็ยิ้ม

ถาม "เถ้าแก่ยิ้มทำไม?"

"ท่านวันนี้ไม่นับ วันพรุ่งนี้ มะรืน มะเรื่อง ภายใน 3 วัน ท่านจะได้เงินเป็นหมื่น"

เราก็นึก เอาละ เจอะพิเภกเจ๊กเข้าอีกแล้ว เจอะเหมือนกับ ร.1 กับพระเจ้าตากสิน
เจ๊กเห็นหน้าบิณฑบาตมาด้วยกัน เจ๊กยิ้ม

ถาม "ทำไม"

บอก "เอ้า ท่านทั้งสององค์จะได้เป็นพระราชาเป็นพระเจ้าแผ่นดิน"

ท่านทั้ง 2 องค์ ก็เลยนึกว่าเจ๊กบ้า

เพราะอะไร อายุไล่เลี่ยกัน พระเจ้าตากสินกับ ร.1 แล้วบวชพระด้วยกัน ถ้าเป็น
พระเจ้าแผ่นดินก็ต้องเป็นพร้อมกัน พระเจ้าแผ่นดินเป็น 2 องค์ ได้เมื่อไร ถ้าเป็น
ได้ 2 องค์ ก็ต้องอยู่คนละประเทศ นี่เจ๊กคนนั้นก็พยากรณ์ตามนั้น ก็นึกว่า เอ้าว่าอย่างไงก็ว่าไป

ถาม "เถ้าแก่ จะได้อย่างไร ฉันเทศน์กัณฑ์ละ 100-200 บาท ยังแย่เลย จะเอาเงินหมื่นเงินแสนมาจากไหน คนอย่างฉัน ไม่มี"

เขาบอก "ได้แน่ วันที่ 4 จากวันผมพยากรณ์ ผมจะไป ถ้าหากว่าไม่มีจริงๆ จะต่อว่า จะลงโทษอย่างไรก็ได้"

พอกลับมาถึงวัด ตอนนั้นมันท้ายสงครามโลกครั้งที่ 2 สบู่หายาก โซดาไฟหายาก มีเพื่อนคนหนึ่ง เอาโซดาไฟใส่รถโกดังมาเลย เวลานั้นพระหนีระเบิด มาฝากไว้เต็มกุฏิหมด

ถาม "มีที่กว้างไหม บ้านผมมันแคบ"

ถามว่า "มาจากไหน"

บอก "ไม่รู้ละ ได้มาด้วยความบริสุทธิ์ ไม่ต้องกลัวตำรวจจับ ฝากไว้ตีราคาไว้เลย
ถ้าใครเขาจะซื้อบอกเขาด้วยครับว่าราคาถังละเท่านี้" ก็จำไว้

ปรากฏว่ารุ่งขึ้นอีกวันมีโทรศัพท์มาถามว่า

"รู้จักใครมีโซดาไฟไหม เขามีที่ขาย?"

บอกว่า "ที่กุฏิมี เพื่อนฝากไว้"

ไอ้คนที่โทรมาก็เพื่อนเหมือนกันบอกว่า ไอ้เพื่อนคนนั้นมันฝากไว้

"มาดูได้ว่าแท้หรือ ไม่แท้" ก็ไม่รู้ไม่ได้เปิดดูของมัน

ก็เลยบอก "ต้องการพบเจ้าของ" เลยโทรศัพท์ไปบอกเจ้าของ ทั้ง 2 ฝ่าย มาเจอะกันเข้า

สมมุติเอานะว่าเจ้าของจะขายกระป๋องละ 1,000 บาท ไอ้เพื่อนคนที่ซื้อบอกว่า
"จะซื้อ 1,400 บาท"

ถามว่า "ทำไมเป็นอย่างนั้น" ฉันก็นั่งฟังว่าไอ้สองคนนั่นใครมันบ้ากันแน่

บอก กูเอาพันเดียว"

ไอ้นั่นบอก "กูจะซื้อ 1,400"

สมมุติเอา ก็เป็นอันว่าตกลง

ก็เลยถามว่า "แกทำไมซื้อแพงละ?"

บอก "ผมจะไปขาย 1,800 ครับ เขาบอกผมมาอย่างนั้น เขาว่ากระป๋องละ
1,800 ยี่ห้อแบบนี้นะ ลักษณะแบบนี้"

ก็เลยตกลงกัน เขาวางเงินกันเสร็จ ไอ้เงินส่วนที่เหลือ ไอ้เพื่อนก็บอกว่า

"เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน กูได้ 1,000 บาท กูได้กำไรแล้ว"

ไอ้นั่นบอก "กูซื้อไป 1,400 นี่ กูก็ได้กำไรแล้ว เงิน 400 บาท ที่เกินนี่ถวายพระไป"

โอ้โฮ้...ได้ตังค์ตั้ง 30,000 กว่า

รุ่งขึ้นวันที่ 4 เจ๊กมาซิ

ถาม "ได้ไหม?"

บอก "ได้"

"ขอแบ่งให้หมื่นหนึ่ง"

แกบอก "ไม่เอาสตางค์หรอก ผมต้องการความรู้ของผม"

ก็เลยเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวไปชาม แกกินชามเดียว

ถามว่า "ทำไมถึงไม่ต้องการ?"

บอกว่า "ผมต้องการพิสูจน์ตำราของผม ตำราดูหน้าคน ถ้าตำรานี้ถูกอีกปีผมก็รวย ผมอยากจะดูคนแบบนี้มานานแล้ว ถ้าได้จริงๆ แบบนี้อีก 3 ปี ผมรวยมากกว่านี้เยอะ"

รวมความว่าเจ๊กก็ไม่เอา เงินที่เหลือเพื่อนก็ไม่เอา ทำไงละ ตาอยู่ก็ได้ ตาอยู่ก็ใคร คืออาตมา ก็ฉันอยู่ ฉันอยู่ที่กุฏินั้นไอ้เพื่อนมาทิ้งไว้ที่นั่น เราก็ได้ เขาบอกให้ไว้เลย

นี่แหละผลมันเป็นอย่างนี้นะ หลายคนที่เขาบอกว่ามีผล แต่ว่าคนที่มาทำนี่จะมีผลหรือ ไม่มีผลก็ตามใจ ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่ว่าอย่าลืมนะ ไม่ได้ประกาศให้ใครมาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เวลาจะมาทำมามากๆ ขอประกาศอีกซักหน่อย กลางเดือน 12 จะทำพิธีสะเดาะเคราะห์เต็มกำลังทุกปี ให้ทุกคนเวลาจะลอยกระทงมาพร้อมกัน กลางเดือน 12 เวลากลางคืน เริ่มเวลา 3 ทุ่ม จะทำพิธีสะเดาะเคราะห์ทุกปี

ที่อาตมาแนะนำมาก็ต้องหยุดแต่เพียงเท่านี้ ขอความสุขสวัสดิ์พิพัฒนมงคลสมบูรณ์พูนผล จงมีแด่บรรดาท่านพุทธศาสนิกชนและลูกหลานทุกคน สวัสดี


(จากธัมมวิโมกข์ ปีที่ 6 ฉบับที่ 53 หน้า 135-139)