เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖

​

 

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๖ ทุกวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์นั้นตรงกับวันวาเลนไทน์ ซึ่งทางฝรั่งถือว่าเป็นวันแห่งความรัก แต่ว่าความรักของเซนต์วาเลนไทน์ หรือที่คนไทยเรียกว่านักบุญวาเลนไทน์นั้น เป็นความรักในพรหมวิหาร ๔ ก็คือความรักที่เห็นคนอื่นเหมือนกับตนเอง มีความเมตตากรุณาเป็นปกติ อยากเห็นคนอื่นพ้นจากความทุกข์ แต่ว่าในปัจจุบันนี้ คนไทยเรากลับเห็นวันวาเลนไทน์เป็นวันแห่งความรักที่เน้นในความใคร่ คือเรื่องของกามารมณ์ จนกระทั่งมีสื่อมวลชนบางเจ้าเรียกว่า วันแห่งการเสียตัว..!

จะว่าไปแล้ว พวกฝรั่งมังค่าที่เป็นต้นกำเนิดของวันวาเลนไทน์นั้น ก็ไม่ได้ใส่ใจกับวันนี้มากมายนัก แต่ว่าคนไทยกลับทำให้วันวาเลนไทน์นี้มาเป็นที่นิยมในบ้านเราเมืองเรา ข้าวของทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของความรัก โดยเฉพาะดอกกุหลาบสีแดงนั้นแพงมาก ราคาดอกละ ๒๕๐ บาท ถึง ๓๐๐ บาท..! พยายามที่จะซื้อหาไปให้บุคคลที่ตนเองรัก แต่น่าเสียดายที่ว่าบุคคลที่ตนเองรักนั้นกลับไม่ใช่พ่อแม่ของตน..!

ท่านทั้งหลายลองมานึกดูว่า พ่อแม่ของเรานั้น พวงมาลัยพวงละ ๒๐ บาทที่เราเอาไปไหว้ท่านในวันสำคัญอย่างเช่น วันสงกรานต์ วันปีใหม่ เราเคยซื้อให้พ่อให้แม่หรือไม่ ? แต่ว่าดอกกุหลาบดอกละ ๒๕๐ บาท ๓๐๐ บาท เรากลับไปซื้อให้กับคนที่เพิ่งจะรู้จักไม่นาน สิ่งนี้ถ้าหากว่าเปรียบเทียบกันอย่างมีสติแล้ว จะเรียกว่ายุติธรรมหรือไม่ ?

อีกประการหนึ่งก็คือ ในเรื่องของความรักที่มีต่อคนอื่นซึ่งเพิ่งจะรู้จักนั้น เรากลับไปรักมากกว่าพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเรามาตลอดชีวิต สมมติว่าท่านเป็นวัยรุ่นอายุ ๑๕ ปี พ่อแม่เลี้ยงดูท่านมาด้วยความรักตลอด ๑๕ ปี แต่พวงมาลัยพวงละ ๒๐ บาท ท่านไม่เคยซื้อให้กับพ่อแม่เลย

แต่กับบุคคลที่ท่านเพิ่งจะเห็นหน้า หรือว่าเพิ่งจะเจอกัน เพิ่งจะติดต่อกันทางไลน์แค่ไม่กี่วัน ท่านกลับสั่งดอกกุหลาบดอกละ ๓๐๐ บาทไปให้ แค่ใช้สติสัมปชัญญะทั่ว ๆ ไปตรองดูก็รู้แล้วว่าสิ่งที่เราทำนั้นผิด..!

ความรักนั้น อันดับแรกเลยคือ เรารักตัวเอง อย่างที่อรรถกถาจารย์ท่านเปรียบเทียบเอาไว้ว่า มีบุคคลนำเอาถ่านแดงร้อน ๆ สองก้อน หย่อนลงบนหัวของเรากับคนที่เรารัก ทุกคนจะรีบปัดก้อนที่อยู่บนหัวของตัวเองก่อน แสดงว่าเรารักตัวเองมากที่สุด

อันดับต่อไปก็คือ บุคคลที่เป็นพ่อแม่ ซึ่งควรที่จะได้รับความรักจากเราโดยไม่มีเงื่อนไข เรากลับมีความรักความผูกพันให้กับท่านน้อยมาก ถ้าอยู่ในลักษณะแบบนี้ แปลว่าท่านใช้ความรักไปในทางที่ผิดพลาดอย่างยิ่ง..!

 

ถ้าหากว่ากล่าวตามที่พระเดชพระคุณหลวงปู่มหาอำพัน ท่านเจ้าคุณพระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ (อำพัน อาภรโณ บุญ-หลง) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาส ท่านเป็นครูบาอาจารย์ที่กระผม/อาตมภาพรักมากอย่างยิ่งท่านหนึ่ง ท่านกล่าวเอาไว้เป็นกลอนว่า

รักษาตัว กลัวกรรมอย่าทำชั่ว
จะหมองมัว หม่นไหม้ ไปเมืองผี
จงเลือกทำ แต่กรรม ที่ดีดี
จะได้มี ความสุข พ้นทุกข์ภัย​

ดังนั้น..ในวันวาเลนไทน์หรือว่าวันแห่งความรักนี้ ขอเตือนสติท่านทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุสามเณร แม่ชี หรือว่าฆราวาสหญิงชายก็ตาม ขอให้ท่านรักตัวเองให้มาก แล้วรักพ่อแม่เป็นลำดับต่อไป ท่านทั้งหลายจะได้มีแต่ความสุขความเจริญ

โดยเฉพาะบรรดาวัยรุ่นทั้งหลายที่เกิดไม่ทัน ท่านทั้งหลายไม่มีโอกาสได้กราบหลวงปู่ขอม อนิโช (พระครูอุภัยภาดาทร) ผู้สร้างวัดไผ่โรงวัว จนกลายเป็นแหล่งเที่ยวที่เลื่องลือระบือไกล หลวงปู่ขอมกล่าวเอาไว้ว่า "ผู้หญิงถ้าเอาใจไว้กับตัวเองก็ไม่ต้องร้องไห้ ผู้ชายถ้าเอาใจไว้กับตัวเองก็บวชไม่ต้องสึก" เป็นคำพูดที่ลึกซึ้งมาก ขอฝากเอาไว้ให้ท่านทั้งหลายนำไปเป็นข้อคิด

สำหรับวันวาเลนไทน์นี้เป็นวันหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพสูญเสียครูบาอาจารย์ที่เป็นที่รักยิ่งรูปหนึ่ง ก็คือหลวงปู่พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ปัญญา อินฺทปญฺโญ ป.ธ.๖) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ อดีตเจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) หลวงปู่ท่านเป็นพระผู้เสียสละ ทุ่มเทความรู้ความสามารถ ตลอดจนทรัพย์สินเงินทองทุกอย่าง เพื่อสร้างความเจริญให้แก่คณะสงฆ์และพระพุทธศาสนา ทำจนกระทั่งวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) กลายเป็นวัดที่คนไทยทุกคนรู้จัก แม้กระทั่งคนที่อยู่ต่างประเทศก็รู้จัก

 

หนังสือเล่มที่ท่านเขียนกลั่นออกมาจากใจคือ อกสมภาร สามารถที่จะให้คนรุ่นหลังถือเป็นแบบอย่างในการศึกษาว่า เจ้าอาวาสต้องประพฤติปฏิบัติอย่างไรบ้าง ? โดยเฉพาะคติพจน์ประจำใจที่ท่านเขียนเอาไว้เป็นภาษาบาลีว่า วิสฺสฏฺเฐปิ น วิสฺสเส แม้บุคคลผู้ใกล้ชิดก็ไม่ควรไว้วางใจ เป็นสิ่งที่กลั่นออกมาจากประสบการณ์หลายสิบปีของท่านอย่างแท้จริง

หลวงปู่อุบาลีคุณูปมาจารย์ ท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ตอนกระผม/อาตมภาพเพิ่งจะมีอายุได้ ๑ ขวบ..! ท่านสนับสนุนการศึกษาของคณะสงฆ์ทุกด้าน แม้กระทั่งสหบาลีศึกษานครปฐม ที่พระนักเรียนบาลีวัดท่าขนุนไปสร้างชื่อเสียงเลื่องลือเอาไว้ ก็เป็นสิ่งที่ท่านปรารภและช่วยกันเปิดขึ้นมา

โครงการอบรมบาลีก่อนสอบ ที่ทำให้นักเรียนบาลีทั่วประเทศไทยมารวมกัน โดยเฉพาะในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ก็เป็นสิ่งที่ท่านดำเนินการมาจนกระทั่งเจริญมั่นคงมา ๔๘ ปีแล้ว

แม้กระทั่งการเรียนในประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ และการเรียนปริญญาตรี สาขาพระพุทธศาสนาเทอมแรก หลวงปู่ท่านก็เป็นผู้จ่ายค่าเทอมให้แก่กระผม/อาตมภาพเอง จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพเลียนแบบปฏิปทาในการจ่ายค่าเทอมให้แก่นิสิตวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ ซึ่งมีสังกัดในเขตปกครองคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิทุกรูป

วันนี้กระผม/อาตมภาพไปรับทักษิณานุปทานในงานบำเพ็ญกุศลวันมรณภาพปีที่ ๑๕ เมื่อรับทักษิณานุปทานแล้ว ในขณะที่เดินทางกลับกาญจนบุรี ก็ได้ข่าวว่าเพื่อนพระสังฆาธิการ คือพระครูกาญจนฐิติญาณ (ฉลอม ฐิติญาโณ) เจ้าอาวาสวัดจันทร์หงายได้มรณภาพลงด้วยอายุ ๗๙ ปี หลวงปู่พระครูกาญจนฐิติญาณ หรือที่ชาวทองผาภูมิเรียกว่าหลวงพ่อฉลอมนั้น ท่านเป็นพระเถระที่ไม่มีมานะ แม้กระผม/อาตมภาพจะอายุน้อยกว่าแต่อยู่ในฐานะผู้บังคับบัญชา เจอหน้าเมื่อไร ท่านก็จะชิงกราบชิงไหว้ จนกระทั่งต้องห้ามกันแทบไม่ทัน..!

 

หลวงปู่ท่านป่วยกระเสาะกระแสะมาหลายปี แต่ก็ยังพัฒนาโน่นทำนี่มาอยู่เสมอ เพราะว่าท่านส่งพระลูกวัดของท่านไปเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่วิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ ทำให้พระลูกวัดของท่านมีความรู้ความสามารถ มาพัฒนาวัดวาอารามแทนท่าน จนกระทั่งเป็นหลักเป็นฐานอย่างยิ่ง นับว่าเป็นที่น่าเสียดายอย่างมากว่า เราได้สูญเสียพระสังฆาธิการที่เป็นพระครูสัญญาบัตร มีอายุกาลพรรษาสูงมากไปอีกรูปหนึ่งแล้ว

ทางคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิก็จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเป็นเจ้าภาพ โดยคืนแรกนั้นเจ้าคณะอำเภอและรองเจ้าคณะอำเภอจะเป็นเจ้าภาพ ถัดจากนั้นคณะสงฆ์ ๑๐ ตำบลก็หมุนเวียนกันเป็นเจ้าภาพจนครบ แล้วจึงเป็นเรื่องที่ชาวบ้านญาติโยมทั้งหลายจะรับช่วงเป็นเจ้าภาพต่อไป นี่เป็นกฎเกณฑ์กติกาที่ไม่ได้ร่างเอาไว้อย่างชัดเจน แต่เป็นแนวปฏิบัติที่คณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิปฏิบัติกันมาหลายยุคแล้ว

อีกเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็คือทางประเทศลาวได้มีการแจ้งมาว่า พระสมพอน จิตฺตสํวโร (นามสกุลเดิม จิตตะกาง) ท่านไปกระทำเรื่องที่ไม่เหมาะไม่สมทางประเทศลาว ควรที่จะจัดการอย่างไรดี ?

ตรงจุดนี้กระผม/อาตมภาพไม่มีความเห็น ถ้าหากว่าท่านไปป่วนการปกครองของคณะสงฆ์ทางด้านโน้น ก็ให้ดำเนินการไปตามแต่ธรรมวินัย ก็คือเห็นสมควรในระดับใดก็สามารถดำเนินการได้เลย เพราะว่าความจริงแล้วท่านก็มีพระอุปัชฌาย์อาจารย์อยู่ทางด้านโน้น แต่ท่านมีความรู้สึกว่าสังฆกรรมในการบวชของท่านไม่บริสุทธิ์ ท่านจึงได้สึกหาลาเพศแล้วมาขอบวชใหม่ที่วัดท่าขนุน..!

ความจริงกระผม/อาตมภาพก็จะให้ท่านศึกษาพระธรรมวินัยอยู่ทางนี้จนกว่าจะครบ ๕ พรรษา แต่ว่าท่านมีปัญหาตรงที่ว่าต้องกลับไปต่อวีซ่าทุกเดือน เพราะว่าเป็นวีซ่านักท่องเที่ยว กระผม/อาตมภาพจึงได้ทำหนังสือรับรองการบวช ให้ท่านกลับไปขอวีซ่าใหม่เป็น Non-Immigrant Visa มา เพื่อที่จะได้อยู่ศึกษาพระธรรมวินัยในประเทศไทยได้ครั้งละ ๑ ปี

แต่ปรากฏว่าท่านไปอยู่ทางโน้นแล้วก็คงจะไปตำหนิในลักษณะของการปกครองคณะสงฆ์ทางด้านโน้นบ้าง พูดชมในเรื่องของการปกครองคณะสงฆ์ทางประเทศไทยบ้าง ต้องบอกว่าเป็นบุคคลประเภทที่ "อยู่ไม่เป็น" ไปอยู่ที่ไหนก็สร้างความปั่นป่วนให้กับที่นั่น จึงเป็นเรื่องที่ทางคณะสงฆ์ประเทศลาวจะดำเนินการตามพระธรรมวินัย หนักเบาอย่างไรแล้วแต่เหตุที่ท่านได้กระทำไป ทางกระผม/อาตมภาพถวายภาระให้กับเจ้าคณะปกครองทางประเทศลาวดำเนินการได้เลย

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)