มีชีวิตอยู่ก็ต้องทุกข์เป็นธรรมดา เราจะไม่ขอเกิดมาเพื่อทุกข์แบบนี้อีก

มีชีวิตอยู่ก็ต้องทุกข์เป็นธรรมดา ให้เราผ่อนทุกข์เท่าที่จะผ่อนได้ มันหนาวก็หาเสื้อผ้าให้มัน มันร้อนก็หาน้ำให้มันอาบ หรือไม่ก็เข้าห้องแอร์ มันหิวก็หาให้มันกิน มันเจ็บไข้ได้ป่วยก็รักษาพยาบาลมัน

ให้ยอมรับว่าสภาพปกติธรรมดาของร่างกายเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่ขึ้นชื่อว่าสภาพร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์ โลกเราที่เต็มไปด้วยความทุกข์อย่างนี้เราไม่ขอมาเกิดอีก ใจก็จะปลดออกห่างออกมา ออกไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งในที่สุดพอไม่เกาะก็เป็นอันว่าพ้นไป
...................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com