เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น้องน้อตฯตาไว-ตอบไวแสดงว่า
ยังอยู่ในวัยสะรุ่นวุ่นรักเล็กๆ ห่าง
ไกลวัยสว.โขอยู่-ฮ่า

 

หนูชุทักมายามสาย บอกอากาศน่านอน
ผมเหลือบดูกระจกห้องทำงาน แดดข้าง
นอกเปรี้ยงเชียว ไม่น่าออกไปข้างไหน
นอกจากนั่งจิ้มหน้าจอ-ฮ่า

 

อีก2 วันกว่าจะถึงวันดี(1ธค.)
แต่เอภาพ"สี่แฉก"มีความหมาย
'ไรหรือเปล่า ?หรือใบ้ว่ามี"สี่"-ฮ่า

ไหนๆก็ใบ้แล้ว วานใบ้ให้ครบเครื่อง
2ตัว-3ตัวว่ากันไปตามอัธยาศัย
ใครดวงดี คนนั้นได้น่าจะดีนะ

 

แหม...กำลังจะบอกเชียวว่า
ไม่ต้องหา ผมกับน้องน้อต
เฉลยให้เรียบร้อย

 

อากาศสับปรับแบบนี้ อย่าเผลอกินนมเย็น
หรือซดนมหมดอายุเข้าเชียว อาจท้องเสีย
ตายได้แต่ยังหนุ่มแน่น-ฮ่า

เอ้า...อย่าเสียเวลาที่อุตส่าห์เปลืองนม
ไปหลายเต้า...เอ้ย แก้ว ปูเสื่อรอการจิ้ม
ตามปกติชั่วครู่...ตะนาวศรีกำลังมาครับ!

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม..."รู้เขา-รู้เรา"...อาการนี้ไปรบสมรภูมิไหน ก็อย่าเกรงกลัวคำว่าแพ้พ่าย!!!
____________________

(บันทึกคุณเทพต่อ)...ไอหนาวยังกับอยู่ขั้วโลกพรวดกดทับไปทั้งห้องโถงถ้ำ ผมลุกเหมือนโดนเข็มแทงก้น ร้องสั่ง...

"ดวงระวัง...มันมาแน่"!

หนุ่มน้อยนักสู้เลือดที่ราบสูง สบัดผ้าห่มจากตัว สะกิดเจ้ามอญหนุ่มคู่หู ดึงมีดหมอขึ้นถือ อีกมือคว้ากระป๋องข้าวสารวางใกล้ตัวพร้อมหยิบฉวยทันควัน ผมอ้อมไปปลุกอาจารย์...เราทั้ง 4 ชีวิต รวบรวมพลังกาย-ใจผนึกเป็นมัดหวายเล็กๆ อีกครั้ง เป็นนักมวยก็พร้อมย่างสามขุมออกจากมุม ซัดกับหน้าไหนก็ได้ที่เข้ามาแหยม...

ไอร้อนในถ้ำถูกดึงออกไปอย่างรุนแรงรวดเร็ว นี่เป็นการโจมตีอันทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง แม้กระทั่งฟืนบางท่อนยังแตกเปรี๊ยะ ลูกไฟกระจายเป็นสะเก็ดปลิวว่อน แล้วมอดดับ...

ไม่เห็นคาตาใครมาเล่าให้ตายก็ไม่มีวันเชื่อ...เหมือนมีบางอย่างทำตนเป็น..."ตัวกินไฟ"!

ผมนิ่งขึงตะลึงพรึงเพริด ชมความอัศจรรย์แห่งการเสกสรรปั้นแต่งเหนือโลกของเจ้าถ้ำ พอได้สติก็รีบสั่ง 2 หนุ่มช่วยกันเติมไฟ ให้ไอธาตุร้อนกระพือขย่มต้านไอหนาวระดับขั้วโลกสุดฤทธิ์สุดเดช

ไฟที่พวกเราช่วยกันเติมฟืน พัดเป่าเร่งเชื้อลุกฮือโหม ถีบความหนาวถอยห่างรู้สึกได้ เสียงคำรามเบาๆ ล่องลอยมาจากซอกมุมไหนของถ้ำ จับทิศทางไม่ถูก มันร้องโหยหวนยิ่งกว่าเด็กน้อยโดนแม่ขัดใจ ไม่ซื้อของให้เล่น

สุ้มเสียงครวญครางอย่างนี้ หากอยู่ในเมือง สถานจอแจ มันย่อมถูกสรรพสำเนียงอื่นดูดซับ กลืนหาย แต่เมื่ออยู่ในที่เปลี่ยว วังเวงวิเวกเยี่ยงป่าดงพงดิบ ชอนแทรกรูหูทางไหน ก็ทำให้ขนลุก ก่อกวนจิตประสาทสับสนอลหม่าน พล่านทุรนปนความกลัวได้ทุกเวลา!

=========="ตูม! ตูม! ตูม!"==========

3 ตูมดังสนั่นกึกก้องอื้ออึงทั้งโถงปานระเบิดลง ราวกับยักษ์ขมูขีในวรรณคดี "พระอภัยมณี" กระทืบเท้าหรือเอากระบองเท่าลำตาลกระทุ้ง ฝุ่นผงเหนือกบาลร่วงกราว แรงขย่มทำแก้วหูแทบแตก ต้องยกมือเอานิ้วจุกหู...

เจ้ามะ...มอญหนุ่มน่าสงสาร จับพลัดจับผลูร่วมชะตากรรมเพราะอยากได้ค่าแรงวันละไม่กี่บาท ตาเหลือกตาพอง รีบคลานสี่ขาเข้ามารวมกลุ่ม มือถือปืนจ้อย .22 ปากคอสั่น

อาจารย์เลิศแหงนมองฝุ่นที่ฟุ้งกำจายสะท้อนเปลวไฟอย่างกับม่านย้อยอำพรางคลุมทั่วโถงถ้ำน้อย...

"อย่าตกใจ...มันทำได้แค่นั้นแหละ"..!!!

จอมขมังเวทย์แค่นเสียง ข่มสติเตือนพวกเราทุกคนอย่าสติแตก วิ่งเตลิดเปิดเปิงออกนอกถ้ำ ตกเขาคอหักตายเข้าแผนเจ้าถ้ำ...การกรำศึกร้อนหนาวมากมาย ยิ่งเอาชีวิตเกือบไม่รอดคราวนี้ ทำให้อาจารย์เลิศบอกกับผมภายหลังว่า หัวใจชาด้าน ไม่สนใจความตาย

ก่อนตายอยากประลองฤทธิ์กับเจ้าถ้ำชนิดไว้ชื่อลือชาสักตั้ง กาลครั้งก่อนมนต์ดำสู้ไม่ได้ เพลานี้จะเอาพุทธมนต์ผจญประจันบานกับพวกเธอให้หนำ

เมื่ออาจารย์ที่เป็นเสมือนผู้นำทางจิตวิญญาณกลายๆ ไม่สะทกสะท้าน พวกเราก็พลอยมีใจหาญฮึก แม้มอญหนุ่มผู้คอยสังเกตอาการก็ยังไม่ลังเลที่จะเอาหลังชนสู้

เสียงกระทุ้งเพดานถ้ำเบื้องบนหยุดไป...แต่เสียงหัวเราะบาดจิต ปนคร่ำครวญหวนไห้บาดลึกกรีดประสาทไม่หยุด ผมรีบรื้อค้นเป้พยาบาล ควักสำลีออกมากระจุกใหญ่ ม้วนเป็นก้อนแจกทุกคน สั่งให้อุดหูไว้

คราวนี้ต่อให้เอ็งรำพันยิ่งกว่าโลกแตก พวกข้าก็ไม่สะดุ้ง!

การรุกคืบมิหยุดยั้ง... ความหนาว เสียง ยังขนาบดังคีมเหล็กตรึงพวกเราอยู่กับที่...

เจ้าถ้ำปลดปล่อยอาวุธดอกถัดมา เหมือนนกรู้ว่าเราปิดเสียงรบกวนสำเร็จ มันเลี่ยงโจมตีอีกหนึ่งจุดอ่อน...กลิ่นเหม็นสุดขาดใจ กลิ่นอสุภะ กลิ่นคูถ มูตร กลิ่นความตายโชยเข้ากระทบจมูก ผมต้องรีบปิดปาก ปิดจมูกก่อนอ้วกแตกอ้วกแตน คายของเก่าคาพื้นถ้ำ คนอื่นก็ย่ำแย่ทำท่าผะอืดผะอม ผมต้องตะโกนแทนอาจารย์...

"ฝืนไว้...ฝืนไว้...ถ้าอ้วกจะอ้วกไม่หยุด"...!

ใช่...เราอาจอ้วกขั้นขย้อนน้ำดีหมดไส้หมดพุงถึงตายได้...เจ้าถ้ำโคตรร้ายกาจ แถมอำมหิตเหี้ยมโหด กะทำให้พวกเรากระอักอ้วก จมอ้วกตัวเองตาย ?!

เทพหรือผีแบบไหนกันวะ? จิตใจเหี้ยมเกรียมโหดร้ายเหลือกำลังลาก พวกเราเหมือนนุ่น เอ็งยิ่งตียิ่งฟุ้งกระจาย สู้ตายไม่ยอมถอย หากพูดจากันดีๆ เอาน้ำเย็นเข้าลูบ น่ายอมความกันได้ไม่ยาก...

ผมหารู้ไม่ว่า ความคิดเช่นนั้นก็คือทิฏฐิมานะที่เรามีต่อกัน ลืมเสียสนิทว่า ผมคิดเป็น...เทพเทวาหรือผีย่อมคิดได้ยิ่งกว่า...!!!

แต่ตอนนี้ต้องรีบป้องกันอย่างเดียว ผมสั่งมะฉีกผ้าขนหนูผืนดีของตัวเอง ตัดเป็น 4 ผืนด่วนจี๋ ชุบน้ำชุ่มแล้วเอาคาดปิดจมูก ดีที่ดูหนังสงครามมามาก เห็นชาวบ้านทำแบบนี้ป้องกันแก๊สพิษพวกนาซีสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เพราะไม่มีหน้ากากป้องไอพิษ

"ปล่อยมันแสดงฝีมือให้เต็มที่เทพ เดี๋ยวก็หมดก็อก ให้มันเหนื่อยฟรี คิดเสียว่ากำลังดูผีเล่นกล ดูฟรี ไม่เสียตังค์"

อาจารย์พูดอู้อี้พอฟังรู้เรื่อง ผ่านผ้าปิดจมูกอย่างมาดมั่น แต่เน้นเสียงให้ดังๆแบบต้องการให้เจ้าถ้ำได้ยิน...!

เปรี๊ยะ...เปลวไฟช่องถ้ำด้านหลังปะทุลุกวิ่งเป็นทิว...มีบางอย่างที่ตรงข้ามกับมนตรา พยายามฝ่าเข้ามาทางด้านนั้น

พวกเราเขม้นมอง เห็นเปลวไฟลุกเป็นสีน้ำเงิน เปลวสวยงามดั่งรัตนชาติน้ำงาม ไม่เคยเห็นสีของไฟที่ไหนในชีวิตเจิดจ้างดงามอย่างนั้น มันลุกฮือเป็นแนว ยอดเปลวไม่เอนเอียงแบบไฟทั่วไป แต่เป็นหยักเยี่ยงยอดภูเขา เรียงไล่เป็นฟันปลา ตรงแนวน่าทึ่ง

ปราการไฟพุทธมนต์จากปลายมีดหมอปรมาจารย์บวก "มหามงกุฎพระพุทธเจ้า" สู้กับพวกเธอได้ชะงัด...กำลังถอนหายใจโล่งอก พลันก็ปรากฏเสียงเดียวกัน

"เปรี๊ยะ...เปรี๊ยะ...เปรี๊ยะ " มันปะทุดังใครมือบอน จุดประทัดหน้าถ้ำตับใหญ่ พวกเราเบนสายตากลับมามองจุดสำคัญ อันเป็นจุดยุทธศาสตร์ หากมีสิ่งใดผ่านเข้ามาได้ เราหมดทางถอย...?!

ม่านไฟฮือโหมสีเดียวกับด้านหลัง แต่เป็นม่านสายทั้งล่าง-บน ลงมาชนบรรจบกันเป็น...ประตูไฟ...!!!

อา...นี่อัศจรรย์เหนือกว่าอัศจรรย์พันลึกใดทั้งปวง เท่าที่เคยประสบพบเห็นในชีวิตซึ่งผ่านมาทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านมหาสมุทรเกือบทุกมุมโลกของผม

กฤติยาภินิหารเจ้าถ้ำซึ่งเคยสำแดงแผลงฤทธิ์ปรากฏเขย่าขวัญ สั่นวิญญาณ บนถ้ำน้อยเหนือภู เมื่อมาเจอกับสุดติ่งแห่งพุทธมนต์ที่พวกเราทำไว้ ต้องบอกตามตรงชัดๆ...

พวกเราทำได้ดี เหนือกว่าเธอหนึ่งช่วงตัว!!!

"สู้ได้...เราต้านได้...อาจารย์"...ผมระล่ำระลักดีใจ ขนลุกซู่

"อย่าเพิ่งดีใจเทพ พวกมันแค่ทดสอบแนวป้องกันของเราทุกจุดเท่านั้น มันยังมีทีเด็ดซ่อนอยู่แน่"

อาจารย์ผู้ชาญเวทย์ไม่ลิงโลดใจ...กลับสำทับระวังเชิงชั้นเหนือโลกของเหล่าเจ้าถ้ำผู้บ้าฤทธิ์ อารมณ์ที่ฟูคับอกเหมือนขนมถ้วยฟูของผมแฟบลงทันที..!

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
โห้ ขอ
แค่นเสียงทีครับ
ม้นส์มากครับ

 

ริงไชด์ แน่นเอี้ยด ชะเง้ออ่านแทบปูเสื่อ
นั่งรอรอบหน้าไม่ทัน.....
ขอบคุณ พี่ wanwi ขอรับ..

 

สวัสดียามเย็นครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดีคุณอาวันวิ และแฟนคลับทุกท่าน

 

ทักทายกันเช้าวันพฤหัสบดีที่ 30 พฤศจิกายน 2560
อากาศเมื่อคืนนี้เย็นสบายกำลังดี แต่เช้านี้ที่เมืองชุมพรมีฝนตกมาพรำ ๆ ตั้งแต่ช่วงเช้ามืดมาจนถึงขณะนี้ ดูจากภาพถ่ายดาวเทียมมีกลุ่มฝนปกคลุมทั้งจังหวัด แต่คงจะไม่หนักเหมือนภาคใต้ตอนล่างที่บางจังหวัดน้ำเริ่มท่วมกันไปบ้างแล้ว

ฝนตกถนนลื่นใช้รถใช้ถนนระมัดระวังกันด้วยนะครับ ถนนช่วงไหนที่มีน้ำท่วมสูงก็พยายามหลีกเลี่ยงกันไป ไม่อย่างนั้นเกิดรถเสียขึ้นมาต้องเดือดร้อนถึงตูบต้องลุยน้ำลงไปช่วยเข็นกันอีก น้ำก็ท่วม อากาศก็เริ่มเย็น คงจะหนาวกันแย่

ต่อไปนี้ห้ามบ่นกันได้แล้วนะว่า "เวลาที่เดือดร้อนไม่เห็นมีหมาตัวไหนมาช่วยเลย"

 

สวัสดีเช้าสิ้นเดือนพฤศจิกายนครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดทุกท่าน#อ่านเพลินเลยเช้านี้

 

เข้มข้นขนาดดดอาจารย์ครับ

 

สวัสดีครับอาจารย์ ท่าน บก. พี่ๆน้องๆทุกท่านครับ
ท่อนนี้ อรรถรส ทำเอาผม ออกอาการอึดอัดกระอักกระอ่วนตามไปด้วย สุดยอดครับ

 

ขอบพระคุณท่านบก.อย่างสูง พักนี้เครื่องมือเริ่มเก่า-รวนมาก ตามปกติข้อเขียนแค่นี้ ทั้งลอกและปรับปรุงสำนวนเล็กน้อยใช้เวลาไม่เกินครึ่งชม. แต่พักหลังตัวกระโดด มีคำผิดมโหฬาร ล่อเข้าไปเกือบ 2 ชม. แก้คำผิดใช้เวลานานมากกว่าเขียนจริงเสียอีก เล่นเอามึนไปแทบไม่เป็น จึงเกิดคำผิดพลาดไม่น้อย

กลัวที่สุดคือกำลังแก้แล้วกดพลาด ข้อความหายต้องเขียนใหม่ สยองยิ่งกว่าผจญหน้าเจ้าถ้ำ บางครั้งพอเห็นว่าไม่ผิดสระ พยัญชนะ ก็รีบกดส่งให้โล่งหัวอกไปก่อน ขอบคุณท่านบก.อีกครั้ง ที่กรุณาดูแลอย่างดีตลอดมา

เรื่องรวมเล่มคงอีกสักพักใหญ่ ยังหาลูกมือที่ถูกใจไม่เจอเลย สัมภาษณ์ไป 2 คน เป็นเด็กนักศึกษา ไม่ผ่านสักคน เดี๋ยวรอมีเด็กฝึกงานที่มหา'ลัยจะส่งมาอีก 2 คน อาจเจอเพชรสักเม็ด

 

ต้องตอบแบบโฆษณาหนัง-ทีวีว่า...
ความมันส์ยังไม่จบ ยังมันส์อีกนับไม่ถ้วน
รีบชวนเพื่อนมาร่วมมันส์ มันกำลังมา-ฮ่า

 

แน่นจริงๆครับคุณศรีฯ นี่ถ้าลงเฟส-เปิดเพจเอง
ไม่รู้จะแน่นกว่านี้อีกเป็นร้อยเท่า หาเงินได้เป็น
กระบุง... แต่อย่าเป็นซุปต้าเลย เป็นคนธรรมดา
อยู่กับพวกเราผู้แสนดีน่ารัก ทำบุญกันที่นี้ดีกว่า-ฮ่า

 

น้องเมษมาเย็น ขาดภาพวิวยามเช้า
คงไม่หายละเหี่ยใจกับน้ำที่เพิ่งเลิกท่วม
เอ้า สู้ สู้ เป็นกำลังใจให้เสมอ