รู้อะไร ให้รู้ตรงๆ

ก็ถ้าเป็นการเห็นที่ถูกวิธี มันก็อันเดียวกันนั่นแหละ เพียงแต่ มันไม่เที่ยง กำเริบกลับ
(นี่ ดูได้ระดับธาตุเลยนะ ไม่เที่ยงเนี่ยะ อย่าไปหยุดดูที่เดียว ปัญญาเกิดเพราะตาม
เห็นความไม่เที่ยงเนาะ -- ถ้า คนอื่น เขาจะบอกว่า ปัญญาเกิดก่อนจึงเห็นไตรลักษณ์--โอยยย )

แต่ถ้าเป็นคนละวิธี มันก็เป็น สมถะบ้านๆ

 

อ่อวางใจได้เลย โสดาไม่มี ไม่มีโสดาในนายหลง และไม่สนใจด้วย ^^

 

.........ผมแหย่ พี่หลง เพราะเขาไม่เคยพูดเรื่อง อนิจจังจริงจริง(ซึ่งผมเห็นคววามสำคัญ)ครับ...

 

จะมาแสดง อาการไม่สำคัญตัว ทำไมเนี่ยะ

ไม่จำเป็น หรือ ไม่เกิดประโยชน์ ไม่กล่าว ดีกว่าไหม

 

เห็น จิต เจตสิกรูป แต่ละขณะที่ปรากฏ ได้ชื่อว่ารู้จักรูปนาม

เห็นแล้วว่ามันเกิดดับ จนปัญญาเข้าใจ ความเป็นอนิจจัง

ไม่ใช่รู้ผิวๆ ว่ามันไม่เที่ยง ถึงเน้นไงว่ารู้ลักษณะ มันคลายสงสัยได้

 

ก็เพราะคนมันเคยสำคัญตัวไง มานะมันล้น

พอได้ช่องก็ต้องวิ่งไปติดจั่น

 

ขอแทรกอีกที

<!-- google_ad_section_end -->

บทว่า อนิจจัง อาหลงเขาหมายถึง ไตรลักษณ์ญาณ

บทว่า ว่ามันไม่เที่ยง อาหลงเขาหมายถึง ช่วงช่วยมันคิด

* * * *

ตามคัมภีรจารย์ ปรกติใช้ ไม่เที่ยง ก็คือ อนิจจัง ในฐานเดียวกัน

ส่วนการอนุโลมไปในส่วนช่วง ช่วยมันคิด ช่วยมันพิจารณา เป็นคำสอน
ช่วงหลัง ช่วงที่ศรัทธาอินทรีย์ของผู้ภาวนาอ่อนลงมาก เลยต้องอนุโลม
ใช้ แต่ถือว่า เป็นการ กร่อน สัทธรรม ไม่ใช้คำของ ตถาคต เกิดขึ้นแล้ว

 

คนตามเจตนาของตนไม่ทัน ก็มักจะทึกทักเอาว่า ไม่ใช้เจตนา
มรรคมีองค์8 ตั้งต้นด้วยอะไร ดำหริว่าอย่่างไร
ศึกษาให้ดี นิวรณ์ อย่าไปคิดเองเออเอง

ลักษณะคำสอนที่ไม่ใช้เจตนา เป็นคำสอนที่กลบอริยมรรค เป็นมิจฉาทิฎฐิ

 

เข้าใจผิดแล้ว

ไม่จำเป็นต้องดึงสัญญามาขบคิดอะไร

สติระลึกได้ ปัญญามันเห็นลักษณะเอง

 

.................ครับ ผมเลย ว่าต่อ ยอดไปที่การละกิเลส..........เพราะละกิเลส กับ คลายสงสัย อาจจะยังเป็นคนละตัวกัน

 

ตอบง่ายเลยครับ

ใช้ กฏ อิทัปปัจจัยยตา ซึ่งเหนือเหตุเหนือผล เหนือโลก

ส่วน กฏ เจตนา อันนั้น มันเรื่องโลกๆ ไง เรื่องของการ จงทำดีๆ
ไม่มีใครเขาไปโง่ กลบหลอกครับ อย่า หน้ามืดปรักปรำโดยขาด
สามัญสำนึก

 

แพททริก ต้อง น้อมมา ที่ สังโยชน์
ละกิเลสนั้นจะกลายเป็นเรื่องของผล (ชั่วช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น โครม!! ท่านว่าอย่างนั้น)

ถ้ากิเลสยังเป็นเป้าหมายแรกๆ ก็แปล
ว่าอินทรีย์ยังน้อย เลยไม่ยอมรับเรื่อง สังโยชน์ สักที

 

เพลินดีจังเลย ชอบ ชอบ ชอบ

 

การที่ นิวรณ์ รู้ธรรมไม่ถ้วนถี่ ยังไม่แจ้งในธรรม จึงมองไปในทิศทางแคบๆ ไม่ทันจิตของตนตามความจริง
แต่ใช้คำพูดที่ตนเองติดข้องอยู่กับวิธีการเดิมๆ เช่น ไม่ใช้เจตนา ดูเฉยๆ
นี่ก็เพราะว่า องค์ธรรม และญาณยังไม่ปรากฎ การดำหริ ออกจากกาม
จึงไม่มี ่
การยึดติดในวิถีของตน ก็เป็นเพราะอำนาจกิเลส

ก็ไม่อยากจะบอกอะไรมาก ตามบุญตามกรรมไป

 

แพททริกถามเขาไปหน่อยสิ น้อมไปสังโยชน์นี่ต้องไปช่วยมันคิดแบบไหน ^^

 

ข้อนี้เห็นด้วย ว่าลูบๆคลำๆ

 

ถ้างั้น มะ อึง ก็ มึน เองแล้วหละ

ตะกี้บอก อนิจจัง

แล้ว ทะลึ่งใช้ ไม่เที่ยงผิวๆ

ตกลงมันมีเรื่อง ผิวๆ ไหม หรือว่า ชักมั่ว ไม่รู้ว่า กล่าวอะไร

 

........... น้อมรับครับ................................

 

นิวรณ์ กฎที่ว่านั้น ใครเป็นคนตั้งขึ้นมา แล้วห้ามใช้เจตนาหรือ

แม้แต่พระศาสดายังกล่าวว่า การข้ามฟากต้องใช้แพ แต่นิวรณ์สอนให้ทิ้งเจตนา

แม้กระทั่งตัวคนกล่าวเอง เคยพ้นเจตนาอะไรบ้าง ที่พูดอยู่นี่ก็มีเจตนา

สักแต่ว่ากล่าวไป แต่ตนเองก็กระทำตรงกันข้าม

มันพ้นเจตนาไม่ได้หรอก ไม่ใช่พระอรหันต์นา

 

ไม่เที่ยงผิวๆ หมายถึง รู้มานิดหน่อยแล้วว่าอะไรๆก็ไม่เที่ยง

รู้สึกกาย รู้สึกใจนิดหน่อยก็ว่าไม่เที่ยง ก็บอกไปแล้วว่าไม่ใช่ฐานะ

พวกนี้คิดเอาเอง โดยเอาสมมุตติไปรู้สมมุตติ

ไม่ได้ประจักษ์รู้ลักษณะแท้ๆว่า ไม่เที่ยงเป็นอย่างไร

เช่นรู้ลม แล้วย้ำคิดว่ามันไม่เที่ยง โดยไม่พิจารณาว่าไม่เที่ยงยังไง

เข้าใจหรอ ^^