การทดลอง คาถา สัมปะจิตฉามิ พบความสั่นสะเทือนและกสิณ

มีครับ จำได้ว่าคุณนาคราชเคยเล่าไว้ในกระทู้นี้ครับ
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=2440

 

เคยลองแล้ว เวลาภาวนาให้กำหนดเห็นภาพตัวอักษร สัม ปะ จิต ฉา มิ เป็นคำๆไป แล้วท่องย้อนกลับ มิ ฉา จิต ปะ สัม สักพักจิตรวมเร็วมาก ส่วนฤทธิ์นั้น เคยแต่ว่า นอนภาวนา สักพักเหมือนผีอำ(แต่ไม่ใช่คงเป็นอาการฌานมากกว่า)ตัวแข็งตรึง แล้วมีอาการคล้ายไฟฟ้าดับพรึบ ไม่รู้สึกว่ามีตัวเองอยู่ มีแต่จิตเท่านั้น รับรู้ว่าพุ่งออกทาง ศรีษะ ไปโผล่ที่อื่น บางทีก็ไปที่วัดไหนก็ไม่รู้แล้วได้เจอหลวงพ่อฤษี บางทีก็ไปยังสถานที่ที่มีภูเขามีปราสาทเงิน ปราสาททองตั้งอยู่บริเวณเชิงเขา แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีอาการอย่างนั้น มีแค่หูเป็นทิพย์เท่านั้นคือพอตัวแข็งหูก็ได้ยินเสียงเพลงลูกทุ่งคล้ายกับว่าไปอยู่ในงานวัดอะไรทำนองนั้น ซึ่งได้ยินชัดเจนมาก (แต่ที่บ้านไม่มีเสียงนั้น เป็นหมู่บ้านที่เงียบ) พอได้รับรู้อย่างนี้จึงคิดได้ว่าจิตนี้อัศจรรย์นัก และมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เรายังไปไม่ถึง หรือเคยถึงแล้วแต่ยังงัดออกมาใช้ไม่ได้ และเชื่อโดยปราศจากข้อสงสัยว่าสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้นั้นพิสูจน์ได้ถ้าทำด้วยตนเอง เสียดายที่คนส่วนมากมีปริญญาทางโลกมากมายก่ายกองแต่เขาก็ได้แต่เลียบๆเคียงๆจากหนังสือและตำราต่างๆโดยไม่ลงมือปฎิบัติด้วยตนเอง จึงนับว่าน่าเสียดายและเสียโอกาสในเมื่อเกิดมาเป็นคนอย่างยิ่ง

 

ยังไม่เคยทดลองเรยยย แฮะ

 

ลองมา1เดือน ยังไม่ได้อะไรเลย ได้แค่กสิน แสงสว่างที่นานๆมาที คุณเว็บสโนว์ทำอย่างไรครับ เดี๋ยวผมจะทำบ้าง

 

เป็นสมาชิกใหม่ค่ะช่วยแนะนำด้วย..ต้องการโชว์รูป และประโยชน์ใต้รูปต้องทำอย่างไรบ้าง?

 

กระเจียวท่องสัมปจิตฉามิเป็นประจำค่ะยิ่งนั่งรถเมล์ยิ่งภาวนาตลอด กันคุณไสย สะท้อนกลับคนคิดร้ายให้แพ้ภัยตนเอง

ยิ่งเมื่อคืนกระเจียวฝันว่าได้ไปแดนสีขาวๆมีดอกไม้เยอะๆในใจมีแต่คำว่าสัมปจิตฉามิ มีเสียงในจิตว่าเป็นวิมานของเรา กระเจียวเห็นนางฟ้าถือพานมารอเราแล้วก้มหมอบ

กระเจียวตกใจมากเพราะมันเหมือนจริงมาก เลยอยากตื่น ก็ตื่นมาแล้วเห็นผู้ชายเอามือมารองหัวเรา ตอนนั้นตกใจสุดขีด

เขามานวดที่ท้ายทอยเรา เอานิ้วจี้ๆเหมือนกดๆ ความรู้สึกมันสบายเหมือนคนมานวดหัวให้ แต่กลัวมาก

ก็เลยท่องชินบัญชร ท่องสัมปจิตฉามิไป เขาก็ค่อยๆคลายมือออกจากหัวเรา มันน่ากลัวมาก


อีกเหตุการ์นึง ตอนไปบวช ได้ภาวนาสัมปจิตฉามิ แล้วสักพักมีคนมาค้นของในห้อง ไม่ใช่คนแน่นอน แล้วสักพักเขาก็กระโดดซึมเข้าร่างเรา เข้าใจว่าเป็นของเก่ามารวม เพราะคาถานี้ใช้รวมของเก่าได้
สังเกตุว่าท่องทีไรจะมีอะไรมากระโดดทับร่างและค่อยๆซึมเข้าร่างแบบเย็นๆ และจะรู้สึกมีพลังมาก

พักนี้ไม่ทิ้งคำว่าสัมปจิตฉามิ เพราะมีเซ้นส์ว่ามีคนคิดร้ายคิดกลั่นแกล้ง(จากมโนม)และเจ้ากรรมนายเวรตาม จึงท่องไม่ให้ขาด
และพบว่าสัมผัสเสียงและภาพจากอีกภพนึงได้ง่ายขึ้น

 

ดีจังเลย ที่ทุกคนมีความสุขกับการมีธรรมมะประจำใจ

 

สัมปะจิตฉามิ ก้อยก็เคยเห็นในบทสวดที่ไหนไม่ทราบอะค่ะ แล้วคาถานี้มีอานิสงส์อย่างไรคะ

 

เรื่อง..คาถาสนองกลับผู้กระทำไสยศาสตร์
"สัมปจิตฉามิ"

http://www.palungjit.org/smati/apinya6/apinya8.htm

 

ขออนุญาติตอบนะคะ

ของเก่า หมายถึง ฌานหรืออะไรที่เคยได้มากจากอดีตเพราะว่าเคยฝึกมาแล้ว และส่งผมมาปัจจุบัน

 

เรื่อง..คาถาอภิญญารวม
"โสตัตตะภิญญา"


ได้พบองค์สมเด็จพระจอมไตรที่ พระจุฬามณีเจดียสถาน องค์สมเด็จพระพิชิตมารตรัสว่า

"สัมพเกษี! สำหรับอภิญญาที่เธอได้ เวลาที่เธอจะใช้ก็ต้องจับกสิณนั้นกสิณนี้ ใช้จิตอย่างนี้ช้าไปหน่อย ความจริงเขาใช้อภิญญากันจริง ๆ เขาใช้จับอภิญญารวม

คำว่า "อภิญญารวม" นี่นึกถึงอภิญญาสมาบัติ คือ นึกถึงอารมณ์กสิณทั้งหมดว่าเราต้องการอะไร แล้วก็ใช้บทภาวนา ภาวนาย่อ ๆ ว่า "โสตัตตะภิญญา" ให้ทำเพียงเท่านี้ เวลาภาวนาให้กำหนดลมหายใจเข้าออก แล้วก็ทิ้งนิมิตเสีย ไม่ต้องไปใช้นิมิตในกสิณ ใช้"โสตัตตะภิญญา" อย่างเดียว คือ จับกำหนดลมหายใจเข้าออกให้ถึงที่สุดเป็นฌาน ๔ เท่านี้ อภิญญาทุกอย่างจะรวมตัว เราจะใช้ได้ทันทีทันใดโดยไม่ต้องเลือกกสิณอะไรทั้งหมด"

ก็มาทำ ๆ แล้วก็สบายใจ อภิญญาทุกอย่างมันก็รวมตัว เวลาจะใช้อภิญญาก็ใช้ "โสตัตตะภิญญา" เป็นคำภาวนาเท่านี้ ทุกคนก็สามารถจะทำได้

http://www.palungjit.org/smati/apinya6/apinya7.htm

 

จะเอาไปหัดท่องไว้ประจำครับ

 

เมื่อสองวันที่ผ่านมา ผมก็ลองภาวนา สัมปะติจฉามิ ตอนนอน คือท่องไปเรื่อยๆจนกระทั่งหลับ พอสักพักเกิดความรู้สึกเหมือนตัวลอยและพุ่งไปในอากาศในลักษณะของท่านอน คือพุ่งไปพุ่งมา ซึ่งมันเป็นเวลาที่ไม่นานนัก ผมก็คอยสังเกตดู จนกระทั่งมารู้สึกตัวอีกทีก็ลืมตา ผมได้มาดูนาฬิกาก็พบว่าตั้งแต่ผมภาวนาและเกิดอาการดังกล่าวนั้นกินเวลาประมาณ 10 นาที ซึ่งผมก็คิดว่าไม่น่าจะเป้นความฝัน เพราะผมเคยมีเหตุการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นแล้วซึ่งผ่านมาประมาณ 1 ปี แล้ว ซึ่งช่วงนั้นเกิดขึ้นบ่อยมา ตอนนั้นผมกำหนดลมหายใจเข้าออกไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหลับ และภาวนาพุทโธพร้อมกับกำหนดลมหายใจจนกว่าจะหลับ ซึ่งมันก็เกิดเป็นอาการในลักษณะตัวลอยเหมือนกัน ซึ่งเลาก็ผ่านมาประมาณ 1 ปีแล้วจากนั้นผมก็ภาวนาพุทโธพร้อมกับกำหนดลมหายใจมาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ปรากฏว่ามีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น แต่พอไม่นานมานี้ประมาณ เดือนครึ่ง ผมได้นั่งสมาธิแต่ยังไม่ได้กำหนดลมหายใจ เพียงแค่พิจารณาความไม่เที่ยงของชีวิต ว่าเป้นของไม่ยั่งยืน ไม่มีอะไรเป้นของเรา เมื่อเราตายไปแล้ว เราจะไปนิพพาน เราไมีมีอะไรที่เป้นห่วงอีก เพียงแค่นี้ ผมก็มีความรู้สึกว่ามือทั้งสองข้างที่ผมวางไว้บนตักมีการขยายใหญ่ขึ้นและมีน้ำหนัก อีกทั้งตัวผมก็รู้สึกว่ามันสูงขึ้นและใหญ่พอง ในตอนนั้นมีมีความรู้สึกสบายใจ คือรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา และยังได้ยินเสียงจากภายนอกอยู่ พอผมรู้สึกเป้นสุขกับจิต ผมก็คิดว่าวันนี้พอแล้ว แล้วก็เลิกทำ
อยากถามผู้รู้ว่าที่ผมอธิบายมานั้นมันเป็นอาการของอะไร ช่วยชี้แนะ และแนะนำด้วยจะเป้นพระคุณอย่างยิ่ง

 

ต้องลองทำดูค่ะ