เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

มึงสวดมนต์จิต
ก็บันทึกไว้ อธิษฐานความดีเข้าตัวจิตก็บันทึก
บูชาคนดีจิตก็บันทึกนะ

อยากบันทึกดีหรือชั่ว

 

คิดได้แค่นี้
ก็เป็นเบ๊คนในบ้านต่อไปนะเอ้อ

 

เขามาเล่นบทบ้าหรือพูดจาจาบจ้วงเบื้องสูง...เพื่อทดสอบจิตใจคน...เขาก็มีหน้าที่ด้วยเช่นกัน...ถ้าพวกเราไม่ใส่ใจ..กรรมก็เป็นของเขาเอง...เขาก็โพธิสัตว์แต่เลือกลงนรกเพื่อศึกษาให้แจ้ง

 

คุงคร้าบ....

พฤติกรรม ที่คุณ ตั้งธง ขึ้นมาใช้เนี่ยะ

ทาง จิตวิทยาอาชญากร เชาเรียกว่า
การกดขี่ทางเพศ

....

วิธีแก้

ให้มองว่า เปนแม่ เพศแม่ ถึงจะ ลดพฤติกรรมนี้ได้
และ สามารถผลิกลับเปน การให้เกีรยติ ศักดศรี
ความเปนมนุษย์ เท่าเทียมกัน

 

กระทู้ไทยมุงฮับ ต้องทำความเข้าใจ
ต่อสาธารณะด้วย
คนบ้ามาพูดมั่วๆ ไม่ยอมรับระบอบ
ที่มีอยู่
ทั้งที่ไม่มี
สติปัญญาสร้างระบอบที่ดีกว่า
กลัวมันต้องบ้าจริงๆ หนักกว่าผู้นำอีกฮับ

 

ท่านเล่าปังเนี้ย...ไม่ฉลาดแล้วยังไม่รู้ว่าขั้นการปฏิบัติเขาปฏิบัติอย่างไรบ้าง....การกระทำทางกายวาจา...ไม่มีใจไปยึดมาเป็นอารมณ์...ท่านเข้าใจมั๊ย...จะเป็นครูอาจารย์คนอื่นหัดฝึกจิตบ้างนะ...ถ้ายังไม่เข้าใจก็ไปพิจารณาคำสอนในคิริมานนทสูตรให้แตกฉานก่อนเถิด...จะได้ไม่ต้องมาโชว์โง่อย่างที่เป็นอยู่...

ใจเป็นใหญ่..
ใจเป็นประธาน..
ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ...
...ไปใช้ปัญญาพิจารณาดูเองนะ...

 

อาจเป็นเพราะว่าพระพุทธองค์รู้รอบในทุกสรรพสิ่งนั่นเองค่ะว่า มนุษย์เองและทุกถ้วนสรรพสิ่ง ซึ่งรวมเรียกว่า "โลก" ต่างล้วนมีความสองมิติ คือ มีความสองภาคอยู่ในตนเองด้วยกันทั้งสิ้น อันประกอบด้วย มิติกายภาพอันเป็นเปลือกนอกซึ่งสามารถสัมผัสรู้ดูเห็นได้ และมิติทางพลังงานซึ่งเป็นก่นแท้เร้นอยู่ภายในซึ่งมนุษย์ไม่สามารถสัมผัสรู้ดูเห็นรูปธรรมทางพลังงานได้ โดยตัวตนรูปธรรมสองมิตินี้จะเชื่อมโยงสัมพันธ์กันตลอด ไม่เฉพาะแค่ระบบโลก แต่ทุกถ้วนสรรพสิ่งในสากลจักรวาล ต่างล้วนมีสองภาคสองมิติด้วยกันทั้งสิ้น ยกเว้นเพียงแต่ตัวตนของสรรพสิ่งที่เป็นรูปธรรมทางพลังงานอยู่แล้วเท่านั้น

ความสัมพันธ์ระหว่างตัวตนของสรรพสิ่งในสองมิติก็คือ ต่างต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันเสมอ

ตัวตนซึ่งเป็นรูปธรรมทางพลังงานในมิติของแก่นแท้นี่เองเป็นผู้กำหนดรูปลักษณ์และคุณสมบัติต่าง ๆของตัวตนในมิติกายภาพของสรรพสิ่งนั้น

ดังนั้นตัวตนรูปธรรมใด ๆ ในมิติทางกายภาพ จึงต้องพึ่งพาอาศันตัวตนรูปธรรมทางพลังงานในมิติของแก่นแท้ของตนเองอยู่ไม่น้อยเลย และต่างต้องอาศัยซึ่งกันและกัน

เพราะถ้าไม่มีเปลือกนอกให้ตนเองยึดรั้งไว้ ตนเองซึ่งก็เป็นอีกสรรพสิ่งหนึ่งเหมือนกันจะไม่สามารถทำหน้าที่หรือแสดงบทบาทและคุณสมบัติต่าง ๆ ของตนทางมิติทางกายภาพได้เลย

ที่กล่าวมาทั้งหมด เป็นสัจธรรมข้อใหญ่ และเป็นความจริงที่จริงแท้ มนุษย์ทุกคนต้องรู้ต้องเข้าใจให้ถ่องแท้ มิเช่นนั้นแล้วการเรียนรู้ธรรมะและการปฏิบัติธรรมของมนุษย์ตามโอวาทพระศาสดาที่ตนรับถือ จะเป็นการเรียนรู้และการปฏิบัติไปทางมิติกายภาพด้านเดียวเท่านั้น คือ เน้นเฉพาะที่ตนสัมผัสดู้เห็นได้เท่านั้น ละทิ้งความจริงที่จริงแท้ในอีกด้านหนึ่งซึ่งอยู่ในมิติพลังงานอันเป็นด้านของตัวตนแก่นแท้ไป เพราะสัมผัสรู้เห็นมันไม่ได้และไม่เข้าใจมันนั่นเอง

กรณีโอวาทคำสอนของพระศาสดาที่ว่า "เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก" ก็เช่นกัน เมื่อมนุษย์เป็นคนสองมิติ ดาวเคราะห์โลกก็มีสองมิติ และทุกสรรพสิ่งที่ดำรงอยู่ในระบบโลกต่างก็มีสองมิติในตนเองด้วยกันทั้งสิ้น ถ้าจะแปลประโยคศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวให้ถูกต้องถ่องแท้จะได้ว่า...

๑.มนุษย์ต้องสั่นสะเทือนจิตใจตนเองผ่านจิตสำนึกเป็นความรักความเมตตา ตามคุณสมบัติเดิมแท้ของจิตวิญญาณผู้เป็นแก่นแท้ของตนอง แล้วขับเคลื่อนความรักความเมตตานั่นออกมาภายนอกเพื่อแสดงออกหรือกระทำทางกายให้จงได้

๒.เพื่อค้ำจุนความสมดุล

๓.ของโลก

๔.ซึ่งคำว่า "โลก" ในที่นี้ หมายถึง มนุษย์ สัตว์ ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในระบบโลก และตัวตนของดาวเคราะห์โลกเองด้วย

๕.โดยมนุษย์ต้องค้ำจุนความสมดุลของดาวเคราะห์โลกทั้งระบบให้สมดุล ทั้งด้านกายภาพและด้านพลังงาน

๖.นั่นคือ มนุษย์ต้องสั่นสะเทือนทางจิตใจเป็นอารณ์รู้สึกนึกคิดด้านบวก และประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม เพื่อแสดงออกหรือกระทำต่อผู้อื่นหรือสรรพสิ่งอื่น ในอันที่จะเป็นเงื่อนไขให้ผู้อื่นมีอารมณ์รู้สึกนึกคิดด้านบวกตามและประพฤติดีประพฤติชอบตอบแทนต่อตนเองให้จงได้

ถ้ามนุษย์และทุกสรรพสิ่ง ต่างดำรงอยู่ร่วมกันด้วยความรักความเมตตาเช่นนี้ สันติภาพในสังคมโลกและความสมดุลทางธรรมชาติย่อมบังเกิดขึ้นมาโดยไม่ยากเย็น และดาวเคราะห์โลกที่ล่องลอยในจ้กรวาลอันไพศาลนี้จะบังเกิดความสมดุลทางมิติกายภาพและมิติพลังงานได้โดยไม่ยากเย็น

น่าเสียดายที่มนุษย์โลกทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจความหมายของประโยคที่ว่า "เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก" ได้ดี

หากมนุษย์สามารถกระทำได้ สนามพลังงานสนามแม่เหล็กโลก ซึ่งเป็นรั้วป้องกันที่แข็งแกร่งจากภัยอุกาบาตนอกโลกย่อมไม่มีวันมาทำลายล้างโลกได้อย่างแน่นอน

ก็เพราะว่าสนามแม่เหล็กโลกอ่อนแรงลงเช่นนี้เอง ที่ทำให้ภัยอุกาบาตสามารถเล็ดบอดเข้ามาชนโลกได้ หากสนามแม่เหล็กโลกมีพลังอำนาจมาก ภัยใดที่เข้ามากล้ำกรายจะถูกเสียดสีจากสนามแม่เหล็กโลกและแตกระเบิดไปเสียก่อนก่อนที่ภัยจะเข้ามาถึงโลกด้วยประการนี้เอง

 

ถ้ามันบ้าก่อนตาย ลูกๆคงลำบาก
และอายเพื่อนๆ
ที่มีพ่อทำแต่เรื่องอัปมงคล

 

พระท่านก็สอนอยู่ว่า...อย่าติดที่วิธีการ..อย่าติดในหลักปฏิบัติ.......แล้วถ้าจะทำให้ศัตรูกลายเป็นมิตร...เราจะให้ความรักก่อน...แล้วใครจะทำไม.......หรือท่านว่าความรักเป็นสิ่งไร้ค่าล่ะท่านเล่าปัง.........ส่วนเราจะรักแบบไหนนั้น...ท่านรู้หรือเปล่าว่าเราวางใจไว้ยังไง.....ปัญญาท่านยังน้อยกว่าท่านแมวซา...ท่านรู้ตัวรึเปล่า

 

กักๆๆๆๆ

ออกแนว ตันตระ ....

สมัย นาลันทา

พิสูจน์จิตอรหันต์ เข้าห้อง เจ็ดเป็ด

ออกมา บอกไม่ติดใจ

ใครจะพิสูจนอีก เชิญ

อิสลามเขาทราบถึง ก้ ส่งทหารมาตัด
หัวหมดทั้งมหาลัย

 

โอย.... มีแต่คนบ้าจริงๆฮับ 95%
ในจำนวนนี้ 5% บ้ากู่ไม่กลับฮับ

 

โง่ไม่เลิกราเลยนะท่าน....ต้องการเอาชนะให้ได้...โดยไม่สนใจถูกผิดไม่สนใจอะไรจริงไม่จริง....ความอยากในใจท่าน...มันฝังรากจนยากแก้ไข...อยากดี..อยากเด่น...อยากได้คำสรรเสริญ...รีบๆมีสตินะ...จะได้หายมัวเมา

 

เดือนนึงปังได้ 2 ไลค์บางเดือนได้ไลค์เดียวฮับ
นอกนั้นได้ด่าเพียบ

 

ถ้าเรามั่นคงในตถาคต...ใครจะตัดหัวเราก็เชิญตามสบาย...ขอเพียงสิ่งที่เราทำมุ่งตรงต่อพระนิพพาน...และบูชาพระรัตนตรัยไว้เหนือเศียรเกล้า....ใครจะฆ่าเรา..เราไม่สะดุ้งกลัวแม้เพียงนิด.....รับรู้ใส่ปัญญาโง่ๆของท่านไว้ด้วนนะ

 

กลายเป็นหลงรักเค้าไปได้อย่างไรกันนิท่าน ไหนบอกไม่อยากเสวนากับคุณปวีฯเค้าแล้ว ไม่ใช่หรอ ผมเห็นเคยเม้นท์บอกไว้อะนะ

 

เข้ามาเลยนะท่าน...เราขออนุญาตพักผ่อนแปบนึง

 

ผู้ตรวจการกำลังตั้งหลักอยู่ครับ
การบ้านมันยากไปตรวจไม่ถูก

 

ให้แม่ชีจิตยิ้มมาตรวจการบ้าน
น่าจะดี เห็นแก่ห่วงโลกมาก
กินไม่ได้นอนไม่หลับ

 

สงสัยไปอัดยาเส้นอยู่
ทำให้สมองโล่ง..

 

นี่ศาสนาพุทธ นะฮับ

ไม่ใช่ คิดสะมาก ของ จิกยิ้ม

สัธทา.ในพุทธศานา มาจาก พฤติกรรมที่ไม่ข่มขี่ทางเพศ อ้าง ความตั้งตรงเด่ ไม่เกี่ยวกับจิต
มีจิตร่อนกระเส่า จัดหนักอย่างงั้น อย่างงี้

ไม่ใช่ตัดแปะคำสาวก ที่ พระองค์ฏีกาว่า แค่
อนุโลมโดยปริยาย สำหรับวิปัสสนาธุระ(มุ่งแค่
ประโยชนตน) ไม่ได้มุ่งคันธุระ(มุ่งประโยชน์
ผู้อื่นด้วยตนด้วย)แบบสารีบุตร มหากัจจาฯ
อุบาลี ที่โดยเสด็จตามไปทุกที่